"I NEED to do something, Kurt, and fast. Hindi
ko hihintayin ang batas na sinasabi mo.
Nanganganib ang buhay ng anak ko. My son,
dammit! Nagawa kong iligtas sa mga assassination attempts ang ilang kilalang tao sa iba't ibang bahagi ng mundo, bakit hindi ang anak ko?"
"Trace, naapektuhan ng personal na emosyon
ang pag-iisip at desisyon mo. And you know how dangerous it is if you lost focus. Kung hindi kailangang malaman ng mga alagad ng batas, then I have men who can do the job."
"No!" he said vehemently. "Hindi ko magagawang ipaubaya sa iba ang kaligtasan ng sarili kong anak. Walong taong gulang na anak na kahit masalubong ko sa daan ay hindi ko makikilala!"
Kurt sighed. Mahabang sandali ang pinalipas
bago atubiling sumagot. "All right, buddy."
"Thank you, Kurt. I owe you."
lyon ang inabutan ni Jessica paglabas niya sa
veranda bago ini-off ni Trace ang cellphone at ibinalik sa bulsa ng pantalong maong. He turned to her.
"May mga taong kailangan kong naririto bukas. They will take fingerprints and two will stay in this house. They will set up equipment... mini satellites for one. I want these people here first hour tomorrow
morning..."
Tumango siya, agad niyang naunawaan ang
gusto nitong mangyari. "Kakausapin ko ang pilot ng chopper. Pababalikin ko sa isla. Kurt will explain everything to Uncle Nat."
"Thank you, Jess," he said grimly. Tumaas ang
dibdib nito sa pagbuntong-hininga. "And... Jess... I will hate myself for this, but there's one favor I want to ask."
Hindi siya kumibo, hinihintay ang kasunod nitong sasabihin. "I have my own savings in one of the banks in Granger, Texas. It is enough for me to live comfortably. Now that I know about my son, I suppose my savings can also send my son to school until college. I can even invest some. But it won't come up to twenty million... o kahit kalahati man lang," wika nito na tila hirap na hirap isatinig ang gustong sabihin.
Then he met her eyes squarely. "At kung
hihintayin natin ang abogado ni Hilarion Gamboa para maglabas ng pera upang maidagdag sa naipon ko'y baka matatagalan..."
"Kunin mo ang perang inilaan ni Papa sa iyo,
Trace, bilang asawa ko," she said with a little smile.
"My savings amounted to more or less one
hundred twenty-five thousand dollars. That is more or less seven million in peso. Ang kakulangan lang ang hinihiram ko. Pangako, ibabalik ko rin sa iyo ang "
"Shut up, you foolish man with a foolish pride.
Don't touch your savings. That's for Rodge. Sa iyo ang twenty million na legal na ibinigay ni Papa at karapatan mong gamitin para kay Rodge."
"He expected you to marry Richard Samonte-
Muli niya itong pinutol. "Don't let us go into that again, Trace. Tatawagan ko si Uncle Marco." Akma itong hahakbang upang tunguhin ang madilim na bahagi ng solar kung saan nakalapag ang chopper na sinakyan nila subalit hinawakan siya nito sa braso.
"I need to do this, Jess," he whispered as he
pulled her against him and kiss her surprised mouth.
The kiss was desperate. His tongue invaded.
Kusang tumugon si Jessica. Ang baga ng pagnanasa na nanatiling nakasindi mula kanina at nag-aantabay lang ay agad na sumiklab.
Napaungol si Trace, suddenly he was incredibly
hard and tight, aching with need, with desire. Subalit mabilis din siyang pinakawalan nito. Idinikit ang ulo sa noo niya.
"Oh, god, how I want you... again," paungol
nitong sabi. "No woman has ever affected me as much as you do, Jess. Especially when my mind is somewhere else and I am scared and tensed. Not to mention I'm tired and without sleep. Mrs. Lavigne, you are dangerous."
She smiled. Nasisiyahan sa kaisipang hindi lang siya ang may ganoong damdamin. She pushed him gently. "I'll go see the pilot."
ANG ISA sa mga guest rooms sa ibaba ang
ipinagamit ni Perliza sa kanilang dalawa ni Trace. "You go ahead, love," utos nito sa kanya.
"Ikaw?" she asked.
"Gusto kong tingnan ang buong paligid, gusto
kong kausapin ang mga katulong. Baka sakaling may makuha akong mahalagang impormasyon..."
Tumango siya at lumakad na patungo sa guest
room. Pumasok siya ng banyo at naglinis ng sarili at pagkatapos ay kinuha mula sa ibabaw ng kama ang isang Marks & Spencer na pantulog ni Brenda na ibinigay sa kanya ni Perliza.
"Huwag kang mag-alala," wika nito kanina,
kasamang inihagis sa kama ang isang individually wrapped Victoria's Secret panties. "Brenda hadn't had the chance to use those. May tag price pa. At kung titingin pa ako sa loob ng wardrobe niya'y natitiyak kong may ilan pa roong branded items na nalimutan niyang nabili niya. It was so like her." Much
as she tried, Perliza could not hide the disdain in her tone.
Iniladlad niya sa harap niya ang pantulog at
sinuri. It was a flimsy red nightgown. This was more of Julianne's type than hers. Mas komportable siya sa maluluwang at oversized T-shirts at pajamas.
Isang oras na siyang nakahiga at ala-una
pasado na ng madaling-araw pero ni hindi siya
makakuha ng tulog. Hindi pa rin pumapasok ang asawa sa loob ng silid. Tumayo siya at minabuting lumabas patungo sa veranda.
Bahagya lang siyang nagulat nang sa paglabas niya ay makita roon si Trace at nakatitig sa kadiliman ng gabi.
Ang veranda ay paikot at ang dulo ay ang entrada ng mansiyon. Tiyak na doon ito dumaan.
"Kailangan mong magpahinga kahit sandali para bukas, Trace," she said softly from behind.
Hindi ito lumingon. Sa bahagyang liwanag mula sa loob ng mga silid nila ay nakita niyang tumaas ang dibdib nito sa paghinga nang malalim.
"What's he like?" tanong nito sa tinig na halos
hindi niya marinig.
Ilang sandali ang pinalipas niya bago sumagot.
"Rodge looks like you. Iyon ang isa sa dalawang dahilan kung bakit nang una kitang tingnan ay naisip kong pamilyar ka. Your son's tall at his age. He quirked his mouth the way you do when irritated. At nang malaman niyang may dugo kang Pranses, ipinagpilitan niyang matutuhan ang lengguwaheng iyon sa kabila ng matinding pagtutol ni Mr. Gamboa..."
He smiled tightly. "I don't even speak the
language except for the common ones. Some of the languages that the Agency had me taught to speak are Spanish, Arabic, and Chinese, but never French. I have never been assigned in any French speaking countries."
"Rodge thought you were in France, at
pinangarap niyang makararating siya roon. Hindi na itinama iyon ni Perliza dahil hindi rin naman niya alam kung nasaan ka na." She paused. Muli niya itong tinitigan. "Marunong siyang mangabayo. Pinaturuan ko. At kaunting martial arts--" Nahinto siya nang marahas na lumingon si Trace sa kanya.
"Martial arts? Sa isang walong taong gulang na
batang lalaki?" At bago pa makasagot si Jessica ay mabilis na dinugtungan ni Trace ang sinabi. "Ayokong matutuhan ang anak ko ng ano mang bagay may kinalaman sa karahasan!"
Ang galit sa tinig nito ay nagpaatras kay Jessica. For a moment she stared at the fury on his face. Pagkatapos ay tumalikod siya at nagmamadaling bumalik sa silid niya.
Sumunod si Trace subalit huminto ito sa
threshold ng sliding glass door. "I am sorry," he said contritely. "Wala akong karapatang sabihin iyon. Ni wala nga ako sa tabi ng anak ko sa panahong lumalaki siya."
Ilang sandali ang pinalipas niya bago sumagot.
"Marunong kaming magkakapatid ng self-defense, Trace. Pero wala sa aming marahas. We, as much as possible, stay away from trouble even when provoked. Aidan's another matter. He joined the SEAL years ago."
"Hindi kita inaakusahan. I have lived a dangerous life myself, Jess. Baka walang patumanggang gamitin ng anak ko ang bahagyang kaalaman."
He paused, then looked at her. "Gusto kitang pasalamatan. Binanggit ni Perliza na malapit sa iyo si Rodge..."
"He's a good boy. We enjoyed each other's
company, lalo na kapag nasa isla ako."
Tinitigan siya ni Trace nang matagal bago ito
humakbang papasok sa loob ng silid. Tumayo ito sa gilid ng kama. His eyes raked through her almost naked body. Noon lang natanto ni Jessica na bagaman lampas-tuhod ang pantulog ay napakanipis niyon. But then it was too late for shyness and modesty.
Tumaas ang kamay nito patungo sa buhok niya
at pumaloob doon. His fingers massaged her nape gently. Pagkuwa'y itinaas nito ang mukha niya.
"Help me undress."
The need in his eyes mirrored her own. Nang
itaas ni Trace ang pang-itaas upang hubarin ay
tumaas naman ang mga kamay niya patungo sa sinturon nito at sa nanginginig na mga kamay ay tinanggal iyon. Then she unsnapped and unzipped his jeans. Si Trace na ang nagtuloy na maghubad niyon kasama ang Jockey nito.
Jessica was breathless as she gazed--at eye
level--the male physique which promised ecstasy. Unable to stop herself, her hesitant fingers clutched his throbbing manhood.
Napaungol si Trace. He loved the way she
touched him. Hesitant, innocent, wanting to please. He loved the way she could cause such exploding sensations to jab at his senses. He loved everything about his wife.
Kung ano man ang nagtulak kay Jessica na
gawin iyon ay hindi niya alam. She grazed a butterfly kiss on his flank and his lips moved so slowly to the base of his...
Isang marahas na ungol ang pinakawalan ni
Trace at mahigpit na hinawakan ang mukha niya at itinaas.
"Don't do that, love," he said gruffly. "Some other time, we can both play and explore each other's body. But not now. I have always prided myself for possessing self-control. Pero napuna kong pagdating sa iyo ay wala ako niyon."
Then he crushed her mouth against his while
his hand worked on her nightgown, almost ripping it off. Pagkatapos ay inihiga siya nito. For a while his eyes devoured the length of her. Then he kissed her face, her eyes, her nose, and then her lips in fierce, almost desperate motions while his hands caressing and stroking her to fever pitch. His fingers
rubbing gently the soft spot between her legs.
"Baby, I need you now..."
"Hurry," pabulong niyang sabi. She was mindless with craving for him to conquer her. Trace chuckled softly.
Hinawakan nito ang balakang niya sa likod at
itinaas iyon. His thrust was hard and hungry and deep. Jessica gasped aloud. He was so huge and hard. May sakit pa siyang nadama.
"Sorry, love," he said huskily and withdrew
himself. Nahiga ito sa tabi niya at napaibabaw siya rito. "You can take control."
Her eyes widened. "I-I can't..." The discomfort
was still there. At hindi niya makuhang isatinig.
"You can, Jess." Ang kagaspangan sa tinig nito
ay nagsasabi kay Jessica na sinisikap nitong
kontrolin ang sariling katawan. Ang kamay nito ay kumilos paitaas upang damhin ang dibdib niya, kneading her breasts one after the other. Then his hand moved down to her thighs, stroking, caressing.
Wave upon wave of sensation flooded her
body. Then Trace raised her hips and guided her to him, filling her, stretching her feverishly. She felt him throb inside her. Nag-aalangang kumilos si Jessica. Pain and pleasure warred against each other.
Nagsimula siyang gumalaw. Sa una'y mabagal.
Subalit ang sarili niya mismong pagnanasa ang
nagpangyari upang bumilis ang paggalaw niya. Ang mga daliri niya'y bumabaon sa mga balikat nito, to the point of cruelty.
Pero tila hindi iyon nararamdaman ni Trace.
Nakita ni Jessica kung paano ito nawawalan ng kontrol. He closed his eyes and he disappeared into the abyss of her lovemaking. At ikinagagalak niyang siya ang may kagagawan niyon. She loved knowing that it was she who was oausing the harsh sounds and grunted sighs to erupt from his throat.
Her emotions were as complex as it was
exhilarating. Innocent and novel that she was, hindi niya kayang tapusin ang pinasimulan.
"Trace..."
Trace opened his eyes and stared at her
confused face. "Oh, baby..." Inabot siya nito at inihiga sa kama nang nananatiling magkahinang ang mga katawan.
She gasped as he drove his body deeply into
hers and kissed her. His tongue matching the
rhythmic pumping of his body. He lifted her legs around his hips and she embraced him, pulled him deeper, matching each thrust with a lift of her hips.
Jessica buried her hands into the sheets as her
body arched and her breath caught, a groan working
up her throat. Groan that slowly turned into screams.
On Trace drove, itinaas nito ang katawan at
pinagmasdan ang mukha niya. His jaw working as
he fought his own climax, intent on giving her
pleasure for as long as she needed it.
"Take it, sweetheart," he said raggedly, "for as
long as you want."
Forever, Trace... ang sigaw ng isip niya. I want
it forever... I need you forever...
At katulad ng una nilang pagtatalik, muling
sumungaw ang mga luha sa mga mata ni Jessica. Sa pagkakataong iyon ay hindi niya itinago. Her climax overrode all the other emotions. Trace licked them away, kissed her mouth, tasting the tears as he drove into her more gently this time.
At saka pa lang pinakawalan ni Trace ang sarili.
"I AM STILL alive, Trace said amused. "Thank God for little mercies." Hinagkan nito ang ibabaw ng ulo niya. Nakasandal ito sa headboard at nakahilig siya sa dibdib nito.
She smiled silently. She wanted to revel this
moments with him. Pero hindi niya magawang
kalimutan ang dahilan kung bakit nasa mansiyon sila.
May ilang sandaling namagitan bago siya muling nagsalita. "Hindi ko kayang isipin ang mga pinagmulan ng mga pilat na ito, Trace..." She shivered as she gingerly touched one scar.
"Don't think about it, Jess." He kissed her hair.
"What made you join the SEAL?"
Umalon ang dibdib nito sa paghugot at pagbuga ng hininga. "I actually joined the Philippine Marine first," he said. "Isang taon ako roon nang isa ako sa mapili na mag-apply sa Navy SEAL/Demolition team. Si Ivan at Brad ay nanggaling sa magkakaibang sector. Sa tatlumpung napili nang taong iyon, iilan
lamang ang lumusot sa extensive training..."
"Hindi mo sinasagot ang tanong ko," aniya nang huminto ito sa pagsasalita nang matagal na sandali.
Mas nararamdaman ni Jessica ang pag-iigting
nito kaysa sa nakikita. "Marahil ay naikuwento sa iyo ni Perliza ang tungkol sa pinagmulan ko, Jess. Hindi ko alam kung sino ang ama ko. Totoo ang sinasabi ng bayang ito tungkol sa nanay ko. Habang lumalaki ako ay wala nang ginawa si Nanay kundi ang ipamukha sa aking hindi niya ako gustong ipanganak... na sinikap niyang inuman ako ng kung anu-anong pampalaglag..." He chuckled bitterly.
"Narinig minsan ng isa niyang kinakasama ang sinabi niya at tumawa. Matindi raw akong kumapit... parang tuko."
Gustong isatinig ni Jessica na ikinagagalak
niyang hindi ito nakuhang ipa-abort ng ina. Subalit minabuti niyang makinig. Her fingers unconsciously played with the fine hairs on his chest. Hinawakan ni Trace ang palapulsuhan niya at dinala sa bibig at hinagkan iyon.
"I was in high school when my mother got
pregnant by her latest man. She was hysterical. Naririnig ko siyang naghihiyaw sa galit kahit walang kausap. Ang lalaking may kagagawan, tulad ng iba pa, ay naglahong parang bula. Inutusan niya akong kumuha ng kung anu-anong mapapait na damo at ilalaga at iinumin niya. Pinanindigan kong huwag
sumunod. In my own ways, sinikap kong payuhan siyang huwag gawin iyon... na pag-iibayuhin ko pang higit ang pagtatrabaho at hindi na mag-aaral para buhayin lang ang dinadala niya..."
"And?"
"Binato niya ako ng bote ng beer. Nakaiwas lang ako kaya hindi ako tinamaan. Several days later, nalaman kong nagawa niyang ipalaglag ang nasa tiyan niya."
Nararamdaman ni Jessica ang paghigpit ng
pagkakayakap nito sa kanya. Ininda niya ang
kaunting sakit at sinikap na payapain ang nag-iigting nitong galit sa pamamagitan ng paghalik sa dibdib nito. Slowly, he relaxed.
"Nang sagutin ako ni Brenda ay iyon ang
pinakamaligayang sandali sa buhay ko," patuloy nito. "She was beautiful, privileged, unreachable. Pero ako ang pinili niya sa marami niyang manliligaw. Ako na may masamang ina, reputasyon, at basagulero..."
"And that scene nine years ago made you leave
town?"
"Yeah. Ang sukdulan ng lahat." His voice was
harsh. "Two months before the relationship my
mother died when she had another pregnancy
aborted."
"Oh." Napaangat ang mukha niya sa
pagkakahilig sa dibdib nito at tumingala rito. Mas nangibabaw ang asul sa mga mata nito dahil sa galit at kapaitan. A muscle in his jaw flexed.
"Nasaksihan ko ang resulta ng ginawa niya,
Jess," patuloy nito. "When I got home that day, my mother was bleeding profusely. Nang sundan ko ang dugo ay humantong iyon sa banyo. At sa mismong sahig ng banyo ay naroon ang resulta ng karumal-dumal na krimeng ginawa ni Nanay. Three months
is almost recognizable, isn't it?"
Hindi niya makuhang lumabas ang kahit na
isang salita sa bibig niya. Ano ang sasabihin niya? She was shocked that she was not aware of gripping his arm tightly.
May ilang sandali ang lumipas bago muling
kumalma ang paghinga ni Trace. Inalis nito ang palad. kamay niya sa braso nito at ikinulong sa sariling palad.
"Gusto kong sisihin ang sarili ko sa pagkamatay niya dahil kahit nang naghihihiyaw ang matandang babaeng kasama niya sa silid na dalhin namin sa
ospital si Nanay ay hindi ko makuhang kumilos. Nakatitig ako sa bagay na iyon sa sahig sa banyo at sa maraming dugo..."
"Oh, Trace, don't." Humihikbi na siya. Niyakap
ito. "It wasn't your fault that she died. Maaaring wala na rin kayong magagawa. Ayon sa kuwento mo'y nawalan na siya ng maraming dugo. Loss of blood had caused her death... and the abortion trauma."
Hinagkan ni Trace ang ibabaw ng ulo. Hinaplos
ang hubad niyang likod.
"Kung mayroon kang dapat ipagpasalamat kay
Mr. Gamboa ay ang katotohanang hinayaan niyang ipagdalang-tao ni Brenda ang anak ninyo, albeit for selfish reason."
"I have spent nine years hating her for what I
have thought she'd done. And now I have to come to terms with a whole new set of betrayals. Totoong hindi nila ipina-abort ang bata, but what Brenda and her father did amounted to thievery of the worst kind.
Ninakaw nila ang aking anak. Ang sarili kong laman at dugo!"
"We cannot undo what had been done, Trace.
Rodge is a good boy. You would love him."
"I love him already, Jess. And I will find him and
kill the men who are responsible for this!"
Then he raised her face and kissed her harshly.
Ang mga kamay nito'y nagmamadaling dinadama ang buong katawan niya. His lips moved down to her throat and sucked the soft flesh. Tila tuyong dahon na hinagisan ng posporo si Jessica. Subalit pinangibabaw niya ang katinuan ng isip. Banayad niya itong itinulak.
"Let's get our needed sleep," she said softly,
sinisikap patayin ang apoy sa katawan. "I'm still
tender, I don't think I can take you... again..."
Nahinto si Trace sa ginagawa. Tinitigan siya.
Remorse crossed the bluish-gray eyes.
"I want you, too," pag-amin niya bago pa ito
humingi ng paumanhin. "Pero kailangan mo ng
pahinga. May tatlong oras pa para mag-umaga. And it isn't true that sex is a panacea for all illness."
He hugged her. He never thought that sexual
frustration can cause a lot of pain. And to think they just made love. But she was right. Hindi dahil kailangan ni Trace ng pahinga. But she was still bruised and tender.
"Yes, ma'am. But how would you ease the ache
in my groin?"
"Easy. Don't think about it," she said firmly and
he laughed.