Paint Cenery
I'M SHAKING. I could hear the air moving through my bronchioles like they were some kind of weird instrument. I try to breath in air, but it feels like my lungs aren't there.
I tried to calm my self. Pilit kong nang hinahabol ang hininga ko ngunit nagawa ko pang alisin ang flashdrive at isarado ang laptop.
Why?
I don't understand?
Bakit gano'n ang itsura niya? Hindi naman ako namamalikmata o ano. Siya ba talaga 'yon?
Why he looked as if he's dying? May kung anong mga apparatus na nakakabit sakaniya. Nahihirapan siya. Kita ko ang pagod sa mga mata niya.
Anong nangyari?
Halo-halo ang emosyon ko ngayon. Hindi ko talaga naiintindihan. Hindi nag s-sink in sa utak ko kung ano ba talaga ang nangyayari.
Bakit niya dala ang flashdrive na 'to? Para ano? Para saan pa? Bakit nagkataon na 'yung flashdrive na hawak niya ay magkaparaho ang disensyo sa flashdrive na pagmamayari ni Galvez?
Sinadya ba 'to? O sadyang meron lang talaga siya nito? Pero why? Bakit kailangan dala-dala niya 'to? Kung tutuusin napaka importante rin ng nilalaman ng flashdrive na 'to. Pero bakit hindi niya iningatan? Bakit hinayaan niyang makuha ko 'to mula sakaniya?
Hindi ako mapakali. Naghintay ako ng mahigit dalawang oras para hintayin bumalik si Roks. I'm sure kasi icheck niya kung naroon pa ba ang flashdrive niya. Kahit sino namang tao na kapag aalis sisiguraduhin kumpleto ang gamit niya bago siya mapanatag.
Pero wala, lumagpas na ng dalawang oras. Hindi siya bumalik. Hanggang sa lumipas pa ang ilang mga oras walang Roks na bumalik para hanapin dito ang flash drive niya.
Isa lang ang ibig sabihin nito. Possibleng sinadya niya talagang maiwan ito? Kung gano'n possible na may ideya na siya na ako ang tunay na Paint. Dahil bakit niya nga iiwan saakin 'to kung hindi?
Iyak ako nang iyak buong gabi. Ni hindi ako makatulog kahit sinusubukan ko para sa anak namin. Gusto kong iwasan ma stress dahil alam kong ma aapektuhan siya pero sa mga nangyayari ngayon mukhang malabo talaga kahit anong gawin kong iwas.
Kapag pinipikit ko ang mga mata ko. Nakikita ko kung gaano siya ka miserable habang nakahiga sa kama niya.
Aminin ko man o sa hindi. Matigas ang puso ko ngayon pero nang makita ko siya na kaawa-awa. Gusto kong pumasok sa screen na 'yon para mayakap at maalagaan siya.
Bakit gano'n siya? Anong nangyari? I'm curious but I don't think kaya ko maatim na makita at malaman ang katotohanan.
Natatakot ako. Ngayon ako nakaramdam ng matinding takot sa mga susunod na mangyayari o malalaman ko. Hindi biro ang ilang taon na pagkawala ko. Marami nang nagbago at marami akong hindi alam.
Nag sisimula na ako mag overthink. What if mali ang desisyon ko noon?
Kaya naman kinabukasan, hindi talaga ako nakatulog ng ayos at mas lalong sumama ang pakiramdam ko nang dahil do'n.
Napagdesisyunan ko na lang na hindi ako papasok sa trabaho dahil 'di kaya ng mental state ko pati rin ang pangangatawan ko.
I'm expecting din na paggising ko kanina ay nandito na si Bite pero wala. Nag text siya saakin na busy sila ngayon araw dahil marami siyang meeting na pupuntahan.
Wow, kung umasta siya parang walang nangyari kagabi?! Ilang years kaming magkasama tapos ngayon niya lang sasabihin na magkapatid kami?
Ayokong nakikita pagmumukha niya. Mas gusto ko panh nakikita si Roks. And I don't want sugar coat my works but I actually want to see him right now.
Gusto ko lang siya titigan. Walang kahit anong gagawin. Hindi ko siya kakausapin o hahawakan. Gusto ko lang nakababad ang paningin ko sakaniya. I guess. gustong-gusto na agad siya ng anak namin. Alam ko na agad kung sino ang paborito ng anak namin.
Naputol ang pagmumuni-muni ko nang may
nag doorbell. Pagod akong binuksan ang pintuan at napakunot ang noo ko nang makita kung sino 'yun.
"Delivery for Cat Laciaga."
"Huh?" kunot noo kong tinaggap ang papel para pirmahan.
Kay Bite ba galing 'to?
Walang nakalagay na pangalan kung kanino galing pero may nakalagay na "From: Mahal"
Agad nanuyot ang lalamunan ko nang makita ko kung kanino ito galing. Ayokong mag assume pero siya lang ang naiisip ko na magsusulat nito.
"What is this?" wala sa sarili kong tanong nang inabot na saakin ang paper bag.
"I think that's a food. And I bet there's a note inside. You can check it first, Ma'am."
"Thanks." I nodded at sinarado na ang pintuan nang makaalis na siya.
Agad akong nagtungo sa kitchen bar stool. Para ilagay ang pagkain doon. Hinanap ko agad ang note sa loob.
And meron nga!
Unti-unting bumilis ang tibok nang puso ko nang makita ko ang pamilyar na handwritten. This time, nakakasigurado na ako na kay Roks galing 'to.
"Good Morning, Mahal. Hoping for a good day for you, may you always shine brighter. I and Roksie, we're waiting for you, we can't wait to experience to wake up next to you. I love you.."
Nabitawan ko ang papel kasabay nang pagtulo ng luha ko.
He knew.
Alam niya ng ako si Paint.
And mas lalong naguluhan ako. Paano niya nalaman? Inimbestigahan niya? Alright, let say ginawa niya nga 'yun. Pero para saan?
Para gamitin na naman? Dahil ngayon aware na siya na fake Paint 'yung kaharap niya?
But NO, it doesn't make sense. Ang bobo lang! Hindi gano'n.
It's my fault. Kasalanan ko bakit ako nabuking. Masyado akong nakampante na hindi niya malalaman. At bakit nga ba ako nakampante? Ang tanga-tanga ko!
Dapat hindi nalang ako nag pakita sakaniya. Ngayon, pinakita niya saakin ang kaawa-awang kalagayan niya. Para ano? Para mauto ulit ako?
F-ck, I know to myself. Napaka indenial ko! I'm aware na takot lang ako. Takot na malaman ang katotohanan. I'm afraid to admit na mali ako. Na mali ang alam ko. Na na loko at nauto na naman ako!
Napatingin muli ako sa kawalan. So hinayaan niya nalang talaga na makuha ko ang flashdrive. Para mapanood ko kung anong laman no'n? Planado na naman ba ang lahat at ako naman tanga-tanga nang pauto na naman sa pain niya?
Or eto ang katotohanan?
I don't know why do I feel this. Pero ngayon lang ako nalaramdam ng takot. Matinding takot. Kinabahan ako ng sobra-sobra. Parang kahit anong oras may sasabog pa na hinding-hindi ko matatanggap at 'to pa ang maaring magpapabagsak na naman saakin.
Bakit ngayon pa? Ngayon buntis ako.
Buong araw nakakulong lang ako rito sa bahay ko. I'm mentally tired. 'Yung tipong nakahiga at upo lang ako pero ramdam ko ang matinding pagod.
Hindi maganda ang pakiramdam ko. Pagod na pagod na ako..
Sa huli, nakita ko na naman ang sarili ko na nakaharap sa laptop. Nakatitig lang sa screen at pinag iisipan ko kung dapat ko bang pindutin muli ang files.
Kuryuso ako pero natatakot ako. Nanghihina na ako kapag nakikita ko ang itsura niyang gano'n. Pakiramdam ko talaga na ako ang dahilan bakit siya nagkaganon kahit pa na saaming dalawa siya ang talagang nanakit saakin.
Nanginginig kong pinindot ang files. Mas nanaig pa rin ang kagustuhan kong malaman pero alam ko naman na hindi ko 'to matatagalan.
"Day-389"
"Bilisan mo ha. Makikita ka ng nurse baka magsumbong na naman 'yun sa family mo.."
I heard a familiar voice. I think si Atarah 'yun.
Malala pa rin ang itsura ni Roks. Nakaupo na siya ngayon sa kama at ramdam ko ang sakit no'n dahil napapangiwi siya.
Alam kong sinubukan niya lang umupo at ipakitang ok lang siya pero taliwas ang pinapakita ng itsura niya.
"Where's the camera?" tanong ni Roks na hindi mapakali ang ulo dahil hinahanap niya ang camera.
"Just look at straight.."
Napakunot ang noo ko at napasulyap sa mga mata niya na hindi nga gumagalaw. Wait, is he blind?
"Cenery.."
"How are you? I'm doing fine. I'm trying to help myself so I can meet you immediately. Please wait for me.."
"I care about you so much and yet it's really hard for me to talk about this to you. I am going through some very difficult times right now, and I hope you understand why I'm not there with you.."
"I know it may be difficult to believe right now, but I really do love you. In the past year, we've become so much a part of each other's lives that I really can't imagine my life without you anymore..
"I'm sorry, I failed. I failed to protect you. Hindi ko ginusto 'to. Pasensya na wala na akong kwenta. Pasensya na wala nagawa.."
Tuloy-tuloy ang pagbagsak ng mga luha niya sa mga mata niya. Mas lalong dinurog ang puso ko dahil unti-unting kong nakukumpirma nga na bulag siya.
I remember noong nagkita kami sa party. Nabanggit niya ang tungkol sa mata niya. Ano ang rason? Bakit nabulag siya? Bakit ganito ang itsura niya?
"Miss na miss na kita, Mahal.."
Agad kong sinara muli ang laptop. Hindi ko talaga kaya. Ang bigat nang nararamdaman ko. Wala na naman akong tigil sa pag iyak. Konti nalang talaga ay ma de-dehydrated pa ako.
"Cat!"
Agad kong naisara ang laptop nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto ko.
"What the hell? What happened?!" Si Bite.
Agad niya akong nilapitan. Kitang-kita ko sa mukha niya ang magtinding pag aalala.
Hahawakan niya sana ako ngunit tinabig ko lang siya. "Kill me!" sigaw ko.
Napabuntong hininga siya at linayuan ako. He looked at me intensely. Na para bang Ineexpect niya na ganito ang mangyayari.
"Ano?! Patayin niyo nalang ako kaysa gamitin! F-ck you, lahat nalang kayo ginagamit ako!" tumulo na naman ang luha ko.
He sighed. "C'mon, stop acting.." kalmadong usal niya.
"Anong acting? Ginagago mo 'ko! Baka hindi ka aware do'n?!"
Tumango siya. "Ok, no shouting please. I understand, come home."
Dinuro-duro ko siya. "I hate you! Para ano? Magpauri sainyo at sumunod sa mga gusto niyo? No way. Buking ko na kayo, sa sarili mo pangdila nanggaling ang lahat!"
Kumunot ang noo niya. "Kailangan ka pa sumunod sa gusto ko, Cat. You're always stubborn, remember?"
"Kung ayaw mo 'kong patayin. Hayaan mo 'kong umuwi nalang ng Pinas! Huwag niyo na akong guluhin ng demonyo mong ama! Wala man lang kayong asawa! Kahit para sa bata nalang oh.." nagmamakaawang usal ko.
"Tss, pregnant hormones." naiiling niya lang nasambit na parang wala lang lahat nang pinagsasabi ko.
"ANO?!"
Pinanliitan niya ako ng tingin. "Instead of asking me, tumakbo ka hindi ba? Tapos sasabihin mo bakit hindi ko sinasabi sa'yo? Such a hardheaded.." iritado ng usal niya saka naupo sa kama ko.
Napasulyap pa siya sa laptop ko kaya agad kong kinuha 'yun at sinamaan siya ng tingin.
"No way! Bibilugin mo lang ako. Pero uunahan na kita. Kahit patayin mo 'ko hindi ko na kayo pagsisilbihan ng tatay mo! Pati na 'yang CIA na 'yan."
He smiled. "Then that's great!"
"Masaya ka pa?!" hindi ito ang inaasahan kong reaction kaya naman mas lalo akong napipikon sakaniya.
"Hmm, because I want you to quit. Remember?"
Umiyak ako nang umiyak dahil sa pinagsasabi niya. Binabalewala niya lang talaga ang sinasabi ko.
Lumapit siya saakin at niyakap ako. Wala akong nagawa at 'di na nakapag pumiglas.
This is the first time he hug me.
"I don't understand why are you so mad?" mahinahon niyang sambit kaya naman mas lalo akong naiyak pa.
"Why? You don't want to call me, Kuya?" natatawang sambit niya kaya naman humiwalay ako sa yakap namin at hinampas siya.
"I'm older than you, Paint." pangaasar niya pa.
Kung makapang asar siya d'yan kala mo wala siyang ginawang kasamaan. Umaarte talaga siya na parang walang nangyari.
"Hindi kita Kuya! Wala akong kapatid. Nasa Pilipinas ang mga tunay kong kapatid!"
Nawala ang ngiti sa labi niya. "They are not your biological siblings. Mga pinsan mo sila. Ako lang ang tunay mong kapatid.."
"Kung gano'n, pinsan mo rin sila?"
"Nope.." so, tama nga ako. Magkaiba kami ng ina?
Natahimik ako at napatitig lang sakaniya. Never ko talagang nakita ang parents niya. Ang akala ko lang noon pribado lang ang pamilya nila. 'Yun pala same lang kami ng ama.
"Now, do you have any question? Ask me now, Cat. Hindi 'yung tinatakbuhan mo 'ko at magagalit nalang bigla," seryosong usal niya.
Gustong-gusto ko ibuka ng bibig ko pero hindi ko magawa. May tanong ako pero hindi ko kayang mag tanong.
"Don't you want to know who's our father? Don't you want to meet him?" umaangat ang gilid ng labi niya.
I glared at him. "Wala akong balak kilalanin 'yang tatay mo!"
"But he wants to meet you.."
"NO WAY!" para gawin niya akong alalay niya? Mas gugustuhin ko pang pagsilbihan ang pinaka masungit na tao kaysa taong papalit na kay santanas sa trono
"Why?" he's mocking me. "Are you scared?"
"No! Bakit ako matatakot eh sa kahit malaman ko kung sino siya hindi ko naman siya kikilalaning ama! So there's no reason for me to meet him!"
"And so I."
"Anong so I ka d'yan! Hinding-hindi na ako tutulong sainyo. I quit! Kahit patayin niyo pa ako wala na akong pake."
He deeply sighed. "Why would I kill you? You're my little sister."
"Stop calling me sister!" I cringe.
"Cat.." tawag niya pa.
"Kung ayaw mo 'kong patayin. Uuwi nalang ako sa Pinas!"
"Ohh, so you want to meet our father.." Ano?! Nasa Pinas siya? Bakit siya nando'n? Ang akala ko nandito rin siya sa UK.
Na meet ko na ba siya? Sa Pinas or dito sa CIA. Pero kahit gano'n ayoko na siyang makita lalo na ngayon alam ko na Tatay ko siya.
"No way! Bakit ba pinipilit mo 'ko makita 'yung demonyong 'yun."
"Hindi kita pinipilit. Sinong pupuntahan mo sa Pinas? Your family?"
Hindi ako sumagot.
"Your EX-boyfriend?"
Sino nga ba? Ano nga ba gagawin ko sa Pinas? Bakit nga ba ako uuwi? Sino bang babalikan ko roon?
"Baka makakalimutan mo. You're not Paint anymore. Hindi mo na pagmamayari ang buhay mo noon. May iba nang nagmamayari. And that's Paint. The fake one that our father made.."
Bwisit talaga 'yung demon na 'yun! Ngayon, napapaisip ako kung tama ba ang mga naging desisyon ko noon.
"Shut the f-ck up!"
Lumambot ang expresyon niya. "If you wish to go back to Philippines. Sasama ako. Kung gusto tumira do'n. I'll stay with you."
Bago pa ako umalma ay naunahan niya na ako. "You're pregnant.."
"Kaya ko ang sarili ko!"
"No, I need to protect you. You're my sister. And I-I love you.." iniwas niya ang tingin saakin.
"I know you are so strong and brave. But you know that this world is hard, it filled with dark and scary things. All I want is to protect you from evil...from pain. I don't want you to be alone again.."
Parang kinurot ang puso ko sa mga salitang sinasambit niya. Sa ilang taon naming magkasama never kong narinig ang mga ganitong salita mula sakaniya sa kahit sinong tao. His personality is so cold and dark.
"Cat, I would do anything for you, protect you, even if it was the last thing I do on this earth," puno ng sinseridad ang mga salitang binibitawan niya.
Napaiwas nalang ako ng tingin dahil nagsisimula na namang magsituluan ang mga mata ko.
"We will both annoy each other and argue, as is typical in most families, but these are all because we are trying to adjust with each other."
"At the end of it all, it will always be us, and we will always be family. The most crucial thing for us to keep in mind during any difficult circumstances is that. We should always remember that though there may be these times, we will always face them together."
"I'm your brother, your protector, your shield that keeps you from harm. I'm sorry, sorry it takes me too long to be with you. To be the one who fights on your behalf when the world turns against you.."
'Di ko alam ano sumapi saakin at niyakap siya. He hugged me back. Hinaplos-haplos niya ang buhok ko para mapakalam. "I'll still keep my eye on you. Sa ayaw sa gusto mo. Masusundan at masusundan kita. And I'll do everything to protect you. Kahit pa sa ama natin.."
"I'm different from him. At hinding-hindi ko siya gagayahin. I hate him. He makes us suffer. He's evil. Gaya mo, sobra ang pagkamuhi ko sakaniya."
What does it mean? Totoo ba talaga ang sinasabi niya or inuuto niya lang ako? Sh-t, ang hirap mag tiwala! Parang lahat nalang lolokohin at gagamitin ako. Hindi ko na alam kung ano ba talaga ang totoo at sino ba ang kakampi ko
"If you wish to go back to the Philippines tommorow. Mag b-book na ako ng flight natin. If you wish to stay there para maibestigahan ang lahat. I'll be with you but please think of your baby first.."
Napatango nalang ako. Wala na talaga akong energy. Pagod na pagod na ako lalo na sa kakaiyak. Napakadaming tanong at mga haka-haka sa isipan ko pero hindi ko na mailabas o magawa dahil nanghihina na ako.
Nakaidlip ako pagkatapos naming magusap. Nagising ako nang madaling araw sa 'di ko malamang dahilan. Kaya naman chineck ko agad kung narito pa ba si Bite and yes nandito nga. Natutulog siya sa kabilang kwarto.
I sighed. Bumalik ako sa kwarto ko at kinuha muli ang laptop ko. Nag search ako sino ang founder ng CIA.
As an agent, never namin nameet ang mga nasa itataas. Pumasok kami sa trabahong 'to na hindi pinapakilala saamin kung sino ang may ari o founder ng CIA.
Noon hindi naman ako interesado kung sino ang mga nasa itaas. Kaya ngayon nag hahanap ako ng impormasyon ay wala naman lumalabas na kahit ano. Pero may mga article din naman patungkol sa CIA pero wala akong makitang mga litrato o ano siguro dahil nga napaka pribado nito.
Base sa mga kwento ni Bite. Galit siya sa ama namin. Ibig sabihin ba nito hindi siya nag t-trabaho para sa ama namin or nag t-trabaho siya and pinaplastic niya lang 'to?
Kaya ba ng pride ko na tanungin ko kung sino ang Tatay ko? Ang tatay ko ba ang may ari ng CIA? O iba?
Alright. Kung gagawa man ako ng aksyon. Kapag tapos na lang ako manganak. Kung gagamitin ako ni Bite pwes gagamitin ko rin siya.
Hindi na ako nakatulog hanggang sumikat na ang araw. Nang lumabas ako ng kwarto ay pinag luto pa ako ng breakfast ng Kuya ko.
"Where do you want to stay in Philippines?" biglang tanong niya nang makaupo kami sa hapag kainan.
"Pampanga."
"Alright. What are you going to do in Pampanga?
"Gastusin kayaman mo tutal Kuya naman kita 'di ba?"
"Alright. No worries." walang expresyon na usal niya kaya nag init ang ulo ko.
Ayan na naman siya!
"At oo nga pala, hindi ko na kailangan ng mga sagot mula sa'yo. Never akong magtatanong sa'yo. Hahanapin ko ang sagot sa mga katanungan ko," ma pride kong sambit.
"Really?" He smirked.
Bwisit na mukha 'yan! Napaka panget! Kaasar!
"Oo kasi nangingil ako sa'yo. Ayokong malaman lahat mula sa'yo! Ang sarap mong tirisin! Ang panget mo! Sobra!"
He laughed. "Hmm, mukhang magiging kamukha ko ang pamangkin ko. Pinaglilihian mo 'ko?"
"NO WAY! Ang panget mo!"
Umiling-iling lang ito at pinag sandok ako ng pagkain.
"You know what. May kamukha ka. Pamilyar ka." iritado ako sa mukha niya pero hindi ko rin mapigilan na mapatitig sakaniya.
I guess, pinaglilihian ko nga siya pati si Roks.
Kumunot ang noo niya. "No, your face. Parang nakita ko na dati."
Ngayon ko nga lang narealize na parang nakita ko na dati ang mukha niya noong Paint pa ako.
"Idiot. I'm stalking you." he's right. Iniistalk niya na ako noon pa man pero parang may something na kamukha siya na ewan.
"No, may kamukha ka."
"Oh baka tatay natin?" ngumisi siya.
Buong araw ay hindi na siya umalis sa tabi ko. He annoyed so much pero I tried to be patient kasi siya lahat ang nag asikaso at nag ayos ng mga gamit ko dahil uuwi muli kami ng Pilipinas bukas.
Ni hindi ako makatulog hanggang kinabukasan. Ewan ko ba bakit ko na fefeel 'to. Na e-excite ako na ewan. Gusto ko maamoy ang hangin sa Pinas. Napakrami kong gustong gawin.
Sinubukan ko talagang matulog sa eroplano hanggang sa makarating kami ng Pilipinas dahil nahihilo ako ng sobra. Ayaw ni baby na sumasakay kami ng eroplano.
"Let's stay here in Manila for 3 days. I need to do something," usal niya nang makasakay kami sa sakyan na nag pick up samain.
Pinanliitan ko siya ng mata. "Ano? Bibisitahin mo girlfriend mo?" pangaasar ko.
"Wife," seryosong sambit niya dahil para mabulunan ako sa sariling laway.
"Ha?!"
Bigla nawalan ng expresyon ang mukha niya na para bang inexpect niya na ganito na naman ang magiging reaksyon ko.
"The hell?! Bite, sino ka ba talaga?!" I don't know him! Bakit ngayon kolang nalalaman ang mga ganito? Ilang taon kami magkasama?!
Kaya ba wala siyang girlfriend o ano? Kaya ba busy siya lagi at nasa Pilipinas? Ang akala ko ay para lang sa trabaho niya 'yun. 'Yun pala may inuuwiang asawa ang Kuya ko!
"Sino 'yung asawa mo? Nasaan siya?"
"I thought you'll never ask any question from me?" sarkastikong sambit niya.
Napakagat ako saaking labi dahil umiral ang pride ko. "Tss! Sorry I forgot. Yeah. Oo nga. wala akong pake!" I rolled my eyes.
Omg, I'm curious! May asawa siya? Gusto ko ma meet. I want to who is she. Arrange married ba? Or first love niya? Ilang taon na sila? May anak na ba sila?
Nakakainis 'tong lalaking 'to! Bakit ang mga importanteng bagay na katulad nito hindi sinasabi saakin kung hindi ko naman itatanong.
Buong byahe tuloy sobrang iritado ko sakaniya. Hindi ko siya pinapansin dahil hindi ko nalaman kung sino talaga ang asawa niya.
Bumaba kami sa isang hotel. And nawala ang nguti nang makita ang pangalan ng hotel. Kinatubuan na ako habang papasok kami sa loob.
At nang makita ko na siya nga. Inayos ko ang aura ko na ang aura ko dahil it's time for me to act again.
"Mr. Carreon, welcome.." si Roi Gin.
Malaki ang ngiti ni Roi habang kinakamayan si Bite but nang tumama ang tingin niya saakin ay bakas ang matinding gulat niya.
"This is my si—"
"His girlfriend." sagot ko at pinalupot ko ang kamay ko sa braso ni Bite.
Umaawang ang bibig ni Roi. Napatingin siya sa kabuan ko. I think tinignan ang mga tattoo ko.
"Ah, you're his wife?" tanong niya nang bumalik na sa mata ko ang tingin niya.
Napatingin ako kay Bite na nakangisi lang saakin ngayon.
"Hindi, kabit niya. Kaya quiet ka lang."
"Oh.."
"I'm Cat Laciaga.." kinamayan ko siya.
"Roi Gin."
"He's the owner of this hotel," usal naman ni Bite.
I nodded. "Oh, nice meeting you, Mr. Roi."
"Me too, Madame.."
"Mag memeeting ba kayo? If yes. Mauna na ako sa kwarto so I can rest na," usal ko kay Bite dahil nakaramdam na naman ako ng hilo.
"I'll accompany her."
Tumango si Roi. "Enjoy your stay here and rest well, Madame."
"Thanks."
Nang makapasok na kami sa elevator ay agad kong hinampas si Bite na ikinagulat niya.
"What the hell? Matagal na kayo magkakilala ni Roi Gin?!"
Napanguso siya. "Ofcourse, I know him. I'm stalking you."
"I mean siya?"
"We are trying to acquire The HAILZ."
"Bakit mo 'ko sinama rito kung mag memeeting pala kayo?!"
"Why? What's the problem?"
"Baka akalain niya ako si Paint."
"Then what's the matter? Are you scared?"
"Hindi!"
Inalalayan niya ako makalabas sa elevator at iginiya papunta sa president suite namin.
"Did you see his reaction. Kabahan ka papaimbestigahan ka na nyan," yes I saw his reaction puno nang pagkagulat at pagtataka.
"Block it jerk. Para naman may silbe ka. Kuya kuta 'di ba? P-protektahan mo 'ko 'di ba?" mapanuya kong sambit.
"How?" pinanliitan niya ako ng mata.
"Oh wow, now you're acting that you can't do it? Nangako ka saakin tapos 'di mo rin pala tutuparin."
He smirked. "When at the first place he's aware that you're the real Paint."
"Ano?" kunot noong usal ko.
"Did you see his shock reaction a while a go? He seems like he saw a ghost." paano niya nalaman na ako si Paint?
Noong last bang pagpunta ko sa hotel niya nakilala niya na ako at pinaimbestigahan? Well, kahit paimbestigahan ako wala silang makukuhang impormasyon na ako si Paint dahil lahat ng credentials ko ay pagmamayari ng isang Cat Laciaga. Walang kahit anong bakas na Paint sa pagkatao ko.
"That guy is our cousin."
Napatingin agad ako sakaniya. Paanong pinsan namin 'yon? "Huwag mo 'kong simulan. Ayan ka na naman."
"Ask him or just check his backgroun. But you should be ready sa kung ano ang malalaman mo."
Hindi ako nagsalita at pilit na iniintindi ang sinabi niya na pinsan nga namin si Roi.
Bakit ba ngayon kolang nalalaman ang mga 'to?
"Satingin mo paano ko siya naging pinsan. Kung magkaiba tayo ng ina?" tanong nito na nagpatinding ng balahibo ko.
He nodded slowly. "Yes, because of our dad. Ang tatay niya ay kapatid ng tatay natin. Can you imagine that?"
"That's not true.." matagal ng patay ang Tatay ni Roi Gin. Bata pala kami sinasabi na patay na ang ama ni Roi Gin na isang foreigner. Tinakbuhan nito ang responsibilidad niya bilang isang ama. At simula no'n hindi na nagpakita at sabi ng Nanay ni Roi Gin hinanap daw nila 'to pero ang sabi patay na.
"And that means 'KAAWAY' siya," seryosong sambit niya.
Biglang nag flashback saakin noong nakita ko na nag aaway si Nanay at Nanay ni Roi na nag usap. Galit na galit si Nanay kay Tita na para bang sinisi niya 'to.
At naalala ko rin na si Roi ang dahilan bakit nalaman ko ang tungkol sa tunay kong ina. Si Aliana. Siya nag pupumilit na sabihin saakin ang kalagayan ng Nanay ko na si Aliana.
Ngayon ko napagtatanto na napakarami niyang alam noon pa man. Napakdami niyang sinasabi na marami pa akong malalaman na sikreto at dapat maging handa ako. Ito ba ang ibig niyang sabihin?
Bestfriend ko si Roi. Simula bata palang kami magkasama na kami nyan. Mula sa paggawa ng kasamaan hanggang sa lumaki kami. Ni wala siyang nabanggit na mag kamaganak kami.
Gano'n din ang pamilya ko. Well ano pa ba iexpect ko? Tinago rin naman nila ang totoo na hindi ko tunay na ina at ama sina Tatay Dionisio at si Nanay Alice. Na tiyahin ko lang pala si Alice at pinsan ang mga anak nila.
At dahil 'yun sa tatay ko. Kaya rin ba tinago ni Roi ang totoong relasyon namin dahil sa tatay niya? Or sa Tatay ko? Pero bakit sinasabi ngayon ni Bite na kaaway namin si Roi.
"You're giving me too much stress," gigil na saad ko.
"I know, I can't stop you. Lalo na nasa Pinas tayo. But paulit-ulit kong sasabihin na ilabas mo muna ang bata sa sinapupunan mo bago ka gumawa ng aksyon. And I'm telling you this dahil nagtatanong ka. Kung hindi ka nagtatanong ay hindi rin naman ako magsasalita," seryosong wika niya.
"All I can say." He deeply sighed. "Hindi mo 'ko kaaway. Kakampi mo 'ko. I'm not the bad guy here, Cat. I know it's really hard to trust me pero ako lang ang kapatid mo na nandito para sa'yo.."
Huminga ako ng malalim dahil masyado ng sumakit ang ulo ko. "Leave me alone, makipag meeting ka na roon sa kaaway."
Alam ni Roi na ako si Paint. Simulat sapul? And according to Bite, he's our kaaway. Bakit? Dahil ba pumapanig na siya sa Tatay niya?
Kaya ba biglang yumaman nalang siya ng ganito? Mas pinili niyang sumama sa Tatay niya at sa demonyo niyang Tito?
Hindi naman sa minamaliit ko si Roi. Pero naalala ko noon, ayaw niyang huminga ng tulong miski kina Atarah. Hindi rin madaling pumasok sa mga law school ilang taon ang kailangan gugulin para do'n. Tapos ngayon nakapundar agad siya ng mga business niya?
Don't tell me. Matagal niya na rin alam ang tungkol sa ama niya at ama ko. Nagpapanggap lang siya na walang alam? Tinitiis niya ang hirap sa manila para lang magkalapit kami at sa huli ay hihikayatin niya akong sumama sa Tatay namin?
Ayan sobra na ang pag o-overthink ko. Ayokong isipin na may balak na masama saakin sina Roi dahil matagal na kaming magkaibigan and it turns out na pinsan ko rin siya.
Now everything is making sense. Naiintindihan ko na ng paunti-unti ang mga unsual na napapansin ko noon kina Roi at sa Nanay niya. No wonder bakit galit si Nanay Alice sakanila at no wonder din bakit maraming alam si Roi.
Naalala ko tuloy noon siya mismo nagsabi saakin na layuan si Roks dahil baka ginagamit lang ako nito para mahuli ang mga sindikato at kriminal sa lugar namin.
Ilang beses niya akong binalaan pero sa huli—biglang umihip ang hangin naging sa isang iglap naging ok naman ang pakikitungo niya kay Roks. Part ba ng plan niya 'yon oh ano?
F-ck shit. Ang gulo ng buhay ko! Nasaang shooting ba ako? Bakit pang teleserye ang ganap sa pesteng buhay na 'to.
Ano bang meron saakin? May kakaiba ba sa dugo ko? Bakit lagi nalang ako pinagaagawan at pinagpapasahan para lang gamitin saka paglaruan.
Karma ko na ba 'to sa lahat ng ginagawa kong kasamaan noon?
Pinilit kong mag pahinga at huwag mag isip-isip ng kung ano-ano ngunit bigo ako. Kapag pipikit ko ang mata ko automatic may na imasahe sa isipan ko.
Nakakainis! Gusto kong magpahinga dahil pagod ako pero 'yung diwa ko gising na gising. Gusto niyang mag isip ako gumawa na ng aksyon.
Hindi ko na alam ang gagawin.
Hindi ko alam kung mapapagkatiwalaan ko si Bite. I need to test him. Hindi ko rin magawang maniwala agad na masama at kaaway si Roi. What if sinisiraan lang ni Bite si Roi?
Si Roks. Hindi ko alam kung paano niya nalaman o nakumpirma na ako si Paint. Tapos ngayon, kinukuha niya muli ang loob ko. Hindi ko alam kung totoo ba talaga 'yun o gagamitin lang ulit ako.
Grabe, ang trauma na dulot ng ginawa ni Roks saakin noon kaya pakiramdam ko lahat ng tao gagamitin lang ako.
Wala akong ibang kakampi at pagkakatiwalaan kung hindi ang sarili ko.
I need to talk to Roi Gin.
Kailangan kong kumalap ng impormasyon tungkol sakaniya. Gusto kong mapatunayan na "kaaway" talaga siya. Ayokong magpaniwala nang basta-basta kay Bite.
Gusto ko ako mismo makakumpirma na kaaway talaga siya. Alam ko na ilang taon na ang lumipas at marami nang nagbago kay Roi Gin pero mas matagal ko naman siyang kilala kumpara kay Bite.
Nakaidilip din ako sawakas nang 'di ko namamalayan. Naalipungat nalang ako nang mag paalam si Bite na aalis muna dahil may pupuntahan siya and I bet sa asawa niya.
He told me na may mga body guards ako sa paligid. And naka monitor pa rin naman siya saakin kaya huwag raw ako gumawa ng katangahan. Tss.
Nag ayos ako ng sarili dahil ito na ang pagkakataon ko para makausap ko si Roi. I just hope nandito pa rin siya. I'll try muna. Kung wala, edi wala.
"Can I talk to your boss, the owner. Mr. Rou Gin." usal ko rito sa frontdesk.
"Is there any problem madame? How can I help you?"
"Wala naman. Mag uusap lang kami ni Roi. He's my friend.."
"Do you have any appointment—"
"None, I just want to talk to him. Nandito pa ba siya?"
"Yes, madame."
"I'm with Mr. Carreon. Check your records." agad nanlaki ang nga mata niya at napatango-tango nalang.
"Ok, ma'am. Wait a second," naramdaman ko na parang kinabahan siya habang tinitipa ang numero sa telephone.
"Hello sir. Yes po, Mr. Bite's wife is looking for you."
Gusto kong masuka sa sinabi niyang Bite's wife. Jusko, ano ba 'yan kadiri! Bakit ko pa kasi sinabi na asawa ko—ay actually kabit pa nga pagpapakilala ko.
Teka?! What if biglang may nagsabi sa wife ni Bite na may kabit siya at ako 'yun? Hala ka nakakahiya! I wonder if she knew about me?
"You can wait to our restaurant nalang daw po. This way madame."
"Alright.." inassist naman agad ako nung babaeng porter papunta ng restaurant.
Iginiya niya ako papunta sa VIP area ng restau. I waited siguro ng higit 10 minutes bago dumating si Roi.
"Good evening, Ms. Laciaga.." napalingon ako sakaniya na malaki ang ngiti saakin pero hindi ko ito nginitian.
"Good evening too. What's your name again?"
Tumikhim siya at inayos ang necktie niya saka nakipag kamay saakin. "Roi.."
"Mr. Roi.." natatango kong usal saka siya umupo.
"How's your stay here? Did you—."
"Nope, sorry for bothering you at this hour. I just want to talk to you.."
Bakas sa mukha niya ang pagkagulat pero hindi niya 'yun pinapahalata. "No worries. You can order food." itinuro ang menu.
"No heavy food. But americano will do.."
"Alright."may kung ano siyang pinindot sa gilid ng table at nagsimula na siyang mag order.
"The serving is usually takes 10 minutes, Ms. Laciaga."
"It's ok." inilibot ko ang paningin ko sa buong vip room. Napapalibutan kami ng smart privacy glass. Kitang-kita namin ang mga tao sa labas pero kami ay hindi nila kita sa loob.
"How are you, Ms. Laciaga. Ngayon lang kita nakita na kasama ni Bite. Paano kayo nagkakilala?"
"You seems very interested in our love story huh?"
Tipid siyang ngumiti. "Kinda.."
I smirked. "But, I apologized because I'm not in the mood to talk about it. I'm here, because I just want to say how ugly your interior and also the exterior designs here.."
Nagtiim ang bagang niya kaya naman mas lalo akong natuwa sa naging reaksyon niya.
"Ayaw kitang bolahin. I'm just a concern citizen. I'm willing to help you naman. I wonder if you want to work with me for the renovation of your hotel.."
"Why?" mahinahon na tanong nito pero matalim ang tingin sa mga mata ko.
"I've heard magiging business partner kayo ni Bite soon? Or what? Eh, as his partner. Ayoko naman makita si Bite na nag t-trabaho sa pipityugin na hotel na 'to. Sayang sa pera.."
He just smiled. "Alright. We'll think about it."
Kumunot ang noo ko sa tipid niyang reaction.
"I'm a busy person. You don't need to think about it. Grab the opportunity habang narito pa ako sa Pilipinas. I can give you discount naman.."
Well this is my plan. Kailangan mapalapit ako sakaniya. Kailangan makatrabaho ko siya para unti-unti ko malaman ang pagkatao niya and I'm sure makukumpirma ko rin 'di kalaunan kung kakampi ba siya or kaaway.
I know, sinabi sa sarili ko 'di muna ako gagawa ng aksyon. But hindi naman talaga 'to mahirap gawin and besides malilibang pa ako kasi mag t-trabaho pa rin naman ako as an artist.
"I'm gonna call you when we finally decided, Ms. Laciaga. I appreciate your offer and eager to make our hotels look better."
Mayabang akong tumango. "Well, what do you do for living aside sa pag business mo?"
He smiled. "I'm a public attorney.."
Nanlaki kunwari ang mga mata ko at napahawak pa sa bibig "Really? Hindi halata..You look like kasi na parang squater. Rags to riches. May sugar mommy ka ba?" pang iinsulto ko.
Nawalan ng kulay ang mukha niya. Umiigting ang kaniyang panga na para bang naasar na sa mga sinasabi ko well I'm happy na naapektuhan siya.
"Kidding! Huwag ka namang masyadong seryoso!" I laughed sarcastically.
"What's your real relationship with Mr. Bite?"
Ngumiti ako ng matamis. "Hulaan mo.."
"I'm not in a mood to play, Madame.."
Napanguso ako. "Ikaw, may relasyon ba kayo? Baka meron ha. Tell me para lalayo nalang ako. Ikaw pala ang main character dito huhu.."
"Ok, Madame. I'll be prank. Did I do something wrong? Reason, why you're bitching. If yes, I apologize."
Ngumuso ako. "Nothing naman. This is how I treat people around me. So huwag kang feeling. Hindi porket rich ka iba na ang trato ko sa'yo."
Kitang-kita ko na offend na siya sa mga sinasabi ko kaya napangisi ako. "But ayun lang naman ang pakay ko. Work with me. Or hire me. Kaya kong pagandahin 'tong hotel mo." tumayo na ako at iniwan ang calling card ko.
"Anyway, thanks sa americano,"usal ko kahit hindi ko naman hinintay na dumating ang order namin.
Lumabas na ako at nag dire-diretso papunta ng room namin.
So nag papanggap siya ngayon na hindi niya ako kilala? Well according to Bite, alam niya na ako ang totoong Paint.
Pwed, kung gano'n. Ipapakita ko sakaniya na ibang-iba na ako sa Paint na nakikilala niya noon.
KINABUKASAN, nagising ako na umiiyak dahil sa sobrang sama ng panaginip ko. Napatay ko raw si Roks. Nabarili ko siya nang hindi sinasadya.
"Hey.." agad akong inalo ni Bite nang makita niyang umiiyak ako.
"Nightmare?" tanong niya kaya tumango ako.
"I killed him.."
"Shh," pinatahan niya ako. At nang mahimasmasan na ako ay nag breakfast nalang kami rito sa room namin dahil na rin ayoko ng bumaba para do'n kumain.
"I want to see him.." out of nowhere kong sambit habang tulala pa
"Who?" tanong ni Bite.
"I want Roks rightnow.." I started to cry again.
Hindi pa naman lumalabas abg baby namin may favorite na agad siya. Bakit kasi tatay niya pa ang pinaglilihian ko? Nasesense niya ba ang gusot sa relasyon namin ng Tatay niya kaya gumagawa siya ng way para magkita kami?
Binigyan niya ako ng "wtf look" kaya mas lalo lang lumakas ang iyak ko. "I miss him nga!"
He sighed. "Should I call him?" labag sa loob na usal niya.
"Don't do that. Masasaktan lang ako baka hindi naman pumunta," madrama kong wila.
Baby, bakit ba gustong-gusto mo ang daddy mo?
Nakakainis. Galit ako sakaniya at ayoko siyang makita pero iba ang sinasabi ng utak at puso ko.
"Then what do you want? Puntahan natin?" kunot noong tanong ni Bite.
I nodded. "F-ck," he cussed.
Napahawak pa siya sa sintindo niya na para bang hindi niya gusto ang ginagawa ko siya kaya sinamaan ko siya ng tingin.
"Munumura mo 'ko? Edi huwag na kasi! Hindi naman kita pinipilit!" nangingil na naman ang luha ko.
Kainis ang emosyonal ko talaga. Ang laki talaga ng pagbabago saakin ngayon. Bukod sa unti-unti ng lumalabas ang baby bump ko ay ang laki ng pinagbago ng ugali ko.
"No. Hindi ikaw ang minumura ko. No shouting please." mahinahon niyang usal.
"Eh bakit ka kasi nagmumura!"
Tinignan niya ako na para bang 'wow coming from you'
"I'm sorry. I'll not swear again." bigo niyang sambiy. I know he's trying to be nice because I'm pregnant. Pero kung hindi ako buntis paniguradong nabaril na ako nito.
Umirap ako at tinakpan ng unan ang mukha ko. "Tell me if you want to meet Roks before we go back to Pampanga."
"At bakit papayag ka? Parang noong nakaaran lang ayaw mong magkita kami nyan.."
"Oh?"
"Oo kaya! Saka kapag nagkita kami paano kapag nalaman niya ang tungkol sa baby namin lalo na pa naman—" natigil ako. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sakaniya ang totoo na nalaman na ni Roks na ako si Paint.
"What?"
"Wala!" umiling ako.
He sighed. "How can I earn your trust again? I'm telling you, I'm not the bad guy here." depensa niya.
"Wala! Huwag ka na nga magsalita nakakairita boses mo."
Iniwan niya na muna ako saglit dahil tinotoyo na ako. Maliligo lang daw siya at pagkatapos ay mag check out na kami para makauwi na sa Pampanga.
Dapat 3 days pa kami mag stay dito sa Manila kaso dahil nga sa pabago-bagong mood ko ay siya na nag adjust.
Tinanong ko na naman siya kung ok lang ba sa asawa niya. Ang sabi oo raw, bibisita naman daw sila sa Pampanga.
Nandito lang ako sa kwaro nakakulong. Parang gusto nalang kasi humiga nang humiga. Tinatamad na akong kumilos.
Wala akong ginawa kung hindi mag phone lang. Nanonod ako ng kung ano-ano sa youtube para lang malibang ako.
Biglang nag vibrate ang kama. Mukhang may tumatawag. Chineck ko agad kung nasaan ang phone nandito sa kama. Napanguso ako dahil hindi naman 'to saakin kay Bite 'to.
Wife is calling..
Nanlaki ang mga mata ko at para bang na excite nang makita ko kung sino 'yung tumatawag.
Sasagutin ko sana kaso bago ko pa mapindot ang accept the call ay namatay na ang tawag. Napanguso nalang ako at igigilid ko na sana ang phone napansin ko ang wallpaper ni Bite.
It's a newborn baby.
At bakit siya nag wallpaper ng ganito?
What if anak niya 'to? Haha. Grabe, I can't Imagine nga na may asawa na siya. Tapos anak pa kaya. Baka nakuha niya lang 'tong pic sa pinterest? Well aesthetic naman kasi.
Konti nalang talaga bibigay din ako sakaniya at magtatanong na sa buhay niya. Gusto kong baliwalain ang mga ganito pero hindi ko talaga maiwasan na minsan gusto ko talaga malaman. Haynako, pabago-bago talaga mood ni buntis.
Bumukas muli ang pintuan. "I left my ph—oh there you are." nakatingin siya sa hawak kong phone.
"Sino 'to?" tanong ko.
Nag angat ang kilay niya. "My son."
Umasim ang expresyon ko. "You're kidding me!" ngayon napagtanto ko na kamukha niya nga 'yung baby sa picture. And it looks really familiar din talaga.
"Then don't believe me."
Paano ko pagkakatiwalaan ang lalaking 'to? Kung ganito sumagot? What the hell?! Kung hindi niya pa maiiwan ang phone niya at tatanungin ko kung sino ang bata na wallpaer niya eh hindi ko malalaman na may anak na rin siya.
Ang sarap niyang tirisin!
"Let me meet your family!"
He looked at me boredly. "Oh, akala ko wala kang pakialam?"
"Bakit hindi mo kasi sinabi saakin na kasal ka na at may anak pa! Ilang years na kayo?"
"6 years."
"Married?"
He nodded. "Nasaan sila? Nasa UK ba?" I asked.
"Nope, they are here in the Philippines. Sometimes they visited me in UK but most of the time I came here just to visit them."
"Ilan taon na ang baby?"
"5 years old."
So bukod sa asawa. May anak din pala talaga siyang inuuwian everytime na nag pupunta siya dito sa Pinas?! May pinsan na pala agad ang anak ko?!
"Wait! How? Paano mo nagawa 'yun? You're working and pamilyado ka rin. Hindi mo inuuwian araw-araw ang asawa mo. And may baby kayo! Paano 'yun? Kilala ka niya ba or what? Maayos ba ang relasyon mo with him?" ayan na hindi ko na mapigilan ang sarili ko na macurious
Patango-tango lang siya. "Hmm."
"Nasaan sila? Gusto ko mameet!"
"You already met them."
"Sino nga?! Bite, libo-libong tao ang mga nakakasalubong ko araw-araw paano ko malalaman kung sino do'n?!"
"Alright. You can meet them but not now. Gnaw is sick."
Napakunot ang noo ko. "What? Ano name?"
"G-N-A-W. Gino."
"Ang panget naman ng pangalan. Sino nagbigay? Probably ikaw. Pilit na pilit na isunod sa Bite ha? Ginaw 'yarn?"
His face darkened. "It's Gino! GINO! Naw as in NO. G-NO. Gets?" pikon na usal niya.
"So galit ka saakin? Nagtatanong lang ako?" iritado ko ring sambiy kaya napabuntong hininga nalang siya at tinalikuran ako saka nag walk out.
Kinahapunan ay nag check out na rin kami. Hindi ko na rin naman nakita si Roi. Well, hihingin ko nalang number nito kay Bite. Naalala ko naman na nag iwan ako kagabi ng calling card sa table eh.
"Do you want to ride a chopper or car?" tanong ni Bite saakin nang makasakay kami sa BMWI8 niya. Pinakuha niya ata 'to sa bahay niya dito rin sa Manila.
I wonder kung do'n nakatira ang asawa niyaor what? Maraming bahay si Bite dito sa Pinas saan kaya nakatira ang mag ina niya?
"Road trip. Baka magutom ako."
"Alright.."
At tama nga ang hinala ko. Hindi pa namin nakakahalati ang Manila at nagutom na nga kami agad ng baby ko. I'm craving for japanese cuisine. And sakto may nadaanan kami sa Makati.
"What do you want?" tanong ni Bite nang mabasa na namin ang mga nakalagay sa menu.
"Ottoro only." kinausap niya ang waiter at ako naman palinga-linga lang sa paligid para hanapin ang wash room.
"Excuse me, will go to washroom," usal ko Bite nang matapos niya nang sabihin ang order namin.
"Ok.."
Nag pa assist naman ako papunta sa washroom. Napatigil ako sa paglalakad nang may madaanan akong table na kung saan pamilyar ang mga nakaupo do'n.
Agad kong pinauna ang nag aasist saakin at binalik muli ang atensyon ko sa mga tao sa table.
Si Paint, She's with her friends and Roks.
"Girl! Omg, so totoo nga? You're really pregnant, Paint?! Congrats!" sambit nung babae na kadadating lang.
Nanlamig ang buong pagkatao nang marinig ko ang salitang 'yun. Buntis siya? Sinong ama! Si Roks din ba?
"Yes. I'm so excited din."
"So when ang wedding?"
Ngumiti si Paint saka sumulyap kay Roks na ngayon seryoso ang tingin sa mga kausap nila habang umiinom ng alak.
"I told him to wait din kasi. Gusto ko manganak muna ako bago kami mag set ng date for our wedding. Ayoko naman maging chubby habang suot and wedding dress kaya we decided to set our wedding after I gave birth to our little one."
"Right, love?" tanong nito kay Roks.
"Yes.." ngumiti ng tipid ito saka tumango.
So anak niya nga?
Ang akala ko ba niya na ako ang tunay na Paint? Bakit magpapakasal siya sa pekeng 'to?
Hindi ko na kaya na may marinig pa kaya naman tumalikod na ako kasabay nang pagtulo ng luha ko.
"Sorry, anak. May ibang family si Daddy. And It's all my fault." I whispered habang hinaplos-haplos ang tiyan ko.