ကမ္းေျခအေပ်ာ္ခရီးတြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ၁ ပတ္ေလာက္ေနခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ယေန႔တြင္အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
ေနဟန္မႈိင္းလည္း ခရီးကေနျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြက္ ပုံမွန္အတိုင္း စားဖိုမႉးသင္တန္းကိုတက္ခဲ့သည္။ သင္တန္းမွာ အေနာက္တိုင္းဟင္းလ်ာမ်ားကို သင္ယူခ်က္ျပဳတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ သင္တန္းဆင္းေသာ္ ကားပါးကင္သို႔ ေရာက္ရွိလာ၏။
အရာအားလုံးက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေနသည္။ ေနဟန္မႈိင္းလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းလ်က္ ေလခြၽန္ကာ ကားပါးကင္က ကားမ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္၍ ေျခလွမ္းက်ဲမ်ားျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ အနက္ေရာင္ဇိမ္ခံကားအေကာင္းစားႏွစ္စီးၾကားက သူ႔ကားနားသို႔ေရာက္ေသာ္ ရီမုႏွိပ္ကာ ကားတံခါးဖြင့္လိုက္လွ်င္ ကားမီးမ်ားက မ်က္စိတစ္မွိတ္စာေလာက္ ဖ်တ္ခနဲ လင္းသြား၏။
ကားတံခါးဖြင့္လိုက္ၿပီး ယာဥ္ေမာင္းထိုင္ခုံေပၚကို တက္ထိုင္လိုက္စဥ္ သူ႔ေဘးကထိုင္ခုံသို႔ လူတစ္ေယာက္က ဖ်တ္ခနဲ အျမန္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ေနဟန္မႈိင္းလည္း သူ႔ယာဥ္ေမာင္းထိုင္ခုံေရွ႕ရွိ အံဆြဲထဲက ဓားကိုခ်က္ခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘးကလူ၏လည္ေစ့ကို လ်င္ျမန္စြာ ေထာက္ထားလိုက္သည္။
" ဟက္ဟက္ ... လက္ကျမန္သားပဲဟ"
ေနဟန္မႈိင္းမွာ သူ႔ကားေပၚတက္လာသည့္ သူစိမ္းအမ်ိဳးသား၏မ်က္ႏွာကို အမ်က္မာန္တင္းကာ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အသက္ ၃၀ အ႐ြယ္ ေခ်ာေမာခန႔္ညားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔အသံကို တစ္ေနရာမွာ တရင္းတႏွီးၾကားဖူးသည္ဟု စဥ္းစားေတြေဝေနတုန္းမွာပဲ သူသိလိုက္သည္။
ဤလူသည္ သူ႔ဦးေလး 'ဦးေအးေဖ'ပင္။
အမည္ေဟာင္း ဦးေအးေဖ၊ အမည္သစ္ ဦးမိုက္၏မ်က္ႏွာက ပလတ္စတစ္ဆာဂ်ရီလုပ္ထားခံခဲ့ရသည့္အတြက္ သူ႔အသက္က ၅၀ နားကပ္ေနေသာ္ျငား အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ သက္လတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၿပီး ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနဟန္မႈိင္းက ခ်က္ခ်င္းမမွတ္မိႏိုင္ခဲ့ေပ။
" ခင္ဗ်ားက ဘာေကာင္လဲ "
" မင္းရဲ႕ဦးေလးဆိုတဲ့အေကာင္ "
ဦးမိုက္ကယ္၏စကားေၾကာင့္ ေနဟန္မႈိင္း၏မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ အျပင္းထန္ဆုံးေဒါသအေရာင္လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ၿပီး ဦးမိုက္ကယ္၏လည္ေစ့ကို ဓားအား ပိုနက္နက္ေထာက္ထားလိုက္ရာ ေသြးအနည္းငယ္စို႔လာသည္။ ဦးမိုက္ကယ္ကေတာ့ ရယ္ေနခဲ့သည္။
" မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းရဲ႕ဦးေလးကို ႀကိဳဆိုတဲ့နည္းေလးက ခ်စ္စရာေလးပဲ"
" ခင္ဗ်ားႀကီး -ီးစကားေတြ မေျပာေနနဲ႔ "
ေနဟန္မႈိင္းလည္း အသံမာထန္ၿပီး ဆဲဆိုေအာ္ဟစ္သည္။ ဦးမိုက္ကယ္ကေတာ့ အလြန္တည္ၿငိမ္ေနၿပီး ၿပဳံးစိၿပဳံးစိႏွင့္။
" စိတ္ေလွ်ာ့ပါ ... မင္းက ဦးေလးကိုပစ္ထားေတာ့ ဦးေလးက လာေတြ႕ရတာေပါ့ ငါ့တူေလးကို "
" ခင္ဗ်ားကို ဒီေနရာမွာတင္ မသတ္လိုက္ခင္ ကားေပၚကေနျမန္ျမန္ဆင္းသြားလိုက္၊ က်ဳပ္ဘဝနဲ႔က်ဳပ္ေနေနတာကို ဘာဒုကၡလာေပးမလို႔လဲ "
" ငါ့တူေလးကို ဦးေလးအိမ္ အလည္ဖိတ္ခ်င္လို႔ တကူးကားေပၚထိ လာဖိတ္တာ "
" ေသလိုက္ေလ "
" ငါ့တူေလးက ခုလိုေတြျငင္းေနေတာ့လည္း ထြက္သြားေပးပါ့မယ္ "
ဦးမိုက္ကယ္က သူ႔လည္ေစ့ကိုဓားေထာက္ထားေသာ ေနဟန္မႈိင္း၏လက္ကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာခ်လိုက္ၿပီးလွ်င္ ကားတံခါးကိုဖြင့္၍ ထြက္သြား၏။ ကားအျပင္သို႔ေရာက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္စဥ္မွာ သူ႔တပည့္မ်ားက ေနဟန္မႈိင္း၏ကားအတြင္းသို႔ Anesthesia Gas ေမ့ေဆးေငြ႕မ်ား တစ္နည္းအားျဖင့္ အိပ္ေငြ႕မ်ား ပစ္သြင္းလိုက္ကာ ကားတံခါးမ်ားကို အျပင္ကေန သူတို႔ကိုယ္ျဖင့္ပိတ္ကာထားသည္။ ကားထဲကေန ေနဟန္မႈိင္း အျပင္သို႔ မထြက္လာေစရန္ျဖစ္သည္။
ေနဟန္မႈိင္းလည္း ၎ Anesthesia Gas ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးလႈပ္မရျဖစ္ကာ မူးေမ့သြား၏။ ထိုကဲ့သို႔ မူးေမ့လဲသြားစဥ္ သူ႔ကားထဲသို႔ ဦးမိုက္ကယ္၏တပည့္တစ္ခ်ိဳ႕က ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ကားပါကင္ကေန ေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ဦးမိုက္ကယ္၏ကားကေတာ့ ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ေနဟန္မႈိင္းခမ်ာ ဦးမိုက္ကယ္၏စံအိမ္ေတာ္ႀကီးထဲသို႔ ဖိတ္ေခၚခံခဲ့ရသည္။
-----
ယေန႔တြင္ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္က ေနဟန္မႈိင္း၏တိုက္ခန္းတြင္ သူမ၏မိသားစုမ်ားႏွင့္အတူတူအခ်ိန္ျဖဳန္းေနကာ ေနဟန္မႈိင္းျပန္အလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနဟန္မႈိင္း၏ဖုန္းကို ညေနေစာင္းအထိေခၚမရသျဖင့္ ေနဟန္မႈိင္း၏သင္တန္းဖုန္းကို လွမ္းဆက္ေမးျမန္းေသာ္ သင္တန္းဘက္ကလည္း ေနဟန္မႈိင္းက သင္တန္းကေန ျပန္သြားခဲ့ေၾကာင္း အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။
သို႔ျဖစ္၍ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္တစ္ေယာက္ ရင္တုန္ပန္းတုန္၊ ႏွလုံးတုန္လာၿပီး စိတ္ပူေနခဲ့သည္။
" ကိုကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မသိဘူး ေဒၚေလးတို႔ရယ္၊ ကိုကိုက ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ျပန္ေနာက္မက်တတ္ဘူး ... ကိုကို ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲေနာ္ အီးဟီးဟီး "
ဖုန္းကိုင္ထားေသာ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္၏လက္မ်ားမွာ တုန္ယင္လာၿပီး ငိုခ်မိသည္။
" သမီး သမီး ... စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထား၊ သူ ဖုန္းအားကုန္သြားတာည္း ျဖစ္မွာေပါ့ " (ေဒၚေလး ဥမၼာ)
" ႏွလုံးထိေနအုံးမယ္ သမီးရယ္၊ မငိုနဲ႔ေနာ္ " (ေဒၚမာမိန္)
" ဥမၼာေျပာသလို တူႀကီးဖုန္းအားကုန္သြားၿပီး လမ္းမွာကားပိတ္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္တယ္ "
(ဦးစံေက်ာ္)
" ဟင့္အင္း ... ကိုကို ဖုန္းအားကုန္သြားရင္ ကိုကို႔ကားထဲမွာ ဖုန္းအားသြင္းလို႔ရတာကို ... ဒါတစ္ခုခုျဖစ္ကိုျဖစ္ေနတာ ... ဘယ္ကိုလိုက္ရမလဲမသိဘူး ... ႐ူးခ်င္ေတာ့တာပဲ "
သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္၏စကားေၾကာင့္ သူမမိသားစုကလည္း ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားၾကၿပီး ပိုစိုးရိမ္သြားၾကသလို သူမ၏က်န္းမာေရးအတြက္လည္း စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ ညအထိ ေနဟန္မႈိင္းကို အဆက္အသြယ္မရၾကသည့္အခါ သိမ္ေမြ႕စံႏြယ္မွာလည္း ငိုႀကီးခ်က္မႏွင့္ အစိုးရိမ္လြန္ေနခဲ့သည္။
----
' ဟင္း .... ငါ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ၊ ဘာမွလည္း မျမင္ရဘူး၊ ငါ့ကိုယ္ကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ'
ေနဟန္မႈိင္းမွာ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို အဝတ္ျဖင့္ ပိတ္စည္းခံထားရသလို သူ႔လက္မ်ားကလည္း ခုံေနာက္တြင္ စတီးလက္ထိပ္မ်ား၊ ႀကိဳးမ်ားႏွင့္အတူ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။ သူ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ သူ႔နားတြင္ ေျခသံအနည္းငယ္ၾကားေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလွာင္ရယ္သံတစ္ခုကိုလည္း ၾကားလာရသည္။
" အဟက္ဟက္ ... ငါ့တူေလး ေတေဇာခ ႏိုးလာၿပီပဲ "
ေနဟန္မႈိင္းမွာ ဦးမိုက္ကယ္၏အသံကိုၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ေဒါသထြက္ကာ အံႀကိတ္မိသည္။ ဦးမိုက္ကယ္ကမူ ဇိမ္ခံကုလားထိုင္ေပၚတြင္ အခန႔္သားေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ေနရင္း စကားေျပာဖို႔ စတင္သည္။
" မင္း မွတ္မိေသးလားေတာ့မသိဘူး ... မင္း ငယ္ငယ္က မင္းမိဘေတြခရီးေဝးသြားတုန္း ငါ့အိမ္မွာ မင္းခဏလာေနရတုန္းကေပါ့၊ အခန႔္မသင့္လို႔ မင္းေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး အဖ်ားတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ မင္းက တစ္ခ်ိန္လုံး အာၿပဲၿပီး ငိုေနခဲ့တာေလ၊ အဲဒီအခ်ိန္ေတြ ငါရယ္ ... ငါ့မိန္းမရယ္ ... မင္းရဲ႕အစ္ကိုနဲ႔အစ္မရယ္က အငိုမတိတ္တဲ့မင္းကို တစ္ခ်ိန္လုံးျပဳစုခဲ့ၾကတယ္ "
ဦးမိုက္ကယ္က ေခါင္းကိုဘယ္ဘက္ေစာင္းထားလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္လက္တန္းမွာ သူ႔ဘယ္လက္ကို ေထာက္ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔နားထင္ႏွင့္သူ႔လက္ကို ထိထားသည္။ သူ႔အၾကည့္မ်ားက ေအးစက္ေနၿပီး ေနဟန္မႈိင္းကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
" ငါက မင္းကိုငါ့သားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခဲ့တာပါ ... အဲ့ေန႔က မင္းပုန္းေနတာကို ငါသိခဲ့တယ္၊ ငါ့ေဒါသေၾကာင့္ မင္းမိဘေတြအေပၚ ငါလက္လြန္သြားခဲ့ေပမဲ့ မင္းကိုေတာ့ ငါဘာမွမလုပ္ခဲ့ဘူး ... ဒါေပမဲ့ မင္းကေတာ့ မထင္ထားေလာက္ကို ေသးေသးေလးနဲ႔အဆိပ္ျပင္းတဲ့အေကာင္ပဲ အဟက္ "
" ခင္ဗ်ား နဂိုထဲက က်ဳပ္မိဘေတြကို သတ္ဖို႔အစီအစဥ္ရွိခဲ့တာမလား၊ မဟုတ္ရင္ အဲဒီဓားကို ခင္ဗ်ားအစကတည္းက မသယ္လာခဲ့ဘူး၊ ဘာခုမွ ၾကာပန္းျဖဴေကာင္ႀကီး လာလုပ္မေနနနဲ႔ "
ဦးမိုက္ကယ္ဘက္က အမွန္တရားေျပာေနခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေနဟန္မႈိင္းကေတာ့ မယုံၾကည္ခဲ့ေပ။ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ ဦးေအးေဖတစ္ေယာက္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးဝင္းေဖႏွင့္မရီးျဖစ္သူကို သတ္ခဲ့စဥ္ တူျဖစ္သူ ေတေဇာခ ျမင္သြားခဲ့သည္ကို သတိထားမိခဲ့ေသာ္လည္း သူမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။
" ငါ အမွန္တိုင္းေျပာေနတာပါ ... ဓားက ငါအၿမဲသြားေလရာ ေဆာင္ေနက်ျဖစ္လို႔ အဲဒီေန႔ကလည္း ငါယူခဲ့တာ၊ ငါမင္းကို မျမင္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ခဲ့ဘဲ သတ္ပစ္ခဲ့လို႔ရတယ္ ေတေဇာခ၊ ငါ မသတ္ရက္ခဲ့ဘူး ... မင္း ငါ့ကိုတစ္ခ်ိန္ ျပန္သတ္ဖို႔ အခြင့္အေရးကို ငါေပးခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ မင္းက ငါတင္မက မင္းအေဒၚ ... မင္းအစ္ကိုနဲ႔အစ္မေရာပါ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္၊ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ငါမင္းကိုပါ သတ္ခဲ့သင့္တယ္ ... ညႇာေပးမိတာ ငါ့အမွားပဲ "
ဦးမိုက္ကယ္၏လက္မ်ားက တင္းက်ပ္စြာ လက္သီးဆုပ္ထားခဲ့သည္။ ေနဟန္မႈိင္းက ရယ္ေနခဲ့သည္။
" ဟက္ ... အဟက္ဟက္ ... ခု ခင္ဗ်ားက ေမတၱာရွင္ႀကီးလုပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း က်ဳပ္ကိုတကူးတကခ်ဳပ္ထားၿပီး ရွင္းျပေနတာပဲ "
" ဟုတ္တယ္၊ ငါက နဂိုကတည္းက ေမတၱာရွင္ ... ေမတၱာမရွိတာ မင္းအေဖ ဦးဝင္းေဖပဲ "
" ေတာက္ ... ေသာက္ပိုေတြ၊ က်ဳပ္အေဖက ခင္ဗ်ားအေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ အဲ့တုန္းက က်ဳပ္ငယ္ခဲ့ေပမဲ့ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္ "
" အဟက္ ... မင္းသိတာေတြက အမွားေတြေလ၊ မင္း အေဖအေၾကာင္း သူ႔ညီျဖစ္တဲ့ငါက အသိဆုံးပါ ေတေဇာခ ရာ ... "
ေနဟန္မႈိင္းလည္း ဦးမိုက္ကယ္ေျပာသမွ်စကားေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။
" အဲဒီအေမႊ ... အဲဒီအေမႊကိစၥေၾကာင့္ မင္းမိဘေတြကို သတ္လိုက္တယ္လို႔ပဲ မင္းတစ္ဘဝလုံးမွတ္ထားခဲ့တာမလား၊ ငါ သတ္လိုက္တာ တျခားအေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္လည္းပါတယ္ ေတေဇာခ ... ဒီေန႔ မင္းသိကိုသိရမယ့္ကိစၥေတြ ငါအကုန္ေျပာျပသြားမယ္ "
ဦးမိုက္ကယ္က မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ၏ဇိမ္ခံကုလားထိုင္ကို ေနဟန္မႈိင္း၏အနားသို႔ နီးကပ္စြာ ဆြဲယူလာၿပီးေနာက္ ေနဟန္မႈိင္းေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္သည္။
" ငါတို႔မိဘေတြက ငါတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္မွာ မင္းအေဖက ငါ့လိုမဟုတ္ဘူး၊ သူက စာေတာ္တယ္၊ ပညာေရးေရာ အားကစားေရာ ဘက္စုံထူးခြၽန္တယ္၊ လိမၼာေရးျခားရွိတယ္ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္း သူတို႔သားႀကီးကိုပဲ ပစားေပးၾကတယ္ .... ဉာဏ္ရည္မမွီတဲ့ငါက အၿမဲတမ္းကိုယ္ေပ်ာက္လူသားတစ္ေကာင္လို ခြဲျခားခြဲျခားဆက္ဆံခံခဲ့ရတယ္၊ ၿပီးရင္ သူတို႔သားႀကီးရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ ေျပာစကားေတြဆိုလည္း သူတို႔ကအေလးေပးတယ္၊ နားေထာင္တယ္၊ ငါ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ငါ့ျဖစ္တည္မႈကို ေမြးမိဘေတြျဖစ္လ်က္နဲ႔ လက္မခံၾကဘူး၊ အားေန႐ိုက္ေနၾကေရာ ... "
ဦးမိုက္ကယ္က သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
" ငါလည္း သားတစ္ေယာက္ပါ၊ ငါ့မိဘေတြ ငါ့အစ္ကိုႀကီးလိုခ်စ္ၾကသလို ငါလည္းသိပ္အခ်စ္ခံခ်င္မိတာေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ငါ့မိဘေတြေရာ မင္းအေဖကပါ ငါ့ဆိုရင္ အၿမဲေခ်ာင္ဖိုးထားၾကတယ္၊ မိသားစုခရီးေတြမွာေတာင္ ငါ့ကိုဆိုမေခၚခဲ့ၾကဘူး၊ မိဘက မေခၚလို႔ အစ္ကိုျဖစ္သူကို အသနားခံၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေျပာလည္း မင္းအေဖက ငါ့ကိုအၿမဲတမ္း ဒီလိုျပန္ေျပာတယ္ "
ဦးမိုက္ကယ္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားေကြးလာသည္။
" မင္းလို ဘယ္ေနရာမွ ေသာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္ ... ငါ့ေလာက္မေတာ္တဲ့ေကာင္က ငါတို႔နဲ႔ခရီးလိုက္ဖို႔ -ီးေတာင္မတန္ဘူး "
ဦးမိုက္ကယ္က ရယ္ေနရင္း သူ႔စကားကို ဆက္သည္။
" အဲဒီလိုေျပာၿပီးတိုင္းမွာ သူ ငါ့ကို နားရင္းအုပ္တာ အၿမဲခံရတယ္ ... ညီေလးဆိုၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ၾကင္ၾကင္နာနာမရွိဘူး၊ ဒီၾကားထဲ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို လူၾကားထဲမွာ ငါက ငႏုံငအ က်ပ္မျပည့္တဲ့အေကာင္ဆိုၿပီး အရွက္ခြဲေသးတယ္ ... ငယ္ငယ္ကေန ႀကီးလာတဲ့အထိ ငါက မိသားစုရဲ႕ပစ္ပယ္တဲ့ဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ေကာင္ ...
ဒါေပမဲ့ ငါအၿမဲႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ ၆ တန္းကေန စလို႔ ငါစာကို အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ သူမ်ားေတြအိပ္ခ်ိန္ ငါမအိပ္ဘဲ ငါပဲအေသလုပ္ခဲ့တယ္၊ အဲ့ကေန ငါ့အစ္ကိုနဲ႔အၿပိဳင္ အဆင့္တစ္ေတြရခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ မိဘေတြက ငါ့ကိုပစားေပးလာၾကေပမဲ့ မင္းအေဖကေတာ့ ငါ့ကို အၿမဲတမ္း J ႀကိတ္ဝင္ေနခဲ့တယ္၊ အၿမဲတမ္း ငါ့ကိုၿပိဳင္ေနခဲ့တယ္ ... ငါတို႔ အထက္တန္းေအာင္တဲ့အထိ၊ ငါတို႔ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ၊ ငါတို႔အိမ္ေထာင္က်တဲ့အထိ ... "
ဦးမိုက္ကယ္၏သက္ျပင္းသံက ရွည္လ်ားခဲ့သည္။
" ၿပီးေတာ့ အေမႊက တကယ္ဆို ငါမယူလည္းရသား ... ဒါေပမဲ့ မိဘေတြဆီက ေနာက္ဆုံးလက္ေဆာင္ေတြ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲလို႔ ယူလိုက္မိတယ္ ... ဟိုးငယ္ငယ္ကလိုပဲ သားႀကီးကိုပဲ အေမြမ်ားမ်ားေပးၿပီး သားငယ္ကိုေတာ့ အေမြေပးတယ္ဆိုတဲ့တာဝန္ေက်႐ုံေလာက္ေလး အဟက္ "
" ဒါဆို ခင္ဗ်ားငယ္ငယ္က မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပါ က်ဳပ္မိဘေတြကို သတ္ခဲ့တာေပါ့"
ေနဟန္မႈိင္း၏ေမးခြန္းကို ဦးမိုက္ကယ္က ၿပဳံးခဲ့သည္။
" မဟုတ္ဘူး ... အဲဒါေတြအထိ ငါသည္းခံေပးခဲ့တယ္ "
" ေနာက္ထပ္ ဘာရွိေသးလို႔လဲ "
ေနဟန္မႈိင္းက စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္သည္။
" မင္းအေဖ ငါ့မိန္းမကို ၾကာကူလီခဲ့လို႔ "
" ဘာ "
ေနဟန္မႈိင္းလည္း သူမထင္ထားသည့္အေျဖေၾကာင့္ စိတ္ထိတ္လန႔္သြားၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္မိသည္။
" မင္း မထင္ထားဘူးမလား "
" ခင္ဗ်ား အထင္လြဲေနခဲ့တာျဖစ္မွာ ... က်ဳပ္အေဖ ခင္ဗ်ားအေပၚကို မမွ်တတာေတြရွိခဲ့မယ္၊ က်ဳပ္အေဖက မိန္းမကိစၥ ရွင္းတာ က်ဳပ္သိတယ္ "
" ဟားဟားဟား ... မင္း ျငင္းမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသား ... ဒါေပမဲ့ သက္ေသဓာတ္ပုံအားလုံးက ငါ့အိမ္မီးေလာင္တဲ့အထဲပါသြားတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ၊ ငါ့မိန္းမက ငါ့ကိုပဲခ်စ္တာသိလို႔ သူ ၾကာကူလီတဲ့ဇာတ္ကို ဆက္မကေတာ့တာ၊ ဒါေပမဲ့ မင္းအေဖက မင္းအေမေနာက္ကြယ္မွာ မင္းတို႔ မသိေအာင္ သူမ်ားသမီးပ်ိဳေတြကို ဖ်က္ဆီးထားတာ အမ်ားႀကီး "
" ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ ... အေဖက အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕လူယုတ္မာမ်က္ႏွာဖုံးကိုခြၽတ္ခ်င္တိုင္း အေဖ့ကိုမေကာင္းတဲ့ေကာင္လုပ္ေနတာလား "
" မင္းအေဖကိုယ္တိုင္က အစကတည္းက မေကာင္းတဲ့ေကာင္ကြ "
ဦးမိုက္ကယ္မွာ ေနဟန္မႈိင္းထက္ အသံ ၃ ဆပိုက်ယ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါသမ်ားက အတားအဆီးမဲ့လာလွ်င္ ေနဟန္မႈိင္းကိုစည္ထားတဲ့ မ်က္လုံးစည္းကို ခြၽတ္လိုက္လ်က္။ ေနဟန္မႈိင္း၏ေခါင္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က တင္းက်ပ္စြာ ကိုင္ထားခဲ့သည္။
" မင္းအေဖ အဲဒီေလာက္ထိ ေစာက္က်င့္ယုတ္တာကို ငါ မင္းအေမကို ဘယ္ေတာ့မေျပာျပခဲ့ဘူး၊ ငါတို႔ညီအစ္ကိုခ်င္းပဲ ထိပ္တိုက္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္၊ ငါ့မရီး စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ကြ၊ ဒါေပမဲ့ မင္းအေမကေရာ ဘာထူးလဲ၊ မင္းအေဖ ငါ့မိန္းမကို ၾကာကူလီတာ ငါ့မိန္းမဘက္က စႏိုက္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီးေျပာခဲ့ေသးတာ ... မင္းမိဘေတြကို အရမ္းေသာက္က်င့္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မေနနဲ႔ ... မင္းလည္း သူတို႔ေသြးသားျဖစ္ေနေတာ့ မင္းမိဘေတြလို ေသာက္ခ်ိဳးမ်ိဳးပဲေနမွာ "
ဦးမိုက္ကယ္မွာ ေနဟန္မႈိင္းကို အသံကုန္ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဒါသရွိန္ေၾကာင့္ အသက္ဆက္တိုက္ရွဴေနကာ ေမာေနခဲ့သည္။ ေနဟန္မႈိင္းမွာလည္း သူအမုန္းဆုံးဦးေလးဆီက သူတစ္သက္လုံးမေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ေသာ အမွန္တရားမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ မယုံၾကည္ႏိုင္ျဖစ္သြားရသည္။ လက္ခံဖို႔ ခဲယဥ္းေနခဲ့သလို ဦးမိုက္ကယ္ေျပာသမွ်က အမွန္တရားမ်ားျဖစ္သည္ဟု တထစ္လက္ခံလိုက္ဖို႔ လုံေလာက္သည့္သတၱိလည္းမရွိေနခဲ့ေပ။
" မင္းမိဘေတြ ငါတို႔အေပၚမေကာင္းလည္း ငါ့မိသားစုက ေကာင္းခဲ့တယ္၊ မင္းက ငါ့သားႀကီး မိုးမခနဲ႔႐ုပ္တူတယ္ ... ငါနဲ႔ငါ့မိန္းမက မင္းေရာ ငါ့သားႀကီးေရာ ငါ့သမီးေရာကို တန္းတူခ်စ္ေပးခဲ့တယ္၊ ငါ မင္းကို မသတ္ရက္ခဲ့ဘူး ... ခုေရာပဲ ... ဒါေပမဲ့ ငါ့ရဲ႕သည္းခံႏိုင္စြမ္းေတြ ကုန္သြားၿပီ "
ဦးမိုက္ကယ္က ေနဟန္မႈိင္း၏မ်က္လုံးမ်ားကို စူးစိုက္ၾကည့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။ အခန္းထဲတြင္ ဦးမိုက္ကယ္၏တပည့္မ်ားသာ က်န္ခဲ့သည္။ ဦးမိုက္ကယ္ထြက္သြားၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္သြားသည္ႏွင့္အမွ် ေနဟန္မႈိင္းမွာ ဦးမိုက္ကယ္တပည့္မ်ား၏ႏွိပ္စက္ျခင္းကို စတင္ခံရေတာ့သည္။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို လွ်ပ္စစ္ဗို႔အားျပင္း က်င္စက္မ်ားျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းထိုးၾကကာ ကန္ေက်ာက္ခဲ့ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ေျမေအာက္ခန္းမထဲတြင္ ေနဟန္မႈိင္း၏နာက်င္ေနေသာ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက ပဲ့တင္သံထပ္ကာ ဆူညံေနခဲ့လ်က္။
• ────── ✾ ────── •