[Zhannie Myr's POV]
For some time, nasa ganong posisyon lang kami. At first I thought it was weird why I was feeling like I shouldn't feel the way I am feeling right now, but it seems like taliwas ang nararamdaman ko sa kung anong nararamdaman ko. Naiintindihan niyo ba ako? Normal ba 'to?
I don't know but I feel a lot of emotions right now as I was being held by him. His strong arms around me made me feel like a silent promise of protection and warmth.
Honestly, I don't like it. Feeling ko nagiging vulnerable ako sa kung ano man itong nararamdaman ko. And nakakailan na ba 'tong lalaking 'to? Tsansing eh
"Galaw ka ng galaw, 'yung mga sugat mo" Mahinang sambit ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, if I'm supposed to hug him back or what. I'm still holding the glass of water in my other hand. Dahil nangangalay na ko and it feels like it would be a sin to broke free from his embrace, I genlty pat his back with my free hand.
Hindi siya nagsalita. Tahimik lang ang buong kwarto, tanging hininga niya lang ang maririnig ko. Flashbacks of what happened earlier came through me at hindi ko mapigilang mapapikit.
'I'm really useless'
Naluluha 'kong napasabi sa sarili ko at napapikit. Mahina ko siyang tinulak dahil talagang nangangalay na 'ko and ayokong mapansin niyang naiiyak ako.
Ramdam ko ang titig niya pero sinadya 'kong 'wag siyang tignan. "Inom ka muna" binigay ko ang baso ng tubig na kinuha niya naman.
Tumalikod ako at tinungo ang mini counter kung saan nakalagay ang mga prutas. Huminga ako ng malalim para ipasantabi ang nararamdaman ko.
"Gusto mo ba ng apple? Or mas gusto mo ng orange?" Tanong ko habang nakatalikod sa kaniya. Hindi siya sumagot kaya napatingin ako sa direksyon niya. "Ako lang ba tao dito?"
"What's with the cake?" Nanalaki ang mga mata ko. I totally forgot about the cake!
Nakaramdam ako ng... hiya? I don't know but I feel shy pero pilit kong tinago at tinaasan lang siya ng kilay.
"Ako kakain niyan 'no, 'wag kang ano jan" pinagkrus ko ang mga kamay ko. Naka tingin parin siya sa maliit na mesa kung saan nakalagay yung box.
"So what's with the two wi-"
"Aish!" Putol ko sa kanya. Alam kong kahit seryoso 'tong demonyong 'to, ginugood time niya lang ako. "Kung ano 'yang iniisip mo, 'yun na 'yun"
Naalarma ako bigla ng tumayo siya "Hoy! Anong ginagawa mo?" Hinawakan ko yung steel na kung saan nilalagay yung IV drip at nilapit sa kanya para hindi matanggal.
Sa halip na pansinin ako kay prente lang niyang inupo ang sarili niya as if wala siyang iniindang mga sugat na natamo kanina.
Tingnan mo nga 'tong lalaking 'to? Gawa ba sa bakal 'tung katawan niya? Hindi halatang pasyente eh.
Sinamaan ko siya ng tingin at tinaasan niya lang ako ng kilay in return. "Are you just gonna stand there, woman?"
Kung hindi lang 'to naka hospital gown, baka patulan ko pa 'to pero wag na muna.
Uupo na rin sana ako ng biglang may kumatok at bumukas ang pinto. Iniluwa nito ang ulo ni Heethz, 'yung boyfriend nung babaeng buntis.
"Boss!" Sambit niya habang papasok "Gising ka na pala!" Nakangiting saad niya nang mapalapit ito saamin. Sunod-sunod naring pumasok ang ibang unggoy sa kwarto.
"Uy cake! Pahingi ng mansanas"
"Bossing! Miss Zhannie"
"Boss! Buti't gising na kayo"
"Miss Zhan, Boss"
Napairap nalang ako nang nakangiting ngumunguya ang kutong-lupang turotot ng mansanas na nakuha niya sa counter.
"What do you want?" Ma-otoridad na sambit ni Quir.
"'To si bossing, halatang gustong masolo si Miss Zha-"
"Where the f*ck is my f*cking gun?" Putol niya sa katangan ni Vhone na siyang ginagulat niya
"Boss naman parang nagbibiro lang." napakamot tuloy ito ng ulo.
"Jover" napatayo ng maayos si Andrei ng tawagin ito ni Quir. Seryoso ang boses nito habang binubuksan ang box na naglalaman ng cake. Naging seryoso at tumahimik na rin ang iba.
"Boss" halatang kinabahan ang mokong.
"We'll talk later." saad ni Quir habang hindi nakatingin at nagsa-slice ng cake.
Tsk. Wala talagang manners 'tong isang 'to.
"Copy, boss."
"Heethz" Tumingin sa kanya ang demonyo at parang may sarili silang mundo at nag-uusap ng tahimik gamit ang mga mata.
Napailing nalang ako at kumuha ng platito at naglagay sa tapat ng Quir, kumuha narin ako ng akin.
"Pwedeng mamaya na 'yan? May pagkain sa harap" Putol ko sa kung anumang pag-uusap na sila lang ang nakakaintindi. Pero parang hindi nila ako nakikita o naririnig kaya hinampas ko ng mahina ang mesa.
Sinamaan ako ng tingin ni Quir at tinaasan ko lang ng kilay. Narinig kong bumuntong-hininga siya saka kumuha ng cake
"Sa labas lang kami" Sambit ni Phyn habang tinutungo ang pinto na sinundan naman ng iba.
"Kain muna kayo" I said habang kumukuha ng slice ng cake at nilagyang ang platito ko.
Ba't ang tahimik?
Napataas ako ng tingin and found all their eyes on me na parang nagtataka. May nasabi ba akong mali? May dumi ba sa mukha ko? "What?"
Tiningnan ko ang nasa harap ko na kumakain lang habang ang apat ay nakatayo at nakatingin saakin. Ang kutong-lupang Vhone ay napahinto sa pag nguya ng mansanas; si Phyn na parang nakalutang ang kamay sa ere na pipihit na sana sa knob ng pinto; si Max na nakatingin na parang may nasabi akong mali; at si Andrei na siyang unang natauhan.
"Yoooooooon!" Ngiting napahiyaw si Phyn at naglakad sa kung saan nakalagay yung mga platitong dinala ko kanina. "Bait mo talaga Zhannie!"
"Sabi ko ba't may lahing dyosa talaga si Miss Zhannie!" Kumindat ang mokong habang ngumunguya. Napairap nalang ako.
Napatingin kaming lahat ni Quir nang nakarinig kami ng pagkasa ng baril. San galing 'yan? Eh wala 'yan kanina ah. "Wink and I'll f*ckng spoon that eyes out!" Masamang nakatingin sa siraulong kutong-lupa. Napatawa nalang ako ng mahina.
"Bossing, napuuwing lang naman ako eh." Pagrarason niya.
Nang matapos kumain ng cake, isa-isa kong niligpit ang mga kalat at dinala ang pinagkainin namin ni Quir sa lababo.
Huhugasan ko na sana ang mga gamit ng marinig ko siyang magsalita "You didn't have to" Rinig kong sabi niya.
Napairap nalang ako kahit na alam kong hindi niya makikita "I can wash the dishes fine." Wala akong narinig na sagot kaya pingapatuloy ko nalang ang ginagawa ko. "And besides, sinong manghuhugas nito? Ikaw"
Nang matapos akong manghugas ay pinatuyo ko ito sa may maliit na dish rack dito sa kusina at nagpunas ng kamay.
Nabigla ako nang mapaharap ako sa kanya dahil nakatingin lang ito saakin habang nakaupo parin 'dun sa pwesto niya kanina.As usual, nakakapaso ang mga tingin niya ngunit tinaasan ko lang siya ng kilay pero wala akong narinig mula sa kanya kaya lumakad ako palapit.
I checked his drip and while I was checking, narainig kong nagsalita siya na nakapagpahinto sakin, "You didn't have to bloody your hands" Nagbaba ako ng tingin. Seryoso lang siyang naka tingin saakin na para bang may nagawa akong hindi niya nagustuhan. Dahan-dahan niyang binaba ang tingin sa mga kamay bago niya ito kinuha.
Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak saakin. I don't know how to respond to what he just said. Who would even want to draw blood in their hands? I bet no one.
I feel my eyes watering as I feel my chest tighten. The scenes from before came flashing to me.
I hate this.
I hate feeling like this.
I hate feeling weak!
I hate feeling vulnerable!
Bago pa may makatakas na luha ay binawi ko na ang kamay ko't iniwas ang tingin. Pasimple kung tinap ang drip, "They already bathe in a pool of blood even before I met you"
[Phyn's POV]
Nakatambay kaming apat dito sa silid na na-adjacent lang sa main room kung nasaan silang bossing. Visitors' room bale.
"Ang sarap nung cake! Woooo!" saad ni Max habang tumutungga ng bote ng coke
"Gusto ko pa nga ng round 2, eh!" saad ni Vhone habang kumakain na naman ng mansanas. Tsk! Ang takaw talaga ng mokong na 'to
"Pero teka nga" singit ni Max "Diba ayaw ni bossing ng matatamis? Allergic 'yun eh. Ngayon ko pa siya nakitang kumain ulit ng matamis" Nakangiting sambit ni Max.
He's right. Sabay-sabay kaming lumaki, masasabi mo na ring sabay-sabay kaming nagpatuli, kaya kilalang-kilala na namin ang isa't-isa. At si bossing Oliver?
Kulang nalang sunugin ang mga matatamis na makikita niya. Pero yung kanina? Naks! Napailing nalang ako, hindi maitago ang ngiti.
"Kinakabahan nga 'ko, eh." Napatingin kaming lahat kay Xantus dahil sa sinabi niya.
Agad ko rin namang naintindihan kung anong ibig niyang sabihin. Unti-unting nagbabago si Oliver o mas tamang sabihing, unti-untin binabago ni Zhannie si Oliver.
Sa mundong ginagalawan namin, lahat ng taong malapit saamin ay nasa panganib. Isa pa, hindi basta-bastang tao si Oliver. Isa siya sa mga kinikilala at kinatatakutan sa mundo ng mafia. At dahil diyan, marami ang gustong umangkin sa kapangyahirang meron sya.
"Marunong lumaban si Miss Zhannie" sambit ng gagong Vhone habang patuloy na ngumunguya.
"Matanong ko nga," lumipat ang mga tingin nila saakin, "Tinuruan niyo bang makipaglaban ang asawa ni bossing habang wala kami?"
Nagkatinginan ang apat bago tumingin saakin muli. "Tanungin mo si Jover oh, siya ang ex" sambit niya bago kumagat sa panibagong mansanas na kinuha niya sa kabilang kwarto kung nasaan sila ni bossing.
"Bakit ako?" Kunot noong sambit ni Andrei. Nagkibit-balikat lang ang mokong saka nggumuya ulit.
"Ikaw ang ex, eh so meaning mas marami kang alam." Birong saad ni Max "Huwag mong sabihing..." Napatingin kaming lahat kay Max habang hinihintay ang susunod niyang sasabihin.
"Ano?" Naiiritang tanong ni Andrei sabay kamot sa ulo.
"May nangyari na ba sainyo ni Miss Zhan?"
Nanlaki ang mga mata ni Andrei at dali-daling sinapak si Max.
"Bad yan uy! Ayoko pang mamatay!"
Napuno ng tawanan ang kwarto at napailing nalang ako sa kalokohan ng mga kasama ko. Pero hindi parin nawala sa isipan ko si Zhannie. Ang misteryoso ng pagkatao niya..
Natigil ang tawanan ng makarinig kami ng kakaiba mula sa kabilang kwarto. Hindi kami tanga pra hindi malamang tunog 'yung ng baril na naka silencer kaya dali-dali kaming napatayo at nagsipag-unahan.
[Oliver Quir's POV]
I watched as the door slowly closes as she got out. She said she left something in side the car so she went out to get it.
I couldn't help but sigh remembering what happened earlier. It's the second time I felt so scared in my whole life. The first was with my sister.
I don't understand myself, but I have to admit, seeing her holding a gun and shooting people scared me.
It's true that the marriage we have right now is just for convenience but it feels like something is changing and it scares me.
I don't wanna see her killing people. I don't want her to bloody her hands even more than they already are. It should be me dealing with the killings, not her. I don't want to drag her even more into the world I'm living but it's too late now. And having to distance myself is even more scary and painful to think.
Painful?
Tsk. Oliver you sound gay!
I couldn't help but smirk. What the hell is wrong with me? I shrugged and relaxed myself.
I noticed a folded paper on top of the nearest drawer. It's just within reach so I took it.
It's as if my lips have a mind on their own and formed a smile.
Happy Birthday
- Z
That girl is really something. No matter how hard she tries to mask herself up with her loud mouth and fiesty remarks, she's as sweet and as kind as her name sounds.
I hid the paper in my pocket as my attention turned towards the door. Someone's coming and I know it's not her. The door opened and revealed a nurse wearing a mask bringing a tray that has a medicine cup, syringe and something else.
"Good afternoon, Sir. I need to check your vitals" I didn't take my eyes off her as she came to my side.
She placed the tray on the bedside table and turned to face me. She immediately took out something from her side but before she could point it at me I already had my bullet pierced through her forehead.
What an amateur. Tsk.
Vital signs my ass. No one checks your vitals signs with a syringe.
"I forgot to ask, anong gus-"
I immediately turned my gaze towards the voice. My wife stood there, pale and shocked as to what she's seeing. For a couple of seconds she stood there unable to process what's in front of her.
When she came back to her senses, she hurriedly closed the door behind her and ran for the windows, closing the curtains before facing me.
Her face still pale and full of worry, "Don't go killing in broad daylight!" Her eyes shifted to the dead girl lying on the floor then back at me.
I sighed and had myself sat on the hospital bed I was just lying a few seconds ago. "May masakit ba sa'yo?" She tried helping me up as if she could handle my weight.
I swear I'm trying my very best to hide the urge of having the corner of my lips curve up into a smile as I hear her worrying about me.
I turned to face her and she was looking at the girl. What bothered me was her reaction. She was looking intently at something.
"Anong nangyari?!"
"Boss!"
"Zhannie!"
"Sh*t!"