"Би гэртээ ирчихсэн. Чи унтах гэж байна уу?"
"Удахгүй унтна аа" өөрийнх нь хоолой нойрмог байж над руу залгаад л яагаад энэ бүхний эцэст чи ийм сайн хүн байгаа юм бэ?
"Би чамайг санаад байна" саяхан уулзсан хэр нь хэдэн тэрбумын үнэтэй хөнжил маань ч чиний тэврээс хүйтэн санагдана, тэр брендүүд сандрах хэрэгтэй бололтой. Утасны цаанаас түүний инээх сонсогдох ба
"Чамайг ингэж хэлэхээр би яаж тайван унтаж чадах юм"
"Галзууртлаа догдол миний төлөө"
"Чиний дэргэд байгаа өдөр бүрийг тэгж өнгөрүүлж байгаа. Унтдаа сайхан амраарай"
Сэрүүлэгний чанга дуунд нойрноосоо сэрж ядан хэвтэж байтал өрөөний гадна аавын хоолой сонсогдов. Саяхан л ахиад цаг гаран унтсан ч чадах мэт байсан нойр энэ хоолойгоор юу ч үгүй сэргэж орхилоо. Аав л гэвэл түлхүүрийн эргэх чимээ нь хүртэл төвөгтэй санагдаж байна, ахиад л муудалцах байлгүй. Аав өрөөнд орж ирээд хамраа чимхэн
"Яахаараа архи уучихаад хэвтэж байгаа нь хүртэл яг эх шигээ хямдхан байдаг байна"
"Та ингэж өсгөсөн биздээ. Гар хувцсаа солих хэрэгтэй байна " нимгэн цагаан торгон халатаа өмсөөд өөр тийш харан хэлтэл ард амьсгал нь давхцах сонсогдох ба тайвширхаар гүнзгий амьсгаа гаргасан бололтой тогтуун хоолойгоор
"Өчигдөр гэрийн урд ирсэн новш хэн юм"
"Танд хамаагүй хүн. Тэгээд ч танд новш гэж хэлүүлэх хүн биш" Мёнсүг ямар хүн гэдгийг ч мэдэхгүй байж яаж амныхаа зоргоор ...
"Ухаангүй шахуу эр хүнд тэврүүлчихсэн зогсож байгаад ямар нэг юм-"
"Яасан таны ТУЗ нэр хүнд унах гээд байна уу? Тэгж л их айж байвал мөнгөөр амыг нь хаа. Мөнгөөр шийдэж болох асуудал хамгийн амархан гэж заасан биздээ" аав гараа чангааар зангидан хана руу хүчтэй цохин юм хэлэх гэтэл
"Ким захирлаа машин тань ирчихсэн. Та өнөөдөр ерөнхий сайдтай уулзах ёстой " гэх Пак туслахыг дууг сонсоод нааш ширтэн
"Энэ их үзэн ядалттай нүд яг минийхтэй адилхан юм. Чиний судсаар миний цус гүйж байгаа цагт эцэст нь чи ч бас над шиг болно"
Хаалга саван өрөөнөөс гарахад араас нь лааны суурь шидтэл ойролцоох хананы алтан хүрээтэй толийг онож тэр хавийг шилний хэлтэрхий тэр чигт нь бүрхлээ. Толь хагарах чимээнээр гаднаас үйлчлэгч нар сандран орж ирээд цэвэрлэж эхлэв.
"Авхай гэмтэж бэртээгүй биз"
"Хийх ёстойгоо л хий"
Аав шиг араатан болохгүй хичээсэн ч би өдөр ирэх тусам түүн шиг болж байна. Шалан дээр хагарч тарсан толины хэлтэрхийд өөрийгөө харахад тэр жигшим харц яг адилхан байлаа.
"Ингэж зовоох юм бол Вашингтон л явуулах хэрэгтэй байсан юм"
Өнөөдөр яагаад ч юм Пак туслах хүргэж өгч байна. Аавын хажуунаас салдаггүй байж гэнэт л машин бэлдчихсэн хүлээж байсан. Ойролцоох салбар ресторан орж өглөөний хоол идэж нимбэгтэй цай уугаад дотор арай дээр боллоо.
"Өнөөдрөөс та миний дагуул хийх юм уу? "
"Ким захирал танд санаа зовсондоо л надад даатгаж байгаа юм. Өглөө царайг тань цонхигор байна өөртэй нь хамт хооллохыг хүсэхгүй гээд ресторанд нимбэгтэй цай захиалуулсан юм"
"Аав тэгнэ гэж үү. Та миний сэтгэл санааг дээрдүүлэх гэж худлаа хэлсэн бол хэрэггүй дээ" гэхэд тэр уртаар санаа алдаад "Хэзээ нэг өдөр та ойлгох болно оо авхай"
Сургуулийн урд буухад хамт хичээл үздэг зүс таних оюутнууд хүрээлэн авлаа. Би үргэлж цэцэг мэт бусдыг татдаг байсан. Ургаж байна гэж, үзэсгэлэнтэй байна гэж, бороонд норчихож гэж хүртэл хайрлаж бүрхэм тийм цэцэг. Гэвч өдөр бүр тастаад хаячихмаар хуурамч цэцгийн дэлбээ, ямар ч үнэргүй охь хэн нэгэн зогсоож өгөөсэй, юучгүй таслаад өгөөсэй.
"Яаж өдөр бүр ийм хөөрхөн байдаг байна аа. Үнэхээр гүнж шүү"
"Жисү хатан хаан шдээ. Бүгдийг өөрийн хүслээр хийдэг"
"Сайхан юм аа. Нэг өдөр ч болтугай чиний амьдралаар амьдрах юмсан"
Өнөөдөр Мёнсүтай хичээл үзэх болохоор өглөөний явдлыг түүнээс нуухаар илүү их хичээж бусадтай цагийг өнгөрөөж байтал хичээлийн цаг ойртчихоод байхад тэр орж ирсэнгүй.
"Ингэхэд Мёнсүг харсан хүн байна уу. Нэг баг болохоор"
"Номын сан руу явж байсан. Сайхан юм аа. Жисүгээр санаа тавиулаад л" тэдний утгагүй яриаг тоолгүй бугуйн цагаа харчихаад
"Цаг арай болоогүй байна. Би оччихоод ирье"
Номын сан руу явж байхдаа анх Лисатай хамт түүнийг харснаа санав. Тэр үед үнэхээр өвгөн шиг харагдсан шүү гэж бодон инээсээр шатаар өгстөл тэр яг урдхан зогсож байлаа.
"Мёнсү "
"Хан Мёнсү "
"Хөөе Хан Мёнсү " яахаараа ингэж олон дуудаад байхад сонсдоггүй байна аа. Энэ удаа илүү хурдан алхаж байтал түүний урд доод курсын бололтой нэг охин зогсож байх ба
"У..у.уучлаарай нөгөө ... юу гэхээр ... юу хэлэх гэсэн бэ гэхээр"
"Аль хэдийн 5 минут өнгөрчихлөө. Миний цагийг дэмий үрээд байна" тэр бусад охидод ийм хүйтэн хөндий байдаг гэж үү? Тэр бүр огт гацсангүй
Мёнсүг гэнэт эргэж харахад нь цочин хойш ухрахад гэнэт харц нь зөөлрөн нааш хөнгөн гүйсээр ирээд
"Яг хоцрох гэж байна. Намайг хайсан юм уу?"
"Нэрээ сонсдоггүй юм уу? Ямар их дуудав аа"
"Уучлаарай хоолойг чинь шууд таних ёстой байсан юм" гээд цүнхнээсээ кофетой сүү гаргаж өгөөд дулаахнаар инээмсэглэв.
Бид хоёрыг орж ирсний дараа гэрэл зургийн хичээлийн Кан Дэсон багш орж ирээд даалгавраа өгөн
"Баг багаараа Roman Holiday үзээд киноны дүрслэл шиг бие биенийхээ зургийг авч ирээрэй. Дараагийн хичээл дээр"
Дараагийн хичээл ч удахгүй орох болохоор бид хоёр эхлээд киногоо хамт үзэхээр тэднийд ирэв. Мёнсү попкорн халаангаа
"Чи ийм бариу хувцастай 2 цагийн кино үзэх юм уу"
"Яасан гэж" гээд энгэр ил гарсан бариу цамц, жинсэн юбка руугаа харан хэлтэл тэр цааш өрөө рүүгээ ороод гарч ирэхдээ саарал ноосон цамц, хар өмдтэй барьж гарч ирээд
"Энийг миний өрөөнд ороод солиод өмсчих илүү тухтай "
Мёнсүгийн том цамцнаас тэр бүхэлдээ үнэртэж байлаа. Урт нь миний гарыг давсан болохоор яг л түүнд тэврүүлж байгаа юм шиг санагдаж байна. Сольж өмсчихөөд гарч иртэл тэр өрөөний гэрлийг унтраачихсан лаптоп дээрээ киногоо эхлүүлэхэд бэлдээд, попкорноо ч голдоо том саванд хийчихсэн хүлээж байлаа. Орныхоо түшлэгийг налан сууж байгаа түүний урд суугаад цээжинд нь нуруугаараа наалдан
"Киногоо эхлүүлэх үү " гэхэд тэр бэлхүүсээр тэврэн хүзүүнд нүүрээ наагаад
"Чамтай ингээд хоёулхнаа байхыг эртнээс хүссэн "
Орноос нь, цамцнаас нь тэр үнэртэж байна харанхуй орчинд мэдрэмж илүү хурц болдог бололтой. Түүнд цээжинд илүү шигдэн аяархнаар
"Өдрийн охин чамд сэтгэлээ илчилсэн юм уу?" би яагаад надад хамаагүй юмыг асуугаад байгаа юм бэ? Шийтгэлээ биелүүлж чадахгүй байх вий гэдэгт санаа зовсондоо юу эсвэл түүнийг хардсандаа юу?
"Юу ч хэлж чадаагүй ч тийм юм шиг байсан" түүнийг ярих бүрт халуун амьсгал, зөөлхөн уруул нь миний хүзүүг гижигдэж байлаа. Энэ мэдрэмжийг хянаж чадахгүй нь.
"Чи хариулсан уу?"
"Үгүй ээ. Миний үнэхээр хөөрхөн найз охинтойгоо байх цагийг хумслаад байсан юм" түүний хоолой өмнөхөөсөө ч илүү гүн, нухацтай сонсогдох ба тэр гэнэт хүзүүнээс уруулаа салгахад миний бие шууд л түүний дулааны үгүйлээд эхлэв. Мёнсү миний эрүүнээс барин өөр лүүгээ харуулаад
"Бид болох уу?"
A/n: Мёнсүяааа ~ ♥︎