ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း
Part 19
-----
ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သက္ျပင္းအခါခါခ်ေနၾကေသာ
သူေတြနဲ႔စိတ္ပူလြန္းလို႔တစ္ညလံုးမအိပ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲျပည့္ေနတယ္အခု
ၾကေတာ့မ်ားေရွာင္က်န္႔နားမွာဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတာပဲ။
"ဘာစားမလဲ"
"ဘာမုန္႔စားမလဲ"
"အေအးေရာေသာက္မလား"
"ေျခေထာက္ႏိွပ္ေပးရဦးမလား"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ျဖစ္တုန္းကၾကဒီလိုေလးေမးဖို႔ေနေနသာသာလုပ္ေတာင္မလုပ္
ေပးတဲ့ဟာေတြ အခုေရွာင္က်န္႔ၾကေတာ့မွမ်ား သူတိုာအေဖျဖစ္တာၾကေနတာ
ပဲ။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို က်န္႔က်န္႔ကလန္႔ၿပီးေမ့လဲသြားတာပါဆို"
"အေဒၚႀကီးမွာေလ သားေဆး႐ံုတက္ရမွန္းသိသိၿပီးခ်င္းေလ ရင္ထဲထိတ္
သြားတာပဲဘာမွေတာင္လုပ္ခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ဘူး"
"စိတ္ပူေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ စိတ္ပူေစခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္းအကုန္လံုး
ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေနာက္တစ္ခါၾကရင္ ေဘးဘယ္ညာၾကည့္သြား "
"ဟုတ္ကဲ့"
ေရွာင္က်န္႔ကေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္သူ႕ကိုေျပာမဲ့အေၾကာင္းအရာကိုပဲအာ႐ံုစိုက္
ေနရွာတယ္ ေရွာင္က်န္႔ဒီလိုျဖစ္ၿပီးကတည္းကိုက အျပင္ေတြဆိုသိပ္မထြက္
ခိုင္းဘူး ေလစိမ္းေတြတိုက္ေနတယ္ ဖ်ားမယ္ ဘာညာနဲ႔။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ေခၚတယ္ဆို"
အေနာက္ဥယ်ာဥ္မွာခ်ိန္းတာဆိုေတာ့လည္း လစ္ထြက္လာလိုက္သည္
အေဒၚႀကီးကေတြ႕ရင္ေတာ့ေျပာဦးမယ္ အဲ့ေတာ့သူမရိွတဲ့အခ်ိန္ေလးလစ္ထြက္လာတာေပါ့။
"အင္း"
"က်န္႔က်န္႔ကိုေျပာေတာ့မလို႔လားဟင္"
"အင္း"
"ဘာလဲ ဘာလဲ ေျပာပါေတာ့ က်န္႔က်န္႔သိခ်င္လွၿပီ"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကဘာမွမေျပာေသးပဲနဲ႔မက္မြန္ပန္းကိုခူးလိုက္သည္ ေရွာင္က်န္႔အံ့ဩမိပါတယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုယ္တိုင္ပဲမက္မြန္ပန္းမခူးပါဘူးဆိုၿပီး
ေျပာထားတာေလ။
"က်န္႔က်န္႔ ကိုယ္ဘာလို႔ဒီပန္းကိုခူးတာလဲသိလား"
"မသိဘူးေလ "
"ကိုယ္ကဒီပန္းကိုကိုယ္တိုင္ခူးၿပီး ခ်စ္တဲ့သူကိုေပးဖို႔လုပ္ထားတာ"
"..."
"အင့္"
ေရွာင္က်န္႔ဘက္ကိုမက္မြန္ပန္းေလးထိုးေပးလာသည္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေတြးမိတယ္ သူဖတ္ထားတဲ့စာအုပ္ထဲကလိုမ်ဴိးလုပ္ရမွာေလ
အကြက္မွားေနျပန္ၿပီ ေရွာင္က်န္႔ျငင္းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
"က်န္႔က်န္႔ကိုေပးတာလား"
"အင္း"
"ဝါး...အဲ့တာဆိုလည္း လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကက်န႔္က်န္႔ကို
ညီေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တာမွတ္လား ဟီး...."
(🙂)
"မဟုတ္ဘူး က်န္႔က်န္႔"
ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ခါးေလးကိုဆြဲဖက္ကာသူ႕နားတိုးခိုင္းေစၿပီး လက္ထဲကမက္မြန္
ပန္းေလးကိုျပန္ယူကာေရွာင္က်န္႔ေခါင္းေလးမွာပန္ေပးလိုက္သည္။
"ခ်စ္တယ္ ညီတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး "
"..."
"ရည္းစားတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိး ခ်စ္တယ္ "
"...."
ေရွာင္က်န္႔ကိုေပြ႕ဖက္ထားရင္းနဲ႔ပဲ ေျပာေနေသာစကားေလးေတြပင္
ေရွာင္က်န္႔ကအေတာ္ေလးၾကာမွ႐ုန္းမိသည္။
"ဟိုဟာ....က်န္႔က်န္႔..က်န္႔က်န္႔စဥ္းစားလိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္ "
"..."
"က်န္႔က်န္႔ဘြဲ႕ရရင္ေျပာျပမယ္ေနာ္ ေသခ်ာေပါက္ဆက္ဆက္ကိုေျပာမွာပါ"
"အဲ့အထိကိုယ္မေစာင့္ႏိုင္ဘူး မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္မွမင္းအေျဖျပန္မေပးရင္
မင္းကိုအတင္းအက်ပ္ကိုယ္ယူမွာေနာ္" (ဟဲ့...ဟဲ့)
"အဲ့တာကမျမန္လြန္းဘူးလားဟင္"
"ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ၾကာေနတယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုယ္အခုလိုခ်င္ေနတာ"
"အ....ဟိုေလ...အေဒၚႀကီးျပန္လာေနၿပီထင္တယ္ က်န္႔က်န္႔မုန္႔မွာထား
တယ္"
"ခဏ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုလည္း ကိုယ့္ကိုနမ္း ၿပီးမွာသြား"
ေရွာင္က်န္႔လည္း ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ပါးကိုပဲနမ္းကာထြက္သြားမယ္ျပဳေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕ကိုဆြဲကာႏူတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။
*ႁပြတ္စ္*
"လာကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"အ...အင္း"
ေရွာင္က်န္႔မွာေၾကာင္အစြာနဲ႔ပဲ လိုက္ပါသြားရေတာ့ေလသည္ ညဘက္ေတြ
မွာေတာ့ ေရွာင္က်န္႔မွာဟိုလိွမ့္ဒီလိွမ့္နဲ႔ပဲ ရင္ေတြခုန္ေနတာလားဆိုတာကို
ရင္ဘတ္ကိုစမ္းၾကည့္မိတယ္ ေနာက္ၿပီးျပန္စဥ္းစားၾကည့္ျပန္တယ္ ။
"ရည္းစားတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိး ခ်စ္တယ္"
ျပန္စဥ္းစားမိတို္င္းလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ရင္ခုန္မိတယ္ အဲ့တုန္းကဆိုရင္ခံစားခ်က္
ကမ႐ိုးမယြႀကီး ရင္ခုန္သံဟာဆူညံလြန္းလို႔ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေတာင္ၾကားရမွာ
ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖစ္သြားရတယ္။
.
.
.
"ေရွာင္က်န္႔ေရာ "
"ေက်ာင္းသြားၿပီေလ"
"ဒီေလာက္အေစာႀကီး"
"အခ်ိန္ပိုရိွတယ္ဆိုလားပဲ"
"..."
ေရွာင္က်န္႔ေက်ာင္းကိုမနက္7နာရီေလာက္သြားတာပထမဦးဆံုးပင္ ပံုမွန္
8နာရီသြားတာကို။
ေရွာင္က်န္႔မွာေတာ့ေက်ာင္းဝန္းထဲကသစ္ပင္ေအာက္မွာငူငူႀကီးထိုင္ေနလ်က္
ေဘးနားကိုလူတစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ့ေမာ့ၾကည့္လိုက္တာခ်န္လ်ဳိးပင္။
"အေစာႀကီးလာတာလားက်န္႔က်န္႔"
"အင္း ခ်န္လ်ဳိးကေရာဘာလို႔အေစာႀကီးလဲ"
"အိမ္နဲ႔သိပ္အဆင္မေျပလို႔ မနက္ဘက္နားပူမခံႏိုင္တာနဲ႔ထြက္လာခဲ့တာ"
"ေအာ္...."
"က်န္႔က်န္႔ကေရာဘာလို႔အေစာႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေနတာလဲ"
"ဟင္း....က်န္႔က်န္႔ကေတာ့ ဖြင့္ေျပာခံလိုက္ရလို႔ "
"ဘယ္သူ႕စီကေနလဲ"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္စီကေန"
"...."
"သူကေျပာတယ္ လက္မခံရင္ အတင္းအက်ပ္သိမ္းမယ္တဲ့ က်န္႔က်န္႔ဘယ္လိုလုပ္ကမလဲ ေၾကာက္တယ္ "
"က်န္႔က်န္႔သူ႕ကိုႀကိဳက္လားမႀကိဳက္လားဆိုတာပဲဆံုးျဖတ္ေပါ့"
"ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာရင္ေတာ့သူကဘြဲ႕ရၿပီးရင္ လက္ထပ္မယ္လို႔ေတာ့ထင္တယ္"
"...."
"သူကအတင္းအက်ပ္ႀကီးပဲ က်န္႔က်န္႔ကိုစဥ္းစားခ်ိန္ေပးပါဆိုတာေတာင္မေပးဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည္း ေမးၾကည့္မယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ရင္ခုန္လား"
"အင္း ခုန္တယ္ အခုေနာက္ပိုင္းေပါ့"
"မေတြ႕ရရင္ေရာေနႏိုင္လား"
"ဟင့္အင္း မေနႏိုင္ဘူး သူညဘက္ေနာက္က်မွျပန္လာရင္က်န္႔က်န္႔လည္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး"
"ဖက္ၾကည့္ခ်င္လား"
"ဟာ....သူကအေခ်႐ုပ္ႀကီးကိုဖက္မိရင္က်န္႔က်န္႔ကိုေအာ္မွာေၾကာက္လို႔"
"first kissကေရာဘယ္သူလဲ"
"သူပဲ...."
"ေသခ်ာၿပီ က်န္႔က်န္႔ကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုခ်စ္မိေနလို႔ပဲ"
"ဟာ...အဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔မဆိုင္ပါဘူးဗ်"
"ဆိုင္တယ္ေလ"
"က်န္႔က်န္႔က ဇာတ္ကားေတြထဲကလိုမ်ဳိး ဖြင့္ေျပာေစခ်င္တာ"
"ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ"
"အင္း ညေနခင္းမွာမင္းသားနဲ႔မင္းသမီးနဲ႔လက္ခ်င္းတြဲၿပီးေတာ့ ေနာက္ေတာ့မွမင္းသားက ပုခံုးေလးကိုကိုင္ၿပီး မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၿပီးေတာ့မွ
ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေစခ်င္တာ "
"..."
"အဲ့လိုမ်ဳိးေလးေလ အခုဟာကလည္း သူကက်န္႔က်န္႔မ်က္လံုးကိုမၾကည့္
ပဲနဲ႔က်န္႔က်န္႔ကိုဖက္ထားတာ ပဲရိွတာ"
"ေအာ္...."
"အဲ့တာဒီေန႔သူ႕ကိုအေျဖျပန္ေပးရမွာ ေၾကာက္လို႔လွည့္ၿပီး မနက္ေစာေစာ
ထြက္လာခဲ့တာ"
"မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့ ႀကိဳက္တယ္ဆိုႀကိဳက္တယ္ေပါ့ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာေပါ့"
"မႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာျပန္ရင္လည္းသူကအတင္းအက်ပ္ရယူလိမ့္မယ္ ႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာရင္လည္း ဘြဲ႕ရၿပီးရင္လက္ထပ္မယ္တဲ့ ေနပါဦး..."
"ဘာလဲ"
"အတင္းအက်ပ္ရယူတာကဘာကိုေျပာတာလဲ ဘယ္လိုယူတာလဲ"
အခုဒီအသက္ဒီအရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီအတင္းအက်ပ္ရယူတာဘာလဲ
ဆိုတာေတာင္မသိေသးဘူးရယ္ ခ်န္လ်ဳိးလဲဘယ္လိုေျဖလို႔ေျဖရမွန္းေတာင္
မသိဘူး။
"ဟိုဟာေလ..."
"အင္း"
"မင္းတကယ္မသိတာလား"
"အင္း"
"ေနာက္မွသိလာလိမ့္မယ္ ဒီမွာပဲရပ္ေတာ့"
"ဟာ...ေျပာျပေလဟာ"
"နားေထာင္ခ်င္တာေသခ်ာလား"
"ဟုတ္"
"အနားကပ္ေျပာျပမယ္"
ေရွာင္က်န္႔လည္းအနားတိုးသြားေတာ့ ခ်န္လ်ဳိးလဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ေျပာျပလိုက္ရေတာ့တယ္ ေရွာင္က်န္႔လဲအဲ့က်မွမ်က္ႏွာေတြနီၿပီး ရွက္ကာ
ခ်န္လ်ဳိးပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔အုပ္လိုက္သည္။
*********
ညေနဘက္ေက်ာင္းျပန္လႊတ္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုယ္တိုင္ပဲေရွာင္က်န္႔ကို
လာႀကိဳတယ္ အျခားေက်ာင္းသားေတြကျပန္လာၾကေပမဲ့လည္းေရွာင္က်န္႔
ကိုေတာ့မေတြ႕မိပါ။
"ဟာ....ေကာ "
က်ဳိးခ်န္ကသူ႕ကိုေတြ႕လို႔ေျပးလာသည္။
"ေရွာင္က်န္႔ေရာ"
"ဟင္...သူေန႔လည္ကပဲေနမေကာင္းခ်င္သလိုျဖစ္ေနလို႔ဆိုၿပီးျပန္သြားတယ္ေလ"
"သူဘယ္သြားလဲ"
"မသိဘူး သူတစ္ေယာက္ထဲပဲသြားတာ ခ်န္လ်ဳိးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတာင္တား
ေသးတယ္"
"..."
"ေကာ...ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ေလး ကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္႔ဖိုးေလး..ေပး"
သူေတာင္စကားမဆံုးေသးဘူးကားေမာင္းထြက္သြားပါေလေသာၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
ေပ ေရွာင္က်န္႔ကဘယ္ေနရာမွသြားတတ္တာမဟုတ္တာကို ဘယ္သြားေန
တာလဲဒီဟာေလးက။
သိပ္ၿပီးေထြေထြထူးထူးမရွာလိုက္ရပါ ေက်ာင္းရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးနားက
ကိတ္မုန္႔ဆိုင္မွာထိုင္စားေနေသာေရွာင္က်န္႔ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"စားလို႔ေကာင္းလား"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္..."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕ေရွ႕ကခံုေပၚမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ ေရွာင္က်န္႔ထထြက္သြား
ဖို႔ျပင္သည္။
"ေရွာင္က်န္႔ ေနဦး မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး က်န္႔က်န္႔ျပန္ေတာ့မလို႔"
"ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနတာလဲ"
"မေရွာင္ပါဘူး အိမ္မွာေတြ႕ရမွာပဲကို အခုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခ်င္လို႔"
"အတန္းလစ္တယ္ဆိုဘယ္သြားေနတာလဲ"
"ဒီအတိုင္းေလွ်ာက္သြားေနတာ"
"ေလွ်ာက္သြားေနတာတဲ့လား က်န္႔က်န္႔ ကိုယ္မင္းကိုစိတ္မခ်ဘူးေနာ္"
"ရပါတယ္ က်န္႔က်န္႔ကအခုတတိယႏွစ္အသက္ 20ရိွပါၿပီ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သြားတတ္ေနပါၿပီ"
"မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီပဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုယ့္ကိုေအးေအးေဆးေဆးေျပာ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို သြားေတာ့မယ္ "
သြားေတာ့မဲ့ေရွာင္က်န္႔ကို ဆြဲကာကားထဲထည့္လိုက္သည္ မုန္႔ကေငြရွင္းၿပီး
သား ။
ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္ကိုသြားေသာလမ္းျဖစ္တဲ့ တစ္ဝက္မွာဆိပ္ကမ္းကိုသြားေသာလမ္းရိွတယ္ ပင္လယ္ႀကီးကိုေတာင္ျမင္
ရတယ္ အဲ့မွာပဲကားရပ္ကာ ေရွာင္က်န္႔ကိုေခၚလာလိုက္ၿပီး ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာပဲထိုင္ေနသည္။
"ဘာလို႔ဒီကိုေခၚလာတာလဲ က်န္႔က်န္႔လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ပါ့မယ္ဆိုမွပဲ"
"ထိုင္စမ္းပါ"
"..."
ေရွာင္က်န္႔လဲထိုင္လိုက္ေရာ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကလက္ကိုလာဆြဲသည္။
"ကိုယ့္ကိုေျပာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုယ္နားေထာင္ေပးမယ္"
"အ...အေျဖေပးမဲ့ကိစၥကေလ"
"အင္း"
"ေနာက္ေရႊ႕လို႔မရဘူးလားဟင္ "
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"က်န္႔က်န္႔ေၾကာက္လို႔"
"ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ"
"အတင္းအက်ပ္ရယူတာကို"
"အဲ့လိုမေၾကာက္ေစခ်င္ရင္လည္းကိုယ့္ကိုအေျဖေပးလိုက္ေတာ့ေလ မင္းကခ်စ္တယ္ေျပာရင္ ကိုယ္အဲ့လိုမလုပ္ဘူး"
"တကယ္လားဟင္"
"အင္း "
"အဲ့တာဆိုလည္း ခ်စ္တယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကို...အြန္း...ႁပြတ္စ္"
တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာႏူတ္ခမ္းေလးကိုအသဲယားစြာနဲ႔ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
နမ္းလိုက္ၿပီးကိုက္လိုက္သည္ ခုနကကိတ္မုန္႔စားထားတာဆိုေတာ့ေရွာင္က်န္႔ႏူတ္ခမ္းေလးကခ်ဳိတယ္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လို႔မေခၚနဲ႔ေတာ့ "
"အ...ဝမ္ကိုကို"
"ဟုတ္တယ္အဲ့လိုေခၚ"
"သူမ်ားေတြၾကည့္ေနတယ္ရွက္စရာႀကီး မနမ္းနဲ႔ေတာ့"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေရွာင္က်န္႔ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္ကာဖက္ထားေသး
တယ္။
"ေျပာပါဦး ခုနကစကားေလးကိုထပ္ၾကားခ်င္ေသးလို႔"
"ဘာ..ဘာစကားလဲ"
"ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလ"
"အာ...မေျပာေတာ့ဘူး"
"ထပ္နမ္းမွာေနာ္"
"ဝမ္ကိုကို...ခ်စ္တယ္"
*ႁပြတ္စ္*
"မနမ္းေတာ့ဘူးဆို"
"နမ္းခ်င္စရာေကာင္းေနလို႔ေပါ့"
"သူမ်ားေတြၾကည့္ေနၿပီ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဝမ္ကိုကိုရာ ေတာ္ၿပီကားထဲ
ဝင္ေနေတာ့မယ္"
ရွက္သြားေသာခ်စ္သူေလးအား မထြက္သြားေသးခင္မွာပဲ ဖက္ထားေသးသည္ ခ်စ္တယ္ေရွာင္က်န္႔ မင္းကိုတအားခ်စ္တယ္။
*****
Myanmar blေလးကိုအားမေပးၾကလို႔suဝမ္းနည္းတယ္ကြယ္ 😢😢
----------
(24.3.2023)
#Su🐼
မြို့အုပ်ဝမ် နှင့် သူနာပြုရှောင်း
Part 19
-----
မြို့အုပ်အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်တော့ သက်ပြင်းအခါခါချနေကြသော
သူတွေနဲ့စိတ်ပူလွန်းလို့တစ်ညလုံးမအိပ်ရတဲ့သူတွေနဲ့ပဲပြည့်နေတယ်အခု
ကြတော့များရှောင်ကျန့်နားမှာဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတာပဲ။
"ဘာစားမလဲ"
"ဘာမုန့်စားမလဲ"
"အအေးရောသောက်မလား"
"ခြေထောက်နှိပ်ပေးရဦးမလား"
မြို့အုပ်ဝမ်ဖြစ်တုန်းကကြဒီလိုလေးမေးဖို့နေနေသာသာလုပ်တောင်မလုပ်
ပေးတဲ့ဟာတွေ အခုရှောင်ကျန့်ကြတော့မှများ သူတိုာအဖေဖြစ်တာကြနေတာ
ပဲ။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို ကျန့်ကျန့်ကလန့်ပြီးမေ့လဲသွားတာပါဆို"
"အဒေါ်ကြီးမှာလေ သားဆေးရုံတက်ရမှန်းသိသိပြီးချင်းလေ ရင်ထဲထိတ်
သွားတာပဲဘာမှတောင်လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး"
"စိတ်ပူပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် စိတ်ပူစေခဲ့မိတဲ့အတွက်လည်းအကုန်လုံး
ကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
"နောက်တစ်ခါကြရင် ဘေးဘယ်ညာကြည့်သွား "
"ဟုတ်ကဲ့"
ရှောင်ကျန့်ကတော့ မြို့အုပ်ဝမ်သူ့ကိုပြောမဲ့အကြောင်းအရာကိုပဲအာရုံစိုက်
နေရှာတယ် ရှောင်ကျန့်ဒီလိုဖြစ်ပြီးကတည်းကိုက အပြင်တွေဆိုသိပ်မထွက်
ခိုင်းဘူး လေစိမ်းတွေတိုက်နေတယ် ဖျားမယ် ဘာညာနဲ့။
"မြို့အုပ်ဝမ် ခေါ်တယ်ဆို"
အနောက်ဥယျာဉ်မှာချိန်းတာဆိုတော့လည်း လစ်ထွက်လာလိုက်သည်
အဒေါ်ကြီးကတွေ့ရင်တော့ပြောဦးမယ် အဲ့တော့သူမရှိတဲ့အချိန်လေးလစ်ထွက်လာတာပေါ့။
"အင်း"
"ကျန့်ကျန့်ကိုပြောတော့မလို့လားဟင်"
"အင်း"
"ဘာလဲ ဘာလဲ ပြောပါတော့ ကျန့်ကျန့်သိချင်လှပြီ"
မြို့အုပ်ဝမ်ကဘာမှမပြောသေးပဲနဲ့မက်မွန်ပန်းကိုခူးလိုက်သည် ရှောင်ကျန့်အံ့ဩမိပါတယ် မြို့အုပ်ဝမ်ကိုယ်တိုင်ပဲမက်မွန်ပန်းမခူးပါဘူးဆိုပြီး
ပြောထားတာလေ။
"ကျန့်ကျန့် ကိုယ်ဘာလို့ဒီပန်းကိုခူးတာလဲသိလား"
"မသိဘူးလေ "
"ကိုယ်ကဒီပန်းကိုကိုယ်တိုင်ခူးပြီး ချစ်တဲ့သူကိုပေးဖို့လုပ်ထားတာ"
"..."
"အင့်"
ရှောင်ကျန့်ဘက်ကိုမက်မွန်ပန်းလေးထိုးပေးလာသည် မြို့အုပ်ဝမ်တွေးမိတယ် သူဖတ်ထားတဲ့စာအုပ်ထဲကလိုမျိူးလုပ်ရမှာလေ
အကွက်မှားနေပြန်ပြီ ရှောင်ကျန့်ငြင်းရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
"ကျန့်ကျန့်ကိုပေးတာလား"
"အင်း"
"ဝါး...အဲ့တာဆိုလည်း လက်ခံလိုက်ပါ့မယ် မြို့အုပ်ဝမ်ကကျန့်ကျန့်ကို
ညီလေးတစ်ယောက်လိုချစ်တာမှတ်လား ဟီး...."
(🙂)
"မဟုတ်ဘူး ကျန့်ကျန့်"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ခါးလေးကိုဆွဲဖက်ကာသူ့နားတိုးခိုင်းစေပြီး လက်ထဲကမက်မွန်
ပန်းလေးကိုပြန်ယူကာရှောင်ကျန့်ခေါင်းလေးမှာပန်ပေးလိုက်သည်။
"ချစ်တယ် ညီတစ်ယောက်လိုမျိုးမဟုတ်ဘူး "
"..."
"ရည်းစားတစ်ယောက်လိုမျိုး ချစ်တယ် "
"...."
ရှောင်ကျန့်ကိုပွေ့ဖက်ထားရင်းနဲ့ပဲ ပြောနေသောစကားလေးတွေပင်
ရှောင်ကျန့်ကအတော်လေးကြာမှရုန်းမိသည်။
"ဟိုဟာ....ကျန့်ကျန့်..ကျန့်ကျန့်စဉ်းစားလိုက်ပါဦးမယ်နော် "
"..."
"ကျန့်ကျန့်ဘွဲ့ရရင်ပြောပြမယ်နော် သေချာပေါက်ဆက်ဆက်ကိုပြောမှာပါ"
"အဲ့အထိကိုယ်မစောင့်နိုင်ဘူး မနက်ဖြန် မနက်ဖြန်မှမင်းအဖြေပြန်မပေးရင်
မင်းကိုအတင်းအကျပ်ကိုယ်ယူမှာနော်" (ဟဲ့...ဟဲ့)
"အဲ့တာကမမြန်လွန်းဘူးလားဟင်"
"ကိုယ့်အတွက်တော့ကြာနေတယ် ဖြစ်နိုင်ရင်ကိုယ်အခုလိုချင်နေတာ"
"အ....ဟိုလေ...အဒေါ်ကြီးပြန်လာနေပြီထင်တယ် ကျန့်ကျန့်မုန့်မှာထား
တယ်"
"ခဏ ပြန်တော့မယ်ဆိုလည်း ကိုယ့်ကိုနမ်း ပြီးမှာသွား"
ရှောင်ကျန့်လည်း မြို့အုပ်ဝမ်ပါးကိုပဲနမ်းကာထွက်သွားမယ်ပြုတော့ မြို့အုပ်ဝမ်ကသူ့ကိုဆွဲကာနူတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။
*ပြွတ်စ်*
"လာကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်"
"အ...အင်း"
ရှောင်ကျန့်မှာကြောင်အစွာနဲ့ပဲ လိုက်ပါသွားရတော့လေသည် ညဘက်တွေ
မှာတော့ ရှောင်ကျန့်မှာဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်နဲ့ပဲ ရင်တွေခုန်နေတာလားဆိုတာကို
ရင်ဘတ်ကိုစမ်းကြည့်မိတယ် နောက်ပြီးပြန်စဉ်းစားကြည့်ပြန်တယ် ။
"ရည်းစားတစ်ယောက်လိုမျိုး ချစ်တယ်"
ပြန်စဉ်းစားမိတိုင်းလဲ အကြိမ်ကြိမ်ရင်ခုန်မိတယ် အဲ့တုန်းကဆိုရင်ခံစားချက်
ကမရိုးမယွကြီး ရင်ခုန်သံဟာဆူညံလွန်းလို့မြို့အုပ်ဝမ်တောင်ကြားရမှာ
ခပ်ကြောက်ကြောက်ဖြစ်သွားရတယ်။
.
.
.
"ရှောင်ကျန့်ရော "
"ကျောင်းသွားပြီလေ"
"ဒီလောက်အစောကြီး"
"အချိန်ပိုရှိတယ်ဆိုလားပဲ"
"..."
ရှောင်ကျန့်ကျောင်းကိုမနက်7နာရီလောက်သွားတာပထမဦးဆုံးပင် ပုံမှန်
8နာရီသွားတာကို။
ရှောင်ကျန့်မှာတော့ကျောင်းဝန်းထဲကသစ်ပင်အောက်မှာငူငူကြီးထိုင်နေလျက်
ဘေးနားကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာတော့မော့ကြည့်လိုက်တာချန်လျိုးပင်။
"အစောကြီးလာတာလားကျန့်ကျန့်"
"အင်း ချန်လျိုးကရောဘာလို့အစောကြီးလဲ"
"အိမ်နဲ့သိပ်အဆင်မပြေလို့ မနက်ဘက်နားပူမခံနိုင်တာနဲ့ထွက်လာခဲ့တာ"
"အော်...."
"ကျန့်ကျန့်ကရောဘာလို့အစောကြီးကျောင်းရောက်နေတာလဲ"
"ဟင်း....ကျန့်ကျန့်ကတော့ ဖွင့်ပြောခံလိုက်ရလို့ "
"ဘယ်သူ့စီကနေလဲ"
"မြို့အုပ်ဝမ်စီကနေ"
"...."
"သူကပြောတယ် လက်မခံရင် အတင်းအကျပ်သိမ်းမယ်တဲ့ ကျန့်ကျန့်ဘယ်လိုလုပ်ကမလဲ ကြောက်တယ် "
"ကျန့်ကျန့်သူ့ကိုကြိုက်လားမကြိုက်လားဆိုတာပဲဆုံးဖြတ်ပေါ့"
"ချစ်တယ်လို့ပြောရင်တော့သူကဘွဲ့ရပြီးရင် လက်ထပ်မယ်လို့တော့ထင်တယ်"
"...."
"သူကအတင်းအကျပ်ကြီးပဲ ကျန့်ကျန့်ကိုစဉ်းစားချိန်ပေးပါဆိုတာတောင်မပေးဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည်း မေးကြည့်မယ် မြို့အုပ်ဝမ်နဲ့တွေ့ရင်ရင်ခုန်လား"
"အင်း ခုန်တယ် အခုနောက်ပိုင်းပေါ့"
"မတွေ့ရရင်ရောနေနိုင်လား"
"ဟင့်အင်း မနေနိုင်ဘူး သူညဘက်နောက်ကျမှပြန်လာရင်ကျန့်ကျန့်လည်းအိပ်မပျော်ဘူး"
"ဖက်ကြည့်ချင်လား"
"ဟာ....သူကအချေရုပ်ကြီးကိုဖက်မိရင်ကျန့်ကျန့်ကိုအော်မှာကြောက်လို့"
"first kissကရောဘယ်သူလဲ"
"သူပဲ...."
"သေချာပြီ ကျန့်ကျန့်ကမြို့အုပ်ဝမ်ကိုချစ်မိနေလို့ပဲ"
"ဟာ...အဲ့အချက်တွေနဲ့မဆိုင်ပါဘူးဗျ"
"ဆိုင်တယ်လေ"
"ကျန့်ကျန့်က ဇာတ်ကားတွေထဲကလိုမျိုး ဖွင့်ပြောစေချင်တာ"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ"
"အင်း ညနေခင်းမှာမင်းသားနဲ့မင်းသမီးနဲ့လက်ချင်းတွဲပြီးတော့ နောက်တော့မှမင်းသားက ပုခုံးလေးကိုကိုင်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံပြီးတော့မှ
ချစ်တယ်လို့ပြောစေချင်တာ "
"..."
"အဲ့လိုမျိုးလေးလေ အခုဟာကလည်း သူကကျန့်ကျန့်မျက်လုံးကိုမကြည့်
ပဲနဲ့ကျန့်ကျန့်ကိုဖက်ထားတာ ပဲရှိတာ"
"အော်...."
"အဲ့တာဒီနေ့သူ့ကိုအဖြေပြန်ပေးရမှာ ကြောက်လို့လှည့်ပြီး မနက်စောစော
ထွက်လာခဲ့တာ"
"မကြိုက်ဘူးဆိုရင် မကြိုက်ဘူးပေါ့ ကြိုက်တယ်ဆိုကြိုက်တယ်ပေါ့ ပြတ်ပြတ်သားသားပြောပေါ့"
"မကြိုက်ဘူးလို့ပြောပြန်ရင်လည်းသူကအတင်းအကျပ်ရယူလိမ့်မယ် ကြိုက်တယ်လို့ပြောရင်လည်း ဘွဲ့ရပြီးရင်လက်ထပ်မယ်တဲ့ နေပါဦး..."
"ဘာလဲ"
"အတင်းအကျပ်ရယူတာကဘာကိုပြောတာလဲ ဘယ်လိုယူတာလဲ"
အခုဒီအသက်ဒီအရွယ်တောင်ရောက်နေပြီအတင်းအကျပ်ရယူတာဘာလဲ
ဆိုတာတောင်မသိသေးဘူးရယ် ချန်လျိုးလဲဘယ်လိုဖြေလို့ဖြေရမှန်းတောင်
မသိဘူး။
"ဟိုဟာလေ..."
"အင်း"
"မင်းတကယ်မသိတာလား"
"အင်း"
"နောက်မှသိလာလိမ့်မယ် ဒီမှာပဲရပ်တော့"
"ဟာ...ပြောပြလေဟာ"
"နားထောင်ချင်တာသေချာလား"
"ဟုတ်"
"အနားကပ်ပြောပြမယ်"
ရှောင်ကျန့်လည်းအနားတိုးသွားတော့ ချန်လျိုးလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ပြောပြလိုက်ရတော့တယ် ရှောင်ကျန့်လဲအဲ့ကျမှမျက်နှာတွေနီပြီး ရှက်ကာ
ချန်လျိုးပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အုပ်လိုက်သည်။
*********
ညနေဘက်ကျောင်းပြန်လွှတ်တော့ မြို့အုပ်ဝမ်ကိုယ်တိုင်ပဲရှောင်ကျန့်ကို
လာကြိုတယ် အခြားကျောင်းသားတွေကပြန်လာကြပေမဲ့လည်းရှောင်ကျန့်
ကိုတော့မတွေ့မိပါ။
"ဟာ....ကော "
ကျိုးချန်ကသူ့ကိုတွေ့လို့ပြေးလာသည်။
"ရှောင်ကျန့်ရော"
"ဟင်...သူနေ့လည်ကပဲနေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်နေလို့ဆိုပြီးပြန်သွားတယ်လေ"
"သူဘယ်သွားလဲ"
"မသိဘူး သူတစ်ယောက်ထဲပဲသွားတာ ချန်လျိုးနဲ့ကျွန်တော်နဲ့တောင်တား
သေးတယ်"
"..."
"ကော...ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်လေး ကျွန်တော့်ကိုမုန့်ဖိုးလေး..ပေး"
သူတောင်စကားမဆုံးသေးဘူးကားမောင်းထွက်သွားပါလေသောမြို့အုပ်ဝမ်
ပေ ရှောင်ကျန့်ကဘယ်နေရာမှသွားတတ်တာမဟုတ်တာကို ဘယ်သွားနေ
တာလဲဒီဟာလေးက။
သိပ်ပြီးထွေထွေထူးထူးမရှာလိုက်ရပါ ကျောင်းရဲ့မျက်စောင်းထိုးနားက
ကိတ်မုန့်ဆိုင်မှာထိုင်စားနေသောရှောင်ကျန့်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"စားလို့ကောင်းလား"
"မြို့အုပ်ဝမ်..."
မြို့အုပ်ဝမ်ကသူ့ရှေ့ကခုံပေါ်မှာဝင်ထိုင်တော့ ရှောင်ကျန့်ထထွက်သွား
ဖို့ပြင်သည်။
"ရှောင်ကျန့် နေဦး မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကျန့်ကျန့်ပြန်တော့မလို့"
"ဘာလို့ကိုယ့်ကိုရှောင်နေတာလဲ"
"မရှောင်ပါဘူး အိမ်မှာတွေ့ရမှာပဲကို အခုလမ်းလျှောက်ပြန်ချင်လို့"
"အတန်းလစ်တယ်ဆိုဘယ်သွားနေတာလဲ"
"ဒီအတိုင်းလျှောက်သွားနေတာ"
"လျှောက်သွားနေတာတဲ့လား ကျန့်ကျန့် ကိုယ်မင်းကိုစိတ်မချဘူးနော်"
"ရပါတယ် ကျန့်ကျန့်ကအခုတတိယနှစ်အသက် 20ရှိပါပြီ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သွားတတ်နေပါပြီ"
"မင်းတစ်ခုခုဖြစ်နေပြီပဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုယ့်ကိုအေးအေးဆေးဆေးပြော"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို သွားတော့မယ် "
သွားတော့မဲ့ရှောင်ကျန့်ကို ဆွဲကာကားထဲထည့်လိုက်သည် မုန့်ကငွေရှင်းပြီး
သား ။
မြို့အုပ်အိမ်တော်ကိုသွားသောလမ်းဖြစ်တဲ့ တစ်ဝက်မှာဆိပ်ကမ်းကိုသွားသောလမ်းရှိတယ် ပင်လယ်ကြီးကိုတောင်မြင်
ရတယ် အဲ့မှာပဲကားရပ်ကာ ရှောင်ကျန့်ကိုခေါ်လာလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာပဲထိုင်နေသည်။
"ဘာလို့ဒီကိုခေါ်လာတာလဲ ကျန့်ကျန့်လမ်းလျှောက်ပြန်ပါ့မယ်ဆိုမှပဲ"
"ထိုင်စမ်းပါ"
"..."
ရှောင်ကျန့်လဲထိုင်လိုက်ရော မြို့အုပ်ဝမ်ကလက်ကိုလာဆွဲသည်။
"ကိုယ့်ကိုပြော ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုယ်နားထောင်ပေးမယ်"
"အ...အဖြေပေးမဲ့ကိစ္စကလေ"
"အင်း"
"နောက်ရွှေ့လို့မရဘူးလားဟင် "
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျန့်ကျန့်ကြောက်လို့"
"ဘာကိုကြောက်တာလဲ"
"အတင်းအကျပ်ရယူတာကို"
"အဲ့လိုမကြောက်စေချင်ရင်လည်းကိုယ့်ကိုအဖြေပေးလိုက်တော့လေ မင်းကချစ်တယ်ပြောရင် ကိုယ်အဲ့လိုမလုပ်ဘူး"
"တကယ်လားဟင်"
"အင်း "
"အဲ့တာဆိုလည်း ချစ်တယ် မြို့အုပ်ဝမ်ကို...အွန်း...ပြွတ်စ်"
တတွတ်တွတ်ပြောနေသောနူတ်ခမ်းလေးကိုအသဲယားစွာနဲ့မြို့အုပ်ဝမ်
နမ်းလိုက်ပြီးကိုက်လိုက်သည် ခုနကကိတ်မုန့်စားထားတာဆိုတော့ရှောင်ကျန့်နူတ်ခမ်းလေးကချိုတယ်။
"မြို့အုပ်ဝမ်လို့မခေါ်နဲ့တော့ "
"အ...ဝမ်ကိုကို"
"ဟုတ်တယ်အဲ့လိုခေါ်"
"သူများတွေကြည့်နေတယ်ရှက်စရာကြီး မနမ်းနဲ့တော့"
မြို့အုပ်ဝမ်ကရှောင်ကျန့်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်ကာဖက်ထားသေး
တယ်။
"ပြောပါဦး ခုနကစကားလေးကိုထပ်ကြားချင်သေးလို့"
"ဘာ..ဘာစကားလဲ"
"ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားလေ"
"အာ...မပြောတော့ဘူး"
"ထပ်နမ်းမှာနော်"
"ဝမ်ကိုကို...ချစ်တယ်"
*ပြွတ်စ်*
"မနမ်းတော့ဘူးဆို"
"နမ်းချင်စရာကောင်းနေလို့ပေါ့"
"သူများတွေကြည့်နေပြီ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဝမ်ကိုကိုရာ တော်ပြီကားထဲ
ဝင်နေတော့မယ်"
ရှက်သွားသောချစ်သူလေးအား မထွက်သွားသေးခင်မှာပဲ ဖက်ထားသေးသည် ချစ်တယ်ရှောင်ကျန့် မင်းကိုတအားချစ်တယ်။
*****
Myanmar blလေးကိုအားမပေးကြလို့suဝမ်းနည်းတယ်ကွယ် 😢😢
----------
(24.3.2023)
#Su🐼