Size karşı ilk defa açık olacağım.
Ben bu kitabın tanıtımını ailemle kavga ettiğim bir ara ağlayarak yazmıştım.
Daha sonra devam ettirmemen için bir sebep var mı? Diye sordum kendime.
Bir sebep yoktu, aksine iyi yerlere gelebilirdim.
Ama bu kurguyla değil.
İyi yerlere hala gelebilirim ama bu kurguyla olmaz.
Kabul, kitabı ilk başlarda çok severek, çok mutlu bir şekilde yazdım. Güzel yorumlar geldiği için mutlu oldum. Bunun için hepinize teşekkür ederim.
Ama başka kurgular yazmaya başladıkça bu kurgudan soğudum. Çocuk kurgusu gibi gelmeye başladı artık. Evet bölüm isteyenler var, evet okuyanlar var.
Ama istemeden yazdığım bir kurgunun sizin için anlamı ne çözemiyorum. Böyle bir kurgunun nesini okuyorsunuz çözemiyorum. Kendi kitabımı ben sevmezken siz nasıl sevebiliyorsunuz ben gerçekten anlayamıyorum.
Çok fazla destekleyen arkadaşım var. Bir çok okurumla arkadaş gibiyim. Yakınım, hatta telefon numaramı verip çok yakın olduğum bir okurum, arkadaşım var.
Hepiniz benim için değerlisiniz.
Kitabı yazmaya devam edeceğim. Final bölümüne kadar bırakmak yok.
Ama bunların hiçbiri kurgunun saçmalığını, ve çocukluğunu değiştirmiyor.
Bu çocukluk, fantastik evrenleri sevmemek falan değil yanlış anlamanızı istemem. Fantastik okumayı seviyorum. Ama kendi kurgumu sevmiyorum.
Bölümler bu yüzden geç geliyor.
Kendi isteğimle değil de sizin isteğinizle yazdığım bir kaç satır.
İyi günler ya da iyi akşamlar.