{+}{+}{+}
Adrien bir kez daha uyandı ama kendini farklı bir yerde buldu. Dört patisinin üzerine sıçradı ve bölgeyi, ara sokağı taradı.
"Harika, harika," diye mırıldandı huysuzca. Sarışın çocuk, başına gelen her şeyle Paris'teki en şanssız kedi adamıymış gibi hissetti.
O cadı neden işine bakıp sonsuza kadar lanet edecek başka birini bulamıyordu? Yaptığı şeyi yapmaya hakkı yoktu. Tekrar insana dönüştüğünde, onu Paris'in en çok aranan kişisi yapacaktı. Tikki ödeyecekti, büyük zaman geldiğinde!
İlk olarak, nasıl geri döneceğini bulması gerekiyordu. Garip bir şekilde, bu onun ilk kez dışarıda tek başına olmasıydı, bu yüzden nereye gideceğini ya da ne yapacağını bilmiyordu. Başka bir cadı ya da büyücü bulup, onu tekrar insana dönüştürürlerse onlara yüklüce bir ödeme yapmalı mıydı?
Kulağa kötü bir fikir gibi gelmiyordu çünkü aşkı bulmanın kesinlikle işe yaramayacağını biliyordu.
"Gerçek aşkın öpücüğü her büyüyü bozabilir."
Adrien bu sözlerle ve çocukluğunun iyi zamanlarını hatırlayarak irkildi. Annesinin hâlâ ortalıkta olduğu ve ona yatmadan önce masallar okuduğu zamanlar. Garip bir şekilde, en sevdiği hikaye Güzel ve Çirkin'di (her ne kadar onun küçük bir ipucu da bundan hoşlansa da).Üzgün düşüncelerini silkeledi ve onları öfkeyle değiştirdi. Artık o zayıf küçük çocuk değildi. O sefil cadıdan ve onun sevimli saçmalıklarından daha güçlüydü. Şöhret ve servet aşktan daha güçlüydü, babası böyle söylüyordu.
Aşka ihtiyacı yoktu, bu yüzden planı bu laneti kırmak için başka bir cadı ya da büyücü bulmaktı. Yine de bunda bir sorun vardı. Paris'te her türlü sihir yasaklandığından, nereden bulacaktı?
Hemen hemen tüm cadılar ve büyücüler gitmişti ya da gölgelerde saklanıp hâlâ oyunlarını oynuyorlardı. Bir tane bulmanın bir yolu olmalıydı, ama nasıl?
"Hey, evlat. Neden ara yolunu bulamamış, aptal, kaybolmuş bir kedi yavrusu gibi görünüyorsun?" Adrien cızırtılı ses üzerine sıçradı ve hızla döndüğünde bir çöp tenekesinin üzerinde uzanmış başka bir kara kedi gördü. Kıkırdadı ve tembelce eğlenerek kuyruğunu salladı.
"Sana ne?" Tedirgin bir şekilde cevap verdi. Diğer kara kedi çöp kutusundan atlamadan önce kıkırdadı ve gözlemleyerek Adrien'ın etrafında döndü.
"Buralı değilsin. Değil mi?" diye tahmin etmişti.
"Onun gibi bir şey," diye homurdandı Adrien. Kara kedi önüne oturdu ve patisini kaldırdı.
"İsim Plague ama var olmayan arkadaşlarım bana Plagg diyor," diye tanıştırdı Plagg kendisini. Adrien tam Plagg'ın patisini sallayacakken Plagg patisini yalamak için geri çekildi.
(var olmayan derken olmayan arkadaşlarından bahsediyor. öyle anladım ben)
"Adrien," diye yanıtladı insan kedi, patisini indirerek. Plagg'in kulakları seğirdi ve patisini yalamayı bıraktı.
"Kulağa fena halde bir insan adına geliyor. Söylesene, bir insan sahibin var mı?" Zümrüt yeşili asit yeşiliyle buluşan Plagg haylazca sorguladı.
"Hayır," diye yanıtladı Adrien, neden hâlâ bu kara kediyle konuştuğunu anlamayarak. İnsana dönüşmek için bir görevdeydi.
"Ah, gerçekten mi? O zaman insan adının ve zilli kedi tasmasının nesi var?" Plagg, pençesiyle zili çalarak şüpheyle işaret etti.
"Sana bir cadı beni kediye çevirene kadar insan olduğumu ve geri dönmenin tek yolunun aşkı bulmak olduğunu söylesem bana inanır mısın?" diye açıkladı, sıkılarak son kelimeyi tiksinti içinde tükürdü.
"Bekle... Tikki'den mi bahsediyorsun?" diye sordu. Adrien'ın gözleri umutla açıldı, "Onu tanıyorsun." Plagg gözlerini devirdi ve sıkıntıyla içini çekti, "Kim tanımaz ki? Bu onun insanları hayvanlara çevirerek ilk kez lanetlemesi değil, sonra büyüleri kırmak için aşkı bulmalarını sağlıyor. Aşkın neden iğrenç olduğunu bilmiyorum, bleh!"
"Yani... sen-"
"Hayır, seni aptal!" Plagg, Adrien dünyadaki en aptal şeymiş gibi bağırdı.
"Bak," dedi Adrien, konuya gelmek istercesine. "Bana bu laneti bozacak başka bir cadı ya da büyücüyü nerede bulacağımı söyler misin?"
Plagg, bu konuşmadan bıkarak, "Evlat, diğer büyülü varlıklar lanetleri bozamaz, onu sana veren kişi bile bozamaz, sadece sen yapabilirsin," dedi.
"Bütün bu konuşmalar beni acıktırıyor."
Kedi çöp kutusuna geri döndü ve üzerine atladı ve ardından yanındaki çöp kutusuna gitti. Adrien, Plagg kafasını sineklerle dolu artık bir tavuk kanadıyla dışarı çıkardığında neredeyse Plagg'in ağzı tıkanacaktı.
" 'Paylaşmak önemsemektir' kuralları benim için geçerli değil, benden yiyecek bekleme."
"İnan bana, sormayı düşünmüyordum," dedi Adrien, uzaklaşmak için ayağa kalkmadan önce. Zaman kaybediyordu ve kedi dürtülerinin başladığını hissetti. O öyleyken yakın duvara sürtmek ve kürkünü yalamak için cazip geliyordu.
"Nereye gidiyorsun?" diye sordu Plagg, çöp kutusunun üzerinde dönerek.
"Bu laneti bozmanın bir yolunu bulmak için gidiyorum. Zamanımı boşa harcadığın ve tüylü pislik olduğun için teşekkür ederim." diye tükürdü Adrien.
"Bir tavsiye mi istiyorsun, evlat. Koş," dedi Plagg, etleri dişlerinden kazıyarak. Adrien alçak bir hırıltı duymadan önce sinir bozucu kediye kafası karışmış bir bakış attı.
Bir Doberman Pinscher köpeğinin boncuk gibi siyah gözleri ve keskin dişleriyle karşılaşmak için başını yavaşça çevirmeden önce gerilmişti. Adrien yavaşça geri çekildi ve gergin bir şekilde kıkırdadı.
"Güzel köpekcik," Oğlan gergin bir şekilde köpeği sakinleştirmeye çalıştı.
"İşte bir ipucu daha," dedi Plagg, "Theo'ya bu adla hitap etme, bu onu daha çok sinirlendirir ve kızdırır."
"Bu dostça tavsiye daha önce söylenemezdi ve neden korkmuyorsun?" diye sordu Adrien, köpek Theo'ya göz kulak olmaya devam ederek.
Plagg, "Birincisi, ben senin arkadaşın değilim, daha çok, bir tanıdıksın. İkincisi, bana bir iyilik borcun var, bu yüzden ateşkes yapıyoruz," diye kıs kıs güldü Plagg. "Koşmaya başlasan iyi olur." Adrien büyük köpek tarafından kovalanarak kaçmaya başlayınca Theo havladı.
"Au revoir*," diye bağırdı Plagg, bir sırtlan gibi gülmeden önce. Adrien, peşinde Theo ile neredeyse bir araba kazasına neden olacak şekilde sokağa fırladı.
(Au revoir: Güle güle)
İnsanlara çelme taktılar, yemek arabalarını yok ettiler ve çöp kutularını devirdiler. Adrien yoruluyordu ama devam edecek kadar adrenalini vardı.
"SENİ YAKALADIĞIMDA," diye havladı Theo, "ÖĞÜTÜLMÜŞ KEDİCİKTEN BAŞKA BİR ŞEY OLMAYACAKSIN!"
"BEN SANA NE YAPTIM Kİ?" Arkasından bağırdı ve bir ağaca tırmandı. Theo ona ulaşamadı ve öfkeyle havladı. Adrien nefes almak için dala çöktü.
"Hiçbir şey, sadece kedi avlamak eğlenceli ve beni rahatsız ediyorsun ama şunu bil ki kovalama bittikten sonra tek bir kedinin hayatta kalmasına asla izin vermem," Theo çılgınca güldü. Adrien inledi ve bu durumdan kurtulmanın bir yolunu bulmaya çalıştı.
O sırada ağacın diğer tarafında açık bir pencere gördü. Ayağa kalktı ve üzerine tırmanmaya başladı. Tam zafer kazanmış gibi içeri atlamak üzereyken yüzüne bir süpürge çarptı ve ağaçtan epey uzağa savruldu.
Theo'nun yanından geçerken sırıttığını ve kıkırdadığını hayal edebiliyordu. Adrien ayağa kalktı ve caddenin karşısına koştu ve neredeyse başka bir kazaya neden oluyordu. İleride bir çit gördü ve her şeyin bittiğini düşündü.
"Yolun sonu kedi," diye havladı köpek. Adrien da köşede küçük bir delik görene kadar böyle düşündü. Kendini içine itti ama sıkışıp kaldı, havayı soludu. Theo yakınlaştıkça kendini kurtarmak için mücadele etti.
Adrien nihayet tam köpek kuyruğunu kıstıracakken delikten başarıyla geçti. Theo, çitin diğer tarafında ileri geri yürürken sinirli bir şekilde homurdandı. Kısa süre sonra bir kediyi serbest bıraktığı için utanarak ayrıldı.
"Bugün daha ne kadar kötü olabilir," diye homurdandı Adrien, yorgun bir şekilde ayağa kalkarken. Kuyruğunun ucunun acıyla sızladığını hissetti ve yüzünü buruşturdu. Tam o sırada burnuna ıslak bir şey düştü ve gök gürledi.
Yağmur yağmaya başladığında çocuk kararan gökyüzüne baktı. Sığınak bulmak için ara sokaktan çıkmadan önce böyle bir şanssızlığa hırladı.
{+}{+}{+}
Beğenseniz ve diğer çeviri kitaplarıma göz atarsanız mi ✊🏼
.
.
.
.
.
.
.