Helloooooooo
--------
3 gün sonra (24 Şubat)
Demiri en son onun evindeyken görmüştüm. Daha sonra ne okula gelmişti ne de mesaj atmıştı. Garip bir insandı ve onu çözmek çok zordu.
Sabah uyandım ve Senem'in hazırladığı kahvaltı masasına oturdum. Senem buraya taşınacaktı. Israr etmeme bile gerek kalmadan kabul etmişti. Benim üniversiteme gelecekti. Bir kaç güne gidip tamamen eşyalarını toplayacaktı.
Birkaç gündür Demir hakkında konuşmuyorduk. Moralimin bozuk olduğunun ve bunun Demir yüzünden olduğunun farkındaydı.
"Demir'e aşık mısın?" diye sordu pat diye. "Bilmiyorum. Ama nedense onun böyle yapması beni üzüyor." dedim. Senem "Sana zarar vereceğini düşünüyor musun peki?" diye sordu. Kafamı iki yana salladım. "Bana bunu yapmaz,yapamaz." dedim. "E o zaman?" diye sordu. "28 Şubattan çok korkuyorum. Ne yapacak merak ediyorum. Cenke zarar verecek kesin." dedim. Senem omzunu silkerek "Öf gebersin pezevenk." dedi. "Kolay mı Senem o kadar? Öldürmekten bahsediyoruz. Hayatı bitecek ölürse. İnşallah saçma bir şey yapmaz." dedim.
Odaya çıkıp üstümü giyindim. Üzerime salaş birşeyler attım ve odadan çıktım. Okula gitmek için evden çıktım.
28 Şubat Sabah:
Gözlerimi açar açmaz telefonuma baktım. Mesaj da arama da yoktu. Şimdilik sanırım kimseye bir şey olmamıştı.
Aşağı indiğimde Senem kahvaltı hazırlamıştı. "Günaydın." dedi. Bende ona "günaydın" dedim ve oturdum.
Günlerdir Demirle konuşmuyordum ve moralim bozuktu. Bugünün stresi de vardı. Senem bunu farkedip "Ya takma bu kadar Asena. Bir şey olmayacak göreceksin." dedi. Bende olumlu anlamda kafamı salladım.
Kahvaltı yaptıktan sonra salona geçtim ve televizyon izlemeye başladım.
3 saat sonra:
Saat öğlen 2 olmuştu. Bugün okul yoktu ve bende bunu evde oturarak geçiriyordum. Senem az önce dışarı çıkmıştı. Arkadaşıyla beraber gezmek için. Ben hala oturup stresten kendimi yiyordum. En sonunda Demir'in bana zarar vermeyeceğine emin oldum. Bana yapmazdı.
Akşam:
Saat akşam 7 olmuştu. Ortada olan bir olay da yoktu tahmin ettiğim gibi. Fakat Senem hala gelmemişti. Çok takmadım çünkü o hep geç geliyordu. Ne olur ne olmaz aramak istedim.
Senem telefonlara cevap vermiyordu. Bu kadar açmamazlık yapmazdı. Fakat yine de umursamadım. Elbet gelicekti ve ona hesap soracaktım.
Telefonun sesiyle gözlerimi araladım. Saate baktığımda akşam 9'du. Arayan Senem'di.
"Nerdesin Senem? Telefonları niye açmıyorsun?" dedim. Telefondan hışırtı geldi ve sonra bir erkek sesi duydum.
"Ben Ahmet. Senem hanım şuan yoğun bakımda. Bilinci açıkken son kelimesi Asena oldu. Bende sizi bilgilendirmek istedim."
Yoğun bakımda mı?
------------
3 ay sonra yine ben 🤌🤌🤌🤌
Bu hikayeye devam etmeyi dusunuyorum..