"Oh! Sige! Akala mo hindi kita papatulan kasi babae ka?" Pinanuod ko si Thea at Loro na magtalo habang si Jill ang nasa gitna nila.
"Kahit pa patulan mo ako, hindi ka makakapalag sa akin."
Tumawa ako doon at patuloy lang sa pagsusulat ng mga susunod na letrang sagot. "Miss Moria Nathalie Asuncion?" Isang 4th year student na lalaki ang tumawag sa akin.
"Yes?"
"You are expected to collect your classmate's answer sheets and deliver them to the faculty."
"Okay." Sabi ko at nginitian ako siya. "Now na ba?" Tumango siya. "Can you wait for me?"
I took all of their attention when I tapped the desk in front. "Pass your sheets already."
"Hindi pa ako tapos!" Sigaw ni Thea. Nginitian ko siya at winagayway ang papel niya. "Bwesit ka talaga."
Finished or not they passed it to me. Pagkalabas ko ay naroon pa rin si Sean na tumawag sa akin. I smiled at him but he ignores it. "Gwapo kaso masungit." Asar ko sa kanya.
"I know I am not good looking, Nat. Wag ka nang mangbola." Tumawa ako.
"This is the first time you named me but it's not my nickname. Mona."
"Iisipin kong wala lang kilay." Mas natawa ako doon.
Iniwan niya na ako nang makalapit kami sa faculty. "Thank you, Aragon." Sabi ko at lumapit sa mesa ng adviser namin.
Hindi man niya gusto pero I find him cute. Lalo na at sobrang gwapo niya kapag malapitan. Natatakpan ng malaking eyeglasses at naging stereotype na need ang may mga ganitong eyeglasses.
"Wala si Ethan?" Tanong ng Guro.
"I think his mother was rushed to the hospital."
"Nakakapagtaka nga naman na hindi sila magkasama." Sabi ng kabilang teacher habang inaayos ang mga manuals. "Lagi ba kaming magkasama ni Ethan?" Nagkibitbalikat ako at iniwan sa desk ni ma'am yun.
Nagpaalam ako saka naglakad palabas at patungo ng classroom nang makasalubong ko ulit si Sean na ngayon ay may hawak na ng bola at ipinapasa sa kaibigan. "Bakit ba hindi ka maglaro sa varsity?"
"Nahihiya ako." Rinig ko. Nagkatitigan kami. Ngumiti lang ako hanggang sa malagpasa nila ako.
"Mortgage!" Inis na kinuha ni Thea ang kulay niya mula kay Loro. "I am playing!"
Ngumuso ako at "Trade." Sabi ko. "$300." Ngumiti si Thea sa akin.
Deal! Kinuha niya agad ang pera. "Mas malaki ang offer ko doon ah?" Reklamo ni Loro.
"Mas okay ng malugi ako kung ikaw." Umamba si Loro sa kanya at ganoon rin si Thea. Umiling ako at binigay ka Thea ang pekeng pera.
Tinitigan ko ang board at kaunti pa lang ang property ko. In the end ako ang unang nalugi. Natapos na rin ang break time kaya hindi natapos ang laro. Loro and Thea still bickering about what Thea did.
"Kung kailan mo ng tulong doon na dapat sa malaki!"
"I don't want the quantity you offer. I want the quality!" Sabay yakap ni Thea sa braso ko.
"Si Lolo at Lola d'yan nagkatuluyan." Sabi ko pagkatapos at sabay silang nasuka. Obviously they like each other pero defense mechanism ata nilang dalawa ang pangkukutya sa isa't Isa.
Kinabukasan sa gitna ng klase may dumayo na students Council sa amin para magtawag ng representative. Ethan waited for me to stand. "Wala ka kahapon?"
"Oh! Mom did her dialysis, wala si Dad so I went with her." Tumango siya. "Have you heard about Luna?"
Napaisip ako bago umiling. "Bakit? May narinig ka ba?"
"Ang sabi ay buntis raw siya."
Bumuntong hininga ako. "Ano ba yan, Ethan?!"
Akala ko ay tatawa siya ngunit hindi nagbago ang itsura niya. "I think I saw her in the hospital."
"Ano naman ngayon? You know it is not our business."
"I might be the father."
Marahas ko siyang hinarap. "You what?!" Sigaw ko at hinampas ang braso niya. "Gago ka ba? Didn't you use protection? Minor pa lang kayo. God! You're so irresponsible." Nahinto na kami at nagsisigaw na ako.
"Ms. Asuncion! We have classes here."
"I'm sorry po." Umiling siya sa amin. Sinapak ko sa braso si Ethan. "You're stupid." Sabi ko at mabilis na naglakad.
How could he do that? "Hey! We need to find her."
"No! Bahala ka."
"I heard you hang out with Aragon. It is her cousin. I just want to know and see her."
"Ethan! Ano bang kagaguhan ba 'to? Are you sure it is yours?"
"If it is not, okay lang naman. But if I am and hindi ko ti-nry alam anong klase akong ama."
"Fine." Tinuro ko siya bago umirap. "Gago!"
Kung hindi ko lang matalik na kaibigan 'to. Papasok kami at hindi ko itinatago ang inis sa kasama. Tuwing kinakalabit ako ay hinahawi ko lang gamit ang balikat ko. "Stop!" Hinarap ko siya. Ngumuso siya sa akin.
"Malapit na ang Buwan ng wika at inaasahan na ang bawat classroom ay makikilahok." Patuloy sa pagsasalita ang guro nang makita ko si Sean na nakatingin sa amin ni Ethan.
I don't know but he looks dark. What did I do? Or what did this guy do? Umiling na lang sa naiisip at tuluyang nakinig. How will I ask him without being awkward?
Nakakainis kasi itong si Ethan e. Natapos ang guro kaya nang nakalabas ang lahat at naiwan sina Sean ay naghintay na lang ako sa labas. "Umuna ka na!" Sabi ko at sinipa siya sa tuhod.
Hindi naman sa matagal ako naghintay Pero hindi rin naman siya lumabas agad. Nakita niya agad ako paglabas niya Pero nilagpasan niya lang ako. "Sean!" I called him.
Hindi niya ako narinig kaya inulit ko pero hindi niya pa rin ako nilingon. Something wrong happened. Mabilis akong naglakad at hinarang siya. "What?"
"Gusto mo nang nagpapahabol?"
"Seriously?"
"No!"
"What do you want?"
"Ang sungit mo. I just want to ask where Luna is."
"I don't know."
"Okay, then. Can you tell her that I wanted to meet her?"
"Why don't you ask the guy with you earlier?"
"Hindi niya nga rin alam."
Ngumuso ako at hinarang ulit ang dadaan niya nang subukan niyang lagpasan ako. "Sean!" Tawag ko at hinawakan ang braso niya.
"I'll tell you kapag magkita kami."
"That's great. Thank you, Sean. Kung may kailangan ka rin sabihan mo lang ako."
Hindi siya sumagot kahit pa kumaway na ako bilang pagpapaalam sa kanya. Weeks have passed and Ethan's asking na e wala pa ngang sinasabi si Sean sa akin. Isipin nun atat akong makita ang pinsan niya mahalata na may kailangan kami.
"Ako ba ang may kailangan? I am trying to help you, kung hindi ko magawa hindi ko kasalanan yun kasi this is your responsibility. Nakakainis ka, our grades will drop if you won't stop this."
"Sorry." Ngumuso siya. "You're the only one I know who could help me about this."
"And yes I already know that kaya nga tinutulungan ka." Bumuntong hininga ako at hinampas ng paulit-ulit ang braso niya. "I am helping you and this is all I could kaya wag Kang magmadali."
"Kung hindi nagmamadali baka wala na yun."
"We will find her. Paano kung hindi nga ikaw ang ama kaya hindi ikaw ang hinahabol? Maybe you are assuming things." Napadaan si Sean at nagpapasalamat ako kasi malayo pa siya nang tumigil kami ni Ethan sa pag-uusap.
"Sean!" Tawag ko nang malagpasan namin ang isa't isa. His friends teased him.
"Let's talk after school. Sa Gym na lang, I'll play with the guys." Tumango ako.
"And he will make me wait!" Sabi ko sa kaibigan nang makapasok kami sa classroom."
"Tatanawin kong malaking utang na loob ito." Sabi ni Ethan. Umiling ako sa kanya at malakas na binatukan.
5 minutes pa lang ay agad na akong nagpaalam sa professor namin dahil malayo pa ang Gym mula sa building ko. Mamaya sabihin nun ako na nga may kailangan late pa ako. Nag-uumpisa na ang mga varsity na maglaro at hindi ko siya makita doon.
I look around pero wala akong makita na Sean na naglalaro. Umupo ako roon at pinanuod ang bawat pasa at pasok ng bola sa ring. Inilagay ang bigag ng katawan sa dalawang kamay na nasa likod, unti unti ng nauubusan ng pasensya.
Walang susundo sa akin dahil pinauna ko na ang driver namin. "Kanina ka pa?" Napalingon ako sa tabi ko. Nakatingin siya sa relo niya. "Nag-OT professor namin."
"Okay lang. Ako naman ang may kailangan."
"Sure?" Inayos ang eyeglasses niya
Ngumiti ako at tumango. "Buti hindi ka papagalitan ng coach niyo."
"Coach namin?" Tumawa siya at umiling. "Hindi ako kasama sa varsity team."
Kumunot ang noo ko. "Then why did..."
"I just play with them. I can't play with my eyes condition."
Tinitigan ko ang mga mata niyang nakatingin sa mukha ko. It's dark brown Tila wala namang problema. "Since birth na?"
"Yes."
"Pero gusto mong maglaro ng basketball?"
"Sinong hindi?"
"Ako?" Tawa ko. "And Ethan also." Tumigil siya sa pagtitig sa mukha ko at nilingon ang mga naglalaro.
May nagawa ba ako? May nasabi ba akong mali? Napalunok ako. "Boyfriend mo?"
"Si Ethan? Hindi he is just a friend."
"Kaibigan lang?"
"Yep. Oo nga pala." Nang ma-realize na madilim na. "How's Luna? Okay na ba siya, I can't wait to meet her." We were never close so it would be weird to be this excited.
"Hindi ko pa nahahagilap pero postponed ang pag-alis nila dahil sa mga complications. Yun ang Sabi ni Tita nung minsan ko sinubukan na dalawin siya sa kanila."
"So you haven't seen her din?" Bumuntong hininga ako. "I hope she's okay."
"Bakit naman hindi siya magiging okay?"
"I am just hoping, bawal ba?" Tinaasan niya ako ng kilay nang medyo nag-iba ang tono ng boses ko. "Sorry I felt comfortable around you. Anyway may car ka ba?"
"Meron, bakit?" Ngumuso ako at gustong magoahatid dahil wala nang masasakyan na tricycle ng ganitong oras.
Umiling ako. "Nevermind." Tumayo ako. "I have to go."
"Why don't you stay for a while?"
I showed him the time before saying my goodbyes. Mabilis akong lumabas ng Gym. Lumapit ako sa payphone para sana i-page si Ethan para magpasundo when I heard the familiar sound of a bicycle.
Ngumiti akong lumabas sa payphone at inabangan ang paglapit niya. "Seems like someone has a date." Natawa ako.
"Nathaniel!" Wika ko at niyakap siya.
"It's been a while, huh?"
"Yeah! It is. And you still do this?"
"Do what?"
Umiling ako. "Nothing."
"Pauwi ka na? Wala nang sasakyan dito o susunduin ka?"
"Kung wala ba ihahatid mo ako?"
Ngumiti siya at nilahad ang harap niya. "You are very much welcome, Love."
"Hulog ka talaga ng langit!" Sabi ko at handa ng sumakay pero nahila ako ng kung sino. "Huh?" Napatitig ako kay Sean.
"Oh! Seems like you have accompany already. See you later, babe!"
"Yeah! I'll see you." Ngumuso ako. Paano na ako uuwi nito? Hinarap ko si Sean na nakahawak pa rin sa braso ko at nakatingin sa nakaalis na si Nathan. "May nakalimutan ka ba o ako?" Nalilito ko siyang tinitigan.
"Delikadong nagsasama ka sa kung sino sino lalo na at madilim na." I don't know but I felt offended. It's Nathan. He is kind. "He is part of that fraternity."
Huminahon muna ako. "Look Sean. I know my friends, and he is my friend. He may be part of "that" fraternity but that brotherhood is beautiful. I am telling you he is a beautiful person." This me offended for my friends.
"I'm sorry."
"Don't worry. Everyone's got to judge someone. We ain't no saint here. May naiwan ba ako?"
"No. I'll drive you home."
Thank God. That would be great. Hindi ko na iwinika iyon bagaman ay tumango lang. "How long do you know Nathaniel?" Ngumiti ako and showed my tattoo under my breast. Tumango siya at ini-start ang engine. "So you are part of that Fraternity."
"I am a co-funder. Night, Nathan and Nathalie. CRUISERS." Ngumiti ako at nilingon siya.
"Why?"
"We have reasons." Tanging Sabi ko, alam agad kung bakit iyon ang itinanong niya.
Why did we start it ba? Cruisers has its plans. This fraternity won't live that long. As it reaches its 20th year it will automatically disbanded. Isang pagkakamali ay mawawala lahat ng inumpisahan ng aming grupo.