იუნას pov.
იმ საღამოსვე ვუთხარი ენის მიას და ანას რომ დალაპარაკება მინდოდა და რა თქმა უნდა დამთანხმდნენ, ოთახში დავსხედით და ლაპარაკი დავიწყე
იუნა: ანუ ხალხოო......
მია: ხო იცი რო ვერ ვიტან ასე რო ჯლუყუნებბბ დროზე თქვიიიი
იუნა: კაი კაი მაცა ანუუ ჯიმინმა სიყვარული ამიხსნა რაა
ანა&მია&ენი: ჰა??? რა ქნა??? რა უთხარი??
იუნა: არაფერი
ანა: რა არაფერი ქალო შენ ხოარ გაჟრუილებს
იუნა: ვუთხარი რომ დრო მჭირდებოდა
მია: გიყვარს?
იუნა: ეს რა კითხვაა?
მია: პირდაპირი. გეკითხები გიყვარს?
იუნა: ნუუუ ახლა იცი როგორაა??
ენი: უყვარსსსსს - წამოიყვირა და ტაშის დაკვრა დაიწყო
იუნა: არ მითქვამს რომ...
ანა: თქმა რა საჭიროა დებილები კი არ ვართ
იუნა: ჯანდაბა გამომიჭირეთ - ჩავიცინე
მია&ანა&ენი: იესსსსსსსსსსსს - კივილი დაიწყეს
ენი: ანუ ეტყვი?
იუნა: არ ვიცი
მია: შენ შიგ ხოარ გაქ რა არ იცი გოგოო
იუნა: კარგი კარგი ჰოო - სიცილი დავიწყეთ
ენის pov.
გოგოებთან ლაპარაკის შემდეგ ნამჯუნმა დამიბარა მის კაბინეტში
ენი: გისმენ ჯუნ რა გინდოდა?
ნამჯუნი: დროა, ანა უნდა გააბრთხილო
ენი: ქნებ ეს საქმე ვინმე სხვამ გააკეთოს?
ნამჯუნი: რატომ?
ენი: ანას მშობლები მთელი ამ წლების განმავლობაში მასზე მანიპულაციას ახდენდნენ, მეშინია კიდევ რამე არ უთხრან იმ ნაბიჭვრებმა
ნამჯუნი: იუნგი გააყოლე, ყველაფერი კარგად იქნება
ენი: კარგი, და როდისთვის?
ნამჯუნი: როგორც გავიგე ხვალ ერთ-ერთ მაფიურ დაჯგუფებასთან კონტრაქტი უნდა დადონ გაერთიანდებიან და ჩვენთან შმოტევას გეგმავენ, მათ ანას წაყვანა უნდათ ასე რომ ეს ყველაფერი იქამდე უნდა მოხდეს სანამ კონტრაქტი დაიდება. დღეს ღამე
ენი: კარგი ჯუნნ გავაბრთხილებბ
მე და ჯუნი ერთად გავედით მისაღებში, იქ სადაც ყველას ერთად მოეყარათ თავი და რარაცას ბჭობდნენ
ენი: აბაა ახალი ამბავი ვის უნდაააა
ქუქი: რა ხდება პატარავ? - ჩემთან მოვიდა და მოწყვეტით მაკოცა
ენი: ანა შენი ჯერია
ანა: ჰა? რას გულისხმობ? - მითხრა გამოტენილი პირით, როგორც ყოველთვის იუნგის გაკეთებულ ატრეას ჭამდა
ენი: დღეს ღამე შენი მშობლები უნდა მოკლა - ამაზე საჭმელი გადასცდა და ველება დაიწყო
ანა: ვინ უნდა მოვკლა??
ენი: იუნგი შენც გაყვები
ანა: ამმ ისა რა ქვიაა... უეჭველი მე უნდა ვქნა?
ენი: კი ანა შური უნდა იძიო ხომ იცი არა?
ანა: კი?
იუნგი: ნუ გეშინია პატარავ მეც იქ ვიქნები - ანასკენ დაიხარა და აკოცა მალევე მანაც შემოხვია ხელები და ჩაეხუტა
იუნა: კაი კაი გეყოთ - მათ შორის გაიარა და ჩახუტებული წყვილი ერთმანეთს დააშორა
მია: დღეს რომელზე მიდიან?
ენი: გვიან ასე 3 საათისკენ
ანა: აუუ იუნგიი კიდე მშიაა - წუწუნი დაიწყო
იუნგი: ვაიმე გადამრევს ეს გოგოო
მია: მოგიწევს აიტანო - გაიკრიჭა
იუნა: არ აიტანს და მე ვიცი მერე - თითები დაიტკაცუნა
იუნგი: წამოდი ანა რამეს მოგიმზადებ კიდევ - შიშით ნაძალადევად გაუღიმა იუნას და ანა სამზარეულოში შეიყვანა
რამდენიმე წუთში რამენით ხელში გამოვიდა
time skip.
იუნა: ანაა გეყოს ცოხნა წავედით უნდა მოემზადო
ანა: უიმეე მე რო მშია?
მია: წამოეთრიეეე
ანა: კაი კაი მოვდივარ
ანას pov.
გოგოებმა ოთახში ამათრიეს და ტანსაცმლის არჩევა დამიწყეს ორსაათიანი ჩხრეკის მერე ეს ეს აირჩიეს
იუნგი: როგორც ყოველთვის ჩემი პარტბიორი არაჩვეულებრივად გამოიყურება - მის სიტყვებზე გავწითლდი და თავი დაბლა ჩავხარე - მადმუაზელ - რევერანსი გამიკეთა და ხელი გამომიწოდა, ასე უკვე მეორედ იქცევა, რა თქმა უნდა ხელი ჩავკიდე
ანა: ამმ სანამ წავალთ მგონი დროა რომ იცოდეთ...
მია: ამოღერღე რაა დავიღალეთ აქ ხალხი
ანა: მე და იუნგი ერთად ვართ
იუნა: ახალი ამბავი
ანა: რა?? - დავიბენი ვერ მივხვდი რას გულისხმობდა
იუნა: ძალიან ცუდი მსახიობები ხართ სოუუ ეგ უსედაც ვიცოდით. წადით ახლა დაგაგვიანდათ
რასაც ქვია სახლიდან გამოგვყარეს.
იუნგი: მე ბოლომდე ვერ გამოგყვები ხომ იცი არა? - მშვიდად მითხრა
ანა: კი - ვუპასუხე ანერვიულებულმა, არ ვიცოდი რატომ მაგრამ ძალიან ვღელავდი
იუნგი: არ ინერვიულო კარგი? თუ რამე მოხდება მაშინვე იქ გავჩნდები, ხომ მენდობი?
ანა: გენდობი
იუნგი: მაშინ საშიში არაფერია - შუბლზე მაკოცა და მანქანის მართვა მშვიდად განაგრძო.
იუნგი: მოვედით დროა წახვიდე, არ ინერვიულო პატარავ - მოწყვეტით მაკოცა, მე კი მხოლოდ თავი დავუქნიე და მანქანიდან გადავედი.
კვლავ იმ სახლში შევაბიჯე, იმ დაწყევლილ სახლში სადაც გავიზარდე, სახლში სადაც მთელი ბავშვობა გავატარე მკვლელების ხელში, მთელი ბავშვობა გავატარე სახლში სადაც მკვლელების ოჯახი ცხოვრობდა, სახლში სადაც ჩემდა გაუცნობიერებლად მკვლელად მზრდიდნენ. დღეს ყველაფერს დავასრულებ, საბოლოოდ მოვუღებ ბოლოს ამ ნაბიჭვრებს.
სახლში კვლავინდებური სითბო და გემრიელი სურნელი ტრიალებდა, მისაღებში ბრთხილად შევაბიჯე რა თქმა უნდა დედაც და მამაც იქ იყვნენ, მამა დივანზე იჯდა დედა მის მოპირდაპირე დივანზე და რაღაცას ბჭობდნენ, მალევე შემამჩნიეს და რამოდენიმე წამის განმავლობაში თვალებგაფართოებულები მიყურებდნენ
ანა: არ მელოდით? - ამ ორ სიტყვაში მთელი ირონია ჩავაქსოვე
დედა: საყვარელო - ჩემსკენ სვლა დაიწყო
ანა: რატომ არ მითხარით?! - ბოლო ხმაზე ვუყვირე
მამა: რას გულისხმობ პრინცესა?
ანა: ვერ ხვდებით არა?! რატომ არ მითხარით თქვენი სამსახურის შესახებ?! - გვერდიდან ოდნავ კარის ხმა გავიგე მივხვდი რომ იუნგი იყო ამიტომ ხმას უფრო მეტად ავუწიე რომ მისი შემოსვლა ვერ შეემჩნიათ - მთელი ამ დროის განმავლობაში მატყუებდით?!!! საერთოდ არ მენდობოდით არა?!! ხომ შეგეძლოთ ყველაფერი მოგეყოლათ?!!
დედა: მაპატიე საყვარელო, გვეგონა თუ ამის შესახებ გეტყოდით უარგვყოფდი - თავისი ბიანგის ცრემლები გადმოყარა
ანა: ახლა ამას რაღა აზრი აქვს?!
მამა: შვილო გთხოვ დაწყნარდი მშვიდად დავილაპარაკოთ, ხომ იცი მამას როგორ უყვარხარ არა? ვიცი რომ ამას გვაპატიებ, საყვარელო გახსოვს? პატარა რომ იყავი დედა რომ გეჩხუბებოდა ჩემთან მორბოდი ტირილით მე კი გულში გიკრავდი და გამშვიდებდი. ვიცი ეს მხოლოდ ერთი უმნიშვნელო მოგონებაა მაგრამ ვერასოდეს დავივიწყებ პირველად რომ გნახე, ისეთი პატარა და მოცუცქნული იყავი მეშინოდა არ გამეჭყლიტე, ხომ იცი შენს მშობლებს როგორ უყვარხარ არა?
ანა: არაფრის მოსმენა არ მინდა!!! თქვენ ჩემი გაყიდვაც კი გინდოდათ!!!! - იარაღი ამოვიღე და მათ დავიზნე
დედა: საყვარელო ეს ტყუილი ვინ გითხრა? შენ ჩვენი მზე ხარ შენით ვცოცხლობთ, როგორ გაგყიდდით?? რატომ ენდობი ვიღაც ნაბიჭვრებს ასე მარტივად? მათ მხოლოდ ჩვენი დაშორება უნდათ რადგან იციან რაოდენ ძლიერები ვართ ერთად, გთხოვ მუ აყვები მანიპულაციებს და პროვოკაციებს, მენდე...გვენდე, მხოლოდ მე და მამაშენი ვართ იისნი ვისაც უნდა ენდო რადგან ჩვენ შენი ოჯახი ვართ - მის სიტყვებზე წამით დავფიქრდი და იარაღი ნელ-ნელა ქვევით ჩავწიე - ყოჩაღ საყვარელო, მოდი ჩემთან დედას ჩაეხუტე - ხელები გაშალა და მანიშნა მოდიო
ამ მომენტში მეტისმეტად დაბნეული ვიყავი არ ვიცოდი რა მექნა დედას სიტყვებმა დამაეჭვა მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი რომ ენი და ბიჭები არ მოგვატყუებდნენ.
იუნგი: ჯანდაბა არადა ჩარევას არ ვაპირებდი
მამა: იუნგი?? - მამა სახეზე გაფითრდა თითქოს მოჩვენება დაინახაო
იუნგი: რა იყოთ ბატონო კიმ არ მელოდით?? ჩვენი ბოლო შეხვედრისას დაგპირდით რომ გაგანადგურებდით იქნებ ეს დღე დღესაა?? - ირონიულად უთხრა
ანა: იუნგ, დარწმუნებული ხარ რომ.... - გამაწყვეტინა
იუნგი: ვიცოდი რომ შენზე ზემოქმედებას შეძლებდნენ, პატარავ დამიჯერე ესენი მართლები რომ იყვნენ ჩვენი ასე არ შეეშინდებოდათ, უბრალოდ დააკვირდი მათ თვალებში შიშის მეტი არაფერია - ირონიულად ჩაიცინა - განა უარყობთ ბატონო კიმ? - მანიპულატორი სახით შეხედა აზეც მამა დაიბნა და გაუაზრებლად წამოცდა
მამა: არა....მოიცა რა?? - ბოლოს გაიაზრა რაც თქვა
იუნგი: ხედავ? - ჩაიცინა, მე კი იარაღი კვლავინდებურ მდგომარეობას დავუბრუნე - ამ სიამოვნებას დაგითმობ - ჩამჩურჩულა
სახლიდან იარაღის დამაყრუებელი გასროლის ხმა გაისმა, ზუსტად ორჯერ, ორჯერ გაისროლეს და ორი ბინძური სიცოცხლე გაანადგურეს. ეს კარგია თუ ცუდი თვითონ განსაჯეთ
____________________
გჯერათ რომ ახალი თავი დავდე?👀
არც მე😇
იმედი მაქვს ისიამოვნეთ🫡✨
ვეცდები მალე დავდო ახალი თავი✨
დაავოუთეთ თორემ...🔪🔪🔪