"သတို့သမီးလေး ...."GL (One shot)
သူနင်းလျှောက်လိုက်တဲ့ ခြေလှမ်းတိုင်းဟာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ကြွရွနေတော့သည် ။ ကတ္တရာလမ်းမကြီးမို့သာ သူ့ခြေလှမ်းတွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်၏။ ထိုခြေလှမ်းအကွာအဝေးတစ်ခုနှင့်တစ်ခုက ပုံမှန်ခြေလှမ်းထက် နှစ်ဆကျယ်ပြန့်နေသည် ။ ဒီအကွာအဝေး ၊ ဒီအားမာန်ကိုပင် သူ့မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ရ၏။ ဘာကြောင့် မျက်စောင်းထိုး ထိုအိမ်က သူ့အိမ်နှင့် အလှမ်းဝေးတယ်လို့ ခံစားရပါလိမ့် ။
ဟော...ရောက်ချင်နေသော ထိုခြံဝန်းရှေ့ ရောက်သော် သူ့စိတ်တွေက ဂယောက်ဂယက် ။ သူအလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည် ။ တက္ကသိုလ်သွားတက်တဲ့ လအနည်းငယ်ကိုပင် အလွမ်းကို ခံစားသိမြင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား ။
တီးတောင်~~~~
လူခေါ်ဘဲ(လ်) အသံနှင့်အတူ သူ၏ရင်အစုံမှာ ထပ်တူထပ်မျှ မြည်ဟိန်းနေ၏။ ထိုအရာတွေက သူသိထားမိလာသော အချစ်ဆိုတဲ့ အရာတွေ၏ အစပင် ။ အချစ်မှတစ်ဆင့် အလွမ်းထုထည်ကြီး ရင်ဝယ်ပိုက်ကာ အမျိုးသမီးလေးကို သူတွေ့ချင်နေပါပြီ ။
အညိုရောင်ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေ လေတွင် ယိမ်းထိုး၍ အပြာနုပွင့် ဂါဝန်အတိုလေးက ပြေးလာသော လေအရှိန်ကြောင့် နောက်ပါးသို့ လွှင့်နေ၏။ ပန်းဆီရောင်ဆိုးထားသော နှုတ်ခမ်းပါး တစ်စုံဟာ ဖွင့်ဟ၍ အပြုံးဆင်မြန်းလျက် ။ ပြုံးရယ်နေမှုကြောင့် မို့တက်သွားသော ပါးမို့မို့လေးကြောင့် အညိုရောင်မျက်ဆံလေးတွေက သိပ်မပေါ်လွှင်တော့ ။ အမျိုးသမီးလေးက ထိုပုံစံလေးအတိုင်း သူ့ဘဝထဲ ပြေးဝင်လာလျှင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိမ့်လေမလဲ ။
"ဝသုန် ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ "
ခြံဝသို့ ရောက်လျှင်ချက်ချင်း ခြံတံခါးဖွင့်ရင်း သူ့အား အမေးစကားဆိုလာသော အမျိုးသမီးလေး ။ ပြေးလာလို့ မောနေပုံ မပေါ်ဘဲ အပြုံးချိုချိုတစ်ခွက် သူ့အား ဆီးကြို တိုက်ကျွေးလာ၏။ သူနှင့် မတိမ်းမယိမ်းရှိနေသော အမျိုးသမီးလေး၏ အရပ်ကြောင့် မျက်နှာလေးအား ငေးကြည့်နေမိသည် ။
"အခုပဲ တီငယ်"
"လာ လာ နေပူတယ် အိမ်ထဲအရင်ဝင်မယ်"
ပိုင်စိုးပိုင်နက် သူ့လက်အား ဆွဲကာ အိမ်ထဲသို့ ဦးတည်နေသော အမျိုးသမီးလေး ။ ဟုတ်ပါတယ်.... ၁၅နှစ်ကွာပြီး သူတဖတ်သတ်ချစ်ရပါသော အမျိုးသမီးလေး တီငယ်...
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷
လက်တော့(ပ်)ဖန်သားပြင်ပေါ်က မင်းသားနှင့်မင်းသမီး ချစ်စကားပြောနေချိန် သူ့အမျိုးသမီးလေးဟာ မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေ၏။ အမျိုးသမီးလေးကို ငေးကြည့်ရင်း အလွမ်းရာသီထဲ လက်ပစ်ကူးခတ်ချိန်များက အသိစိတ်တွင်း ပြန်လည်ပုတ်ခတ်လာသည်။ သူသိပ်သတိရခဲ့ပါသော သူ့အမျိုးသမီးလေး ။
တစ်ပတ်ဆိုသော အချိန်အတိုင်းအတာအတွင်း အမျိုးသမီးလေးအား မတွေ့ရသော နေ့ရက်ဆိုတာ မရှိအောင် သူအလွမ်းဖြေနေခဲ့၏။ ထိုညသည် Fb ပေါ် နာမည်ကြီးနေပါသော ဇာတ်ကားအားကြည့်ရန် အမျိုးသမီးလေးဆီ ညအိပ်ဖို့ ဖန်လာခဲ့သည် ။ အချစ်ဆိုတာ ထိုသို့ပင် ၊ မြင်နေလျက်နှင့် အလွမ်းဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ကောက်ယူဖွင့်တုန်း ။
ဖရိုဖရဲ စည်းထားသော ခေါင်းစည်းကြိုးကြောင့် မျက်နှာနုနုလေးပေါ်သို့ ဆံနွယ်တချို့က နေရာယူထားလျက် ။ မိတ်ကပ်မပါသော ပြောင်ရှင်းရှင်းမျက်နှာလေးကတင် သူ့မျက်လုံးတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည် ။
"ဇာတ်ကားမကြည့်ဘဲ ဘာတွေတွေးနေတုန်း"
သူ့ဖက်ခေါင်းလှည့်ကာ အလိုမကျသလို မျက်မှောင်လေးကြုတ်၍ မေးလာ၏။ ထိုအမျိုးသမီးလေးနှင့် ပတ်သတ်လျှင် သူက အရာရာတိုင်းကို ချစ်မြတ်နိုးနေမိသည် ။
"တီငယ်ကို ကြည့်နေတာ"
"ဟ ဟ အေး ကြည့် ကြည့်"
ဂုတ်ဝဲမကျတကျဖြစ်နေသော သူ့ဆံပင်များအား ဖွလျက် နှုတ်ခမ်းအစုံဖွင့်၍ ခပ်ဟဟ ရယ်မောကာ ဇာတ်ကားထံ ပြန်ကြည့်သွားသော မျက်ဝန်းညိုလေးတွေ ။
ဒီး....ဒီးးးးး
"တီငယ် ဖုန်းပြောလိုက်ဦးမယ် ဝသုန် ကြည့်နှင့်နော်"
လာသောဖုန်းအား ကိုင်ကာ သူ့ခေါင်းညိတ်တုန့်ပြန်မှု မစောင့်ဘဲ အခန်းတွင်းမှ ထွက်သွား၏။ အမျိုးသမီးလေးက သူ့ရှေ့တွင် ဖုန်းဘယ်သောအခါမှ မပြော ။ ချစ်သူရှိလို့လား အတွေးက ခဏခဏ ဝင်လာသော်လည်း တုံးအအ အမျိုးသမီးလေးက ထားမည်မဟုတ်လောက် ။ မိဘတွေကအစ တင်းကြပ်သူတွေ မဟုတ်ပါလား ။
အမျိုးသမီးလေးကို သူ့အသက် ရှစ်နှစ်ကတည်းက သိကျွမ်းလာခဲ့သည်မှာ တစ်ခါတလေ သူ့အား သမီးလို့တောင် သတ်မှတ်ချင်သေးသည် ။ သမီးတော့ သမီးပေါ့ သူကတော့ မွေးစားခံသမီးပဲ လုပ်ချင်၏။ ရှေ့တိုးဖို့ သူရဲပါ၏။ ထိုမျှလောက် သူစိတ်က ပြတ်သားသည်။
÷÷÷÷÷÷÷÷
"မား...ဒါဘာလဲ"
ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော အရာတစ်ခု၏ အပေါ်စာမျက်ပေါ်မှ နာမည်တစ်ခု ။ ဟင်းချက်နေသော မားအား ထိုအရာအား ကိုင်၍ သူမေးမိသည် ။
"မင်္ဂလာဖိတ်စာပေါ့ ဟဲ့...မြင်နေရက်နဲ့ ဝသုန်ရယ်"
"သိတယ်လေ ဘယ်သူ့ဟာလဲ ဘယ်သူ့ဟာလဲလို့ ! "
သူ့အသံအနည်းငယ် မာ၍ မြည်ဟိန်းသံ ထွက်လာ၏။
"ငါ တယ် ...မတွေ့ဘူးလား မြဖူးငယ်ဟာ လေ "
"အဲဒါမေးနေတာ ဘယ်သူလဲ မြဖူးငယ်က "
"ဝသုန် ဘာဖြစ်နေတာလဲ ၊ နင် ဒီလောက် အဲအိမ်သွားနေတာ မသိဘူးလား ၊ နင့်တီငယ်လေ "
ရွှေရောင်ဖိတ်စာကို ကိုင်ထားသော သူ့လက်တွေက တဆက်ဆက် တုန်ရီလျက် ။ အသက်ရှူဖို့မေ့လျော့သွားသည်အထိ ဖိတ်စာပေါ်မှ အမည်နာမအား သူကြည့်နေမိသည် ။
ဘုရားရေ...စ တောင် စမရသေးတဲ့ သူရဲ့အချစ်တွေ ၊ အငြင်းတောင်မခံရဘဲ ကြိုးစားခွင့်မရှိတဲ့ အချစ်တွေ ...
"ကိုဆွေတို့ပေးစားထားတဲ့ ကောင်လေးမို့နေမယ် လူတော်လူကောင်းလေးနဲ့ တွေ့တာ...."
ချစ်ခွင့်တောင် မရှိတော့တဲ့ အချစ် ။ သူပြန်ရောက်ပြီး ရှစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ ကျိုးပြတ်သွားသော သူ့မျှော်လင့်ချက်တွေ ။ နေ့တိုင်းတွေ့နေပါရက်နှင့် ထိုအမျိုးသမီးလေးက သူ့အား မပြောပြခဲ့ ။ ဟက်...
သူဆိုတဲ့ကောင်မလေးက အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ဖို့ အရှိန်ယူနေချိန် ထိုအမျိုးသမီးလေးသည် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏အမျိုးသမီးလေးဖြစ်ဖို့ အရှိန်ယူနေခဲ့သည်ပဲ ။ ခက်ခဲပါသော အချစ်တွေထဲ သူအချစ်တွေလည်း ပါဝင်နေခဲ့သည် ။ သူက ထိုတုံးအအ အမျိုးသမီးလေးကို မလိမ့်တပတ်နဲ့ အချစ်ကို ရယူချင်သေးသည်လေ ။ အခုတော့.....
÷÷÷÷÷÷÷÷
သစ်လွင်၍ အရောင်စုံအဝတ်အစားများနှင့် ဆွေမျိုးများစွာ တွေ့ရသော မင်္ဂလာပွဲ မစခင်အချိန်အတွင်း ရင်းနှီးလွန်းသည့် ဆက်ဆံရေးတွေကြောင့် သူတို့မိသားစုသည် စောစီးစွာရောက်ရှိနေ၏။ အမျိုးသမီးလေးအား သူ မတွေ့ချင် ။ မတွေ့ရဲသည်က ပိုမှန်သည် ။
"ဝသုန်လေး သမီးတီငယ့်ဆီသွားလိုက်"
ကြီးမေ၏ စကားကြောင့် မေးမြန်းရောက်ရှိလာရသော အမျိုးသမီးလေးအခန်းရှေ့တွင် ဖြစ်သည် ။ သူ့အတွက်ရယ် စိတ်ကူးမယဉ်ကြည့်မိသည့် အမျိုးသမီးလေးရှိရာဝယ် ။ အေးစက်နေသော လက်ဖျားများအား အားအင်ဖြစ်စေသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဂါဝန်အစကို ဆုတ်ကိုင်ထားရ၏။
ပန်းနုရောင်အမျိုးသမီးလေးအကြည့်က သူ့ထံသို့ ဝဲကျလာ၏။ လှလိုက်တာ....
ပြင်ဆင်ထားမှုက အမျိုးသမီးလေး၏ နဂိုအလှကို ပေါ်လွင်အောင် ဖော်ကြူးထားသည် ။ မျက်တောင်အတုတပ်ထားသော မျက်တောင်ဖျားများက ပုတ်ခတ်၍ သူ့အား ငေးကြည့်နေ၏။ အညိုရောင်မျက်ဝန်းများက ထိုင်းမှိုင်းနေသလိုပင် ။ နီညိုရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးက မဟတဟ ပြုံးသည်ဆိုရုံလေး ပြုံးလာ၏။ အမျိုးသမီးလေးက ပျော်ရွှင်မနေခဲ့ ။
"တီငယ်က မျှော်နေတာ"
အမျိုးသမီးလေးထိုင်နေသော ခုံရှေ့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဖွင့်ဟလာသည့် အသံချိုမြမြလေး ။ အခန်းတွင်း လူတချို့၏ အသံများကြောင့် ထိုအသံလေးကို အားစိုက်နားထောင်ရသည် ။ နီးကပ်စေရန် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှေ့တိုး၍ ပန်းနုရောင်အမျိုးသမီးလေးအား ငေးကြည့်မိ၏။
"ချစ်တယ် တီငယ်...."
အမျိုးသမီးလေးက မပျော်ရွှင်နေသည် မြင်တော့ သူ့အတွက် မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်တွေ သန်းလာသည်အား တွေ့ရ၏။ အခွင့်အရေးဆိုသည်က လက်လွှတ်ခံရသော အရာမဟုတ် ။ ထိုအချိန်မှ မပြောလျှင် သူ့တွင် နောက်ထပ်အခွင့်အရေးမရှိ ။
ပန်းပွင့်များဖြင့် စံထုံးလှလှပန်ဆင်ထားသည့် ဦးခေါင်းငယ်လေးက ငုံ့ကျသွား၏။ ငယ်ရွယ်သူဖြစ်သော သူဟာ ရဲရင့်စွာ ခြေလှမ်းလှမ်းလာသည်ကို အမျိုးသမီးလေး၏ တုန့်ပြန်မှုက မရဲဝင့်စွာ ။
"မပျော်ရွှင်ရဘူးမို့လား ၊ ဝသုန်လေ...တီငယ်ကို ပျော်ရွှင်အောင် ထားနိုင်စွမ်းရှိပါတယ်"
သူ၏ ထပ်မှန်လှမ်းလိုက်ပါသော ခြေလှမ်းများက သွက်လက်စွာ စည်းချက်မှန်သည် ။ သူဟာ အမြဲတမ်း အမျိုးသမီးလေးဆီကို လှမ်းလာခဲ့သည်လေ ။
"ဒီနေ့ တီငယ့်မင်္ဂလာဆောင်...."
အဖျားခပ်တုန်ရီနေသော အသံလေးက သူမမြင်ရသည့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးဆီမှ ထွက်ကျလာသည် ။ ထိုကြောင့်မို့ ချက်ချင်း ဖွင့်ဟလိုက်သည် မဟုတ်ပါလား ။ တီငယ်သာ ခေါင်းလေးညိတ်ပြရုံနှင့် ဒီမင်္ဂလာပွဲထဲက ထွက်သွားနိုင်အောင်စီစဉ်နိုင်၏။
"အချိန်မရှိဘူး တီငယ် ၊ ဝသုန်ကို မချစ်ဘူးလား"
'မချစ်ဘူးလား'ဆိုတဲ့ စကားလုံးပြီး မျက်ဝန်းညိုများအား ပြန်လည်တွေ့ဆုံရ၏။
"မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က အသိုင်းအဝိုင်းကြား ချစ်လို့ရပါ့မလား ကလေးရယ်...အဖေတို့က အသက်ကြီးပြီ ၊ တီငယ့်ကြောင့် အရှက်တကွဲနဲ့ စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ဘူး..."
သူမေ့သွား၏။ အမျိုးသမီးလေးက သမီးအလိမ္မာလေး ၊ မိဘစကားမြေဝယ်မကျ နားထောင်သူလေး ၊ စကားကို ပြတ်သားစွာ ပြောတတ်သူလေး ။ သို့သော် သူထပ်ရဲသင့်တယ် မဟုတ်ပါလား ။
"အသိုင်းအဝိုင်းကို ဘာလို့ခေါင်းထဲထည့်နေမှာလဲ ၊ ဝသုန်တောင် ရင်ဆိုင်ရဲတာ တီငယ်အရှေ့က ရင်ဆိုင်ပေးပါ့မယ်"
"ခန်းမထဲ သွားစောင့်တော့ ဝသုန် ၊ ခဏနေပွဲစတော့မယ်"
ဟား ဟားး တုံးအ မလိုနဲ့ ပြတ်သားတည်ကြည်ပါသော အမျိုးသမီးလေး ။ အချစ်ကို လျစ်လျူရှုပြီး အရေးမပါတဲ့အရာတွေနဲ့ ကိုင်ပေါက်ပါသော အမျိုးသမီးလေး ။ လူအချင်းအချင်း ချစ်သည်က ထိုမျှလောက် ကြောက်ရွံ့စရာကောင်းရပါသည် ။ နှလုံးသားသည် ထပ်၍ထပ်၍ နာကျင်ရပါ၏။ တဆစ်ဆစ်နာကျင်မှုတွေက မျှော်လင့်ချက်မဲ့လျက် ။
"ဝသုန်က ခြေလှမ်း ၁၀၀ ထိ လှမ်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ် ၊ တီငယ်က ၁၀၀ မရောက်အောင် တွန်းထုတ်ခဲ့တာ .... ရဲရဲချစ်ရဲတဲ့ ဝသုန့်အချစ်တွေကို အမြဲအမှတ်ရပေး ...."
အံ့ကိုကြိတ်၍ မျက်ဝန်းညိုများအား စိုက်ကြည့်ပြီး နောက်ကျောပေးလိုက်၏။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူ့ခြေလှမ်းတွေက အမျိုးသမီးလေး၏ ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ်ဆီသို့ ။ သူ့အတွက်မဟုတ်သည့် ပန်းနုရောင်သတို့သမီးလေး၏ ဝေးရာဆီသို့...
ချစ်ပြီဟေ့ဆို အချစ်က ထိုမျှရဲရင့်နိုင်သည် ။ အချစ်က သတ္တိတွေ မွေးဖွားစေသည် ။ အချစ်က ပိုပြီးနာကျည်းစေသည် ။ ချစ်နေပါလျက်နှင့် တွန်းထုတ်ခံရသည့်အခါ သူ့အချစ်က အပေါစားဆန်စေသလို ၊ သူ့အပေါ်အယုံအကြည့်မဲ့နေ၏။ မည်သူမဆို ချစ်ခွင့်ရှိတာ သိစေချင်သည် ။ မည်သူမဆို ချစ်ခွင့်ရှိသည်.....
#May
---------------------------------------------------------