Kyla's PoV
I wiped my tears and sniffed as I gently parked the car. I entered the restaurant and ordered food for the both of us. I sat down after I paid for my order, and waited for the waiter to serve it.
I wonder what're they doing right now while I'm away from the company. Pinaalis na ba niya si Kimberly? Or nando'n pa siya dahil hindi siya makalakad. What if Aaron took her home and...
"God.. stop overthinking things." I sighed heavily before resting my chin on the palm of my hand. I looked outside the glass wall and tried to distract myself by looking at the people and vehicles that passes by. Pero hindi talaga mawala sa isip ko ang dalawang taong iyon at ang mga maaari nilang gawin habang wala ako.
Fuck this. I trust my husband, but I don't trust that girl. Why is she here, anyway? Vacation? What type of vacation is she doing kung nasa company siya ng asawa ko?
Napapikit ako nang mariin dahil sa mga iniisip ko. I glanced at my phone to see the time, twenty-five minutes have passed. Parang ilang segundo lang ang lumipas sa pag-iisip ko, dahil ba ito sa sakit na nararamdaman ko?
The world is seeing me suffer, and it's giving me more problems.
"Miss, here's your order po." Napaangat ako nang tingin nang magsalita ang waitress. She placed the plastic bags in front of me then left. I sighed before standing up and picking my order.
Hindi ko alam kung bakit mabilis ang tibok ng puso ko ngayon. I'm not even thinking of anything. I held my chest where my heart is located and gently massaged it.
"What's wrong with you... everything's fine." I took deep breaths, trying to calm myself. "Fuck." I stepped at the accelerator and drove faster.
It feels like something terrible will happen.
"Wala naman sana, please. Katatapos ko lang umiyak, I don't wanna waste any more tears." I kept calming myself while driving. Baka mapa'no pa 'ko kung patuloy na titibok nang ganitong kabilis ang puso ko. Dagdag pa ang limited na paghinga ko dahil sumisikip talaga ang dibdib ko.
Happy thoughts, happy thoughts.
I thought of the funny things that I made with Matthew and Kylie, but none of it was helping me. I started to gasp for air as the pain started to rise. Fuck, is this what they call panic attacks? Iginilid ko muna ang kotse ko and started to calm myself in different ways, hoping that it'll help me.
Biglang nagring ang phone ko and it somewhat helped me a little to calm down. Kenneth was calling.
"W-what do you w-want?"
[".... you sound like you're panting. Is everything alright?"] I sighed before resting my head on the steering wheel.
At least someone noticed. Is something really wrong with me?
"I'm fine. What is it?" Alam kong nag-ooverreact lang ako sa isang bagay kaya mas magandang hindi na malaman ni Kenneth o kung sino pa ang nararamdaman ko ngayon.
["May replica ka ba ng susi ng office ni Aaron? Naiwan ko kasi yung hard copy ng Contract to Sell para sa next project ng company. Kailangan pa naman 'yun ngayon kasi 'yun ang tanging copy na may pirma ni Aaron at ng attorney."] Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"What do you mean? I mean, nand'yan si Aaron sa office." Napaangat ako ng tingin, nawala sa isip ko na may nararamdaman ako. Not just in my head, everything I felt earlier were gone. "He was there with Kimberly bago ako umalis. Or si Kimberly lang ang nand'yan, I left Aaron sa parking lot ng company kanina 'cause I told him that I'll buy us something to eat."
Isang minutong katahimikan ang nangibabaw matapos kong sabihin 'yon. Tama naman ako, hindi ko na hinintay si Aaron na makabalik sa office at basta na lang umalis. But I could still remember that he turned his back at my car as I started to drive away, means umalis siya sa parking lot after I left. Where could he possibly be?
["Hindi ko na alam sasabihin ko, Kyla. 'Yung document lang talaga ang tanging iniisip ko ngayon, kailangan na kasi. So, ano? May replica ka ba o wala?"] Napatigil ako sa pag-iisip nang magsalita muli si Kenneth. I sighed before staring to drive.
"Meron, I'm on my way back. Have you tried calling him? How 'bout si Kimberly? Ano ba sabi ng mga employee d'yan?" Sunod-sunod na tanong ko.
He hummed before answering me.
["Out of reach phone nilang dalawa, and wala daw nakakitang employee sa kanila."]
"How is that even possible? Pa'nong walang nakakita sa kanila, e' nasa iisang kompanya silang lahat?" Pagpoprotesta ko. My claim is true, how come walang nakakita sa kanilang dalawa? It's impossible that no one saw them leave or enter the office.
["Hindi ko rin alam. Focus on driving, hihintayin nalang kita."] Bago pa ako makasagot, naibaba na niya ang tawag.
I clicked my tongue and stepped harshly on the accelerator. Kumalma nga ako kanina mula sa panic attack na 'yun, may daragdag pa yatang problema. The world saw me struggling and I survived, now I think it's giving me more problems.
-
Mahigpit ang kapit sa plastic na dala-dala ko, nilapitan ko si Kenneth na nakapamulsang nakatingin sa kawalan. Iwinagayway ko sa mukha niya ang susing hawak ko, I saw him jumped a little but still took the keys.
"Itong si Aaron parang siraulo, e." Sambit nito habang binubuksan ang pinto. "Alam nang importante 'yung dokumento binalik pa talaga rito sa opisina, ang masaklap, inilock pa! Anak ng pucha naman." Nauna siyang pumasok sa loob at hinalungkat ang mga drawer at cabinet na makikita niya.
Hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya at walang ganang umupo sa upuan ni Aaron. Inilapag ko sa table ang binili kong pagkain at pinanood lang si Kenneth na maghalungkat ng gamit.
Napadpad ang tingin ko sa picture frame sa gilid ng lamesa ni Aaron, it was the picture of the both of us during my race, a stolen but cute photo. I smiled and took it, hindi nagtagal ang titig ko ro'n dahil inagaw ng isang singsing ang atensyon ko.
T-that ring..
Wala sa sariling napatingin ako sa wedding ring kong suot ngayon, it's exactly the same.. My heart started to beat really fast. I held my chest as the unbearable pain I was feeling earlier started to attack again.
"K-kenneth.." I breathed out, calling for his attention.
"Ano--- oh, fuck! Are you alright?" He approached me and held my shoulders, tears started to form in my eyes as I show him the ring that I saw. "I-is that.." I nodded.
"N-nasa'n si A-aaron? P-puntahan natin siya, p-please." Tatayo na sana ako ngunit pinigilan ako ni Kenneth, he grabbed his phone from his pocket and started to make a phone call. "Kenneth, pansinin mo ako. Puntahan natin si Aaron."
"We will, teka lang. Tinatawagan ko na-- putangina! Out of reach pa rin!" Naka-ilang try siya sa pagtawag habang nakatitig lang ako sa kaniya.
Imposibleng makipag-divorce sa akin si Aaron, mahal niya ako at mahal ko siya. Baka naman nahulog lang ito dahil may ginagawa siya at inilagay rito ng nakakita.
Baka naman sinadya niyang iwan dito dahil may pupuntahan siya.. pero hindi valid 'yun.
Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang nagmura si Kenneth. From the look on his face, I can tell that he is pissed.
"Kaya mo ba? Do you want me to call a doctor?" Biglang tanong niya sa'kin. Umiling ako sa kaniya bago pilitang tumayo, inalalayan niya pa ako kahit kaya ko.
"No, I wanna go home." Wala sa sariling sambit ko, he forced a smile before holding my shoulders, guiding me.
Habang naglalakad kami, nananalangin ako sa isip ko na sana'y nasa bahay si Aaron at hinihintay akong makauwi. Nasa bahay lang siya, nanonood ng movie at hinihintay ako. O kaya naman, nasa bahay siya at nagluluto ng makakain namin kapag nakauwi na ako. Kung hindi naman, natutulog siya sa kwarto, nagpapahinga sa sobrang pagod sa trabaho.
"Oh, my. Are you alright, Miss Kyla?"
"Hala! Anong nangyari?"
"Do you need anything, Mrs. Foreman?"
"What happened, Sir Kenneth?"
Sinalubong kami ng samo't-saring pag-aalala ng mga workers nang makalabas kami sa office ni Aaron. They tried talking to me but I kept my glance on the floor at hinayaan si Kenneth na sumagot sa kanila.
"She's fine, I'm taking her home. Kapag dumating si Aaron, sabihin niyo na inuwi ko si Kyla sa bahay nila." Hindi ko na alam ang mga susunod na nangyari pagkatapos sabihin ni Kenneth 'yon.
Kahit sa pagsakay sa kotse, inalalayan ako ni Kenneth. I know I'm not too weak right now, my body just won't cooperate with me. Half of my mind is focusing on finding and wondering where Aaron is, half is concerned about my health status right now.
"Just rest 'pag naka-uwi ka na. I'll accompany you, don't worry.. I'll just stay downstairs or find your husband while you rest. Tangina naman kasi, kung sa'n-sa'n nagpupupunta." I nodded my head before looking outside the window, hoping that I'll see the love of my life in the sidewalk.
"Are you sure na gusto mo nang umuwi? We can see the doctor first. Hindi gugustuhin ni Aaron na malaman kalagayan mo, Kyla. I mean, hindi niya gugustuhin kung gan'yan ka. Why didn't you tell me earlier na may nararamdaman ka no'ng magkausap tayo sa cellphone? May nararamdaman ka pa ba ngayon?" I glanced at him before looking outside the window again. Hindi ko na siya sinagot dahil hindi ko alam ang isasagot ko at tanging si Aaron lang ang nasa isip ko.
If only Kenneth didn't call me earlier, hindi siguro ako magkakaganito.. o baka mas malala pa ang sasapitin ko. Or if I didn't leave the company in the first place, none of this would've happened. Hindi mawawala si Aaron, at hindi ko mararamdaman ang nararamdaman ko ngayon.
-
We arrived home, hindi ako hinayaan ni Kenneth na kumilos mag-isa. He opened the car door for me, even the door of the house.
"Why is her car here.." I heard him whisper, hindi ko na iyon pinansin because I know that I'm just hearing things. Napatigil kami ni Kenneth sa paglalakad nang makita naming bukas ng unti ang kwarto ni Aaron ngunit patay ang ilaw. I felt a sudden excitement rushed through my veins but at the same time--- fear.
Hinawi ko ang kamay ni Kenneth na kaalalay sa'kin at patakbong pumasok sa kwarto ni Aaron. I felt contented as I saw him there, sitting on his bed and massaging his head.. his white blanket is covering his naked body.
"Aaron, where were you..." Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang sumigaw si Kenneth.
"What the fuck did you do?!" He gently pushed me aside so he can be inside the room, too. Nanatili akong nakatingin kay Aaron, he was also shocked as he saw us in his bedroom door.
"B-baby..."
"Aaron---" Napatingin ako kung saan galing ang boses na iyon.
It was Kimberly.
My heart shattered into pieces as I realize what I am seeing. Galing siya sa bathroom ni Aaron, nakatapis lang ng towel. Ang mga damit nila ay nakakalat sa sahig, both of them are naked. Hindi ko namalayang tumutulo na ang luha ko dahil tanging nararamdaman ko lang ay ang mabilis at masakit na tibok ng puso ko.
I can say that I'm not feeling the pain of panic attacks anymore, I am feeling the pain of a broken heart. All of us stayed silent as I process how will I react to this situation, no one wanted to speak.
Hinihiling ko na sana nananaginip lang ako. Hinihiling ko na sana'y kainin ako ng lupa.
The deadly silence of the room went away as I heard Aaron call me while putting on his clothes. Hindi ko alam kung bakit may lakas pa siyang tawagin ako sa endearment na iyon pagkatapos nitong kababuyang ginawa niya kasama ang kapatid ni Kenneth.
"Mahal ko.."
I stepped back as he tried to touch me. Pumagitna sa amin si Kenneth, he pushed me gently behind his back as he faced Aaron.
"Umalis ka d'yan, Kenneth." Nagbabantang sambit ni Aaron.
"Wala ako sa mood sa ugali mong basura, Aaron. Nakikipagbabuyan ka sa kapatid ko habang may nararamdaman ang asawa mo?! Kailan ka pa naging tarantado para gumalaw ng ibang babae maliban sa asawa mo?! Hindi mo ba alam na halos mamatay na 'yan kanina kakahanap sayo?! Hindi na kita kilala!" Sigaw ni Kenneth kay Aaron. Ilang segundo ang lumipas ngunit hindi pa rin nakakasagot si Aaron.
Parang binibiyak ang ulo ko sa sobrang sakit nito ngunit nanatili akong walang emosyong nakatingin sa kanila mula sa likod ni Kenneth.
"Your sister drugged me. This is all bullshit, she set me up--"
"Edi sana sinabi mo agad! Stop fucking around, Aaron. Bakit kakailanganin mo ng ilang segundong pananahimik para lang sabihin 'yan? Ano, excuse para makatakas ka sa kababuyan mo?! Kunwari ka pang ayaw-ayaw sa kapatid ko, e bibigay ka rin palang hayop ka! Katawan lang pala gusto mo, e bakit hindi si Kyla at kapatid ko pa ang ginamit mo, hindi nalang iba----"
Naputol ang sasabihin ni Kenneth nang makatanggap siya ng isang malakas na suntok mula kay Aaron. Susuntukin sana siya muli nito pero pumagitna na ako at tinulak siya papalayo.
"Sige, Aaron, ako ang saktan mo." Mahinang sambit ko. "Hindi mo na pala kailangan, kasi nasasaktan mo na ako." Umawang ang bibig niya sa sinabi ko. Magsasalita na sana siya ngunit inunahan ko siya. "Kenneth, umalis na kayo ni Kimberly, please."
"Kyla, hindi maayos ang kalagayan mo.." I forced a smile before shaking my head, tinignan ko siya with a reassuring smile upang paniwalaan niyang okay lang ako.
"Nandito na si Aaron, kaya ko na ang sarili ko. Umalis na kayo ni Kimberly, mag-usap kayong dalawa." Hindi pa sana siya susunod pero wala na siyang nagawa. Hinawakan niya si Kimberly sa braso at hinila ito palabas. He gave me one last concerning glance, and a sharp one to Aaron before heading out.
Narinig ko pa ang pag-angal ni Kimberly sa sakit ng paghila ni Kenneth sa kaniya bago ito tuluyang nawala.
"Baby, please let me explain.. She drugged me, she set this up. She planned all of this, I swear. Ang sakit ng ulo ko ngayon, maybe because of the dr---"
"Oh, ano naman ngayon?" Walang emosyong tugon ko. I faced him and stepped back a little.
"Baby--"
"Don't call me that. M-masarap ba? Mas masikip ba siya kaysa sa'kin? Mas magaling ba siya? Mas maganda ba ang tono ng pag-ungol niya? Sana sinabi mo, Aaron, gusto mo pala ng magaling sa kama.. edi sana nanood ako ng porn para matuto. Bakit gano'n? Umalis lang naman ako kanina para bumili ng lunch natin, pagbalik ko wala ka na. Halos mamatay ako kakaisip kung nasa'n ka, halos mamatay ako kakaisip kung saan ka nagpunta. Halos mamatay ako kakaisip kung anong nangyari sayo, kung anong ginagawa mo, kung anong pinuntahan mo. Halos mamatay na ako kakamanipulate sa sarili ko na nasa kung saan ka lang at hinihintay akong bumalik at okay ka lang. Ayun pala, nandito ka lang sa bahay, sa kwarto, na nagpapakasarap gumawa ng kalaswaan kasama si Kimberly. Nagtataka ka ba kung bakit ko kasama si Kenneth samantalang pinagprocess mo siyang maglakad ng mga papeles? 'Wag kang mag-alala, sa company kami nagkita. Hindi kami gumawa ng kababalaghan katulad ng ginawa niyo ni Kimberly." Sunod-sunod ang pagtulo ng luha ko kahit kalmado akong nagsasalita sa harap niya.
"Kyla, I swear to God, this is---"
"Ako muna. Kanina, ikaw ang nag-explain ng side mo, pwede bang ako naman ngayon? Pabalik na ako sa company no'n, biglang tumawag si Kenneth. Kailangan niya raw and isang dokumentong dinala mo sa office mo. Nakaka-disappoint lang, kasi hindi naituloy ni Kenneth na lakarin ang mga dokumento mo dahil sa'kin. Hindi ko naman kasi ineexpect na maging gano'n ang kalagayan ko dahil sayo, hindi ko ineexpect na maging mahina ako dahil lang hindi ko alam kung nasa'n ang taong mahal ko. Ayoko nang patagalin pa. Ayoko nang makita ang mukha mo. Aaron, sapat na 'yung nakita ko para mawalan ng ganang magtiwala sayo. Sapat na 'yung nakita ko para masaktan ng ganito. I actually never expected for this to happen my entire life. Everything I did with you, those are the things that I've never done before. These feelings that I'm feeling now, I've never felt them before. Sayo ko lang naramdaman at ginawa ang lahat ng 'yun, even in the short period of time we've been together. Even if I'm new to those things, I still did those things with you. And this is what I get in return? A broken heart? Thank you, ha? You accepted me as your secretary and as your wife. The memories you gave me, I will always treasure them. The love you gave me, even if it wasn't real.. thank you for that. I wish you the best of luck in every step you take. F-for the last time, Mr. Foreman, I love you with all of my heart and everything. I'm resigning as your secretary, and I'm leaving...
as your wife. I'm breaking up with you."