chimon အိမ်ထဲကိုခြေသံဖွဖွလေးနဲ့ဝင်လာမိသည်။ သေချာပေါက်အကို့ကိုကြောက်နေလို့ပေါ့။
ညနေကလဲစောင်းနေပြီမို့ ကျောင်းသွားရင်လဲမမှီတော့တာသိသည်လေ။ ထွက်သွားတုန်းကအိမ်နေရင်း ဟူဒီလေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအရှည်သာဝတ်သွားခဲ့ပြီးလိုရမယ်ရ လွယ်အိတ်ပါယူသွားခဲ့တာ။
အခုတော့ လွယ်အိတ်လေးလွယ်ပြီးအိမ်ထဲကိုခိုးကြောင်ခိုးဝုတ်ဝင်လာတဲ့ကြောင်လိုပဲ။
"ပြန်လာသေးတယ်ပေါ့"
"အမေ့!!"
အနောက်မနှထွက်လာတဲ့အသံကြောင့် chimon လန့်ကာထအော်တော့သည်။
"ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ"
ဂျင်ဟာမျက်နှာတည်ကြီးနဲ့မေးလာတာကြောင့် chimon အသက်ပင်မရူရဲအောင်ကိုကြောက်နေရလေပြီ။
ကိုယ့်ထက်အသက်သိပ်မကြီးပေမဲ့လို့ ငယ်စဥ်တည်းကသူကပဲ ပြုစုပျိုထောင်လာတာကြောင့်သူ့ရင်ထဲမှာတော့မိဘလိုပင်။
"perth..perth ကိုပို့ပြီးပြန်လာတာပါ"
"သူ့ကိုသွားပို့တာအဲ့လောက်ကြာလား"
"ဟို...ကျန်တော်....ခနလောက်အိပ်ပျော်သွာလို့ပါ"
"သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိနေတာတောင်မင်းကအိပ်ပျော်သွားတယ်ပေါ့"
"အဲ့..အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးး အဲ့တာက...ကျန်တော်.."
"ထားလိုက်တော့..ဒါပေမဲ့ ငါတစ်ခုတော့ကြိုသတိပေးထားမယ်။ မင်းနဲ့ငါက ညီအကိုအရင်းတွေမဟုတ်တဲ့အတွက် ငါ့မှာမင်းကိုတရားဝင်အုပ်ချုပ်ခွင့်မရှိဘူး...ဒါကြောင့်မင်းကို မင်းကိုယ်မင်းကာကွယ်နိုင်အောင်လုပ်စေချင်တယ်။ အဲ့လို မျိုးမစစ်ကောင်နဲ့ ထပ်ပတ်သတ်တာမျိုးကိုငါမကြားချင်တော့ဘူး...ဒါပဲပြောမယ် mon"
ထိုသို့ပြောကာအပြင်ထွက်သွားသော အကိုဖြစ်သူကြောင့် chimon လဲ ခနတော့နေရာမှာတင်ရပ်နေမိသည်။
အမှန်တော့ဂျင်နှင့်သူသာ အဖေတူအမေကွဲ ညီအကိုတွေသာဖြစ်ပြီး ဂျင်၏ဖခင်ဟာသူ့မိန်းမနှင့်ကာရျင်းပြီးနောက် chimon တို့သားအမိနှင့်လက်ထပ်ခဲ့သည်။
အဲ့အချိန်တုန်းက chimon ဟာ ၃ နှစ်သားသာရှိသေးပြီး ဂျင်ကတော့ ၁၄ နှစ်ရှိနေလေပြီ။ chimon ကိုငယ်စဥ်တည်းကညီအရင်းလေးလိုစောင့်ရှောက်ကာကွယ်လာသည့်အကိုဖြစ်သူကိုလဲ သူအာမခံရဲပေ။
ဘာများလုပ်ရပါ့မလဲလေ..
.
.
.
.
နောက်ဆုံးတော့အတန်းချိန်ပြီးပြီဖြစ်တာကြောင့် ဖတ်စ်နှင့်ဘလ်တို့လဲ ခနနားရန်ကန်တင်းဘက်ထွက်လာ၏။
ပြီးလျှင်လဲ တခြားအတန်းကတတ်ရအုံးမှာမို့အကြာသိပ်မရ။
"ဘာသောက်မလဲ ဖတ်စ်"
"အာ...မင်းအဆင်ပြေတာပဲယူလာလိုက်ပါ ဘလ်"
"အင်းး ဒါဆိုငါသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"
"ok ok"
ဘလ်ထွက်သွားတော့မှ ဖတ်စ်လဲ သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကာဂိမ်းထဲဝင်လိုက်သည်။
နားချိန်လေးခနမှာ ဂိမ်းလေးဆော့ပြီးနားမယ်လို့တွေးထားသောလဲ ဝင်လာသည့်ဖုန်းကြောင့် အပြုံးများတောင်ပျောက်ကွယ်သွားရ၏။
"ဘာကိစ္စလဲ"
// အို...ရင့်လိုက်တာ..။ ဘာလဲ ကိစ္စမရှိရင်မဆက်ရဘူးလား"
"အင်း"
// ဟက်..! ဒါဆိုမင်း VIP အခန်းကို ဖျော်ရည် ၃ ဗူးလာပို့ပေးပါလား
"............ငါမအားဘူး"
// မရဘူးလေကွာ...ကိုယ်နဲ့မင်းရဲ့အပေးအယူက...."
"ခွေကောင်! ငါလာခဲ့မယ် ဒါပဲ!"
ဖုန်းချပြီး ဖျော်ရည်ဆိုင်ဘက်ကိုထွက်လာသည်မှာ ဘလ်ကိုတောင်ပြောဖို့မေ့ခဲ့လေရဲ့။
ကျောင်းရဲ့ VIP အခန်းဆိုသည်မှာ parth တို့အဖွဲ့ဝင်တွေသာဝင်ခွင့်ရှိတဲ့နေရာဖြစ်ပြီး သူတို့ရဲ့သီးသန့်နားခန်းပင်။
ဘယ်သူ့ကိုမှပေးမဝင်ကြတာသိပေမဲ့အရွဲ့တိုက်ပြီးဝင်ချင်တဲ့ ဖတ်စ်ဟာတံခါးမခေါက်ပဲအထဲသို့ဝင်ချလာခဲ့၏။
"အိုက်ဖတ်စ်! ဘာလို့တံခါးမခေါက်တာလဲ"
"လက်မအားဘူး"
ဆိုကာလက်ထဲက ဖျော်ရည်ခွက်တွေကိုမြှောက်ပြလိုက်တော့ သူတို့လဲပြောစရာစကားမမရှိတော့။
ဖတ်စ်လဲသူတို့စာပွဲရှေ့ကို ဖျော်ရည်ခွက်တွေချပေးခဲ့ပြီးအခန်းထဲကပြန်ပြန်လစ်ရန် ပြေးတော့၏။
"နေအုံး!"
ဆတ်စ်အသံကြောင့် ဖတ်စ်မှာခြေလုမမ်းတွေရပ်တန့်သွားရသည်။
ဘာတွေပြသာနာရှာအုံးမလို့လဲကွာ!
"ဘာတွေလောနေတာလဲ"
ဆိုကာအနောက်မှသိုင်းဖတ်လိုက်သည့်ဆတ်စ်ကြောင့် ဖတ်စ်အသက်ရူရပ်မိသည်အထိလန့်သွားမိ၏။
"ခနလောက်တော့နေပါအုံးလား"
"ဟင့်အင်းး ကျန်တော်မအားဘူး"
"အိုက်...လာခဲ့စမ်းပါ! ငါတို့ကိုက်မစားတတ်ပါဘူး"
ထိုင်နေသည့်အတ်ကထပြောတော့ ဖတ်စ်တစ်ယောက်ငြင်းမရတော့တာနဲ့ ဆတ်စ်ဆွဲခေါ်ရာဆိုဖာစီသာရောက်သွားရသည်။
ထို့နောက် ဘလ်အားမတ်ဆေ့ပို့ထားဖို့ပြင်လိုက်၏။ မဟုတ်လျှင်သူရစ်နေတော့မည်လေ။
"အိုက်ဖတ်စ်.."
ဘလ်ကိုစာပို့နေသည့်ဖုန်းအားဆွဲလုသွားသည့်မန်းကြောင့် ဖတ်စ်အနည်းငယ်တော့ဒေါသထွက်သွားပေမဲ့အမှန်တော့လန့်သွားမိတာပါ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အကိုမန်း..ဖုန်းပြန်ပေးပါ"
"ငါတို့နဲ့အမေးအဖြေလေးလုပ်ရအောင် ဖတ်စ်! မင်းဖုန်းကိုခေါက်ထားလိုက်"
ဆိုကာ မန်းဟာ ဖတ်စ်ဖုန်းအား သူ့နားကစာပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီးဖတ်စ်ဘက်ကိုပြန်လှည့်လာသည်။
"မင်းနဲ့ ဆတ်စ်တို့ကတွဲနေတာလား"
"ဟမ်!!"
"အိုက်မန်း!!"
ဆတ်စ်ဟော ဖတ်စ်ရောထအော်လိုက်တာကြောင့်အတ်နှင့်မန်းဟာအချင်းချင်းကြည့်ကာပြုံးစိစိဖြင့်။
"ဘာလဲ...ငါပြောတာမှန်သွာလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး အကိုမန်း! ကျန်တော်နဲ့ အကိုဆတ်စ်ကဘာမှမဆိုင်ဘူး"
"အော်...ဟုတ်လားး။ ငါတော့မယုံပါဘူး..မင်းရောယုံလား အတ်"
"ဟင့်အင်းး ငါလဲမယုံဘူး"
"အကိုတို့မယုံလဲ အကိုတို့သဘောပဲ ကျန်တော်သွားပြီ"
ဆိုကာ မန်းအနားကဖုန်းကိုလုမ်းယူလိုက်ပြီး ထိုအခန်းထဲမှထွက်လာတော့၏။
.
.
.
.
chimon သူ့အခန်းအတွင်းလွတ်သွားတဲ့စာတွေပြန်ကူးနေတုန်းဖုန်းသံမြည်လာတာကြောင့်ကြည့်လိုက်တော့ perth!
မနတ်ကသူ့ကိုမပြောပဲထွက်လာမိလို့ စိတ်ဆိုးနေမလားမပြောတတ်ပေမဲ့ chimoဖုန်းကိုကိုင်ဖို့သာဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ဟယ်လို perth"
// ဘာလုပ်နေတာလဲ mon..အားလား
"အာ..ငါစာပြန်ကူးနေတာ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
// ငါ့ကိုအိမ်တံခါးလေးလာဖွင့်ပေးပါလား။ ငါလက်မအားလို့
"ဟမ်..!"
chimon အမြန်ထကာ တံခါးအားပြေးဖွင့်လိုက်တော့တံခါးရှေ့မှာရပ်နေသည့် perth။
လက်ထဲမှာလဲ စားစရာအထုပ်တွေနဲ့။
"ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ။ ကူသယ်ပေးအုံးလေ...ငါလက်ညောင်းနေပြီ"
"အော်..အင်..အင်းး ပေး"
chimon perth လက်ထဲကအထုပ်တွေကိုယူလိုက်ပြီး perth ဟာအိမ်ထဲသို့ဝင်လာလေ၏။
"ငါ့အကိုတွေ့သွားရင််လိုလုပ်မလဲ"
"မင်းအကိုမရှိတာကိုယ်သိပါတယ် mon ရာ...မင်းအကိုရှိရင် မင်းတံခါးကိုချက်ချင်းလာဖွင့်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဟိုပြတင်းပေါက်ကလုမ်းကြည့်နေမှာ"
ပြောရင်း chimon အခန်းပြတင်းပေါက်ကိုလက်ညိုးထိုးပြတော့ chimon လဲခိုးရီမိသည်။
သူက နည်းနည်းတော့အမြင်ကပ်ဖို့ကောင်းပေမဲ့ သေချာကြည့်ရင်တော့ချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်လေ။
"သောက်အုံးမလား"
ဘီယာတစ်ဗူးကိုဖောက်ရင်းမေးလာသည့် perth ကို chimon အကြည့်စူးစူးများဖြင့်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"မင်းဘာလို့အဲ့တာတွေသောက်နေတာလဲ"
perth ကတော့ဘာမှပြန်မဖြေပဲ ဆိုဖာရှိလျက်နဲ့ကြမ်းပြင်မှာထိုင်လိုက်ကာ ဆိုဖာအားမှီပြီးအေးဆေးထပ်သောက်နေပြန်သည်။
"မင်းမျက်နှာကဘာဖြစ်လာတာလဲ"
မျက်လုံးအောက်နားက ခရမ်းရောင်တောက်နေသည့်ဒဏ်ရာအား chimon ကြည့်ရင်းမေးလိုက်သည်။
"ကိုယ့်အဖေထိုးထားတာ"
"အမ်..? မင်းအဖေကဘာလို့ကိုယ့်သားကိုထိုးရတာလဲ"
"ဟက်..သေချာပေါက်ကိုယ့်ကိုသူ့သားလို့မသက်မှတ်ထားလို့ပေါ့"
"..........."
perth အဖြေကြောင့် chimon ပြောစရာစကားမရှိတော့ပေ။
ထို့နောက်ဆေးသတ္တာသွားယူကာ perth ဒအ်ရာအားအလိုက်တသိဆေးလိမ်းပေးလိုက်၏။
chimon လက်ညိုးလေး perth ဒဏ်ရာကိုထိချိန်မှာ မျက်လုံးအပြိုးသားနဲ့ လှည့်ကြည့်လာသည့် perth ဟာ ဒဏ်ရာကနာသွားလိမြဟူတ်ပဲ chimon ထိုသို့လုပ်မည်ကိုမထင်ထား၍လဲဖြစ်နိုင်သည်။
"mo..mon...."
"ငြိမ်ငြိမ်နေ"
ရှောင်ထွက်သွားသော perth မျက်နှာကို လက်ဖြင့်ခပ်ဖွဖွပြန်ဆွဲယူရင်း chimon ပြောလိုက်သည်။
ထို့နောက်တချက်ချက် လေအေးအေးလေးနဲ့ ဒဏ်ရာအားမှုတ်ပေးနေသည့် chimon မှာ perth သူ့အားမျက်လုံးကျွတ်မတတ်ကြည့်နေသည်ကိုမသိ။
ရုတ်တရပ် chimon မျက်လုံးတွေ perth မျက်လုံးစီရောက်သည့်အခါ အလွန်းနီးကပ်နေသည်နှင့်အတူ ဆုံမိသွားသည့်အကြည့်တွေကြောင့်ပါ နှစ်ယောက်လုံးမလှုပ်နိုင်အောင်ကိုမင်သက်ခဲ့ကြ၏။
perth ဟာ chimon မျက်လုံးတွေစီက အကြည့်မလွဲနိုင်သေးသလို သူ့လက်မှာလဲ chimon ပါးပြင်အားခပ်ဖွဖွလေးထိကိုင်လာလေသည်။
မိမိပါးပြင်ကိုလာရောက်ထိကိုင်နေတာသိပေမဲ့ လာရောက်ထိကိုင်နေသူက perth ဆိုသည့်သူဖြစ်နေတာကြောင့် chimon မှာလဲ မရုန်းမိသလို အကြည့်များလဲမခွာ။
perth အရှေ့ကိုတိုးလာချိန်မှာ chimon ဟာလဲထိုနည်းကိုပိုလို့တိုးကပ်လာမိ၏။
နှစ်ယောက်လုံး၏ နှခမ်းတွေဟာ နီးစပ်လာချိန်မှာ chimon ရော perth ပါထိုခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းခံစားနိုင်ဖို့ မျက်လုံးများကိုမှိက်ကျလိုက်ကြ၏။
...............
တန်းလန်းပြန်ပါပြီ။ ကြိုပြောပြပါမယ်...ဇာတ်သိမ်းတော့မှာပါဆင့်
ဒါပေမဲ့စိတ်မပူကြပါနဲ့ လိုပါသေးတယ်။
အားလုံးကိုချစ်တယ်နော်။ အားပေးကြပါအုံးး
chimon အိမ္ထဲကိုေျခသံဖြဖြေလးနဲ႕ဝင္လာမိသည္။ ေသခ်ာေပါက္အကို႔ကိုေၾကာက္ေနလို႔ေပါ့။
ညေနကလဲေစညင္းေနၿပီမို႔ ေက်ာင္းသြားရင္လဲမမွီေတာ့တာသိသည္ေလ။ ထြက္သြားတုန္းကအိမ္ေနရင္း ဟူဒီေလးနဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအရွည္သာဝတ္သြားခဲ့ၿပီးလိုရမယ္ရ လြယ္အိတ္ပါယူသြားခဲ့တာ။
အခုေတာ့ လြယ္အိတ္ေလးဝၚၿပီးအိမ္ထဲကိုခိုးေၾကာင္ခိုးဝုတ္ဝင္လာတဲ့ေၾကာင္လိုပဲ။
"ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့"
"အေမ့!!"
အေနာက္မႏွထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ chimon လန့္ကာထေအာ္ေတာ့သည္။
"ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
ဂ်င္ဟာမ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႕ေမးလာတာေၾကာင့္ chimon အသက္ပင္မ႐ူရဲေအာင္ကိုေၾကာက္ေနရေလၿပီ။
ကိုယ့္ထက္အသက္သိပ္မႀကီးေပမဲ့လို႔ ငယ္စဥ္တည္းကသူကပဲ ျပဳစုပ်ိဳေထာင္လာတာေၾကာင့္သူ႕ရင္ထဲမွာေတာ့မိဘလိုပင္။
"perth..perth ကိုပို႔ၿပီးျပန္လာတာပါ"
"သူ႕ကိုသြားပို႔တာအဲ့ေလာက္ၾကာလား"
"ဟို...က်န္ေတာ္....ခနေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြာလို႔ပါ"
"သူနဲ႕ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာေတာင္မင္းကအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ေပါ့"
"အဲ့..အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးး အဲ့တာက...က်န္ေတာ္.."
"ထားလိုက္ေတာ့..ဒါေပမဲ့ ငါတစ္ခုေတာ့ႀကိဳသတိေပးထားမယ္။ မင္းနဲ႕ငါက ညီအကိုအရင္းေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ ငါ့မွာမင္းကိုတရားဝင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္မရွိဘူး...ဒါေၾကာင့္မင္းကို မင္းကိုယ္မင္းကာကြယ္နိုင္ေအာင္လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အဲ့လို မ်ိဳးမစစ္ေကာင္နဲ႕ ထပ္ပတ္သတ္တာမ်ိဳးကိုငါမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး...ဒါပဲေျပာမယ္ mon"
ထိုသို႔ေျပာကာအျပင္ထြက္သြားေသာ အကိုျဖစ္သူေၾကာင့္ chimon လဲ ခနေတာ့ေနရာမွာတင္ရပ္ေနမိသည္။
အမွန္ေတာ့ဂ်င္ႏွင့္သူသာ အေဖတူအေမကြဲ ညီအကိုေတြသာျဖစ္ၿပီး ဂ်င္၏ဖခင္ဟာသူ႕မိန္းမႏွင့္ကာရ်င္းၿပီးေနာက္ chimon တို႔သားအမိႏွင့္လက္ထပ္ခဲ့သည္။
အဲ့အခ်ိန္တုန္းက chimon ဟာ ၃ ႏွစ္သားသာရွိေသးၿပီး ဂ်င္ကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ရွိေနေလၿပီ။ chimon ကိုငယ္စဥ္တည္းကညီအရင္းေလးလိုေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္လာသည့္အကိုျဖစ္သူကိုလဲ သူအာမခံရဲေပ။
ဘာမ်ားလုပ္ရပါ့မလဲေလ..
.
.
.
.
ေနာက္ဆုံးေတာ့အတန္းခ်ိန္ၿပီးၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖတ္စ္ႏွင့္ဘလ္တို႔လဲ ခနနားရန္ကန္တင္းဘက္ထြက္လာ၏။
ၿပီးလွ်င္လဲ တျခားအတန္းကတတ္ရအုံးမွာမို႔အၾကာသိပ္မရ။
"ဘာေသာက္မလဲ ဖတ္စ္"
"အာ...မင္းအဆင္ေျပတာပဲယူလာလိုက္ပါ ဘလ္"
"အင္းး ဒါဆိုငါသြားၾကည့္လိုက္အုံးမယ္"
"ok ok"
ဘလ္ထြက္သြားေတာ့မွ ဖတ္စ္လဲ သူ႕ဖုန္းကိုထုတ္ကာဂိမ္းထဲဝင္လိုက္သည္။
နားခ်ိန္ေလးခနမွာ ဂိမ္းေလးေဆာ့ၿပီးနားမယ္လို႔ေတြးထားေသာလဲ ဝင္လာသည့္ဖုန္းေၾကာင့္ အၿပဳံးမ်ားေတာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ၏။
"ဘာကိစၥလဲ"
// အို...ရင့္လိုက္တာ..။ ဘာလဲ ကိစၥမရွိရင္မဆက္ရဘူးလား"
"အင္း"
"ဟက္..! ဒါဆိုမင္း VIP အခန္းကို ေဖ်ာ္ရည္ ၃ ဗူးလာပို႔ေပးပါလား"
"............ငါမအားဘူး"
// မရဘူးေလကြာ...ကိုယ္နဲ႕မင္းရဲ႕အေပးအယူက...."
"ေခြေကာင္! ငါလာခဲ့မယ္ ဒါပဲ!"
ဖုန္းခ်ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္ဆိုင္ဘက္ကိုထြက္လာသည္မွာ ဘလ္ကိုေတာင္ေျပာဖို႔ေမ့ခဲ့ေလရဲ႕။
ေက်ာင္းရဲ႕ VIP အခန္းဆိုသည္မွာ parth တို႔အဖြဲ႕ဝင္ေတြသာဝင္ခြင့္ရွိတဲ့ေနရာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕သီးသန့္နားခန္းပင္။
ဘယ္သူ႕ကိုမွေပးမဝင္ၾကတာသိေပမဲ့အ႐ြဲ႕တိုက္ၿပီးဝင္ခ်င္တဲ့ ဖတ္စ္ဟာတံခါးမေခါက္ပဲအထဲသို႔ဝင္ခ်လာခဲ့၏။
"အိုက္ဖတ္စ္! ဘာလို႔တံခါးမေခါက္တာလဲ"
"လက္မအားဘူး"
ဆိုကာလက္ထဲက ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေတြကိုျမႇောက္ျပလိုက္ေတာ့ သူတို႔လဲေျပာစရာစကားမမရွိေတာ့။
ဖတ္စ္လဲသူတို႔စာပြဲေရွ႕ကို ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေတြခ်ေပးခဲ့ၿပီးအခန္းထဲကျပန္ျပန္လစ္ရန္ ေျပးေတာ့၏။
"ေနအုံး!"
ဆတ္စ္အသံေၾကာင့္ ဖတ္စ္မွာေျခလုမမ္းေတြရပ္တန့္သြားရသည္။
ဘာေတြျပသာနာရွာအုံးမလို႔လဲကြာ!
"ဘာေတြေလာေနတာလဲ"
ဆိုကာအေနာက္မွသိုင္းဖတ္လိုက္သည့္ဆတ္စ္ေၾကာင့္ ဖတ္စ္အသက္႐ူရပ္မိသည္အထိလန့္သြားမိ၏။
"ခနေလာက္ေတာ့ေနပါအုံးလား"
"ဟင့္အင္းး က်န္ေတာ္မအားဘူး"
"အိုက္...လာခဲ့စမ္းပါ! ငါတို႔ကိုက္မစားတတ္ပါဘူး"
ထိုင္ေနသည့္အတ္ကထေျပာေတာ့ ဖတ္စ္တစ္ေယာက္ျငင္းမရေတာ့တာနဲ႕ ဆတ္စ္ဆြဲေခၚရာဆိုဖာစီသာေရာက္သြားရသည္။
ထို႔ေနာက္ ဘလ္အားမတ္ေဆ့ပို႔ထားဖို႔ျပင္လိုက္၏။ မဟုတ္လွ်င္သူရစ္ေနေတာ့မည္ေလ။
"အိုက္ဖတ္စ္.."
ဘလ္ကိုစာပို႔ေနသည့္ဖုန္းအားဆြဲလုသြားသည့္မန္းေၾကာင့္ ဖတ္စ္အနည္းငယ္ေတာ့ေဒါသထြက္သြားေပမဲ့အမွန္ေတာ့လန့္သြားမိတာပါ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အကိုမန္း..ဖုန္းျပန္ေပးပါ"
"ငါတို႔နဲ႕အေမးအေျဖေလးလုပ္ရေအာင္ ဖတ္စ္! မင္းဖုန္းကိုေခါက္ထားလိုက္"
ဆိုကာ မန္းဟာ ဖတ္စ္ဖုန္းအား သူ႕နားကစာပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီးဖတ္စ္ဘက္ကိုျပန္လွည့္လာသည္။
"မင္းနဲ႕ ဆတ္စ္တို႔ကတြဲေနတာလား"
"ဟမ္!!"
"အိုက္မန္း!!"
ဆတ္စ္ေဟာ ဖတ္စ္ေရာထေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္အတ္ႏွင့္မန္းဟာအခ်င္းခ်င္းၾကည့္ကာၿပဳံးစိစိျဖင့္။
"ဘာလဲ...ငါေျပာတာမွန္သြာလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး အကိုမန္း! က်န္ေတာ္နဲ႕ အကိုဆတ္စ္ကဘာမွမဆိုင္ဘူး"
"ေအာ္...ဟုတ္လားး။ ငါေတာ့မယုံပါဘူး..မင္းေရာယုံလား အတ္"
"ဟင့္အင္းး ငါလဲမယုံဘူး"
"အကိုတို႔မယုံလဲ အကိုတို႔သေဘာပဲ က်န္ေတာ္သြားၿပီ"
ဆိုကာ မန္းအနားကဖုန္းကိုလုမ္းယူလိုက္ၿပီး ထိုအခန္းထဲမွထြက္လာေတာ့၏။
.
.
.
.
chimon သူ႕အခန္းအတြင္းလြတ္သြားတဲ့စာေတြျပန္ကူးေနတုန္းဖုန္းသံျမည္လာတာေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ perth!
မနတ္ကသူ႕ကိုမေျပာပဲထြက္လာမိလို႔ စိတ္ဆိုးေနမလားမေျပာတတ္ေပမဲ့ chimoဖုန္းကိုကိုင္ဖို႔သာဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
"ဟယ္လို perth"
// ဘာလုပ္ေနတာလဲ mon..အားလား
"အာ..ငါစာျပန္ကူးေနတာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
// ငါ့ကိုအိမ္တံခါးေလးလာဖြင့္ေပးပါလား။ ငါလက္မအားလို႔
"ဟမ္..!"
chimon အျမန္ထကာ တံခါးအားေျပးဖြင့္လိုက္ေတာ့တံခါးေရွ႕မွာရပ္ေနသည့္ perth။
လက္ထဲမွာလဲ စားစရာအထုပ္ေတြနဲ႕။
"ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ။ ကူသယ္ေပးအုံးေလ...ငါလက္ေညာင္းေနၿပီ"
"ေအာ္..အင္..အင္းး ေပး"
chimon perth လက္ထဲကအထုပ္ေတြကိုယူလိုက္ၿပီး perth ဟာအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေလ၏။
"ငါ့အကိုေတြ႕သြားရင္္လိုလုပ္မလဲ"
"မင္းအကိုမရွိတာကိုယ္သိပါတယ္ mon ရာ...မင္းအကိုရွိရင္ မင္းတံခါးကိုခ်က္ခ်င္းလာဖြင့္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုျပတင္းေပါက္ကလုမ္းၾကည့္ေနမွာ"
ေျပာရင္း chimon အခန္းျပတင္းေပါက္ကိုလက္ညိုးထိုးျပေတာ့ chimon လဲခိုးရီမိသည္။
သူက နည္းနည္းေတာ့အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းေပမဲ့ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေတာ့ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ေလ။
"ေသာက္အုံးမလား"
ဘီယာတစ္ဗူးကိုေဖာက္ရင္းေမးလာသည့္ perth ကို chimon အၾကည့္စူးစူးမ်ားျဖင့္တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"မင္းဘာလို႔အဲ့တာေတြေသာက္ေနတာလဲ"
perth ကေတာ့ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ဆိုဖာရွိလ်က္နဲ႕ၾကမ္းျပင္မွာထိုင္လိုက္ကာ ဆိုဖာအားမွီၿပီးေအးေဆးထပ္ေသာက္ေနျပန္သည္။
"မင္းမ်က္ႏွာကဘာျဖစ္လာတာလဲ"
မ်က္လုံးေအာက္နားက ခရမ္းေရာင္ေတာက္ေနသည့္ဒဏ္ရာအား chimon ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။
"ကိုယ့္အေဖထိုးထားတာ"
"အမ္..? မင္းအေဖကဘာလို႔ကိုယ့္သားကိုထိုးရတာလဲ"
"ဟက္..ေသခ်ာေပါက္ငါ့ကိုသူ႕သားလို႔မသက္မွတ္ထားလို႔ေပါ့"
"..........."
perth အေျဖေၾကာင့္ chimon ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ေပ။
ထို႔ေနာက္ေဆးသတၱာသြားယူကာ perth ဒအ္ရာအားအလိုက္တသိေဆးလိမ္းေပးလိုက္၏။
chimon လက္ညိုးေလး perth ဒဏ္ရာကိုထိခ်ိန္မွာ မ်က္လုံးအၿပဳံးသားနဲ႕ လွည့္ၾကည့္လာသည့္ perth ဟာ ဒဏ္ရာကနာသြားလိျမဟူတ္ပဲ chimon ထိုသို႔လုပ္မည္ကိုမထင္ထား၍လဲျဖစ္နိုင္သည္။
"mo..mon...."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန"
ေရွာင္ထြက္သြားေသာ perth မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြျပန္ဆြဲယူရင္း chimon ေျပာလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တခ်က္ခ်က္ ေလေအးေအးေလးနဲ႕ ဒဏ္ရာအားမႈတ္ေပးေနသည့္ chimon မွာ perth သူ႕အားမ်က္လုံးကြၽတ္မတတ္ၾကည့္ေနသည္ကိုမသိ။
႐ုတ္တရပ္ chimon မ်က္လုံးေတြ perth မ်က္လုံးစီေရာက္သည့္အခါ အလြန္းနီးကပ္ေနသည္ႏွင့္အတူ ဆုံမိသြားသည့္အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ပါ ႏွစ္ေယာက္လုံးမလႈပ္နိုင္ေအာင္ကိုမင္သက္ခဲ့ၾက၏။
perth ဟာ chimon မ်က္လုံးေတြစီက အၾကည့္မလြဲနိုင္ေသးသလို သူ႕လက္မွာလဲ chimon ပါးျပင္အားခပ္ဖြဖြေလးထိကိုင္လာေလသည္။
မိမိပါးျပင္ကိုလာေရာက္ထိကိုင္ေနတာသိေပမဲ့ လာေရာက္ထိကိုင္ေနသူက perth ဆိုသည့္သူျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ chimon မွာလဲ မ႐ုန္းမိသလို အၾကည့္မ်ားလဲမခြာ။
perth အေရွ႕ကိုတိုးလာခ်ိန္မွာ chimon ဟာလဲထိုနည္းကိုပိုလို႔တိုးကပ္လာမိ၏။
ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ ႏွခမ္းေတြဟာ နီးစပ္လာခ်ိန္မွာ chimon ေရာ perth ပါထိုခံစားခ်က္ကိုေကာင္းေကာင္းခံစားနိုင္ဖို႔ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိက္က်လိဳက္ၾက၏။
...............
တန္းလန္းျပန္ပါၿပီ။ ႀကိဳေျပာျပပါမယ္...ဇာတ္သိမ္းေတာ့မွာပါဆင့္
ဒါေပမဲ့စိတ္မပူၾကပါနဲ႕ လိုပါေသးတယ္။
အားလုံးကိုခ်စ္တယ္ေနာ္။ အားေပးၾကပါအုံးး