Jisung'dan
Dalgın düşüncelerle Seungmin'in yanına ilerlediğim de Seungmin'inbana nasıl bakışlar attığını hissedebiliyordum şey gibiydi, "Salak yemin ederim gerizekalı bu cocuk ya." Evet, aynen bu bakışı atıyordu.
"Jisung güzel kardeşim, deminden beri gerçekten sülalende girmediğim alan bırakmadın. Umarım sövdüğüme beni pişman edebilecek bir sebebin vardır."
Boğazımı temizleyerek haber sunucusu edasıyla konuşmaya başlamıştım. "Şüpheli sanık Han Jisung, arkadaşı Kim Seungmin'in evini karıştırdığı için yanlışlıkla Konyalı Lee Minho'nun evinde beklemiş öyle olunca da o orangutana yakalanmış..." Seungmin bana göz devirmişti.
"Bu buraya mı taşınmış ya biri taşınıyordu da demek bunlarmış, müdürü okulda gördüğüm yetmiyor gibi bir de burda göreceğim şimdi lanet olsun ya." Sırıtarak omzunu patpatlamış ardındanda Minho'nun söylediği şey aklıma gelince duraksamıştım.
"Abi bu Minho'nun annesi kim?"
"İstemeye mi gideceksin puşt sanane?" Ya şimdi şöyle, oğlunu istemeye gideceğiz o da gayet makul bir sebep bence.
"Abi söyle işte demin bir şeyler dedi annem var ama yok gibisinden."
"Annesi var abi okulda sürekli topuklu ayakkabılarını tıkırdatarak yürüyen gıcık bir kadın varya hani, hah işte o kadın. Oğluda annesine çekmiş, anasına bak oğlunu al. AY YOK LAN ALMA OĞLUNU FALAN TÖVBE YARABBİM ALLAH YAZDIYSA BOZSUN!"
"Ne bu şiddet bu celal? Ne işim var onunla falan, bana Konyalı lazım oğlum. Konyalıdan başkasına-"
"Bastırmazsın Jisung tamam kes sesini ve yürü." Seungmin kıçıma bir tekma atınca mecbur ilerlemek zorunda kalmıştım. Bu kuçu, bu kuçu niye böyle ya?
Parka gelene kadar yolda gördüğümüz her şeyi birbirimize gösterip "sana girsin kanka." Şakası yapıyorduk. Tamam, eğlenceli değildi ama gülüyorduk hani.
Jeongin'in küçük çocukları parktan ciddi anlamda tavuk muamelesi yaparak kovalamaya çalışıyordu.
"Kış kış, bak köpek geliyor bak hav hav hav." Seungmin'i işaret ederek bir yandan havlıyor bir yandanda elleriyle çocukları kışkışlıyordu.
"Kocaman çocuksun evladım, ne istiyorsun küçük çocuklardan burası senin yaşına uygun bir yer mi sence!" Teyze sertçe çıkışmıştı, nerde görsem tanırım "torunum bana yük değil onu seviyorum" korumacılığıydı bu.
"Teyzecim ben hormonluyum iki buçuk yaşındayım aslında, sizin çocuklar büyümüş baya baksanıza götürün bunları yahu hep ezik muamelesi yapıyorlar bana." Teyze sanırım bu yeni nesil hep böyle demişti, yani ağzını okuyabildiğim kadarıyla bu gibiydi. Torununu elinden tutup çekerek parkın dışına götürmüştü.
"Abi çocuğu niye çıkardın?"
"Velet ya geçen gün kumdan kalemi yıkmıştı karma is for you kardeşim."
"Sen gerçekten iyi değilsin oğlum, bir kere kumdan kale mi yapıyorsun sen hala?" Jeongin bana garip garip bakarak konuşmasına devam etmişti.
"Ne yani sen yapmıyor musun?" Oflayarak ordaki bir salıncağa oturmuş ve sallanmaya başlamıştım Jeonginle Seungmin de tahterevalliye biniyorlardı. Felix'in geldiğini görünce salıncaktan inip ona doğru koşmaya başlamıştım.
Tabii ona sarılmadan arkasında duran kediye ellerimi uzatmıs ve kucağıma almıştım.
"Puşt! Senden de bu beklenirdi zaten." Gülerek kediyi geri yere bırakmıs ve Felix'e sarılmıştım.
"Felix sen ağlıyon kanka?" Parkta oluşan sessizliği içeriye gelen gürültülü grup bozmuştu, hemen kaçmak için markete gideceğim bahanesi uydurup yanlarından ayrılmış ve pekte uzak olmayan markete doğru yürümeye başlamıştım.
Bir elin beni durdurmasıyla arkama dönmüştüm.
"Yine mi sen?" Tanıdık ses bıkkınlıkla nefes almama sebep olmuştu, Eunjin gelmişti.
"Asıl yine mi sen, rahat bırak artık beni Eunjin!" Eunjin beni omuzlarımdan hafifçe ittirmişti düşmemiştim ama sendelemiştim.
"Baksana tüy gibi bir şeysin kaldırıp seni şuraya atabilirim, korkmuyor musun sen bana bulaşmaya?" Sırıtarak konuşuyor olması sinirlerimi bozmuştu.
"Ben bulaşmıyorum ilk biz geldik farkındaysan."
"Senden nefret ettiğimi biliyorsun değil mi, yani artık nefret ettiğimi. O Minho umarım seni öldürür çünkü ben bunu yapamayacak kadar hayatı seviyorum ama onun zaten bir hayatı yok yani hapse girse bile umrunda olmaz." Ciddi ciddi karşıma geçmiş bunları söylüyordu.
"Eunjin bu söylediklerinde ciddi misin, nasıl bu kadar acımasız olabilirsin. Tiksiniyorum senden ve senin gibilerden." Yandan bir gülümseme yaparak konuşmasına devam etmişti.
"Tüh bak çok üzüldüm hatta paramparçayım görüyor musun olanı? Yüce Han Jisung benden nefret ediyor." Beni bu defa iki eliyle yakamdan önce tutmuş ve daha sonra yere itmişti. Bu sefer dengemi sağlayamayarak kelimenin tam anlamıyla yerle bir olmuştum.
"Defol git." Ellerime batan cam kırıkları kanamasına sebep olurken sırtım acıyordu.
"Düşene bir tekme de ben vururum Jisung bunu ne çabuk unuttun?" Ayağını geriye doğru tekme atmak için çekmişti bende gözlerimi kapatmış karnıma yiyeceğim tekmeyi bekliyordum fakat 5 saniye sonra gözlerimi açtığımda ensesinden yakalanmış bir Eunjin ve burnundan soluyan bir Minho görmeyi bekleyeceğim son şey bile değildi.
NE KAOS MU? CUS CUS CUS NOLUYO 🤭
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayıın 💗
Bir sonraki bölümde görüşelim 💘