//
Ο Θέμης συμφώνησε να πάει ο ίδιος την Αλεξία στην κηδεία.Οταν έφτασαν δε βρήκαν κανένα,μόνο τη Φιλαρέτη
"Που είναι οι άλλοι?"
Ρωτησε ο Θέμης
"Ποιοι άλλοι?Δεν είχε κανέναν"
Η Αλεξία πήγε δίπλα στη Φιλαρέτη.Ο ιερέας άρχισε την τελετή.Ο Θέμης ένιωσε μια μελαγχολία,μόνο οι υπάλληλοι του γραφείου τελετών,αυτοί ήταν κι εκείνη που μετέφεραν το φέρετρο.Ποσους είχε στη δούλεψη του,με πόσους συναναστρεφόταν,ούτε ψυχή δεν ήρθε να κάνει ένα σταυρό,να πει ένα αντίο κι ας μη το εννοούσε.Ο Θέμης ήθελε να φύγει αλλά δε μπορούσε,στεναχωριοταν για τον μεγαλύτερο εχθρό του,που κάποτε όμως ήταν ένα παιδί, φίλος του πριν χωρίσουν
Η Αλεξία κρατούσε σφιχτά το χέρι της Φιλαρέτης,ένα το άλλο το είχε ακουμπήσει στην κοιλιά της.Η Φιλαρέτη την κοίταξε με τρόμο όμως δεν είπε λέξη.Η ακολουθία τελείωσε και πλέον ο Βικέντιος ήταν κάτω από τη γη
"Φιλαρέτη,που θες να σε πάω?"
"Στον οίκο του Θεού,στους τοίχους του μοναστηριού, εκεί.."
"Σε πως το είπες?"
"Θα γυρίσω στον Αϊ Γιώργη, τίποτα δεν είχε εγκριθεί,οπότε.."
"Έλα θα αφήσουμε την Αλεξία,να πιούμε ένα καφέ και θα σε γυρίσω εγώ "
Ο Θέμης τους πήγε σπίτι και έφτιαξε ένα καφέ την παρηγοριάς.
"Φιλαρέτη, γίνεται να έρθω κι εγώ?"
Είπε η Αλεξία
"Αλεξία,τι λες?"
Τη μάλωσε ο Θέμης
"Φιλαρέτη, γίνεται?"
Η Φιλαρέτη την κοίταξε και ενευσε θετικά
"Φιλαρέτη"
"Πατέρα σε παρακαλώ"
"Παίρνω τον Πέτρο"
"Τι πιστεύεις θα μου πει?"
Ο Θέμης ένιωθε απελπισία,τι μπορούσε να κάνει
"Θέμη, μπορεί να έρθει έστω για λίγο"
"Τι λίγο να δω το κορίτσι μου στα ράσα? Βγάλαμε τη νύφη για να βάλουμε την κόρη?!"
"Πατέρα, σε παρακαλώ"
"Αλεξία "
"Θέμη,άσε τη να έρθει,για λίγο"
Ο Θέμης πήρε τον Πέτρο τηλέφωνο
"Πέτρο, ξέρεις τι μου είπε μόλις η πολύτιμη αδελφή σου?"
"Τι έγινε?"
"Η αδελφή σου αποφάσισε να βάλει το ράσο "
"Τι έγινε λέει?"
Η Αλεξία πήρε το κινητό από τον πατέρα της
"Πέτρο, σε παρακαλώ,πες του κάτι.Το χω ανάγκη"
"Τι έγινε?"
Ρωτησε η Ελισάβετ
"Η Αλεξία θέλει να πάει στο μοναστήρι με τη Φιλαρέτη "
"Δωστη μου"
//
Ο Πέτρος έδωσε το κινητό στην Άννα.
"Αλεξία"
"Άννα είπες ότι για σένα το μοναστήρι ήταν ένα καταφύγιο"
"Αλεξία,αν πραγματικά θελεις,να πας,αν αισθάνεσαι την ανάγκη δεν μπορώ να πω τίποτα "
"Σ' ευχαριστώ"
Η Αλεξία το κλείσε και η Άννα έδωσε το τηλέφωνο στον Πέτρο
"Αλήθεια πιστεύεις θα της κάνει καλό?"
"Το μοναστήρι είναι καταφύγιο για όποιον χρειάζεται,ο Κύριος θα της δείξει το δρόμο "
"Θα πάω να τη δω για λίγο "
"Πήγαινε "
//
Ο Θέμης ήταν σε απελπισία,η κόρη του ετοίμαζε τα πράγματα της να πάει στο μοναστήρι
"Θέμη,ξέρω ακούγεται σκληρό,αλλά αλήθεια η αγάπη του Κυρίου μπορεί να βοηθήσει τη βασανισμένη της ψυχή"
"Να μου την προσέχεις,αν και με την Κασσιανη"
"Όλα θα πάνε καλά, ευχαριστώ για όλα έχεις κάνει για μένα.Εστω και έτσι γνώρισα το γιό μου, έκλαψα για αυτόν,η μάνα του"
"Φιλαρέτη αν μπορούσες θα είχες σταθεί μάνα του,μη νιώθεις άσχημα"
Η Αλεξία κατέβηκε με σε σακουβαγιαζ στο χέρι
"Έτοιμη "
"Έρχεται ο Πέτρος να σε δεί "
"Θέλω να τον χαιρετήσω"
Ύστερα από λίγη ώρα ο Πέτρος έφτασε και η Αλεξία τον αγκάλιασε
"Αλεξία"
"Πέτρο, χαίρομαι που σε βλέπω.Να προσέχεις "
Η Αλεξία τραβήχτηκε από την αγκαλιά του και πήρε το σακουβαγιαζ
"Έτοιμη πατέρα "
"Πέτρο αγόρι μου,τις ευχές μου στην Άννα"
Είπε η Φιλαρέτη πριν την ακολούθησει.Ο Θέμης έβαλε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το μοναστήρι.Ποσο έρημο έμεινε το σπίτι.Ο Πέτρος έφυγε και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
//
Η Άννα είχε μεταφερθεί στο δωμάτιο, ξάπλωμενη μπρούμυτα έτσι ώστε να έχουν καλύτερη πρόσβαση στο τραύμα.Ο Πέτρος αφού βρήκε το δωμάτιο πήγε να τη δεί
"Έφυγε"
Η Άννα άπλωσε το χέρι της προς το μέρος της και ο Πέτρος το πήρε
"Έτσι θα είσαι εσύ?"
"Ναι,για λίγο καιρό"
"Άννα,δε θα την ξαναδώ"
"Πέτρο μου, φυσικά και θα τη δεις.Η Αλεξία έδειχνε ενδιαφέρον για τη μοναστική ζωή,τώρα κανένα φάρμακο δε θα μπορούσε να απαλύνει τη ψυχή της πέρα από την απομόνωση σε ένα μέρος ήσυχο "
"Ο Άγιος Γιώργης ήσυχος?"
"Αν εξαιρέσεις την Κασσιανή ναι"
"Δε ξέρω"
"Είναι απόφαση της"
"Το ξέρω "
"Ει,μη στεναχωριέσαι"
Ο Πέτρος κράτησε το χέρι της
"Ο πατέρας που είναι?"
"Πήγε στο χωριό,είναι η κηδεία του Γεράσιμου"
Η Άννα έκλεισε τα μάτια της
"Ει,τώρα εσύ μη στεναχωριέσαι"
"Για τους γονείς του στεναχωριέμαι, μόνο για αυτούς "
//
Ο Θέμης έφτασε στο χωριό και άφησε την Φιλαρέτη και την Αλεξία στο μοναστήρι
"Κορίτσι μου"
Ο Θέμης αγκάλιασε την κόρη του σφιχτά
"Μπαμπά "
Η Αλεξία μπήκε μέσα και η πράσινη πόρτα έκλεισε πίσω της.Ενιωθε χαμένος,μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να τον καταλάβει,ο Λευτέρης.Ο Θέμης αμέσως πήγε από το σπίτι του Λευτέρη που είχε γυρίσει από την κηδεία
"Λευτέρη"
"Θέμη"
"Που ήσουν?"
"Πήγα να συλληπηθω την Ευτυχία και τον Μανώλη"
"Αα κι αυτό "
"Δε μπορούσαν να εμ κοιτάξουν στα μάτια,ούτε και γω κ όμως "
"Φαντάζομαι"
"Εσύ πως κι από δω?Έπαθε κάτι η Άννα?"
"Η κόρη σου είναι μια χαρά Λευτέρη,η δικιά μου όμως.. "
Είπε κ Θέμης και ξέσπασε σε κλάματα
"Έλα μέσα ρε Θέμη, μπα σε καλό σου κλάματα "
Ο Θέμης μπήκε μέσα και ο Λευτέρης έβαλε καφέ
"Λέγε"
"Μόνο καταλαβαίνεις τον πόνο μου,να βλέπεις το παιδί σου στα ράσα"
"Η Αλεξία?"
"Τώρα την άφησα με τη Φιλαρέτη,τη χάνω την κόρη μου Λευτέρη"
"Κακό που σε βρήκε,αν ξέρω τον πόνο σου λέει.Καλα πως κι έτσι?"
"Δεν άντεξε όλα αυτά που έγιναν,της έπεσαν αβάσταχτα "
"Ξέρω πως είναι να χάνεις το παιδί σου, ελπίζω να μη μείνει για πάντα"
"Αχ αυτό φοβάμαι.Η Αλεξία ήταν ευαίσθητη, ξαφνικά σκλήρυνε σαν πέτρα και κόλλησε στο Βίκο.Τωρα που τον έχασε έσπασε, Λευτέρη και δε ξέρω αν θα ξανακολλησει"
Ο Θέμης είπε ενώ ο Λευτέρης προσπαθούσε να τον παρηγορήσει
"Τουλάχιστον έχεις το άλλο σου παιδί, μέχρι να αποφασίσει η Αλεξία"
"Αφού θα φύγει κι αυτός"
"Που θα πάνε,τώρα που είναι ήσυχοι θα μείνουν εδώ"
"Μακάρι"