CHAPTER 20 | Thanks |
“Yijin, I like you.” There, I finally said it. I finally confessed. I finally lay all my cards and set aside my doubts.
This is the answer to my prayer, that I should do this tonight. I am a servant, and I have my master. It says there that, he that waiteth on his master shall be honoured.
I am waiting for Him, for His answer, for His guidance. I always believed that God has plans for me, there are things that I can’t understand right now but soon enough I will come to know why does it happened. All I have to do is to learn and let the time pass by for me to know about it.
I am waiting for His direction, I am always following His will. If Yijin is His will for me, then I’ll be really grateful and honor. But if not, then it’s fine. I’ll just treasure this experience of having butterflies on my stomach.
Now, confessing to Yijin doesn’t mean I know now His well. Only in the perfect time I’ll know it. Right now, I still don’t know if Yijin is for me.
This confession doesn’t mean I have to have him. I just want to tell him the truth because I don’t want to lie to myself anymore, I don’t want to deny it to Yijin.
Ilang beses ko nang itinanggi ’to sa sarili ko simula noong una ko ’tong naramdaman sa kanya. Ayaw ko nang tumanggi ngayon.
Yijin’s lips opened. Tila may gusto siyang sabihin pero hindi niya maisatinig dahil sa gulat.
Katahimikan ang bumalot sa ’ming dalawa habang nagkakatitigan kami. My heart started to beat faster, kung pwede akong kainin ng lupa sana gawin niya.
Something is palpitating inside me, kung tatagal pa ’to bala mahimatay na ’ko.
“Chantal,” Yijin called me and he smiled at me. “Thank you, I really appreciate it. Y-you’re a wonderful person and I can’t believe you’re telling this to me now. I d-don’t know, I felt honored. Thank you.”
“NAG-CONFESS ka kay Yijin!” Seri shouted. Agad naman akong napatakip sa aking mukha. Kahit naka-video call lang kaming tatlo nahihiya pa rin ako. I can’t believe it! Mag-confess talaga ako? Nasabi ko talaga ’yon?
Ngayong nawala na ang tapang ko ay nahihiya na ’ko. I don’t regret telling it pero kinikilig ako na nahihiya tuwing naaalala ko na nasabi ko na sa kanya.
“Oo nga!” ani ko sa kanila. Agad namang nagtilhian sina Seri at Chloe.
“Paano nangyari? Paano mo sinabi? Ano’ng response niya?” sunod-sunod na tanong ni Chloe. Kaya kahit na pagod pa ako sa debut ko ay hindi ako dinalaw ng antok dahil sa kilig ko. I told them what happened kaya para kaming mga tanga na nagtitilhian sa video call.
I feel light and happy inside. Masaya kasi wala na akong itinatago sa kanya, nasabi ko na ang nararamdaman ko kaya alam na niya ang totoo.
Nasampal ko na lang ang sarili nang ma-realize ko na nakangiti na naman ako. Para na ’kong baliw!
I dived on my bed after the video call. I hugged my pillow and buried my face there. I need to shout at baka sakaling lumabas ang nagkukulitan na mga paru-paru sa tiyan ko.
After my debut, of course! Everything is back to normal na naman. Like the usual, school-bahay ang naging routine ko kapag weekdays. Kapag weekend naman, nasa church ako.
We have an activity today at our church, kumpara rati. . . aaminin kong mas matagal akong nag-ayos ngayon. I’m going to see Yijin for the first time after I confessed to him!
I know Yijin is a good guy and he won’t do anything para maging awkward ang situation. Sana lang talaga ay casual pa rin ang relationship namin, isa kasi sa mga biggest risk ng confession ay ang pagbabago sa kung anong relasyon ang meron kayo.
Pagdating ko sa church ay hindi pa gaano karami ang tao. Sina Seri at Chloe ay parehong excited na makita ako, kahit kasi na nakwento ko na sa kanila ang nangyari sa chat, gusto nila na magkwento ako sa kanila sa personal.
“Come on, tell us now!” Hinila ako ni Seri paupo. Pinandilatan ko naman siya agad ng mata. Baka may makarinig sa ’min!
“Tayo lang ang tao rito, no worries!” Wow! Ang kulit talaga ng mga ’to!
“Ano ba baka marinig tayo!” namumula kong ani. Naalala ko na naman tuloy ang confession ko kay Yijin! Nakiki-cringe-han ako sa sarili ko tuwing naaalala ko iyon!
“So, what’s his reaction? Tell me exactly what his face looks like when you said that?” Seri asked. Saglit ko naman siyang tinitigan.
“He looked. . . shock, hindi siya makapaniwala na sinabi ko iyon sa kanya. Ang sabi pa niya sa ’kin, ayaw niyang maniwala at akala niya pang-aasar lang—” I stopped when Chloe coughed harshly. Agad akong napatingin sa pintuan, my eyes widened when I saw Yijin, Rio, Klint, and Cruzel approaching.
Agad kong itinikom ang bibig. Ano ba ’yan! Muntik na ’ko!
“Hi!” They greeted us with a fist bump. Nang si Yijin na ang mag-fi-fist bump sa ’kin ay saglit kaming nagkatitigan. Seriah laughed cockily beside me. Nang tingnan ko siya ay nang-aasar na ang ngisi niya sa ’kin.
I gave her a shut up look, hindi niya pwedeng sabihin kay Yijin na kinikwento ko sa kanila ang bawat ganap sa ’min. Lulunorin ko ang sarili ko kapag nangyari iyon!
Nakakahiya!
Seri and Chloe needs to shut up dahil mapapahiya ako kapag may nabanggit silang alam nila tungkol sa confession na iyon!
The activity started after everyone arrived. Mabuti naitikom nina Chloe at Seri ang mga bibig nila kahit na sa tuwing tinititigan nila ako ay puros sila pang-aasar.
“Yijin, alam mo ’to?” I heard Vion asking something to Yijin. Nang tingnan ko sila ay pareho silang nakatingin sa cellphone ni Vion. It’s like they watch a video tapos ay pareho silang natawa.
Lahat tuloy ay napatingin na sa kanila dahil kulang na lang sumakit na mga tiyan nila katatawa.
“Uy ano ’yan? May sarili na kayong mundo, ah?” Klint teased them and then everyone followed.
“Uyy, ehem! Ikaw na talaga Yijin. May something na ba sa inyo?” another churchmate asked.
“Kayo talaga!” depensa ni Yijin. Yumuko na lang ako at nag-focus sa ginagawa ko.
“Hoy, huwag kayong maingay. Baka masaktan si, Chantal.” My eyes widened at the sudden mention of my name.
“Ba’t nasali na naman ako?” natatawa kong ani. I want to defend myself pero hindi ko alam kung paano ko gagawin ’yon.
Alam ko naman na pang-aasar lang ang lahat sa kanila. Pero ang hirap sabihin na may kirot ’yon sa dibdib ko ngayon dahil totoo na ang nararamdaman ko para kay Yijin.
“Kayo talaga!” umiiling na ani Yijin. “Tigilan n‘yo na kaya ang pang-aasar sa ’min ’no?” natatawang aniya. Everyone is joking, ako lang itong hindi gaano maka-pick up ng joke.
Pagkatapos ng activity ay dumeritso akong comfort room. Paglabas ko ng cubicle ay naabutan ko si Vion sa tapat ng salamin at nag-aayos. Nagkatinginan kaming dalawa sa salamin, I smiled widely at her but she only responded with a sly smile.
I washed my hands on the sink with the awkward silence between us. Hindi siya nagsasalita, she’s not the usual Vion today. Ang tahimik niya.
“Chantal, napapansin ko lang. . .” she broke the silence. “Inaasar kasi kayo ni Yijin. May gusto ka ba sa kanya?” I was shocked with her question. Natigilan ako at saglit na hindi nakagalaw.
My pride is telling me not to tell her but my conscience is telling me to say it.
I admit, nasasaktan ang pride ko sa tuwing sinasabi nila na may gusto ako kay Yijin kaya inaasar kaming dalawa. It’s the other way around!
He’s the reason why people are teasing us not me. Sa ’ming dalawa, si Yijin ang unang umamin kaya nangyayari ang mga pang-aasar na ’to.
“I don’t want to sound bragging but, Yijin said he admires me kaya nagsimula ang mga pang-aasar nila sa ’min. But to answer your question. . . yes, I do like him.”