Ortam o kadar sesliydi ki uyanmak zorunda kalmıştım. Kafamı kaldırdığımda ne Reo ne de Nagi'nin burada olmadığını gördüm. Kafamı kaşıyarak aşağıya indiğimde seslerin sahibinin Reo, Nagi ve onun ailesi olduğunu anladım.
Bende yanlarına gitmeye yeltendim ama Nagi'nin annesi benden bile hızlı davranıp kolumdan tutarak koltuğa oturmamı sağladı. Onları neyin bu kadar heyecanlandırdığını görmek için okudukları kağıda uzanıp Nagi'nin elindekini aldım.
'Tebrikler profesyonel oyuncu olmak için seçildiniz!'
Kağıdı iyice okuduktan sonra kafamı kaldırıp Reo'ya baktım. Bu kadar heyecanlı olduğuna göre ona da aynı kâğıt gelmiş olmalıydı.
Bende memnuniyet ile kafamı sallayarak oturduğum yerde dikleştim. Tam da bu sırada karnımın guruldayacağı tutmuştu.
Herkesin bu sesi duyduğuna emindim ama yine de sanki saklayabilirmişim gibi karnımı tuttuğumda odadakiler gülmeye başladı.
Nagi'nin annesi kahvaltılık bir şeyler hazırlayıp bana verdiğinde daha ben çatalımı batıramadan tabaktaki sosisi Nagi ağzına atmıştı.
Neyseki fazla sosis sevmiyordum.
Kahvaltımı yaptıktan sonra Nagi'ye baktım.
"Gitmeyi düşünüyor musun Sei?"
"Elbette gidiyoruz! Değil mi Nagi??"
"Evet"
Verdiği karar iyi miydi bilmiyorum ama o mutlu hissettiği sürece tamamdı sanırım? Ayrıca Reo'da onunla birlikteydi.
Ertesi sabah erkenden kalktık ve kağıtta yazan yere geldik. Onlar içeri girerken ben dışarıda bekledim.
Saatler geçti fakat tek bir hareket bile yoktu. Telefonumdan gelen bildirim sesi ile telefonuma döndüm.
Sei: İçeri giriyoruz. Telefonlarımızı da alıyorlar sırayla. Bizi bekleme ve git çünkü geri çıkmayacağız. Eğer bir şekilde telefonu alabilirsem seninle iletişime geçerim :3
Ha? Nasıl yani bu sadece görüşme tarzı bir şey değil miydi?
Bir süre daha mesaja bakınca en sonunda jeton düştü bende eve dönmeye karar verdim. Eve girdiğimde o kadar sessiz ve boş gelmişti ki ev...
Tamam normalde de sessizde yani ama bu kadar boş hissettirmiyordu.
Böyle olmayacağını anlayıp Nagi'lerin eve doğru ilerledim. Kapıyı çaldığımda bayan Nagi kapıyı açtı. Ona durumu anlattığımda onlarda istediğim kadar kalabileceğimi vs anlattı.
Bende yalnız kalmak istemediğim için kabul ettim.
İçeri girdiğimde bugün olanları anlattım, babası kafasını sallayarak beni onayladı ve haberi olduğunu söyledi.
Oturduğum yerden elimdeki içeceği içerek onları düşünüyordum. Muhtemel Nagi yemek yemeye bile üşeniyordur fakat Reo'nun yardım edeceğinden emindim.
Yine de ne zamana kadar böyle tek başıma dayanacaktım ki?
*Vıjjjj (zaman atlaması - 2 hafta sonra*
Canıma tak etmişti. Belki onlarsız vakit geçirmediğim için bilmiyorum ama çok yalnız ve sıkılmış hissediyordum. Bütün gün yatarak vakit geçiriyordum.
Reo'nun bana verdiği kamera ile fotoğraflar çekiyor, kafa dinlemek istediğimde motorsikletim ile birlikte gezmeye çıkıyordum. Yine de geçmiyordu. Yalnızdım, yalnız hissediyordum.
Orada kesin güzel vakit geçiriyor, güzel yemekler yiyorlar ve antrenmanlar yapıyorlardı. Yine böyle bir gün evimde otururken telefonuma mesaj geldi.
Sei: Telefonumu geri aldımm 😩😭
Jack: Sonundaa, ne alemdesiniz?
Sei: Telefonu almak için 3 gol şartı koydular. Bende tabiki oyunların özleminden telefonu geri aldım.
Jack: Seni özledim.
Sei: Bende, burası çok eğlenceli(!) geçiyor. Sürekli maça gidip antrenman yapıyoruz. Bir de siyah kafalı bi psikopat var bizi her fırsatta tehdit ediyor ^^
Jack: Reo nasıl?
Sei: İyi, sanırım??
Jack: Beraber değil misiniz
Sei: Öyleyiz
Jack: Off keşke bende olsaydım.
Sei: Aslında bir yolu var ama senin için değer mi bilmiyorum
Jack: ???
Sei: Yeteri kadar gol atarsak (12) birisini iki hafta için tesise davet edebilirmişiz
Jack: Beline, bacağına kuvvet
Sei: Ya da onu yapacağım kadar bir sürü güzel yemek alırım 🌝🤌🏼
Telefona bakıp mesajı görüldü olarak bıraktım. Beni alıp almayacağını bilmiyordum fakat söz konusu Nagi ise açıkçası yapacağını sanmıyordum.
Hayır, başarırdı başarmasına ama beni almazdı bence hele güzel yemekler vs varken beni almakla mı uğraşacaktı bir de.
Bunları biraz daha düşünürsem kafam patlayacaktı. Biraz temiz hava almak ve aynı zamanda fotoğraf çekmek amacı ile dışarıya çıktım.
Motorsikleti almadım biraz yürümeye ihtiyacım varmış gibi hissediyordum.
Yerde oynayan köpeği görünce onu fotoğraf çekmeye karar verdim. Ard arda fotoğrafları çektikten sonra incelemeye karar verdim.
Fotoğrafların ilk üçü çok güzeldi. Ondan sonra köpeğe takılan bir ayak ve yere düşen bir adamın sırayla fotoğrafları gelmişti.
Fotoğraflardan kafamı kaldırıp yere baktığım zaman gerçekten de birisinin yüz üstü düştüğünü gördüm.
Yanına yaklaşıp elimi uzattım fakat adam yerdeki ramenleri toplamak ile meşguldü. Bende ona yardım edip tekrar elimi uzattım.
Elimi tutmadan ayağa kalktı ve bana bir bakış attı.
"Fotoğrafçı mısın"
"Evet, hatta az önce düştüğünüzü fotoğraftan farkettim"
"Fotoğraflarımı sil"
"Tamam"
"Ha? Zorlayıp, tehdit falan etmeyecek misin"
"Hayır, kişisel fotoğraflarınızın silinmesini istemek normal bir şeydir"
"Haklısın."
Biz bu konuşmayı yaparken yanına kızıla dönük kahverengi saçları olan birisi geldi. Başta biraz boş boş bakarken kadın birden doksan derece eğilip benden özür dilemeye başladı.
Sonrasında boynumda ki kameraya gözü takılınca bana bakarak sordu
"Aaaaaaa, fotoğrafçı mısınnn??"
"Nerden anladın ya"
"Boynunda ki kamerada-"
Sözünü bitiremeden adam ona bakıp
"İroni yapıyor"
Kadın bir an aydınlanmış gibi bakıp Haaa diyerek ona teşekkür etti. Ne kadar garip insanlar ya bunlar?
"Her neyse Ego Senpai zaten kadromuza fotoğrafçı aramıyor muyduk? Hem oradakiler ile yaşıt görünüyor onu alsak ya"
"Her önümüze geleni alalım istersen kadromuza?"
"Özür dilerim"
"Tch neyse... sen, kaç para istiyorsun?"
"Ha?"
"Kadromuza katılıp bize fotoğraf çekmek için ne kadar maaş istiyorsun?"
"Heeğ?"
"Çabuk söyle ona göre gideceğim"
"Siz nerede çalışıyorsunuz ki?"
"Ben Blue Lock projesinin sahibi Jinpaichi Ego"
"Hiç"
"Anlamadım?"
"Para falan istemiyorum, sadece tesiste kalmama ve oradaki her şeyi kullanmama izin verin"
"Ne alaka? Bütün çatlaklar da beni buluyor"
"Para istemeyeceğim ve fotoğrafları çekeceğim. Yalnızca benim için bir oda ve yemekhane de istediğini yeme hakkı tanıyın"
"Bunlar zaten sözleşme içerisinde olacaktı, ayrıca bizim belirlediğimiz çok da yüksek olmayan bir şekilde ödeme de alacaksın."
"Kabul ediyorum"
"O zaman yarın saat 10.15te seni bu adrese bekliyorum"
Bana bir kart uzattı, kartın üzerinde Jinpaichi Ego'nun bazı bilgileri ve bir adres yazıyordu.
Nagi'nin yardımı olmadan Blue Lock'ta kendime bir yer edinmiştim.
Acaba beni görünce Reo ve Nagi nasıl tepki vereceklerdi?
Şimdi yedim seni Nagi...
********************************************************************
OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN! ❤️
Aynen zaten biz de yolda her karşılaştığımız fotoğraf makinesi olan kişiyi işe almak isteriz bu çok normal ve sıradan bir şey 👍 👍
Neysee hikayeyi bağlamak için biraz saçmaladım ama olur öyle ufak tefek(!!) mantıksızlıklar.
Şimdii fotoğraf koyayımm biraz