Kinabukasan. . .
Maaga kaming pinasundo ni coach, kailangan kasi namin mag practice muna bago sumabak sa finals. Mahirap para sa'kin makapag focus since hindi sakto ang naitulog ko, na kalagitnaan ba naman ng pag tulog ko bigla akong nagising eh.
Oheb: "Okay ka lang, paps?"
Wise: "Oo, masakit lang ulo ko."
Edward: "May gamot ako rito, inom ka?"
Wise: "Nako, hindi mamaya nalang ayos lang naman ako."
Hadji: "Sus, hindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi?"
Wise: "Hindi eh. ."
Hadji: "Sabi na eh, bakit? Hindi ka makatulog?"
Wise: "Wala, ang sama ng panaginip ko kagabi."
Oheb: "Tungkol saan ba yung panaginip mo?"
Wise: "Uh. . Hindi ko na maalala, hayaan mo na."
Oheb: "Pero sure kang hindi ka pa iinom ng gamot?"
Wise: "Oo, ayos lang ako maniwala kayo." *Smile*
Maya't maya pa, natapos narin ang practice namin. Pagkatapos lang namin kumain at mag bihis ay sinundo narin kami ni boss tryke.
Dahil nga sa traffic kaya natagalan kami bago makarating sa place na pag gaganapan ng championship, may ilang minuto na nga lang kami para mag prepared since natagalan kami sa byahe.
Bonn: "Mag tiwala kayo sa sarili niyo naniniwala kaming kaya niyo 'yan!"
Hindi pa nga nag sisimula ang laban ramdam ko na ang kaba ng mga kasama ko, competitive kasi 'tong makakalaban namin sure akong hindi basta basta mag papatalo 'to.
In the first game, we didn't get the win. May mga decision making ang kabilang grupo na hindi namin inaasahan, katulad nang pag labas nila ng mga heroes na hindi namin inaakalang gagamitin nila.
As their team captain, medyo na- disappoint ako sa sarili ko, pero hindi ako nawalan ng pag asa dahil alam ko naman na may ganitong pang yayari talaga ang hindi ko lang inaasahan na sa first game nila ilalabas 'yun.
After nang maikling oras ng break namin ay bumalik ulit kami sa stage, mas naging seryoso ang mga members ko sa game mukhang ayaw din mag patalo ng mga 'to.
. . I can do this. . we can do this.
Nagawa naming manalo sa second game, sa maikling break na pag usapan namin ang mga wrong decisions making na nagawa naman while in game.
Dex: "One down and three more."
After nang ilang oras, naging mabilis ang naging pangyayari. Mabilis na natapos ang game 3 atsaka 4. ganon din sa sumunod pang laro, since best of 7 'to kaya alam kong matagal tagal pa ang laban, mali rin nila na nilabas agad nila yung strategy nila nung first game palang kaya nabasa na agad sila.
Record
3-3
Dahil best of 7 'to, at parehas na kami ng score ngayon. mukhang hindi talaga mag papatalo 'to nang basta basta.
At this point, do or die nalang 'to eh. I know, isang maling desisyon lang at mabilis nilang makukuha ang panalo samin.
Alam ko lahat kami ay kinakabahan ngayon, kahit din naman ako pero mas pinipilit kong mag focus sa laro, para kay vee.
Para kay Vee. . Para kay Vee 'to.
Pilit kong sinasabi sa sarili ko, pilit kong inuulit kung para kanino ko ba inaalay ang larong 'to. Para sa mga taong naniniwala sa'kin at para sa isang taong hindi napagod na maniwala sa'kin.
Wise: "End!"
Champion!
We did get the game that we wanted.
I'm so proud of myself, i did it! I did it, love!
Napayuko nalang ako sa table namin pagkatapos ng game, Hindi ako makapaniwala. Na kaya kong mag focus sa game, nagawa ko yung pinangako ko sakanya.
Kung napapanood mo lang ako ngayon mahal. . Sigurado akong magiging proud ka sa'kin.
Oheb: "Waah!! Champion!!"
Dex: "Gago! Ang galing niyo!!"
After ng saglit na break, lahat kami ay pinapunta na sa stage para ibigay ang gold medal.
Pagkatapos isuot samin ang medal, nag simula narin kaming kausapin ni Ms. Mara.
Mara: "Nagawa niyo ulit mag champion! anong pakiramdam niyo na champion ulit kayo this session?" *inabot ni Mara ang mic kay oheb*
Oheb: "Ang saya!"
Mara: "Congratulations sainyo! And also kay Wise! The best core, sinabi mo last time na gusto mong makapag champ! Para kanino ba 'to, sino pinag kukuhanan mo nang lakas ng loob?"
Wise: "Source ko po talaga ng lakas si god, and of course my wife."
Mara: "Wow! May gusto kabang sabihin para sa asawa mo ngayon? If she's watching you right now."
Unti unti naman akong ngumiti at tumingin sa camera.
Wise: "Para sa'yo 'to, mahal! gising kana dyan gusto ko na ng yakap mo e!"
Mara: "Pakatatag ka Ms. Vee, we love you and we'll wait until you finally wake up!"
Wise: *Nodded* "to my one and only love of my life, i love you so much!"
Oheb: "We love you, mamsh!" *Sigaw niya*
Hadji: "Fighting!"
Instead na maiyak ako ngayon, hindi ko na nagawa 'yun. Iba ang energy na binibigay sakin ng mga kasamahan ko isa rin sila sa dahil para mas tatagan ko pa ang loob ko.
Pag baba namin sa stage sinalubong agad ako ng admin kong si Grace habang hawak hawak ang cellphone ko.
Grace: "Tumatawag po yung mommy ni Vee."
Wise: "Ano!? Bakit, may nangyari ba kay Vee!?"
Grace; "Hindi ko alam, pasensya kana kanina pa nga siya actually natawag eh."
Kinuha ko na ang cellphone ko at sinagot na nga ang tawag ng mama ni Vee.
Wise: "Hello po?. ."
Oh . . God, please. .
[: "Wais, mahal?. . Mahal na mahal din kita."]
My jaw dropped after hearing that familiar voice again.
Natulala ako kasabay nang pag bagsak ng mga naiipong luha sa mga mata ko, matagal ko nang hinihintay na marinig ulit ang boses na 'to eh. .
Wise: "V-vee?. . Gising kana?"
[Vee: "Oo, mahal ko gising na'ko. ." ]
Oh. . to be with you, again.
_________________________________________________
<3