Η Άννα κοιτούσε το ψυγείο αλλα δεν είχε τίποτα
"Τι θα φάμε?"
Ρώτησε
"Θες να πάμε για πίτσα?"
Πρότεινε ο Πέτρος
"Οκ"
"Πάω να ντυθώ, ντύσου και συ"
Ο Πέτρος πήγε να ντυθεί στον ξενώνα και άφησε την Άννα να ντυθεί μόνη της.Η Άννα φόρεσε ένα γαλάζιο φόρεμα
"Πάω να βάλω την άδεια βαλίτσα στο αμάξι "
Φώναξε ο Πέτρος και η Άννα άκουσε την πόρτα να κλείνει.
**Ντριν**
Η Άννα κατέβηκε γρήγορα να ανοίξει
"Πάλι ξέχασες τα κλειδιά- "
Όμως δεν ήταν ο Πέτρος
"Καλησπέρα, Άννα"
Ήταν η Φιλαρέτη και ο Θέμης
"Καλησπέρα "
"Ετοιμάζεσαι βλέπω"
"Ναι"
"Πέρασα να σε δω για λίγο και να σου πω τα καλά νέα..βρήκα στοιχεία για τον γιό μου"
"Αλήθεια?"
"Ναι,αχ ήθελα να στο πω από κοντά,θα τον συναντήσω σε λίγο "
"Ελπίζω η συνάντηση να πάει όπως την περιμένεις "
"Αμήν,ο Πέτρος που είναι?"
"Νομίζω τον είδα στο αμάξι "
Είπε ο Θέμης
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ερχόταν ο Πέτρος,χωρίς μπλούζα,μόνο με ένα ανοιχτό jacket από το αυτοκίνητο
"Καλησπέρα, Πέτρο"
"Καλώς τον"
Είπε χαμογελώντας
"Καλησπέρα σας, καλησπέρα πατέρα"
Ο Πέτρος αμέσως έκλεισε το πουκάμισο και μπήκε μέσα
"Τα παιδιά ετοιμάζονται για έξοδο,πάμε Θέμη?"
"Πάμε, πάμε"
Ο Θέμης και η Φιλαρέτη έφυγαν χαμόγελοντας.Η Άννα έκλεισε την πόρτα και έτρεξε πάνω
"Συγνώμη,δεν τους είδα "
"Τι ντροπή"
Είπε η Άννα και συνέχιζε να χτενίζει νευρικά τα μαλλιά της,
"Βρήκες μέρα να πας χωρίς μπλούζα, νόμιζα ότι ήσουν εσύ και κατέβηκα έτσι"
Ο Πέτρος χαμόγελασε άβολα
"Τέρμα άβολο,αλλά ήταν κάποτε νέοι"
"Η Φιλαρέτη και ο πατέρας σου"
Η Άννα χαμήλωσε το βλέμμα της από ντροπή
"Άννα μου"
Ο Πέτρος την αγκάλιασε γελώντας
"Άννα μου, ηρέμησε"
Η Άννα γέλασε νευρικά, χαμηλώνοντας πάλι το βλέμμα της
"Έλα ντύσου,χτενισου να πάμε να φάμε"
"Εσύ να ντυθείς"
Ο Πέτρος έτρεξε και φόρεσε μια μαύρη μπλούζα και ένα γκρί jacket.
"Δε μπορούσες να βγεις έτσι?"
Είπε με παράπονο η Άννα
"Δε βγήκα και γυμνός,που να ξερα"
"Περίμενε να βάλω τα σκουλαρίκια μου"
Η Άννα φόρεσε δύο ασημένια με μια γαλάζια πέτρα στο κάτω μέρος.Αφου πήρε τη ζακέτα και την τσάντα της κατέβηκε
"Πάμε"
Ο Πέτρος την πήρε από το χέρι και πήγαν στο αμάξι.Η Άννα στο αμάξι σκεφτόταν το προηγούμενο σκηνικό
"Φαντάσου να μας πετύχαιναν πιο πριν"
Γέλασε ο Πέτρος
"Πέτρο,την Φιλαρέτη τη σέβομαι και τον πατέρα σου το ίδιο "
Είπε η Άννα κοιτώντας κάτω
"Άννα μου, καταλαβαίνω αλλά σε παρακαλώ μην έχεις τύψεις,δεν κάναμε έγκλημα ούτε μας βρήκαν όπως τους πρωτόπλαστους.Ησυχασε, εντάξει?"
Είπε ο Πέτρος προσπαθώντας να την καθησυχάσει
"Θα προσπαθήσω "
Ο Πέτρος πάρκαρε στην πιτσαρία και μπήκαν.
"Τι θες να φάμε?"
"Special?"
"Ωραία,θες coca cola ή μπύρα?"
"Εσύ?"
"Λοιπόν θα πάρουμε μια μπύρα,μισή μισή"
"Εντάξει "
Η Άννα άρχισε να χαλαρώνει.Οταν ήρθε το φαγητό άρχισαν να τρώνε
"Καλά όταν τραβάει το τυρί,είναι τέλειο κοίτα"
Είπε ο Πέτρος δείχνοντας το λιωμένο τυρί να κρέμεται
"Πάντα μου άρεσε"
Γέλασε η Άννα και άρχισε να τρώει
"Να σε ταΐσω?"
Ο Πέτρος πήρε ένα κομμάτι και το πήγε προς την Άννα
"Περίμενε"
Η Άννα άνοιξε το στόμα της και πήρε το κομμάτι
"Είσαι χαζό"
"Κακό είναι που θέλω να ταΐσω την κοπέλα μου?"
Η Άννα γέλασε
"Τι?"
Είπε ο Πέτρος
"Δε με λες έτσι συνήθως "
"Είσαι η κοπέλα,το κορίτσι μου,ο χτύπος της καρδιάς μου,η ζωή μου όλη "
Είπε ο Πέτρος και συνέχισε την πίτσα του.
"Κάτσε να πάρω τον πατέρα μου να του πω ότι θα πάμε"
Η Άννα τον κοίταξε αμήχανα
"Θα λείπει,αλλά να μας δεί τουλάχιστον"
Ο Πέτρος άφησε το κινητό και έπιασε το χέρι της
"Δε θέλω να κατσουφιαζεις.Ηταν άβολο και λογικό να ντράπηκες, όμως μη το πάρεις κατάκαρδα"
Ο Πέτρος της χαμόγελασε
"Εντάξει "
Τα δύο πλήρωσαν και ξεκίνησαν για το πατρικό του Πέτρου.Το σπίτι ήταν άδειο έτσι ο Πέτρος ξεκίνησε να μαζεύει τα πράγματά του
"Να σου μαζέψω τα βιβλία?"
"Άστα, θα τα βάλουμε σε κούτες"
Η Άννα έκατσε στο κρεβάτι και τον κοιτούσε καθώς ξεχώρισε μερικά ρούχα
"Παπλώματα, σεντόνια και αυτά δε χρειαζόμαστε ακόμα, έτσι?"
"Κάτσε να πάρουμε έπιπλα πρώτα και παίρνουμε"
Η κεντρική πόρτα άνοιξε
"Λες να είναι ο πατέρας σου?"
"Η Αλεξία θα είναι "
Η Άννα σηκώθηκε και βγήκε στο εσωτερικό μπαλκόνι
"Αλεξία"
Η Αλεξία ξαφνιάστηκε που την είδε
"Τι κάνεις εδώ?"
"Ήρθε ο Πέτρος να πάρει κάποια πράγματα"
"Είναι κι ο μπαμπάς?"
"Όχι"
Η Άννα κατέβηκε και κάθισε με την Αλεξία
"Να βάλω ένα ουίσκι?"
"Είναι απόγευμα"
"Θες?"
Ρώτησε πιο επίμονα
"Βάλε "
Η Αλεξία έβαλε σε δύο ποτήρια και έδωσε το ένα στην Άννα
"Λοιπόν, πως πάει?"
"Καλά"
"Ο αδελφός μου τι τα θέλει τα ρούχα?"
"Φεύγουμε Αλεξία"
"Α ναι, σόρρυ το ξέχασα"
Είπε η Αλεξία και σχεδόν εξαφάνισε το ουίσκι.Φαινοταν τόσο διαφορετική
"Εσύ?"
"Τώρα που μένουμε μαζί πολύ ωραία"
Είπε η Αλεξία και εξαφάνισε το υπόλοιπο
"Πιες ντε, έλεγα τόσο καιρό θα σε είχε μάθει ο αδελφός μου "
Η Άννα ήπιε και κοίταξε την Αλεξία
"Μένετε μαζί?"
Ρωτησε η Άννα
"Από την η μερα που γυρίσαμε από την έξοδο τότε,έφυγα και πήγα να μείνουμε μαζί.Ο μπαμπάς ούτε θέλει να με δει, τώρα αν ήταν εδώ θα γινόταν χαμός"
"Άρα διάλεξες αυτόν"
Είπε σοβαρά η Άννα
"Άννα,μη με σταυρώνεις"
"Δε σε αναγνωρίζω"
Είπε η Άννα και ήπιε άλλη μια
"Ο έρωτας αλλάζει, αυτό το ξέρεις καλύτερα από μένα"
"Το ξέρω"
Η Άννα το τελείωσε και το άφησε στο τραπεζάκι
"Σου έβαλα λίγο κάτσε -"
"Ήταν αρκετό"
Είπε η Άννα
"Για πες, εσείς ποτέ φεύγετε?"
"Μεθαύριο "
"Ωραία, λέμε με τον Βίκο να πάμε και μεις κάνα ταξίδι"
Η Άννα ένιωθε τις λέξεις να χάνονται βλέποντας το ομοίωμα της Αλεξίας που ήξερε
"Δε τον χορταινω, είναι τόσο γλυκός.Βεβαια έχει όλο δουλειές αλλά όταν είμαστε μόνοι,έχεις δει πως με κοιτάζει..Δεν έχω ξανανιώσει έτσι, τώρα καταλαβαίνω τον Πέτρο, παραδόθηκα στον έρωτα"
Ήπιε μια γουλιά και συνέχισε
"Κάθε του λέξη είναι σαν ξόρκι και εγώ υπακούω"
"Αλεξία-"
"Και γω πράγματα ήρθα να πάρω και θα ξαναφύγω,πριν γυρίσει ο μπαμπάς"
"Αλεξία,σου έδωσε απάντηση?"
Το χαμόγελο έφυγε από τα χείλη της και η Αλεξία την κοίταξε σοβαρά
"Φοβάμαι πως και αν την πάρω, θα την αφήσω.Εκεινη δεν είναι εδώ,εγώ είμαι. Εκείνη προτίμησε τον Καστρινό,εγώ τον Βίκο.Τωρα που θα βρεί και τη μητέρα του, θα γίνουμε οικογένεια"
"Τη μητέρα του?"
"Δεν το ξέρεις?Αυτή από το μοναστήρι "
Η Άννα ξαφνιάστηκε ακούγοντας τα νέα.Ηταν μήπως λάθος?Μια κακόγουστη φάρσα ίσως..δύστυχη Φιλαρέτη, δύστυχη αυτή..
"Αλεξία, είσαι σίγουρη?"
"Ψάξαμε με το Βίκο και είδαμε ότι έψαχνε κι αυτή.Δε φαντάζεσαι τη χαρά "
Ο Πέτρος κατέβηκε με τη βαλίτσα στο χέρι
"Αλεξία?"
Η Αλεξία γύρισε και τον κοίταξε
"Α ναι τα ρούχα σου, για το Λονδίνο"
"Μεθυσμένη είσαι?"
"Δύο ήπια, Άννα πες"
"Δύο"
Συμφώνησε η Άννα
"Δύο μπουκάλια?"
"Όταν πίνεις εσύ είναι καλύτερα?Κι αν λες πίνω εγώ που να δεις τον Γεράσιμο"
Η Άννα σοβάρεψε
"Που το ξέρεις?"
"Είχε έρθει τις προάλλες, ξέχασα να σε ειδοποιήσω"
Η Άννα πετάχτηκε από τον καναπέ
"Αλεξία, μίλα!"
"Δεν άκουσα σχεδόν τίποτα,όμως ο Βικος του έδωσε τη διεύθυνση και ήξεραν ότι δε θα είσαι σπίτι"
Είπε η Αλεξία στον Πέτρο
"Τι έκανες?"
Φώναξε ο Πέτρος
"Άννα "
Η Αλεξία ένιωθε να ξεμέθυσε ξαφνικά
"Δε θέλω να σε ξαναδώ "
Είπε η Άννα
"Άννα "
Η Αλεξία σηκώθηκε και πήγε προς την Άννα όμως ο Πέτρος την πήρε μακριά της..
"Εκεί θα είμαστε και σήμερα,πες του να έρθει"
Είπε ο Πέτρος
"Αν ζούσε η μαμα θα σε έφτυνε αν έβλεπε την κατάντια σου! Έξω πριν έρθει ο μπαμπάς!"
Φώναξε ο Πέτρος
"Κατάλαβε με!"
Παρακαλούσε η Αλεξία
"Φύγε τώρα!"
"Να μιλήσετε"
"Φύγε, Αλεξία "
Η Αλεξία τους κοίταξε ηττημένη πριν φύγει τρέχοντας.Ο Πέτρος έκλεισε την πόρτα
"Πέτρο,πάμε να φύγουμε"
Παρακάλεσε η Άννα
"Δε θα πάμε πουθενά, θα περιμένουμε τον Καστρινό"
Είπε ο Πέτρος
Ο Πέτρος έβραζε αλλά δε θα τους άλλαζε τα σχέδια,σε τρείς μέρες έφευγαν.
"Σαν μην ήρθε,σα να μην υπάρχει"
Είπε ο Πέτρος παίρνοντας την στην αγκαλιά του
"Σαν να μην υπάρχει"
Ψιθύρισε η Άννα