ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း
Part 9
---------
စာေမးပြဲကမနက္ျဖန္ဆိုတာေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔မွာစာေတြက်က္ေနရတာ
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နဲ႔စကားဖက္ေျပာဖို႔ေတာင္အခ်ိန္မရိွပါ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကလည္းကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့အေနနဲ႔မခိုင္းရပါဘူး ေရွာင္က်န္႔ကစာ
လုပ္ေနတာေလ။
စာလုပ္ၿပီဆိုလည္းညနက္သန္းေခါင္အထိေရွာင္က်န္႔စာက်က္တာကိုၾကား
ေနရပါေသးတယ္ အခန္းထဲမွာေနရင္ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္အိပ္တာအေႏွာင့္အယွက္
ျဖစ္မွာေၾကာက္လို႔ဧည့္ခန္းမွာထြက္က်က္ရတယ္ စာရသြားမွပဲဝင္လာကာ
အိပ္ယာေလးခင္းၿပီး မိခင္ကိုတၿပီးကန္ေတာ့ကာအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
"က်န္႔က်န္႔ေလး ရေအာင္ေျဖေနာ္ စိတ္မလူပ္ရွားနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
"က်န္႔က်န္႔ေလး စာေမးပြဲေအာင္ရင္အေဒၚႀကီးမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္"
"တကယ္ေနာ္"
"အင္း "
"သြားေတာ့မယ္ေနာ္ စာေမးပြဲသြားေျဖေတာ့မယ္"
"က်န္႔က်န္႔ေလးႀကိဳးစားထားေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
အိမ္ကသူေတြအကုန္လံုးကေရွာင္က်န္႔စာေမးပြဲသြားေျဖမွာကိုဝိုင္းဆုေတာင္း
ေနၾကျခင္းပင္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ရဲ႕ေသးသြားတဲ့အက်ႌေလးကိုဝတ္ကာေက်ာင္းသြား
ေတာ့သည္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နဲ႔ကလည္းဘာကိုေကာက္လို႔ေကာက္မွန္းမသိဘူး
သူကေျပာတယ္စဥ္းစားတဲ့ က်န္႔က်န္႔မွမသိတာကို ေကာက္စိန္ကက်န္႔က်န္႔
မဟုတ္ဘူး ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္။
"က်န္႔က်န္႔ စာေတြရေနၿပီေပါ့"
"ခ်န္လ်ဳိး...အဲ့ေလာက္ႀကီးလဲမဟုတ္ပါဘူး"
"ေရွာင္က်န္႔ငါ့ကိုေျပာျပကြာေနာ္ ငါကမင္းအေနာက္မွာ"
က်ဳိးခ်န္ကပါလာကာသူ႕ကိုလာကပ္ေျပာသည္။
"အင္းပါ ေျပာျပမယ္ "
"ေအး ငါဘာျပန္ေပးရမလဲ"
"အင္း....ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ နာမည္အရင္းကဘာလဲဟင္"
"မင္းလာေနာက္ေနတာလား အနီးကပ္ျပဳစုေနၿပီးေတာ့နာမည္ေတာင္
မသိဘူးလား"
"ဟင့္အင္း ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လို႔ပဲေခၚေခၚေနလို႔"
"သူ႕နာမည္က..ဝမ္ရိေပၚ"
"ဝမ္ရိေပၚလား ဝါး...နာမည္ေလးကမိုက္တယ္"
"ဒါေပါ့ ဝမ္မ်ဳိး႐ိုးေတြရဲ႕နာမည္ကမိုက္မွရမွာေပါ့ ဟင္း...ဟင္း"
"က်န္႔က်န္႔ စာေမးပြဲၿပီးရင္ဘယ္သြားမလဲ"
"ဘယ္သြားရမွာလဲ က်န္႔က်န္႔ကၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ေနရာေတြတစ္ခါမွမသိဘူး
ေရာက္လည္းမေရာက္ဖူးဘူး"
"ကိုယ္လာေခၚရမလား"
"အင္း...သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အျပင္သြားခ်င္တယ္ က်ဳိးခ်န္မင္းေရာ"
"ေတာ္စမ္းပါကြာ မိသားစုနဲ႔ခရီးထြက္စရာရိွတယ္ "
"ေအာ္...အဲ့တာဆိုလည္း ခ်န္လ်ဳိးနဲ႔ပဲႏွစ္ေယာက္အတူတူသြားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္း"
"ေရွာင္က်န္႔ ငါတစ္ခုေမးစရာရိွတယ္"
"ေျပာေလ"
"ဝမ္ရိေပၚကမင္းကိုလႊတ္မွာလား"
"သူမလႊတ္လဲငါကမရရေအာင္ထြက္မွာေပါ့"
"..."
စာေမးပြဲေျဖတဲ့ရက္အတြင္းမွာေရွာင္က်န္႔မွာစာေတြေအာ္ေအာ္က်က္ေနရလို႔
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နဲ႔ေတာင္သိပ္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရပါ စာေမးပြဲေျဖတာေနာက္ဆံုး
ရက္ေန႔ၾကေတာ့ပထမဆံုးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထမင္းစားဝိုင္းမွာေတြ႕ရတယ္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ေဟာင္း က်န္႔က်န္႔ေလ ဒီေန႔အိမ္ေတာ္ကိုညေနေလာက္မွေရာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ခ်န္လ်ဳိးကၿမိဳ႕ေတာ္မွာရိွတဲ့အလွပဆံုးေနရာေတြကိုလိုက္ျပေပးမယ္တဲ့"
"ဟုတ္လား ဘယ္သူေတြပါလဲ"
"ႏွစ္ေယာက္ထဲ"
"ေအာ္...အင္း သြားေလ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မသြားရဘူး"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔မ်က္ႏွာေလးစူပုတ္သြားရသည္ ဘာလဲ
သူမ်ားဘာသာဘယ္သြားသြားေပါ့ သူ႕ၾကေတာ့လဲလိုက္မပို႔ဘူး။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕ က်န္႔က်န္႔ေလးကလည္းသူ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေလွ်ာက္
လည္ခ်င္မွာပဲေလ"
"စာေမးပြဲရက္အတြင္းမွာမခိုင္းရခဲ့တဲ့အလုပ္ေတြရိွေသးတယ္ အဲ့တာသူလုပ္ရမယ္"
"သားရယ္တစ္ေန႔ထဲကို မင္းကဘာျဖစ္ေနတာတုန္း သြားပါေစ"
"..."
"က်န္႔က်န္႔ေလးသြားေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
***
"စာေမးပြဲၿပီးၿပီ "
"က်န္႔က်န္႔ လာသြားမယ္ေလ"
"အြန္း...က်ဳိးခ်န္ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ေတြ႕မယ္ လက္ေဆာင္ဝယ္လာဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္"
"အင္းအင္း"
ခ်န္လ်ဳိးကကားတံခါးကိုေရွာင္က်န္႔အတြက္ဖြင့္ေပးတယ္။
"အားနာစရာႀကီးေနာက္တစ္ခါအဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္"
"ဒါေလးလုပ္ေပးတာနဲ႔ဘာမွအားနာစရာမရိွပါဘူး လာတက္"
"ဟုတ္..."
"ေရွာင္က်န္႔!"
ေရွာင္က်န္႔ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ပင္၊သူကကားေပၚက
ေနေအာ္ေခၚေနတာ။
"လာခဲ့ ဒီကို"
"ခ်န္လ်ဳိးက..."
"လာက်န္႔က်န္႔ ကိုယ္ကူေျပာေပးမယ္ လာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ခ်န္လ်ဳိးကေရွာင္က်န္႔လက္တံေတာင္ဆစ္နားကေနဆြဲကာၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကား
နားစီေရာက္လာသည္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ဒီေန႔က်န္႔က်န္႔နဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အျပင္အတူတူသြားမလို႔အဲ့တာ.."
"ခ်န္လ်ဳိးကိုေက်ာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးမွာေနရာခ်ထား
ေပးမယ္ အဲ့တာဆိုလာသမွ်လူတိုင္းကိုလိုက္ပို႔လို႔ရၿပီေလ"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ က်န္႔က်န္႔လည္းအျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ပါ"
"ငါမင္းကိုေခၚသြားစရာရိွတယ္ လာခဲ့"
"...."
မလာပဲနဲ႔ခ်န္လ်ဳိးနားမွာေပကပ္ကပ္လုပ္ေနေသးသည္ မသိရင္ အေမကမလိုက္ရဘူးအတင္းေခၚလို႔သူငယ္ခ်င္းနားမွာကပ္ေနရတဲ့ပံုစံေလးနဲ႔။
"ေရွာင္က်န္႔ ငါ့စိတ္ကိုမင္းသိတယ္ေနာ္"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ အခုက12နာရီထိုးဆိုေတာ့ညေန6နာရီေလာက္က်ရင္ေသခ်ာ
ေပါက္ဆတ္ဆတ္လာပို႔ေပးပါ့မယ္"
"မင္းကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး ေရွာင္က်န္႔ကိုေျပာေနတာ လာခဲ့!"
"ခ်န္လ်ဳိး ေနာက္တစ္ခါမွေပါ့ေနာ္ ေနာက္တစ္ခါမွအတူတူသြားၾကမယ္ေလေနာ္"
"အင္း"
အျခားသူေတြကလည္းၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့ေရွာင္က်န္႔ရွက္ကာ ဒါ႐ိုက္ဘာ
ေဘးနားကခံုမွာပဲထိုင္လိုက္သည္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေဘးနားမွာေတာင္မထိုင္
ဒါ႐ိုက္ဘာလဲကားေမာင္းထြက္သြားေတာ့ေရွာင္က်န္႔ေလးကိုတစ္လွည့္ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုကားမွန္ကေနတစ္လွည့္ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္ရတယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ရဲ႕စိတ္ကိုသိလို႔သူလည္းဘာမွဝင္မေျပာရဲပါ။
"ရႊတ္! အင့္!"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲအဲ့ငိုသံက"
"ဟင့္! ရႊတ္! အင့္"
"ဘာလဲအဲ့အေကာင္နဲ႔အတူမသြားရလို႔လား ဟုတ္လား"
"သခင္ေလးရယ္ စိတ္ေလွ်ာ့ပါ က်န္႔က်န္႔ေလးကလည္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
အျပင္သြားခ်င္မွာပဲကို သူလည္းအိမ္ေတာ္ထဲမွာေနရေတာ့လည္းပ်င္းတာေပါ့"
"ဦးေလးဝင္မေျပာပါနဲ႔ က်ဳပ္ေရွာင္က်န္႔ကိုဆူေနတာ"
"..."
"အဲ့အေကာင္ကမင္းကိုေရာင္းစားသြားရင္ေရာ သူကမင္းကိုမၾကည့္ႏိုင္ပဲနဲ႔
မင္းေပ်ာက္သြားရင္ေရာ"
"သူကအဲ့လိုမလုပ္ပါဘူး သူကက်န္႔က်န္႔သူငယ္ခ်င္းပါ"
"ငါမင္းေပ်ာက္သြားမွာေၾကာက္လို႔ငါေျပာေနတာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလဲသိပ္မယံု
နဲ႔"
"က်န္႔က်န္႔လည္းလူႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ က်န္႔က်န္႔ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ထိန္းသိမ္း
တတ္တယ္"
"ဘာလဲအခုမွအသက္ေလးက18ႏွစ္ေလးပဲရိွေသးတာလား မင္းအသက္20ျပည့္မွသြား မင္းတို႔လိုအသက္18ႏွစ္ဆိုရင္အခ်ဳိ႕သူေတြက
ေရာင္းစားတတ္ၾကတယ္ အူလည္လည္ေလးျဖစ္ေနလို႔"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကအက်င့္မေကာင္းဘူး"
"ဘာေျပာတယ္"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကလည္းတစ္ခါမွဘယ္ကိုမွလည္းမလိုက္ပို႔ေပးဘူး အၿမဲအိမ္ေတာ္ထဲမွာပဲေနရတာကိုမ်ား"
"စိတ္ခ်ငါေျခေထာက္ေကာင္းသြားရင္မင္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာသြား ငါမတားေတာ့ဘူး"
"..."
"ေရာက္ပါၿပီဗ်"
ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းမုန္႔ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ပါ
ကားကလည္းဒီဆိုင္အေရွ႕မွာရပ္လိုက္တာ။
"ဦးေလးကဘာဝယ္မလို႔လဲဟင္"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေျပာတယ္ က်န္႔က်န္႔ေလးစာေမးပြဲၿပီးရင္မုန္႔လိုက္ဝယ္ေကြၽး
မယ္ဆိုလို႔အဲ့တာဒီကိုေမာင္းလာတာ"
"..."
"ဝယ္ေကြၽးခ်င္စိတ္ေတာင္ေပ်ာက္သြားၿပီ ျပန္မယ္"
"ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း...က်န္႔က်န္႔မုန္႔စားခ်င္တယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္..."
"..."
ေရွာင္က်န္႔ကကားထဲကေနထြက္ကာအေနာက္ခန္းဘက္ခန္းကိုေျပာင္းထိုင္
လိုက္ၿပီးၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္နားကိုကပ္တိုးသြားသည္။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေရ....."
"..."
"က်န္႔က်န္႔ကိုမုန္႔ေလးဝယ္ေကြၽးပါေနာ္ ေနာ္...မဆိုးေတာ့ပါဘူးေနာ္
အေအးေလးလဲဝယ္တိုက္ေနာ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကအရမ္းေခ်ာတာပဲ "
"ဟုတ္သားပဲအဲ့ကိစၥမရွင္းရေသးဘူး"
"ဘာမ်ားလဲဟင္"
"မင္းငါ့ကိုမဲမထည့္ဘူးမွတ္လား"
"ထည့္ပါတယ္ဗ် ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုထည့္လိုက္ပါတယ္လို႔"
"လိမ္ရင္စာေမးပြဲက်"
"ဟင့္အင္း...စာေမးပြဲေတာ့မက်ခ်င္ဘူး"
"အမွန္အတိုင္းေျပာ"
"ဟုတ္ကဲ့ ခ်န္လ်ဳိးကိုပဲမဲထည့္လိုက္တာ"
"သူ႕စီကပဲမုန္႔သြားေတာင္းခ်ည္ ငါ့စီလာမေတာင္းနဲ႔ေတာ့ ဦးေလးျပန္မယ္"
"ဟင့္အင္း ဦးေလးမေမာင္းနဲ႔ဦးေနာ္"
"မေမာင္းေသးပါဘူးကြယ္"
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ "
"မရဘူး မင္းသူ႕ကိုမဲေပးတာပဲသူ႕စီမွာသြားေတာင္းေပါ့ ဦးေလးေမာင္းေတာ့
ျပန္မယ္"
"ဟြန္း....ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လုပ္ပါေနာ္ က်န္႔က်န္႔ကိုမုန္႔ဝယ္ေကြၽးပါေနာ္ ဖက္ထားေပးမယ္ေလေနာ္"
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲေရွာင္က်န္႔ကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုဖက္ထားတယ္ ပါးစပ္ကလည္း
ဝယ္ေကြၽးဝယ္ေကြၽးနဲ႔ပဲ။
"ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကအေခ်ာဆံုးပါ က်န္႔က်န္႔ရင္ထဲမွာေရာဦးေႏွာက္ထဲမွာေရာ
အေခ်ာဆံုးပါ"
ေရွာင္က်န္႔ကိုစိတ္ဆိုးခ်င္ေပမဲ့လည္း ခ်န္လ်ဳိးနဲ႔လိုက္မသြားတာနဲ႔တင္ေက်းဇူးတင္ေနပါၿပီ မျဖစ္ေသးပါဘူး
သူကကိုယ့္ကိုမဲမထည့္တာမွမဟုတ္တာ တစ္ခုေလာက္ေလးပဲဝယ္ေကြၽးလိုက္ရမလား...။
"လာ...သြားဝယ္မယ္"
"ေရး!! ဒါမွက်န္႔က်န္႔ရဲ႕ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကြ... "
".."
"ခ်စ္တယ္...ဟီး"
--------------
(12.3.2023)
#Su🐼
မြို့အုပ်ဝမ် နှင့် သူနာပြုရှောင်း
Part 9
---------
စာမေးပွဲကမနက်ဖြန်ဆိုတာကြောင့်ရှောင်ကျန့်မှာစာတွေကျက်နေရတာ
မြို့အုပ်ဝမ်နဲ့စကားဖက်ပြောဖို့တောင်အချိန်မရှိပါ မြို့အုပ်ဝမ်ကလည်းကိုယ်ချင်းစာတဲ့အနေနဲ့မခိုင်းရပါဘူး ရှောင်ကျန့်ကစာ
လုပ်နေတာလေ။
စာလုပ်ပြီဆိုလည်းညနက်သန်းခေါင်အထိရှောင်ကျန့်စာကျက်တာကိုကြား
နေရပါသေးတယ် အခန်းထဲမှာနေရင်မြို့အုပ်ဝမ်အိပ်တာအနှောင့်အယှက်
ဖြစ်မှာကြောက်လို့ဧည့်ခန်းမှာထွက်ကျက်ရတယ် စာရသွားမှပဲဝင်လာကာ
အိပ်ယာလေးခင်းပြီး မိခင်ကိုတပြီးကန်တော့ကာအိပ်လိုက်တော့သည်။
"ကျန့်ကျန့်လေး ရအောင်ဖြေနော် စိတ်မလူပ်ရှားနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကျန့်ကျန့်လေး စာမေးပွဲအောင်ရင်အဒေါ်ကြီးမုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်"
"တကယ်နော်"
"အင်း "
"သွားတော့မယ်နော် စာမေးပွဲသွားဖြေတော့မယ်"
"ကျန့်ကျန့်လေးကြိုးစားထားနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
အိမ်ကသူတွေအကုန်လုံးကရှောင်ကျန့်စာမေးပွဲသွားဖြေမှာကိုဝိုင်းဆုတောင်း
နေကြခြင်းပင် မြို့အုပ်ဝမ်ရဲ့သေးသွားတဲ့အကျႌလေးကိုဝတ်ကာကျောင်းသွား
တော့သည် မြို့အုပ်ဝမ်နဲ့ကလည်းဘာကိုကောက်လို့ကောက်မှန်းမသိဘူး
သူကပြောတယ်စဉ်းစားတဲ့ ကျန့်ကျန့်မှမသိတာကို ကောက်စိန်ကကျန့်ကျန့်
မဟုတ်ဘူး မြို့အုပ်ဝမ်။
"ကျန့်ကျန့် စာတွေရနေပြီပေါ့"
"ချန်လျိုး...အဲ့လောက်ကြီးလဲမဟုတ်ပါဘူး"
"ရှောင်ကျန့်ငါ့ကိုပြောပြကွာနော် ငါကမင်းအနောက်မှာ"
ကျိုးချန်ကပါလာကာသူ့ကိုလာကပ်ပြောသည်။
"အင်းပါ ပြောပြမယ် "
"အေး ငါဘာပြန်ပေးရမလဲ"
"အင်း....မြို့အုပ်ဝမ် နာမည်အရင်းကဘာလဲဟင်"
"မင်းလာနောက်နေတာလား အနီးကပ်ပြုစုနေပြီးတော့နာမည်တောင်
မသိဘူးလား"
"ဟင့်အင်း မြို့အုပ်ဝမ်လို့ပဲခေါ်ခေါ်နေလို့"
"သူ့နာမည်က..ဝမ်ရိပေါ်"
"ဝမ်ရိပေါ်လား ဝါး...နာမည်လေးကမိုက်တယ်"
"ဒါပေါ့ ဝမ်မျိုးရိုးတွေရဲ့နာမည်ကမိုက်မှရမှာပေါ့ ဟင်း...ဟင်း"
"ကျန့်ကျန့် စာမေးပွဲပြီးရင်ဘယ်သွားမလဲ"
"ဘယ်သွားရမှာလဲ ကျန့်ကျန့်ကမြို့တော်ရဲ့နေရာတွေတစ်ခါမှမသိဘူး
ရောက်လည်းမရောက်ဖူးဘူး"
"ကိုယ်လာခေါ်ရမလား"
"အင်း...သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အပြင်သွားချင်တယ် ကျိုးချန်မင်းရော"
"တော်စမ်းပါကွာ မိသားစုနဲ့ခရီးထွက်စရာရှိတယ် "
"အော်...အဲ့တာဆိုလည်း ချန်လျိုးနဲ့ပဲနှစ်ယောက်အတူတူသွားလိုက်တော့မယ်နော်"
"အင်း"
"ရှောင်ကျန့် ငါတစ်ခုမေးစရာရှိတယ်"
"ပြောလေ"
"ဝမ်ရိပေါ်ကမင်းကိုလွှတ်မှာလား"
"သူမလွှတ်လဲငါကမရရအောင်ထွက်မှာပေါ့"
"..."
စာမေးပွဲဖြေတဲ့ရက်အတွင်းမှာရှောင်ကျန့်မှာစာတွေအော်အော်ကျက်နေရလို့
မြို့အုပ်ဝမ်နဲ့တောင်သိပ်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရပါ စာမေးပွဲဖြေတာနောက်ဆုံး
ရက်နေ့ကြတော့ပထမဆုံးမျက်နှာချင်းဆိုင်ထမင်းစားဝိုင်းမှာတွေ့ရတယ်။
"မြို့အုပ်ဟောင်း ကျန့်ကျန့်လေ ဒီနေ့အိမ်တော်ကိုညနေလောက်မှရောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်"
"ဘာဖြစ်လို့လဲဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ချန်လျိုးကမြို့တော်မှာရှိတဲ့အလှပဆုံးနေရာတွေကိုလိုက်ပြပေးမယ်တဲ့"
"ဟုတ်လား ဘယ်သူတွေပါလဲ"
"နှစ်ယောက်ထဲ"
"အော်...အင်း သွားလေ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"မသွားရဘူး"
မြို့အုပ်ဝမ်စကားကြောင့်ရှောင်ကျန့်မျက်နှာလေးစူပုတ်သွားရသည် ဘာလဲ
သူများဘာသာဘယ်သွားသွားပေါ့ သူ့ကြတော့လဲလိုက်မပို့ဘူး။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ သားရဲ့ ကျန့်ကျန့်လေးကလည်းသူ့သူငယ်ချင်းနဲ့လျှောက်
လည်ချင်မှာပဲလေ"
"စာမေးပွဲရက်အတွင်းမှာမခိုင်းရခဲ့တဲ့အလုပ်တွေရှိသေးတယ် အဲ့တာသူလုပ်ရမယ်"
"သားရယ်တစ်နေ့ထဲကို မင်းကဘာဖြစ်နေတာတုန်း သွားပါစေ"
"..."
"ကျန့်ကျန့်လေးသွားကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
***
"စာမေးပွဲပြီးပြီ "
"ကျန့်ကျန့် လာသွားမယ်လေ"
"အွန်း...ကျိုးချန်ကျောင်းဖွင့်ရင်တွေ့မယ် လက်ဆောင်ဝယ်လာဖို့မမေ့နဲ့နော်"
"အင်းအင်း"
ချန်လျိုးကကားတံခါးကိုရှောင်ကျန့်အတွက်ဖွင့်ပေးတယ်။
"အားနာစရာကြီးနောက်တစ်ခါအဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့နော်"
"ဒါလေးလုပ်ပေးတာနဲ့ဘာမှအားနာစရာမရှိပါဘူး လာတက်"
"ဟုတ်..."
"ရှောင်ကျန့်!"
ရှောင်ကျန့်နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့မြို့အုပ်ဝမ်ပင်၊သူကကားပေါ်က
နေအော်ခေါ်နေတာ။
"လာခဲ့ ဒီကို"
"ချန်လျိုးက..."
"လာကျန့်ကျန့် ကိုယ်ကူပြောပေးမယ် လာ"
"ဟုတ်ကဲ့"
ချန်လျိုးကရှောင်ကျန့်လက်တံတောင်ဆစ်နားကနေဆွဲကာမြို့အုပ်ဝမ်ကား
နားစီရောက်လာသည်။
"မြို့အုပ်ဝမ် ဒီနေ့ကျန့်ကျန့်နဲ့ကျွန်တော်နဲ့ အပြင်အတူတူသွားမလို့အဲ့တာ.."
"ချန်လျိုးကိုကျောင်းပြီးသွားတာနဲ့ ပို့ဆောင်ဆက်သွယ်ရေးမှာနေရာချထား
ပေးမယ် အဲ့တာဆိုလာသမျှလူတိုင်းကိုလိုက်ပို့လို့ရပြီလေ"
"မြို့အုပ်ဝမ် ကျန့်ကျန့်လည်းအပြင်ထွက်ချင်လို့ပါ"
"ငါမင်းကိုခေါ်သွားစရာရှိတယ် လာခဲ့"
"...."
မလာပဲနဲ့ချန်လျိုးနားမှာပေကပ်ကပ်လုပ်နေသေးသည် မသိရင် အမေကမလိုက်ရဘူးအတင်းခေါ်လို့သူငယ်ချင်းနားမှာကပ်နေရတဲ့ပုံစံလေးနဲ့။
"ရှောင်ကျန့် ငါ့စိတ်ကိုမင်းသိတယ်နော်"
"မြို့အုပ်ဝမ် အခုက12နာရီထိုးဆိုတော့ညနေ6နာရီလောက်ကျရင်သေချာ
ပေါက်ဆတ်ဆတ်လာပို့ပေးပါ့မယ်"
"မင်းကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ရှောင်ကျန့်ကိုပြောနေတာ လာခဲ့!"
"ချန်လျိုး နောက်တစ်ခါမှပေါ့နော် နောက်တစ်ခါမှအတူတူသွားကြမယ်လေနော်"
"အင်း"
အခြားသူတွေကလည်းကြည့်နေတာဆိုတော့ရှောင်ကျန့်ရှက်ကာ ဒါရိုက်ဘာ
ဘေးနားကခုံမှာပဲထိုင်လိုက်သည် မြို့အုပ်ဝမ်ဘေးနားမှာတောင်မထိုင်
ဒါရိုက်ဘာလဲကားမောင်းထွက်သွားတော့ရှောင်ကျန့်လေးကိုတစ်လှည့်မြို့အုပ်ဝမ်ကိုကားမှန်ကနေတစ်လှည့်ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်ရတယ် မြို့အုပ်ဝမ်ရဲ့စိတ်ကိုသိလို့သူလည်းဘာမှဝင်မပြောရဲပါ။
"ရွှတ်! အင့်!"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲအဲ့ငိုသံက"
"ဟင့်! ရွှတ်! အင့်"
"ဘာလဲအဲ့အကောင်နဲ့အတူမသွားရလို့လား ဟုတ်လား"
"သခင်လေးရယ် စိတ်လျှော့ပါ ကျန့်ကျန့်လေးကလည်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့
အပြင်သွားချင်မှာပဲကို သူလည်းအိမ်တော်ထဲမှာနေရတော့လည်းပျင်းတာပေါ့"
"ဦးလေးဝင်မပြောပါနဲ့ ကျုပ်ရှောင်ကျန့်ကိုဆူနေတာ"
"..."
"အဲ့အကောင်ကမင်းကိုရောင်းစားသွားရင်ရော သူကမင်းကိုမကြည့်နိုင်ပဲနဲ့
မင်းပျောက်သွားရင်ရော"
"သူကအဲ့လိုမလုပ်ပါဘူး သူကကျန့်ကျန့်သူငယ်ချင်းပါ"
"ငါမင်းပျောက်သွားမှာကြောက်လို့ငါပြောနေတာ သူငယ်ချင်းဆိုလဲသိပ်မယုံ
နဲ့"
"ကျန့်ကျန့်လည်းလူကြီးဖြစ်နေပါပြီ ကျန့်ကျန့်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ထိန်းသိမ်း
တတ်တယ်"
"ဘာလဲအခုမှအသက်လေးက18နှစ်လေးပဲရှိသေးတာလား မင်းအသက်20ပြည့်မှသွား မင်းတို့လိုအသက်18နှစ်ဆိုရင်အချို့သူတွေက
ရောင်းစားတတ်ကြတယ် အူလည်လည်လေးဖြစ်နေလို့"
"မြို့အုပ်ဝမ်ကအကျင့်မကောင်းဘူး"
"ဘာပြောတယ်"
"မြို့အုပ်ဝမ်ကလည်းတစ်ခါမှဘယ်ကိုမှလည်းမလိုက်ပို့ပေးဘူး အမြဲအိမ်တော်ထဲမှာပဲနေရတာကိုများ"
"စိတ်ချငါခြေထောက်ကောင်းသွားရင်မင်းသွားချင်တဲ့နေရာသွား ငါမတားတော့ဘူး"
"..."
"ရောက်ပါပြီဗျ"
မြို့အုပ်အိမ်တော်လည်းမဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းမုန့်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ပါ
ကားကလည်းဒီဆိုင်အရှေ့မှာရပ်လိုက်တာ။
"ဦးလေးကဘာဝယ်မလို့လဲဟင်"
"မြို့အုပ်ဝမ်ကပြောတယ် ကျန့်ကျန့်လေးစာမေးပွဲပြီးရင်မုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေး
မယ်ဆိုလို့အဲ့တာဒီကိုမောင်းလာတာ"
"..."
"ဝယ်ကျွေးချင်စိတ်တောင်ပျောက်သွားပြီ ပြန်မယ်"
"ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း...ကျန့်ကျန့်မုန့်စားချင်တယ် မြို့အုပ်ဝမ်..."
"..."
ရှောင်ကျန့်ကကားထဲကနေထွက်ကာအနောက်ခန်းဘက်ခန်းကိုပြောင်းထိုင်
လိုက်ပြီးမြို့အုပ်ဝမ်နားကိုကပ်တိုးသွားသည်။
"မြို့အုပ်ဝမ်ရေ....."
"..."
"ကျန့်ကျန့်ကိုမုန့်လေးဝယ်ကျွေးပါနော် နော်...မဆိုးတော့ပါဘူးနော်
အအေးလေးလဲဝယ်တိုက်နော် မြို့အုပ်ဝမ်ကအရမ်းချောတာပဲ "
"ဟုတ်သားပဲအဲ့ကိစ္စမရှင်းရသေးဘူး"
"ဘာများလဲဟင်"
"မင်းငါ့ကိုမဲမထည့်ဘူးမှတ်လား"
"ထည့်ပါတယ်ဗျ နှစ်ယောက်လုံးကိုထည့်လိုက်ပါတယ်လို့"
"လိမ်ရင်စာမေးပွဲကျ"
"ဟင့်အင်း...စာမေးပွဲတော့မကျချင်ဘူး"
"အမှန်အတိုင်းပြော"
"ဟုတ်ကဲ့ ချန်လျိုးကိုပဲမဲထည့်လိုက်တာ"
"သူ့စီကပဲမုန့်သွားတောင်းချည် ငါ့စီလာမတောင်းနဲ့တော့ ဦးလေးပြန်မယ်"
"ဟင့်အင်း ဦးလေးမမောင်းနဲ့ဦးနော်"
"မမောင်းသေးပါဘူးကွယ်"
"မြို့အုပ်ဝမ် တောင်းပန်ပါတယ်နော် "
"မရဘူး မင်းသူ့ကိုမဲပေးတာပဲသူ့စီမှာသွားတောင်းပေါ့ ဦးလေးမောင်းတော့
ပြန်မယ်"
"ဟွန်း....မြို့အုပ်ဝမ်လုပ်ပါနော် ကျန့်ကျန့်ကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးပါနော် ဖက်ထားပေးမယ်လေနော်"
ပြောရင်းနဲ့ပဲရှောင်ကျန့်ကမြို့အုပ်ဝမ်ကိုဖက်ထားတယ် ပါးစပ်ကလည်း
ဝယ်ကျွေးဝယ်ကျွေးနဲ့ပဲ။
"မြို့အုပ်ဝမ်ကအချောဆုံးပါ ကျန့်ကျန့်ရင်ထဲမှာရောဦးနှောက်ထဲမှာရော
အချောဆုံးပါ"
ရှောင်ကျန့်ကိုစိတ်ဆိုးချင်ပေမဲ့လည်း ချန်လျိုးနဲ့လိုက်မသွားတာနဲ့တင်ကျေးဇူးတင်နေပါပြီ မဖြစ်သေးပါဘူး
သူကကိုယ့်ကိုမဲမထည့်တာမှမဟုတ်တာ တစ်ခုလောက်လေးပဲဝယ်ကျွေးလိုက်ရမလား...။
"လာ...သွားဝယ်မယ်"
"ရေး!! ဒါမှကျန့်ကျန့်ရဲ့မြို့အုပ်ဝမ်ကွ... "
".."
"ချစ်တယ်...ဟီး"
--------------
(12.3.2023)
#Su🐼