"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ?"
φώναξα, παραλίγο να σκοτώσω μια κοπέλα,γύρισε τρομοκρατημένη και με κοίταξε "συ..συγνώμη...εγώ...εγ... "
εκλεγε, "δ.. δεν πειράζει... Έλα τώρα μην κλαις...δεν ήθελα να σου φωναξω, απλά πρόσεχε! " απέφυγε τα μάτια μου και κοίταξε πιο κει "ναι...συ..συγνώμη...!"
Έφυγε από τον δρόμο, φαινόταν... θλιμενη... μια κοινά διέκοψε τις σκέψεις μου, ξεκίνησα την μηχανή με προορισμό το σπίτι μου..
Αλεξίας pov
παραλίγο να με σκοτώσει κάποιος με μια μηχανή,ήταν τρομακτικό αλλά ακόμα σκέφτομαι τον μπαμπά μου, φαινόταν πραγματικά ευτυχισμένος κι αν δεν μας θέλει στην ζωή του και προτιμάει εκείνη?αν θέλει μια καινούργια οικογένεια ?
Έφτασα στο σχολείο και είδα από μακριά την Χαρά να κατεβαίνει από μια μηχανή...
Η Χαρά φιλησε εκείνον που ήταν πάνω στην μηχανή, φαινόταν Badboy...Α ρε Χαρά που εμπλεξες πάλι...
Πλησιασα στην Χαρά, περίμενα να φύγει εκείνος και μετά να της μιλήσω..
"Χαρά!???" "Αλεξιιιιιαααααα είμαι τοοοσο ευτυχισμένη, τον αγαπάω και μαγαπαει..."
α ρε χαρά, πάλι βλακειες κάνεις...
"Ουαουυυυυυυ..και πότε τον αγαπησες ?"
"βγαίνουμε από προχθές και περνάμε τέλεια στις κόντρες, είναι πολύ ωραία!!! "
"Όπα....όπα...ποιες?" "τις κόντρες..."
"εννοείς τις κόντρες που γίνονται τα βράδια στο βουνό?ΠΑΣ ΕΚΕΙ?"
"ΝΑΙ...και είναι ΤΕΛΕΙΑΑ!" "Χαρά δεν μπορείς να πηγαίνεις εκεί... είναι επικίνδυνα! Εκεί είναι οι πιο κακοί τύποι.. "
"οοοοχι... δεν είναι κακοί, απλά τους έχουν παρεξηγησει..! " "ΧΑΡΑ, μην βγαίνεις μαζί του, θα σε μπλέξει...!" " άσε με να ζήσω!"
"Κάνε ότι θες απλά σου μιλάω για το καλό σου, κάποια στογμη θα σε παρατησει και θα βρει μια καλύτερη, και τότε θα είναι χάλια, μπορεί να έχετε παντρευτεί...να έχετε παιδιά και να βγαίνει κρυφά με άλλη να ΣΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙ... "
"Αλεξία...ηρέμησε, τι έπαθες ?απλά βγαίνουμε.. "
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝ
"το κουδούνι!" την πήρα από το χέρι και μπήκαμε στην τάξη, τέλεια, πρώτη ώρα με την αχωνευτη... Μπλιαχ...
Μετά από εφτά ώρες μάθημα επιτέλους ήλιος! "Χαρά...θες να έρθεις να φαμε μεσημεριανό σπίτι μου?" της είπα καθώς κατεβαιναμε τα σκαλιά "οοοοο.. λυπάμαι έχω κανονίσει...με το αμωρε... Αλλά μπορείς να έρθεις αν θες..! "
"μπα...οχι!θα περιμένω την Δανάη και θα φύγω..."
"καλά.."
περίμενα στα σκαλιά την Δανάη αλλά ως γνωστόν αργεί πάντα...
Μια μηχανή ήρθε μαζί με δύο αγόρια, χμ ο ένας είναι γλυκας... Το αγόρι της Χαράς κατέβηκε και την φιλησε..
Ο άλλος έμεινε πάνω στην μηχανή, ΟΧ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ... ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ....ΟΜΓ ΟΜΓ... Παιξτο κουλ Αλεξία..."πάμε?"
Η Δανάη ήρθε...
Είπα και εγώ...μαλακιες, την Δανάη θα
κοίταγε .... Χαμήλωσα το βλέμμα μου και πήγα προς το αυτοκίνητο "ΑΛΕΞΙΑΑΑ!" Γύρισα το βλέμμα μου "Έλα δωωω λίγο! " η Χαρά με φώναζε..."Πήγαινε στο αυτοκίνητο και έρχομαι! "
Περπάτησα μέχρι την Χαρά "ναι ?"
"έλα...θέλω να σου γνωρίσω τον Αντρέα..."
"χάρηκα...Αλεξία! "
"και ο Οδυσσέας...!" Σήκωσα αργά το βλέμμα μου και κοίταξα τον Οδυσσέα "χάρηκα!" του έδωσα το χέρι μου και εκείνος το έσφυξε "σε ξέρω?" "δν νομίζω..." "όχι σε ξέρω... εσύ είσαι η κοπέλα από το πρωί..."
''εσυ...με την μηχανή...." "ναι.."
"και πάλι συγνώμη... Ήμουν λίγο αφηρημενη..!" ήλπιζα να μην είχε προσέξει ότι έκλεγα, προσευχομουν...
"και τώρα λυπάμαι... πρέπει να φύγω! "
"νμζω ότι η κοπέλα που είναι αδερφή σου έφυγε..."Μου ειπε ο Αντρέας "ΤΙ?ΟΟΟΟΟΧΙ, ΠΩΣ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ..." τότε η Χαρά πήρε θέση "μπορεί να σε πάει ο Οδυσσέας, εξάλλου εμείς θα πάμε κάπου εδώ γύρω... " "εμ..δεν ξέρω..."
"θα σε πάω!" η Χαρά μου έκλεισε το μάτι...
Ανέβηκα στην μηχανή... ομγ πρώτη φορά ανεβαίνω, είναι ψηλά...Ο Οδυσσέας ξεκουμπωσε το δερματινο του "πιάσεμε μέσα από το δερματινο γιατί δεν θα μπορώ να οδηγήσω "Ε..εντάξει..."
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, είναι τούμπανο, μπορώ να καταλάβω ότι έχει κιλιακους... Τώρα κοκκινιζω...