ជុងហ្គុកបន្ទាប់ពីនាយឃើញថាថេយ៍យំទៀតហើយគ្មានអ្វីច្រើនទេក្រៅពីធុញនេះឯង។
<យំៗ..គ្មានចេះអីក្រៅពីយំ> រាងក្រាស់និយាយរួចក៏លើកបីថេយ៍ឡើងចេញពីបន្ទប់ដើរសម្ដៅទៅរកឡាន ដើម្បីចេញទៅញុាំអីនៅខាងក្រៅ ព្រោះផ្ទះនេះគ្មានរបស់របរសម្រាប់ធ្វើម្ហូបអ្វីទេមិនទាន់ទិញមកដាក់ផង។
30នាទីក្រោយ
ពួកគេបានបើកមកហាងនៅទីក្រុងដោយមិនញុាំម្ហូបដែលគេធ្វើនៅជាយក្រុងឡើយ ម្យ៉ាងថ្ងៃនេះនាយចង់មកមើលក្រុមហ៊ុន។
<សុីអីកម្មង់ទៅ!> ជុងហ្គុកបង្ហាញទឹកមុខមកបែបធុញទ្រាន់ក៏ប៉ុន្តែចិត្តនាយមិនដូច្នោះ ធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីមិនឲថេយ៍គេបានចិត្ត។
<ចុះបងញុាំអី?..បងញុាំអីខ្ញុំញុាំនឹងដែរ?> ថេយ៍ សូម្បីតែម្ហូបត្រូវញុាំមាត់ខ្លួនឯងក៏ចង់តាមនាយសព្វគ្រប់ដែរ នេះប្រុងស្រឡាញ់ងប់យកតែមែនទែនរឺ?
<យើងផឹកទឹកធម្មតា ឯងផឹកទេ?> តតែលឺសម្ដីរបស់នាយហើយរាងតូចផ្ដើមឆ្អែតបាយតែម្ដង!
<សុីមាត់ខ្លួនឯងចាំបាច់សួរយើងថាយើងសុីអី ឃ្លានក៏កម្មង់ទៅ នឹងអាលបានហើយ>
<បាទ..បងស្រីខ្ញុំយកអាមួយនេះ...> ថេយ៍ញញឹមដាក់នាយទាំងមិនសមមុននឹងលើកមីនុយបង្ហាញទៅកាន់បុគ្គលិក។
<ចា៎ សូមអ្នកប្រុសទាំងពីររងចាំបន្ដិច!> ញញឹមគួរសមបន្តិចហើយនាងក៏ដើរចេញទៅ។
<យើងទៅបន្ទប់ទឹកមួយភ្លែត!> ជុងហ្គុកនិយាយរួចនាយក៏ក្រោកដើរចេញ បន្សល់ទុកតែថេយ៍អង្គុយម៉ង់ៗម្នាក់ឯង។
<សួស្ដី!!> គ្រាន់តែជុងហ្គុកនាយងើបចេញបាត់ភ្លាមបុរសម្នាក់ដែលអង្គុយក្បែរនោះងើបមករកថេយ៍ភ្លាមមិនចាំយូរ ព្រោះគេចាប់អារម្មណ៍តាំងពីឃើញរាងតូចដើរចូលហាងម្លេះ!
<អរ៌..បាទ..សួស្តី!!> ថេយ៍ញញឹមរាក់ទាក់បែបមិនសម ព្រោះមិនដែលស្គាល់។
<អូនឈ្មោះអីដែរ..បងអាចស្គាល់ផងបានទេ!> man ញញឹមស្រស់ទៅកាន់រាងតូចធ្វើដូចជាធ្លាប់ស្គាល់គ្នាពីឆ្នាំណាដូច្នោះ ហា៎មកសុតតែអូនបង។
<ឈ្មោះថេយ៉ុង>
<ឈ្មោះពិរោះណាស់ សមនឹងបងពិតមែន?> យីស!!
<ចង្រៃយ៍!!..មិននៅតែបន្តិចប្រុសមកតាមដល់តុ> រាងក្រាស់ដៃដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកសម្លឹងឃើញថេយ៍កំពុងអង្គុយនិយាយជាបុរសប្លែកមុខម្នាក់នោះកើតចិត្តខឹងប្រច័ណ្ឌមួយរំពេច ដើរទៅតាំងៗទាំងមុខចង់កំហឹងជាប់។
<ជុង!!> ថេយ៍ងាកមករកទាំងទឹកមុខរាងភ័យៗខ្លាចនាយយល់ច្រលំឆេវឆាវពេញនឹងច្បាស់ជាចប់ហើយ។
<គេជាអ្នកណា៎នឹងថេយ៍!> man
គ្រាន់តែលឺបុរសម្នាក់នោះហៅឈ្មោះរបស់រាងតូចភ្លាមក៏ធ្វើឲនាយរឹងតែក្ដៅបានដែរ នេះស្គាល់គ្នាពីឆ្នាំណា៎មកបានជាមកហៅឈ្មោះស្និតថ្នាក់នេះ? អត់មិនបានសំលេះចោលអីឡូវហើយ។
ជុងហ្គុកក៏នាយមិនមាត់ដែរចង់ដឹងដូចគ្មាថារាងតូចចាត់ទុកនាយជាអ្វី ព្រោះធ្លាប់ឡើងគ្រែជាមួយគ្មាមិនដឹងជាប៉ុន្មានដងទៅហើយទេ។
<គា..គាត់ជា..បងប្រុសរបស់ខ្ញុំ!> រាងតូចឆ្លើយរាងរដាក់រដុបសម្លឹងទៅមើលមុខរបស់ជុងហ្គុកយ៉ាងរអៀស បើចិត្តគេផ្ទាល់គេមិនចាត់ទុកនាយជាបងទេដូចប្រាប់ចឹង តែដោយសារខ្លាចជុងហ្គុកនាយខឹងទើបថាបងប្រុសបែបនេះ។ មិនគិតសោះចម្លើយរបស់រាងតូចធ្វើឲនាយហួសចិត្តដល់80 មានអីៗជាមួយគេហើយដើរប្រាប់ប្រុសផ្សេងថាខ្លួនឯងបរិសុទ្ធចាត់ទុកនាយជាបងមែនទេ?
<អរ៎ហ៎..សួស្ដីបងប្រុស!> manក្រោកឈរឡើងញញឹមស្រស់រឹតតែបានចិត្ត។
<បងប្រុស..តែធ្វើរឿងដូចដែលប្ដីប្រពន្ធគ្រប់គ្នាគេធ្វើ> ជុងហ្គុកកែវភ្នែកឡើងក្រហមឆ្អៅ សង្រឺតជើងធ្មេញនិយាយប្រាប់បុរសម្នាក់នោះមួយៗយ៉ាងធ្ងន់សម្លេង ហើយក៏ងាកទៅសម្លក់ថេយ៍ដូចគ្មា។
<អរ៎..ឲខ្ញុំសូមទោសផងចឹង>man គេគ្រាន់តែស្ដាប់គឺកាន់ន័យយល់បានហើយ ក៏រហ័សសូមទោសរួចត្រឡប់ទៅតុខ្លួនឯងវិញទៅ ឃើញថេយ៍នៅក្មេងស្អាយស្មានតែមិនទាន់មានប្ដី។
ជុងហ្គុកដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះ មិនសូម្បីសម្លឹងទៅមើលមុខរបស់ថេយ៍ អាចថានាយកំពុងខឹង តាមថាទ្រាំមិនបានទេចង់តែអូសដៃទៅវិញភ្លាមៗ ក៏ប៉ុន្តែនឹកឃើញថាគេមិនទាន់ញុាំអីទើបសុខចិត្តអង្គុយចាំ។
|Ship•|
+នៅក្នុងឡានកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុមហ៊ុន
<ជុង..បងខឹងអូនមែនទេ?..ឲអូនសូមទោស!> ថេយ៍តាមនិយាយជាមួយនាយតាំងពីក្នុងហាហអាហារញុាំអី តែនាយមិនសូម្បីតែជ្រលក់មួយម៉ាត់ ទឹកមុខមាំមករហូត។
<...> គ្មានការឆ្លើយតប!
<ជុង..អូនសូមទោស..បងខឹងអូនរឿងអីនិយាយមក អូនលែងធ្វើបែបនឹងទៀតហើយ ឲតែបងប្រាប់កំហុសអូន> លន់តួ!
<....> ដូចដើម!
<បងខឹងអូនរឿងមុននេះមែនទេ?..អូនមិនមាមអីនឹងគេទេ!..បងកុំយល់ច្រលំអី!>
<យើងមានសិទ្ធិអីត្រូវខឹងឯង..ចង់ឯងទៅទាក់ប្រុសមកប៉ុន្មានតោនអ្នកក៏យើងមិនខ្វល់ដែរ..ព្រោះជាខ្លួនឯង! ឯងដេកជាមួយយើងហើយដើរប្រាប់អ្នកដ៏ទៃថាបងប្រុសក៏យើងគ្មានសិទ្ធដែរ> ជុងហ្គុកអត់និយាយទេ តែបើទ្រាំមិនបានហើយនាយដាក់មួយរ៉េបគំហកទៅកាន់ថេយ៍បន្តិចទាំងចិត្តមួម៉ៅ!
<អូន..អូនសូមទោស!> ថេយ៍អោនមុខចុះបន្តិចបន្ទាបសម្លេងសូមទោសនាយ ច្បាស់ហើយនាយខឹងគេក៏ដោយសារតែរឿងនេះដែរ។
<...> មិនមាត់ប៉ុន្តែមិនមែនបានន័យថាបាត់ខឹង!
15នាទីក្រោយពួកគេក៏បើកឡានមកដល់ក្រុមហ៊ុមឡើងទៅបន្ទប់ធ្វើការបាត់តាំងពីប៉ុន្មាននាទីមុន។ ដោយឲរាងតូចអង្គុយចាំនាយនៅលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់នឹងដែរ។
<ឲគេឆុងកាហ្វេឲខ្ញុំមួយកែវ> ជុងហ្គុកលើកទូរស័ព្ទនិយាយប្រាប់លេខា។
"ចា៎!! លោកអគ្គនាយក"
តុកៗ
<សូមអនុញ្ញាត> បានបន្តិចក្រោយមកសម្លេងមនុស្សស្រីស្រួចស្រេសក៏បន្លឺឡើង ដើរចូលមកដោយមានកាហ្វេមួយកែវនៅលើថាស បើតាមរូបរាងរបស់នាងទៅមិនសមជាបុគ្គលិកតតែសោះពាក់លេចលើលេចក្រោមបញ្ចេញដើមទ្រូងលើគោក បបូរមាត់វិញក្រហមឲឆេះ ក៏ដោយសារតែនាងមិនមែនលេខានាយនឹងឯង គឺជាប្អូនស្រីរបស់លេខានាយ ប៉ុន្តែចរឹកខុសពីបងស្រីដាច់ព្រោះម្ដាយខុសគ្នា!
ថេយ៍តាសម្លឹងនាងមិនដាច់ មិនមែនគេចាប់អារម្មណ៍អីទេ គ្រាន់តែមានអារម្មណ៍មិនល្អដែលឃើញនាងដើរចូលមកភ្នែកបាញ់ទៅរករាងក្រាស់ដោយក្ដីប្រាថ្នាភ្ញោចស្នាមញញឹមមកមិនដាច់។
<នេះកាហ្វេរបស់លោកអគ្គនាយក ខ្ញុំជាអ្នកឆុងដោយផ្ទាល់ដៃណា៌!> ប៉ូរី ដាក់កែងហ្វេមុខនាយបញ្ចេញរឹកពារបែបកាច់រឹកកាច់រាងបង្អួចថើមទ្រូង។
<ចឹងហេ៌!..ស្នាដៃនាងប្រហែលជាអស្ចារ្យណាស់ហើយ> រាងក្រាស់ភ្ញោចស្នាមញញឹមចុងមាត់ឡើងបែបលាក់គំនួច ពេលដឹងថាថេយ៍សម្លឹងមកមិនដាច់ ប្រៀបដូចជាមានល្បីលោតឡើងដើម្បីបញ្ឈឺចិត្តគេ។
<ហិហិ!!..មិនណាស់ណា៎ទេ..តែឲលោកអគ្គនាយក ពេញចិត្តងើបមិនរួចបាន> រឹតតែបានដៃហាក់មិនខ្វល់ថាបន្ទប់នេះមិនមែននាយតែគេពីរនាក់។
<ចឹងផង..យើងចង់សាកបន្តិច..វឹប*!!> រាងក្រាស់និយាយហើយក៏ចាប់ទាញចង្កេះរបស់ប៉ូរីមកដាក់អង្គុយលើនាយអោបចង្កេះគេជាប់ស្អិត កន្ទុយភ្នែកលួចដៀងមើលថេយ៍មិនដាច់។
"មិនអីទេថេយ៍ ទ្រាំ!!" រាងតូចឃើញគ្រប់កាយវិការទាំងអស់ដែលអ្នកទាំងពីស្និតស្នាលប៉ុន្តែសុខចិត្តខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត មិនសម្រក់ទឹកភ្នែកមុខនាយ នាយចង់បញ្ឈឺរឺក៏យ៉ាងមិចដឹងហើយថាខ្លួនគេស្រឡាញ់នាយ ហេតុអ្វីក៏មកធ្វើបែបនេះនៅពីមុខគេ គេចុកអួលណែនពេញទ្រូងដៃខ្ញាំសាឡុងសឹងដាច់តើមានដឹងទេ?
<អួយ៌..លោកអគ្គនាយកធ្វើអីបែបនឹងទេ> ខ្មាស់អៀន! ប៉ុន្តែពេញចិត្តចង់បានលើសនឹងទៀត!
<ក៏ព្រោះតែចង់សាក..អ្ហឹម*!!> ឃើញថេយ៍រឹតតែមិនបញ្ជេញអាក្រក់រឹតតែធ្វើឲនាយចង់ឈ្នះ ដល់ថ្នាក់ចាប់កញ្ចឹង.ករបស់ប៉ូរីយកមកថើបជញ្ជួកមាត់នៅពីមុខរាងតូច មាត់ថើបមែនក៏ប៉ុន្តែភ្នែក! ភ្នែកមើលមកកាន់ថេយ៍មិនដាច់ឡើយ ចង់ដឹងណាស់នៅចិត្តរឹងដល់កាលទៀត?
"ហ្ហឹកៗ..មនុស្សអាក្រក់..អ្ហឹក*!!" សុខៗមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ស្មើរកែវភ្នែកមកធ្វើបែបនេះនៅនឹងមុខបើទប់មិនយំចេញមកទើបចម្លែក គេមិនមែនជាវត្ថុគ្មានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ឡើយ ដូច្នេះហើយគឺមានតែយំចេញមកនឹងឯងទឹកភ្នែកស្រក់មកម៉ាត់ៗ មួយព្រឹកយំដោយសារនាយមិនដឹងប៉ុន្មានដងហើយទេ?
To be continued
By: ជូ ជីននី🐰🦁
សូមអានសន្លឹកចុងក្រោយនឹងបន្តិចផង ជៀសវាងការឆ្ងល់ពីអេដមីនមិនឃើញផុសរឿង