Επιτέλους η πολυπόθητη μέρα των εγκαινίων,είχε φτάσει.Ο Πέτρος είχε τρελό άγχος.
"Άννα,που είναι?"
"Η ζώνη σου είναι στο παντελόνι σου,τη φοράς τώρα"
"Δίκιο έχεις"
Η Άννα γελασε όμως και η ίδια ήταν τρομερά αγχωμενη.Τοσος κόσμος, μερικοί γνωστοί του Πέτρου,άλλοι άγνωστοι που θα παρευρίσκονταν.Ηταν η βραδιά του Πέτρου και ήθελε να τον κάνει να καμαρώνει.
"Άννα είσαι έτοιμη?"
"Σχεδόν"
Η Άννα άφησε το σίδερο μαλλιών και άρχισε να χτενίζει
"Τι έγινε?"
"Από το άγχος δε μπορώ να πετύχω τίποτα"
"Εε,μην απελπίζεσαι.Σημερα εγώ είμαι ο αγχωμενος και αυτός ου έχει την πιο όμορφη γυναίκα δίπλα του για αυτό τελείωνε τα μαλλιά σου"
"Εντάξει"
Η Άννα αφού με κόπο τελείωσε τα μαλλιά της ξεκίνησε να βάφεται
"Άννα,πήγε 7"
"Βάζω κραγιόν και έρχομαι "
Η Άννα γρήγορα έβαλε το κραγιόν της τα τακούνια και βγήκε
"Έλα,έτοιμη "
"Πάμε, πάμε"
Ο Πέτρος πήρε τα κλειδιά και γρήγορα έφυγαν για το γραφείο.Ο Φραγκίσκος ήταν ήδη εκεί, ελέγχοντας το Catering
"Έλα, όλα έτοιμα"
"Δεν το πιστεύω ότι τα καταφέραμε"
Τα δύο αγόρια αγκαλιάστηκαν
"Ουφφ,άγχος "
Η Όλγα με την Άννα τους κοιτούσαν χαμόγελοντας
"Κοίτα τους πόσο χαρούμενοι είναι"
"Σα μικρά παιδιά "
Με την ώρα κόσμος και κάμερες μαζεύτηκαν.Ο Πέτρος και ο Φραγκίσκος έκοψαν όλο χαρά την κορδέλα.Σε λίγα λεπτά το γραφείο γέμισε κόσμο,ο Φραγκίσκος και ο Πέτρος χαιρετούσαν συνέχεια
"Άννα!"
Ο Πέτρος φώναξε την Άννα όπου καθόταν παρά πίσω
"Peter, this is my fiance, Anna"
"Fiance?"
Το νεαρός κοίταξε σοκαρισμένος
"Well"
"Pleased to meet you Anna,you must be very proud of him"
"I am "
Είπε η Άννα και έσφιξε το χέρι του νεαρού φίλου του Πέτρου.Τοσος κόσμος,οι κάμερες τραβούσαν συνέχεια.
"Πέτρο"
"Μπαμπά"
Ο Πέτρος κοιτάξε έκπληκτος τον πατέρα του πριν τον αγκαλιάσει.
"Νόμιζα δε θα ερχόσουν"
"Τα φορτωσα όλα στο Λουκά και ήρθα"
"Πέτρο, αγόρι μου, καλορίζικο"
"Λευτέρη μου να σαι καλά"
"Κορίτσι μου, να τον χαίρεσαι.Μη τον αφήνεις να κοιμάται, δουλειά"
Είπε ο Θέμης στην Άννα
"Θα το φροντίσω"
"Άννα μου"
"Μπαμπά μου"
"Καλορίζικο"
"Να σαι καλά"
Ο Πέτρος και ο Φραγκίσκος έβγαλαν λόγο να τους ευχαριστήσουν και να τους καλωσορίσουν στο γραφείο τους.Η Άννα τον καμάρωνε, έσκαγε από υπερηφάνεια καθώς εκείνος μιλούσε. Μόλις τελείωσαν,η βραδιά συνεχισε.
"Είμαι τόσο περήφανη για σένα"
"Ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι εδώ"
Είπε ο Πέτρος που έλαμπε από ευτυχία
"Είσαι,τα κατάφερες"
Η Άννα του έδωσε ένα σύντομο φιλί
"Το χρειαζόμουν"
Είπε ο Πέτρος που είχε αρχίσει να χαλαρώνει και να το απολαμβάνει
"Μόνο αυτό?"
Η Άννα του έδωσε αλλο ένα και χαμογέλασε
"Μόνο?"
"Τα υπόλοιπο δώρο στο σπίτι"
Είπε η Άννα
"Το ωραιότερο δώρο είναι που είσαι εδώ.Αυτή η τόσο σημαντική βραδιά θα ήταν ελλειπείς χωρίς εσένα, να με κοιτάζεις με τόση χαρά, ένιωθα σα θεός.Τα όνειρα μου όλα πραγματοποιήθηκαν μέχρι το τελευταίο "
Είπε ο Πέτρος τρισευτυχισμένος καθώς κοιτούσε τα μάτια της
"Έλα πάρτε ποτηράκια, άδειασαν"
Είπε ο Φραγκίσκος που τους έδωσε δύο ποτηράκια σαμπάνια
"Καλή μας αρχή και πάντα τέτοια"
Οι τέσσερις τσούγκρισαν τα ποτήρια τους, γελώντας.
"Αρε Πετραν, και σοβαροί επαγγελματίες γίναμε και δεσμευμένοι"
Γέλασε ο Φραγκίσκος
"Δεν πιστεύω να έχεις κανένα παράπονο?"
Ρώτησε η Όλγα
"Ολγακι μου"
Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής τους.Οταν οι ξένοι έφυγαν και έμειναν οι φίλοι των παιδιών η γιορτή άναψε για τα καλά.Το λευκό πουκάμισο του Πέτρου είχε ανοίξει τρία κουμπιά, παρομοίως και του Φραγκίσκου.Η Άννα χόρευε και γελούσε με τους υπόλοιπους, φίλος του Πέτρου δεν έμεινε να μην του κάνει κομπλιμέντο για την Άννα και αυτός καμάρωνε όλο χαρά και έρωτα.Οσο περνούσε η ώρα Θέμης κρατιόταν μη βάλει μπουζούκια μέχρι που στο τέλος δεν άντεξε
"Έλα Πέτροο"
"Θα μας διώξουν"
Γέλασε ο Πέτρος
"Δεν είναι δυνατά "
Όμως δεν παραπονέθηκε,ούτε κανένας από τους ξένους και Έλληνες φίλους του.Η μια πρόποση μετά από την άλλη καθώς με τη σαμπάνια πρώτη από το αλκοόλ έφευγε.
"Ποιος θα κάτσει να καθαρίσει?"
"Κανείς"
"Γεια σας Θέμη"
Οι ξένοι γελούσαν.Γλεντι πρωτοφανές που αν το κτίριο δεν ήταν άδειο, σίγουρα θα είχε τιμήσει και η αστυνομία.Κοντευε πρωί την ώρα που ο Φραγκίσκος κλείδωσε και ξεκίνησαν όλοι για τα σπίτια, δωμάτια τους.Ο Πέτρος με την Άννα και τους πατεράδες τους περπάτησαν ως το σπίτι ο πρωινός κρύος αέρας,τους δρόσισε.Η Άννα κρατούσε το χέρι του με την καμπαρντίνα ριγμένη στην πλάτη της
"Λίγο ησυχία τώρα γιατί στη γειτονιά υπάρχουν κι άλλοι"
Ο Πέτρος ξεκλείδωσε και μπήκαν μέσα.
"Που θα κοιμηθούμε?"
"Ολόκληρος καναπές για δέκα που ανοίγει"
Είπε ο Πέτρος
"Έχει έναν στο κενό δωμάτιο"
"Ναι καλά, άνοιξε ρε Θέμη "
Είπε ο Λευτέρης
"Καλή νύχτα "
Τα παιδιά χέρι χέρι πήγαν στο δωμάτιο τους.Η Άννα έβγαλε τα τακούνια όπου δεν αισθάνονταν καν
"Προβλέπω φουσκάλες αλλά άξιζε"
"Άξιζε"
Είπε ο Πέτρος πριν βγάλει το πουκάμισο και τα παπούτσια.Ποσο γλυκιά κούραση, ευτυχία με συνοδεία αλκοόλ και χορού.Η Άννα έβγαλε το φόρεμα της και το άφησε στην άκρη πριν βάλει το νυχτικό της
"Πέτρο,μη κοιμηθείς έτσι"
"Μήπως να μη κοιμηθώ καθόλου?"
Είπε πριν σηκωθει αργά τυλιγοντας τσ χέρια του γύρω της
"Δεν είσαι κουρασμένος?"
"Πολύ"
"Και γω "
"Αλλά και τόσο ευτυχισμένος,δεν πρόλαβα να χορτάσω το δώρο μου"
"Πέτρο,στο σαλόνι είναι ο πατέρας σου και ο δικός μου, άλλαξε παντελόνι και έλα να πέσουμε.Δωρο αύριο"
Ο Πέτρος μούγκρισε απογοητευμένος πριν πάνε στο κρεβάτι,με την υπερένταση να υποχωρεί δίνοντας χώρο στη γλυκιά κούραση
~~~
"Πώς κοιμηθήκατε χθες το βράδυ?"
Ρώτησε η Άννα
"Βολικος καναπές, καλύτερα κι από κρεβάτι"
"Εσείς ήσυχο ύπνο?"
Ρώτησε ο Θέμης
"Πατέρα"
Τον μάλωσε ο Πέτρος
"Τι?"
"Τελικά θα μείνετε?"
"Ρώτησε η Άννα"
"Όχι,θα φύγουμε"
"Μα δεν είδατε τίποτα"
"Μωρέ είδαμε από χθες το πρωί ως το βράδυ μπήκαμε και σε εκείνα τα δυοροφα λεωφορεία,του χρόνου πάλι"
Ο Πέτρος τους κάλεσε ταξί να τους πάει στο αεροδρόμιο
"Καλό ταξίδι"
"Άντε, τώρα καλή δουλειά Πετραν"
"Έπρεπε να σας πάω εγώ "
"Εσύ να μείνεις με την Άννα, θα μας πάει το ταξί.Αντε να σας ξαναδούμε στην Ελλάδα "
"Καλό ταξίδι "
Ο Λευτέρης και ο Θέμης τους αποχαιρέτησαν και έφυγαν για το αεροδρόμιο.
"Τώρα.. μπορώ να έχω το δώρο μου?'
"Τώρα θα πάς να συμαζέψεις με τον Φραγκίσκο "
"Ρωτάς αν έχει ξυπνήσει?"
"Μμ καλά θα πάει η πρώτη μέρα "
"Ανοίγουμε αύριο.. τώρα θέλω το δώρο που μου τάξες"
"Αρχιτεκτονα μου.. "
Είπε η Άννα πριν τα χείλη της αγγίξουν τα δικά του
~~
"Καλή αρχή"
"Τι θα κάνεις όσο θα λείπω?"
"Λέω να φτιάξω μια εικόνα"
"Μμ,τι εικόνα?"
"Δεν ξέρω ακόμα,θα δώ.Καλη δουλειά "
"Τα λέμε το μεσημέρι"
Η πόρτα έκλεισε και η Άννα έμεινε μόνη της.Το νέο τους σπίτι,η νέα τους ζωή είχε ξεκινήσει.Ενα χρόνο πριν θα της φαινόταν αδιανόητο να είναι μακριά απο το μοναστήρι,σε μια ξένη χώρα με έναν άντρα που την κοιτούσε στα μάτια με λατρεία, τώρα όμως ήταν η ζωή της,η ζωή.
"Καλή αρχή"
Είπε στον εαυτό της και πήγε στο σχεδιαστήριο
~~
"Άννα, Άννα μου! Αναλάβαμε την πρώτη μας δουλειά"
Είπε ο Πέτρος κεφατος
"Πέτρο μου, μπράβο!"
Ο Πέτρος πετούσε από την χαρά του.Η πρώτη του δουλειά σε λίγες μόνο μέρες
~~
Ο καιρός περνούσε και η ζωή τους είχαν αρχίσει να βρίσκουν τους ρυθμούς τους.Ο Πέτρος είχε προσαρμοστεί στο πρωινό ξύπνημα και στο να αργεί να επιστρέψει,αυτό βέβαια του δημιουργούσε τύψεις καθώς η Άννα περνούσε πολλές ώρες μόνη της.Το θετικό ήταν ότι είχε κάνει γνωριμίες κυρίως φίλες του Πέτρου όμως και δε γινόταν να είναι μαζί κάθε μέρα.
Για άλλη μια φορά ο Πέτρος είχε αργήσει.Η Άννα μιλούσε με τη Θάλεια η οποία ήταν ήδη στο μαγαζί
"Για πες πως πάει η ζωή εκεί?"
"Ήσυχα,ο Πέτρος λείπει σχεδόν όλη μέρα"
"Εσύ?"
"Εγώ ζωγραφιζω,εξασκω και τα Αγγλικά μου"
"Ελπίζω ο Καστρινός να μας αφήσει να έρθουμε καμία βόλτα "
"Ο Καστρινός λέει δουλειά"
Ακούστηκε η φωνή του Θέμη από πίσω και τα δύο κορίτσια άρχισαν να γελάνε
"Ας λέει εμείς θα έρθουμε"
"Να έρθετε"
"Σε ποιον με κατακρίνεις?"
"Στην Άννα"
"Στην Άννα?Τα φιλιά στη νυφουλα μου και αν κάνει παγαποντια ο γιος μου θα πάω ο ίδιος στο Λονδίνο"
"Θέμη πηγές στα εγκαίνια,σειρά εμένα και του Λουκά"
Η Άννα γέλασε, παίρνουσαν ωραία και στην Ελλάδα.
"Άννα, που είσαι?"
"Έλα ήρθε ο Πέτρος, περίμενε.Στο δωμάτιο!"
Ο Πέτρος πήγε γρήγορα στο δωμάτιο
"Μιλάς?"
"Με την Θάλεια και τον πατέρα σου "
"Θάλεια,πες στον τσιγκούνη τον πατέρα μου να σας δώσει ένα ρεπό να έρθετε "
"Εγώ τσιγκούνης? Να σου τους στείλω αλλά μη τους ξαναφέρεις"
"Καλά, κλείνω.Γεια"
Η Άννα έβαλε το κινητό στην άκρη και έστεψε την προσοχή της στον Πέτρο
"Πως ήταν η μέρα σου?"
"Καλή"
"Είσαι κουρασμένος?"
"Όχι τόσο"
"Πάμε να φάμε και να ξεκουραστείς"
Είπε η Άννα δίνοντας του ένα φιλί
"Εγώ λέω να φάμε εδώ "
"Εδώ?"
Χαμογέλασε η Άννα πριν ο Πέτρος την εκπλήξει με ένα φιλί, ξαπλώνοντας τη πίσω
"Το βράδυ θα βγούμε για φαγητό με ένα άλλο ζευγάρι είπε"
Καθώς τα χείλη του κατέβηκαν στο λαιμό της
"Τους ξέρω?"
"Τους είχες δει στα εγκαίνια"
"Ωραία"
"Ωραία"
"Συγνώμη που σε έχω παραμελήσει αλλά με τη δουλειά "
Είπε ο Πέτρος με σιγανή φωνή
Η Ελισάβετ έβαλε το χέρι της στα χείλη του να τον σταματήσει
"Άλλο η δουλειά, άλλο εγώ"
"Τριαντάφυλλο μου"
Είπε ο Πέτρος πριν της δώσει ένα φιλί στο μάγουλο