Note: សូមទោសពាក្យសម្ដីមិនសមគួរ (Not🔞 butតិចៗ)
ងុឺត!!~~
រំលងអស់ប្រហែលកន្លះម៉ោងជាងសម្លេងជាន់ហ្វ្រាំងឡានឈប់នៅមុខផ្ទះ ដល់ថ្នាក់ចេញសំណាមកង់ឡានព្រោះបើកលឿនពេកចាប់ហ្វ្រាំងមិនចង់សុី!
ជុងហ្គុកបើកទ្វារឡានបោះជំហានចុះចេញយ៉ាងលឿនដកទូរស័ព្ទយកមកបញ្ជាំងពិលរត់សម្ដៅចូលក្នុងផ្ទះតាមចិត្តដែលអន្ទះសារប៉ុន្មាននាទីមុននោះ ព្រះអឺយ ផ្ទះឲឡើងងឹតស្លុបដូចផ្ទះខ្មោចបោះបង់ចោល ភ្លឺដោយសារតែបន្លឺផ្លេកបន្ទោរបាញ់មក ឃើញសភាពហើយមិនដឹងជាថេយ៍គេញ័រខ្លួនខ្លាចយ៉ាងណាទេ?
ក្រឹកៗ!!!
សម្លេងចាក់គន្លឹះទ្វារបន្ទប់ ធ្វើឲរាងតូចផ្ដើមភ័យហើយក៏អរលាយចូលជាមួយគ្នាមួយរំពេច ភ្នែកចាប់ផ្ដើមរំពៃមើលថាគេជាអ្នកណា គេភ័យត្រង់ថាបើសិនម្នាក់ដែលកំពុងចាក់សោរបន្ទន់ចូលមកនោះមិនមែនជុងហ្គុក តើវាទៅជាយ៉ាងណាទៅ? ក្នុងចិត្តពេលនេះគ្មានអ្វីក្រៅពីបន់ស្រន់ឲម្នាក់ដែលនឹងមកនោះគឺជា ចន ជុងហ្គុក មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គេតែម្ខាង!
ក្រាក!!
ទ្វារបន្ទប់បានបើកឡើង ក្ដីសង្ឃឹមរាប់រយហោះចូលក្នុងខ្លួនរាងតូចឲធូរទ្រូងដូចដកបន្លាចេញពីទ្រូង ព្រោះម្នាក់ដែលបើកមកនោះគឺជាជុងហ្គុករបស់គេនឹងឯង។
<ហ្ហឹកៗ..ជុង!!!~~> ថេយ៍ហៅឈ្មោះរបស់នាយដោយអារម្មណ៍ត្រេកអរជាប៉ុនពេក ទីបំផុតនាយមកហើយ! ជុងហ្គុកនាយម្ដេចនឹងចាំយូរនោះខំស៊ុតឡានមកមួយអស់លេខទៅហើយ ក៏រហ័សរត់ចូលទៅអោបក្រសោបរាងតូចយកមកផ្អឹបជាប់ទ្រូងក្នុងរង្វង់ដៃជាការលួងលោមបំបាត់ភាពភ័យខ្លាចរបស់គេ!
<អស់អីហើយៗ..កុំខ្លាច..យើងនៅទីនេះហើយ..កុំយំថេយ៉ុង!~> រាងក្រាស់អោបថេយ៉ុងជាប់លើកដៃទៅអង្អែលសក់គេចុះឡើងតិចៗពោលពាក្យសម្ដីទន់ភ្លន់បំបាត់ភាពភ័យខ្លាចរបស់គេ នាយដឹងចង្វាក់បេះដូងថេយ៍កំពុងតែភ័យព្រោះនាយអោបថេយ៍ដកដង្ហើមញ៉ាប់យំឡើងដង្ហក់ បេះដូងរបស់រាងតូចចង់បុកមកក្រៅទៅហើយ កាលនៅកុមារភាពក៏ជានាយដែលចាំលួងក្នុងស្ថានការបែបនេះ អ្វីផ្សេងនាយមិនខ្វល់មិនរវល់ជាមួយឡើយ តែរឿងមួយនេះមួយ នាយពិតជាអត់មិនបាននឹងការផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅ។
<ហ្ហឹកៗ..ជុង..អូនខ្លាច..អ្ហឹក!!..អូនខ្លាច..ហ្ហឹកៗ..អាយ៎យ..ផងកុំទុកអូនចោលទៀតបានទេ..ហុឺៗ!!> រាងតូចលើកដៃម្ខាងអោបនាយយ៉ាងណែនខ្លាចគេត្រឡប់ទៅវិញ នេះកុំតែដៃម្ខាងទៀតជាប់ខ្នោះទេ!
<លែងអីហើយៗ..កុំយំអី បងនៅទីនេះហើយ..លែងអីហើយណា៎> ជុងហ្គុក អង្អែលសក់ផងខ្នងផងឲថេយ៍បាត់ភ័យខ្លះ នាយអោនមុខទៅថើបថើរសក់ថេយ៍បន្តិច ក៏ប៉ុន្តែដូចជាប្លែកពេកទេដឹង? បង? ភាសាបង? បងយ៉ាងមិច? លែងស្អប់គេហើយរឺ? នាយកើតអ្វីមែនទេទើបល្អថ្នាក់នេះ? មិនស្រួលបើកឡានមកអំបាញ់មិញនេះត្រូវខ្មោចចូលផងមិនដឹងទើបទន់ភ្លន់ថ្នាក់នេះ!
<អ្ហឹក..បងកុំទុកអូនចោលទៀតបានទេ?..ហ្ហឹកៗ!!..កុំទុកអូនចោលទៀតអី!!> ថេយ៍លែងចេញពីការអោនសន្សឹមៗសម្លឹងមើលមុខនាយទាំងមិនច្បាស់ ច្បាស់តែពេលមានផ្លេកបន្ទោរមកព្រោះបន្ទប់វាងងឹតគ្មានភ្លើង រវល់តែខ្លាចមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងសម្ដីរបស់នាយដែលហៅខ្លួនឯងបង បើពេលធម្មតាវិញបែបថេយ៍ត្រូវលង់នឹងនាយលើសកម្រិតទៀតហើយ តាំងពីដើមមកនាយមិនធ្លាប់ឡើយ វាគឺជាលើកទីមួយហើយ!
<បងសន្យា..លែងទុកអូនឲនៅម្នាក់ឯងចឹងទៀតហើយ..ថេយ៍ឈប់យំទៅណា ស្ដាប់បង្គាប់!!> ជុងហ្គុកនាយមិនដឹងពីខ្លួនឯងនោះទេហេតុអ្វីនាយត្រូវធ្វើបែបនេះ គ្រាន់តែដឹងថានាយចង់ឲថេយ៍បាត់ភ័យខ្លាចប៉ុណ្ណោះ។
រាងក្រាស់លើកដៃសន្សឹមៗទៅជូតវាសទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់ថេយ៍ដោយអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ នៅសុខៗនាយស្រាប់តែ...
<បង..បងអាចថើបអូនបានទេ!?> បែបនេះរឺ? ប្រពៃពេកទេដឹងយប់នេះ សុទ្ធតែសូមការអនុញ្ញាតទៀតរាល់ដងធ្វើអ្វីស្រេចតែចិត្តចង់មិនដែលសួរគេបន្តិចផងថាពេញចិត្តរឺអត់?
ជុងហ្គុកសម្លឹងទៅមើលមុខរបស់រាងតូចមិនដាក់ ដៃដែលជូតវាសទឹកភ្នែកមុននោះក៏ផ្ដើមសន្សឹមៗចុះក្រោមទៅរកស្មារបស់គេដូចគ្នា។
<ហឹម!!~~> ថេយ៍គេស្រឡាញ់នាយសឹងស្លាប់វាគ្មានហេតុផលអ្វីដែលគេប្រកែកនឹងនាយនោះឡើយ គឺមានតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្តងក់ក្បាលយល់ព្រមនឹងនាយក្រហឹមដើម.កបញ្ជាក់ជាការពេញចិត្តឲនាយធ្វើអ្វីក៏បានមកកាន់ខ្លួន។
<សឺត..អ្ហឹម*!!> រាងក្រាស់បន្ទាប់ពីបានការអនុញ្ញាតហើយក៏ផ្ដើមឱនមុខទៅសន្សឹមៗ ចូលទៅថើបថ្ពាល់ក្រពុំរបស់ថេយ៍តិចៗទាំងសងខាងមួយដង្ហើម ហើយក៏ត្រឡប់មកបបូរមាត់ស៊ីជម្ពូនេះដែលធ្វើឲនាយពេញចិត្តរាល់ពេលបានប៉ះពាល់ រាងក្រាស់ថើបតិចៗដោយភាពថ្នាក់ថ្នម ទីបំផុតអណ្ដាតក្ដៅអ៊ុនៗស្ទាត់ជំនាញចាប់ផ្ដើមលូកចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់របស់ថេយ៉ុងដោយមានការយល់ព្រមពីម្ចាស់គេ នាយចូលទៅបឺតជញ្ជួកស្រង់យកជាតិផ្អែមចេញពីមាត់របស់អ្នកម្ខាងទៀតដោយក្ដីត្រេតត្រអាល(ស្មាទោស-,-)
ចំណែកឯដៃមិនទុកឲទំនេរ ចាប់ផ្ដើមលូកចូលក្នុងអាវសាច់ក្រណាត់របស់គេសន្សឹមៗ ដើម្បីអង្អែលសព្វកន្លែងទាំងអស់នៃរាងកាយ ជាពិសេសនោះគឺ ឈើ*រី មួយគូនោះតែម្ដង សាច់ដើមទ្រូងពឺតៗធ្វើឲនាយពេញចិត្តជាខ្លាំង។
<ហ្ហឹម!!~~> រាងតូចផ្ដើមមានភាពសុខស្រួលបន្តិចម្ដងក្រហឹមដើម.កបញ្ជេញខ្យល់ដង្ហើមមក ក៏ផ្ដើមងើបមុខឡើងលើក៏ព្រោះតែបបូរមាត់របស់អ្នកជារាងក្រាស់កំពុងតែស្វឹតស្វាញជាមួយនឹងការជញ្ជួកបរិវេន.ករបស់គេនឹងឯង។
<ជុប៎..សឺត!!~..ក្រអូបណាស់> រាងក្រាស់ ថើប.ករបស់ថេយ៍លឺសូរតែជីបជុបបញ្ជេញសម្លេងមកខាងក្រៅ សរសើរពីក្លិនខ្លួនរបស់គេមិនដាច់ មិនចាំយូរនាំស្ទះទ្រូងទៀតឡើយ ដៃម្ខាងផ្ដើមលូកទៅប្រឡេសគ្រាប់លេវអាវគេចេញម្ដងមួយគ្រាប់ៗដេញរហូតដល់អស់ បោះវាចេញបង្ហាញឲឃើញល្វែងននោលគោកផ្នែកខាងលើ។
បានហើយអ្នកអឺយ-,-
To be continued
By: ជូ ជីននី