#ប្រទេសជប៉ុន
ឡានស៊េរីទំនើបមួយគ្រឿងបានបើកមកឈប់ពីមុខផ្ទះវិឡាមួយខ្នងដែលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីក្រុងគួរសម អង្គរក្សម្នាក់បានចុះពីលើឡានដើរទៅចុចកណ្ដឹងផ្ទះ គ្រាន់តែឃើញអង្គរក្សក៏អាចទាយដឹងថាម្ចាស់របស់គេមានអំណាចប៉ុណ្ណាដែរ។ នាយចុចកណ្ដឹងឈរចាំមួយសន្ទុះមិនឃើញមានអ្នកមកបើកទ្វាររបងឲ្យនាយក៏ចុចម្ដងទៀត បន្តិចក្រោយមកក៏មានស្រ្តីវ័យ52ឆ្នាំម្នាក់ចេញមកបើកទ្វាររបង
«មានការ.....លោក?»គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញមុខអ្នកដែលទើបនឹងចុះពីលើឡានដោយមានកូនចៅជាអ្នកបើកទ្វារឲ្យ
«សួស្តីអ្នកស្រី»នាយកម្លោះសង្ហារពោលទាំងស្នាមញញឹម ប៉ុន្តែស្នាមញញឹមមួយនេះឃើញហើយព្រឺឆ្អឹងខ្នងតែម្ដង
«សូមអញ្ជើញចូលក្នុងសិនទៅលោក»គាត់បើកទ្វាររបងឲ្យធំដើម្បីឲ្យឡានបើកចូលហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះដោយមាននាយសង្ហារនិងអង្គរក្សដើរតាមក្រោយ
«អញ្ជើញអង្គុយសិនទៅ»មកដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវគាត់ប្រាប់ឲ្យនាយអង្គុយហើយក៏ដើរទៅយកទឹកបីកែវមកឲ្យនាយនិងអង្គរក្សទាំងពីរ
«អ្នកស្រីដឹងហើយមែនទេថាខ្ញុំមកមានការអ្វី?»មិនកាច់កុងច្រើននាយក៏និយាយសាច់ការតែម្ដង
«ចា៎..ចា៎សដឹង ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំមិនទាន់មានប្រាក់នោះទេលោកអាចទុកពេលឲ្យខ្ញុំមួយខែទៀតបានទេ?»អ្នកស្រីAsakuraនិយាយអង្វរនាយកម្លោះព្រោះតែពេលនេះគាត់ពិតជាគ្មានលុយពិតមែន ចំណូលរកបានក៏តិចតួចត្រូវផ្គត់ផ្គង់ដល់កូនប្រុសដែលកំពុងតែរៀន
«ប៉ុន្តែអ្នកស្រីបានខកខានសងប្រាក់ខ្ញុំប្រាំមួយខែហើយ»នាយផ្អែកខ្នងលើកដៃគងលើក្បាលសាឡុងនិយាយទៅកាន់រាងចំណាស់
"ខ្ញុំសន្យាខ្ញុំនឹងរកលុយមកលោកឲ្យបាននៅខែក្រោយ»អ្នកស្រីព្យាយាមអង្វរ
«លុយច្រើនណាស់មួយខែអ្នកស្រីទៅរកឯណាបានគ្រប់?»អ្នកលើកចញ្ចើមសួរ«ឥឡូវអញ្ចេះទៅអ្នកស្រីប្រគល់ផ្ទះនេះឲ្យមកខ្ញុំដូរនឹងលុយដែលអ្នកស្រីជំពាក់ខ្ញុំយ៉ាងម៉េចដែរ?»ឮសំដីនាយអ្នកស្រីធ្លាក់ទឹកមុខសញ្ជឹងគិតផ្ទះនេះជាទ្រព្យសម្បត្តិចុងក្រោយដែលលោកAsakuraបន្សល់ទុកឲ្យ
«យ៉ាងណាអ្នកស្រីក៏គ្មានជម្រើសដដែល ខ្ញុំទុកពេលឲ្យអ្នកស្រីគិតសិនចុះ 3ថ្ងៃទៀតខ្ញុំមកម្ដងទៀត"នាយបន្ថែមហើយក៏ក្រោកឈរដើរចេញទៅវិញជាមួយអង្គរក្ស អ្នកស្រីបានត្រឹមដកដង្ហើមធំព្រោះមិនដឹងគិតបែបណា។ នាយសង្ហារដើរមកដល់ឡានអង្គរក្សបើកទ្វារឡានឲ្យនាយចូលទើបឡើងឡានតាមក្រោយបើកចេញទៅវិញ។ ចេញមកដល់របងផ្ទះក៏ប្រទះនឹងក្មេងប្រុសមុខមាត់គួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់កំពុងតែដើរចូលមកនាយតាមសម្លឹងក្មេងប្រុសនោះរហូតដល់ឡានចេញផុត ឯងនាយតូចដែលដើរចូលមកក៏តាមសម្លឹងឡានដែលបើកចេញទៅដោយចម្អល់ មិនខ្វល់ច្រើនគេក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះបន្ត
«ម៉ាក់មិញនេះអ្នកណាមករកអី?»ចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះនាយតូចសួរទៅម្ដាយដែលកំពុងតែអង្គុយលើសាឡុង
«គឺ....លោកK Orisaki»
«គេជាអ្នកណាហើយមកមានការអី?»
«គឺ....»អ្នកស្រីរៀបរាប់រឿងមុននេះប្រាប់កូនប្រុស គាត់មិនចង់ឲ្យគេដឹងនោះទេតែពេលនេះគាត់ទាល់ច្រកហើយមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចបន្តនោះទេ
«ម៉ាក់ជំពាក់លុយគេប៉ុន្មាន? ហេតុអីមិនប្រាប់កូន?»
«$7លាន Joដែលម៉ាក់មិនប្រាប់ព្រោះមិនចង់ឲ្យកូនគិតច្រើនម្យ៉ាងទៀតកូនក៏នៅរៀន»
«កូននឹងជួយម៉ាក់រកលុយមកសងគេវិញកូនមិនព្រមបាត់បង់ផ្ទះនេះជាដាច់ខាត»
«តែកូននៅរៀនណា លុយច្រើនយ៉ាងនេះយើងទៅរកឯណាបានគ្រប់ទៅ?»
«កូននឹងឈប់រៀន....»
«មិនបានកូនត្រូវតែរៀនឲ្យចប់»អ្នកស្រីប្រកែកភ្លាមៗពេលឮកូនចង់ឈប់រៀន
«ក៏បាន តែកូននឹងព្យាយាមរកលុយឲ្យម៉ាក់សងគេ»
«មិនបាច់ទេកូន ទុកម៉ាក់អ្នកដោះស្រាយចុះ»Joមិនមាត់ អង្គុយគិតបន្តិចទើបសុំឡើងទៅខាងលើ
__សេអ៊ូលកូរ៉េខាងត្បូង
#ភូមិគ្រឹះគីម
កម្លោះតូចEJដើរចុះពីខាងលើជាមួយការតែងខ្លួនយ៉ាងស្រស់ស្អាតព្រោះគេមានណាត់ជាមួយមិត្តភក្តិទៅធ្វើកិច្ចការ និងដើរលេងជាមួយគ្នា
«ចេញទៅណាមែនទេទើបតែងខ្លួនស្អាតបែបនេះ?»ចុះមកដល់ខាងក្រោមបងស្រីដែលអង្គុយលើសាឡុងក៏សួរឡើង
«បាទបង ថ្ងៃនេះណាត់ជាមួយមិត្ត»នាយតូចតបវិញព្រមទាំងញញឹមដាក់បងស្រី
«បើអញ្ចឹងទៅចុះកុំឲ្យមិត្តចាំ»
«បាទបង ខ្ញុំទៅសិនហើយ»លាបងស្រីហើយក៏ដើរចេញទៅខាងក្រៅក៏ឃើញឡានរបស់មិត្តមកឈប់ចាំនៅមុខផ្ទះ នាយតូចក៏ដើរទៅរក
«មកល្មមយើងរៀបចូលទៅហើយតើ»កម្លោះសង្ហារជាមិត្តរបស់រាងតូចពោលឡើងពេលមិត្តចូលមកក្នុងឡាន
«មិញនេះយើងនិយាយជាមួយបងស្រី ចុះSunghoonមិនមកទេ?»ដាក់ខ្សែក្រវា៉ត់បណ្ដើរសួរមិត្តបណ្ដើរ
«ចាំនៅហាងកាហ្វេមុនហើយ»
«បើអញ្ចឹងឆាប់ទៅៗ» នាយកម្លោះមិនមាត់ហើយបើឡានចេញទៅ
[...]
«Jay EJខាងនេះ»អ្នកកម្លោះដែលអង្គុយនៅក្នុងហាងកាហ្វេស្រែកហៅមិត្តដែលទើបតែមកដល់ហើយម្នាក់នោះគឺជាSunghoonនេះឯង
«ចាំយូរអត់?»EJសួរស្របពេលដាក់ខ្លួនអង្គុយដោយមានJayចូលអង្គុយក្បែរនោះដូចគ្នា
«អត់ទេ ម៉ោះជួយធ្វើគ្នាកិច្ចការច្រើនណាស់»Sunghoonហុចក្រដាស់កិច្ចការឲ្យមិត្ត
«យើងកម្មង់អីផឹកសិន Jayត្រូវការអីទេ?»EJក្រោកឈរងាកមកសួរមិត្ត
«យកកាហ្វេមក»
«អូខេ ចាំបន្តិច»EJក្រោយចេញទៅកម្មង់កាហ្វេ មួយសន្ទុះក្រោយក៏មកវិញជាមួយកាហ្វេពីរកែវ
«ណេះរបស់ឯង»
«អរគុណ»EJដាក់ខ្លួនអង្គុយវិញធ្វើកិច្ចការមួយមិត្ត
................
«ពួកឯងទៅណាបន្ត?»Jayសួរឡើងខណ:ពេលដែលពួកគេកំពុងដើរចេញពីហាង
«យើងទៅរកអូនវ៉ុន»Sunghoonតបដោយស្នាមញញឹម
«គេមានស្នេហា...យើងទៅទិញរបស់ខ្លះទុកប្រើប្រាស់»EJពេបមាត់ដាក់Sunghoonបន្តិចទើបងាកមកឆ្លើយនឹងJay
«យើងមានការរវល់នៅផ្ទះសុំទៅមុនហើយណាមិនបានជូនទៅទេ»Jayទះស្មារEJតិចៗហើយដើរចេញទៅ
«ឲ្យយើងជូនទៅទេ?»Sunghoonសួរ
«មិនអីទេទៅរកអូនវ៉ុនឯងទៅ យើងជិះតាក់ស៊ីបាន»
«អឺ អញ្ចឹងយើងទៅមុនហើយ»Sunghoonដើរចេញទៅម្នាក់ទៀតEJឈរគិតបន្តិចទើបដើរទៅចាំហៅតាក់សុី
__ផ្សារទំនើប
កាយមាំសង្ហាររបស់លោកគ្រូពេទ្យសង្ហារម្នាក់កំពុងតែដើរទិញរបស់របរប្រើប្រាស់ផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះៗនៅក្នុងផ្សារទំទើប។ កម្លោះតូចEJក៏បានមកទិញនៅទីនេះដូចគ្នាគ្រាន់តែស្ថិតនៅម្ខាងម្នាក់ នាយតូចកំពុងតែរើសរបស់ដែលត្រូវការស្រាប់តែក្មេងមកពីណាមិនដឹងមកទះគូទគេហើយក៏រត់ទៅបាត់ រាងតូចក៏ប្រញាប់ងាកមកមើលស្របពេលដែលនាយសង្ហារកំពុងអោនមើលរបស់ក្បែរខ្លួនគេដូចគ្នា EJក៏គិតថានាយជាអ្នកទះគូទគេក៏ជេរនាយយកតែម្ដង
«អាយយយ ឯងអារោគចិត្ត*ផាច់~~*»មិនត្រឹមតែជេរទេនៅទះគេទៀតផង
«នែ៎!!ម៉េចក៏មកទះខ្ញុំ»នាយសួរទាំងមិនយល់សុខៗមកទះគេចឹង
«នៅធ្វើពើទៀតហេស? មិញនេះលោកឯងទះគូទខ្ញុំ»នាយតូចចង្អុលមុខនាយថែមទាំងចោទថាគេទះគូទខ្លួនទៀត
«ឆ្កួតទេហេស?ខ្ញុំទៅទះគូទឯងពីពេលណា?»
«ឯង...អាមុខជ្រុងទះគូទខ្ញុំហើយមិនទទួលកំហុសទៀតហេស?»
«ទទួលកំហុសអីបើខ្ញុំមិនបានធ្វើអីផង»នាយលើកចិញ្ចើមឡើង«ហើយខ្ញុំឈ្មោះNicholasមិនមែនអាមុខជ្រុង»នាយនិយាយមួយៗច្បាស់ៗប្រាប់អ្នកម្ខាង
«ហឹស មនុស្សរោគចិត្តដូចជាឯងដែរទទួលខុសហេស?»
«ឯងថាអ្នកណារោគចិត្ត?»នាយឈានជើងមករករាងតូចធ្វើឲ្យគេឈានថយក្រោយមកជំហាន
«ក៏ថាឲ្យឯងហ្នឹងហើយ អារោគចិត្ត»ឮសំដីរាងតូចនាយញញឹមចុងមាត់ឈានជើងមករករាងតូចកាន់តែជិត ឯរាងតូចក៏ថយក្រោយម្ដងទៀតតែលើកនេះខ្នងគេបានទល់នឹងជញ្ជាំងទៅហើយ
«ឯង...ឯងចង់ធ្វើអី?»EJសួរគេដោយសំឡេងញ័រព្រោះតែភ័យពេលឃើញគេមកគៀកនឹងខ្លួនបែបនេះ
«ក៏ធ្វើអីដែលរោគចិត្តដូចឯងនិយាយនោះអី»
«នែ៎!!!អឹម......»នាយតូចចង់គេចចេញតែក៏ត្រូវគេអោនមកបំបិទមាត់បាត់ទៅហើយ។(អានឹងហើយថាគេរោគចិត្ត😞)
ರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರರ_ರ
សូមរង់ចាំភាគបន្ត...........................................
Lily-Kim
enjoy your reading ☺️