"ΌΧΙ! ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, HINA!"
"Βρε Kiyoko καλή μου, σε παρακαλώ! Πρέπει να βοηθήσεις!!"
Η Hina προσπαθούσε να πείσει την Kiyoko να έρθει μαζί της έτσι ώστε να μπορέσουν να σώσουν την βοηθό της.
"Ό-ΧΙ. ΟΧΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΤΩΡΑ HINA, ΈΧΩ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΆ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΆΝΩ!"
Στην πραγματικότητα η Kiyoko ήθελε να πάει, αλλά άλλα θέματα προηγούνται. Βασικά, ένα θέμα προηγείται. Το ότι είναι τόσο κοντά στο να βρει τον ένοχο για τον θάνατο της μητέρας της. Τον άνθρωπο που εδώ και χρόνια ολόκληρα αναζητά. Τον άνθρωπο που άλλαξε όλη της τη ζωή.
Η Hina συνέχισε να προσπαθεί να την μεταπείσει χωρίς επιτυχία.
Η Hina παράτησε την προσπάθεια και έφυγε από το γραφείο της Kiyoko και βγήκε έξω. Ετοίμασε τους άντρες που θα έπαιρνε μαζί της, κανόνισε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες, και έφυγε.
Πέρασε μία ώρα και η Kiyoko είχε αρχίσει να μετανιώνει την απόφασή της ώρα τώρα.
Διστακτικά, κοίταξε τον εξοπλισμό της που καθόταν στην άκρη του δωματίου.
Τον έπιασε και τον φόρεσε. Γρήγορα γρήγορα πήρε τέσσερα όπλα πάνω της και τρία μαχαίρια έβαλε στην ζώνη του παντελονιού της.
Κατέβηκε σφαιράτη τη σκάλα και βγήκε από το κτίριο, ανέβηκε στη μηχανή της για να φτάσει πιο γρήγορα, και ξεκίνησε για την τοποθεσία.
Όταν έφτασε δεν είδε κανέναν εκεί, εκτός από κάποια πτώματα και αίματα στο πάτωμα. Απογοητευμένη, ξανανέβηκε στη μηχανή και άρχισε να τριγυρνάει στην περιοχή και όσο προχωρούσε άκουγε φωνές, ουρλιαχτά και πυροβολισμούς όλο και πιο κοντά.
Είδε το θέαμα μπροστά της για ούτε πέντε δεύτερα. Κατέβηκε από τη μηχανή με ένα πήδημα και τρέχοντας πλησίασε την Hina και πυροβόλησε έναν άντρα έτοιμο να τη σκοτώσει. Το σώμα του έπεσε κάτω και η Kiyoko έπεσε στο ένα γόνατο και άρχισε να πυροβολεί.
Ξαφνικά, άκουσε ένα δυνατό ουρλιαχτό μέσα από το εγκαταλελειμμένο σπίτι στο στενό. Η Hina κοίταξε την Kiyoko πάνω από τον ώμο της, και η Kiyoko τής έγνεψε θετικά και γρήγορα έτρεξε και κλώτσησε τη πόρτα που ήταν ήδη έτοιμη να πέσει.
Όσο η Kiyoko έτρεχε, η Hina με τους υπόλοιπους είχαν φτιάξει ένα ημικύκλιο γύρω από την πόρτα μέχρι να μπει μέσα και πυροβολούσαν χωρίς έλεος, ακριβώς όπως είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν.
Η Kiyoko ανέβαινε τις ετοιμόρροπες σκάλες, και τα ουρλιαχτά ακούγονταν όλο και πιο κοντά.
Έφτασε στον τελευταίο όροφο, και έριξε την πόρτα. Είδε μέσα την Στέφανι δεμένη σε μία καρέκλα με αίματα να τρέχουν απ'το σώμα και το πρόσωπό της. Το μέτωπο της ήταν ματωμένο και τα αίματα γλιστρούσαν ανάμεσα από τα μαλλιά της και έπεφταν στο πάτωμα, στα πόδια του άντρα μπροστά της ο οποίος απ'ότι φαινόταν απολάμβανε να την βασανίζει με ένα μαχαίρι χαράζοντας τα πόδια της. Κυρίως τα μπούτια και τους μηρούς της.
Μάλιστα. Σκέφτηκε η Kiyoko.
"Να σου πω.. τυχαίε τυπά! Δε την αφήνεις να προσπαθήσεις να βασανίσεις εμένα?" Από τη δεύτερη πρόταση και μετά, ένα χαμόγελο είχε κυρτώσει τα χείλη της.
"Βρε, βρε, βρε! Για δες! Η Kiyoko Soyama! Πώς από δω, Kiyoko μου?"
Η Kiyoko αγνόησε αυτό το "μου" και ρόλαρε τα μάτια της, αλλά συνέχισε να τον "πειράζει".
"Ξέρεις... Ίσως αν δεν ήσουν τόσο χέστης και την είχες αφήσει χωρίς να τη δέσεις να σε πολεμήσει, δε θα ζούσες τώρα." Του είπε με ένα ψυχρό βλέμμα κοιτώντας τον από ψηλά, καθώς αυτός καθόταν στα γόνατα για να μπορεί να βασανίζει πιο εύκολα την Στέφανι.
"Αχ βρε Kiyoko μου, ξέρεις η αλήθεια είναι πως..." Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του καθώς η Kiyoko τον πυροβόλησε με ένα άψυχο βλέμμα στο πόδι και εκείνος ούρλιαξε απ' τον πόνο που του προκάλεσε η σφαίρα.
"Να μιλάς καλύτερα σε άτομα ανώτερου επιπέδου από εσένα. Από πολλές απόψεις ανώτερου επιπέδου στην δική μας περίπτωση..." Του είπε ενώ είχε γουρλώσει τα μάτια της με έναν τρομακτικό τρόπο.
Η Στέφανι την κοιτούσε και αυτή με γουρλωμένα μάτια.
Η Kiyoko έβγαλε το ένα από τα τρία μαχαίρια που κουβαλούσε μαζί της, και άρχισε να μαχαιρώνει και να σκίζει τον άντρα. Μετά από λίγα λεπτά η Στέφανι άρχισε να ζαλίζεται. Ήξερε ότι ήταν από την απώλεια αίματος.
Η Kiyoko την κοίταξε και είδε ότι τα βλέφαρά της ήταν έτοιμα να κλείσουν, ενώ οι μύες του σώματός της είχαν χαλαρώσει και το σώμα της είχε γλιστρήσει πάνω στην καρέκλα που ήταν δεμένη.
Αφού η Kiyoko τον χάραξε με το μαχαίρι άλλες δύο φορές, μία στο πρόσωπο και μία στο στήθος, έτρεξε στην καρέκλα της Στέφανι και την έλυσε.
Η Στέφανι την κοίταξε και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της.
"Χαίρομαι.. που ε...ζησα δίπλα.. σου... Έστω.. και... γι..για λ..λίγο. Ήταν τ...τιμή μου.." στα μισά της πρότασης έφτυσε αίμα απ' το στόμα της και μετά συνέχισε ενώ τα μάτια της Kiyoko ήταν υγρά.
"Π.. που υπηρέτησα..." Έκανε μια παύση και συνέχισε να χαμογελάει.
"Δίπλα σου..." Είπε και έπιασε τα χέρια της Kiyoko ενώ αφέθηκε στην αγκαλιά της. Τα μάτια της ήταν μισόκλειστα.
"Όχι...! Όχι! Όχι, Στέφανι, μην κλείσεις τα μάτια σου ακόμα! Μην με αφήσεις!"
"Θυμά..σαι τι σου... είχα.. πει?" Ρώτησε την Kiyoko ενώ τώρα είχε αρχίσει και εκείνη να δακρύζει. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της και συνέχισε την πορεία του στον λαιμό της, μέχρι που έφτασε στην λαιμόκοψη του πουκάμισου της.
Η Kiyoko έγνεψε θετικά ως απάντηση προς της ερώτησή της.
"Κάποια στιγμή θα τον βρεις. Τον έναν και μοναδικό. Αυτόν που θα σε κα..κάνει να νιώθεις όπως με κάνει να νιω...νιώθω εμένα ο Μπιλ." Επανέλαβε τα λόγια της η Kiyoko. Η Στέφανι επανέλαβε την ερώτηση που της είχε κάνει η Kiyoko τότε.
"Και πώς θα ξε..ρω πως ει..ναι αυτός ο ε..ένας..." Έφτυσε πάλι αίμα, αλλά πολέμησε τον πόνο και συνέχισε.
"Και μοναδικός?" Η Kiyoko χαμογέλασε ελάχιστα όταν το είπε αυτό η Στέφανι αλλά το χαμόγελο δεν κράτησε για πολύ. Το χαμόγελό της τρεμόπαιξε και τα χείλη της σφίχτηκαν από τα δάκρυα που προσπαθούσε να κρατήσει.
Η Στέφανι, με την ελάχιστη δύναμη που τής είχε απομείνει, κούρνιασε στο στήθος της Kiyoko και εκείνη της έσφιξε το κεφάλι στο στήθος της.
"Μπορείς να κλάψεις. Δε..δεν θα σε κα..νει πιο αδ..υναμη." της είπε η Στέφανι και έβαλε το χέρι της στο πίσω μέρος του κεφαλιού της Kiyoko. Πήγε να της χαμογελάσει άλλη μια φορά αλλά... Ένας άντρας από πίσω τους την πυροβόλησε. Η σφαίρα πέρασε ξυστά δίπλα από την Kiyoko και εκείνη γούρλωσε τα μάτια της στο πέρασμά της. Η Στέφανι ξαφνιάστηκε αλλά δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε τη δύναμη για να το κάνει.
Η σφαίρα διαπέρασε το στομάχι της. Ο άντρας έριξε άλλη μία στο στήθος της, κατευθείαν στην καρδιά της.
Η Kiyoko γύρισε και κοίταξε με τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στο πρόσωπό της και γουρλωμένα μάτια.
Ο άντρας πίσω τους τις κοίταξε με ένα σατανικό χαμόγελο, αλλά η Kiyoko κατευθείαν τον πυροβόλησε στο κεφάλι χωρίς να βγάλει λέξη κάνεις απ' τους δύο.
Η Kiyoko αγνόησε τα δύο πτώματα πίσω της, και κοίταξε την Στέφανι.
Η Στέφανι πέθανε με τα μάτια ανοιχτά από την έκπληξη.
Η Kiyoko την κοίταξε λυπημένη και της έκλεισε απαλά τα μάτια με τα ακροδάχτυλά της. Σήκωσε το άψυχο σώμα της στα χέρια της και σηκώθηκε.
Κοίταξε τις σκάλες και εφόσον δεν άκουγε πυροβολισμούς ή φωνές και ουρλιαχτά, άρχισε να κατεβαίνει.
Η όρασή της ήταν θολή εξαιτίας των δακρύων που είχαν μαζευτεί στα μάτια της.
--------------------------------------------------------------
Μπορώ να πω ότι για πρώτο κεφάλαιο είναι αρκετά δραματικό. Απ' ότι φαίνεται το χω με το δράμα.
Όταν είναι 23:50 το βράδυ αλλά εσύ θες να γράψεις
Όλο αυτό μου πήρε μία μέρα να το γράψω 🥲
Τέλος πάντων, ελπίζω να σας άρεσε ❤️
Bye bye!
Love you <3
- Drama_girly