🔞
*ဇေယျ+သုခ*
"ဆရာအဖေအခြေနေလေး..."
"စိတ်မကောင်းပါဘူးငါ့ညီရာလူနာကတစ်လပဲခံတော့တယ်။ဒီတစ်လအတွင်းကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ပျော်ရွှင်အောင်ထားပေးပါ။လူနာကိုအားရှိမဲ့အစားအစာတွေကျွေးပေးနော်ညီ။"
"ဟင့် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ဟင့်"
"ဇေယျသုခလေးကိုနှစ်သိမ့်ပေးလိုက်အုံး"
"ဟုတ်ကဲ့အကို"
"ဒါဆိုအကို့ကိုခွင့်ပြုအုံးလူနာတွေကြည့်ရအုံးမှာမို့။ပြီးတော့ဇေယျအကြောင်းရှိရင်ကိုယ့်ကိုဖုန်းစက်နော်။"
"ဟုတ်အကို"
"အီးးးဟီးးးဟင့်"
"ကလေး"
"ဟင့်ကိုကိုဖေဖေ ဖေဖေကလေကလေးသာဒီထက်မကအလုပ်လုပ်နိုင်ခဲ့ရင်..."
"အင့်"
ဇေယျကလေးကိုဖက်ထားပေးလိုက်တယ်သူ့ကလေးလေးအဖေဒီလောက်ထိဖြစ်မယ်လို့မထင်ထားခဲ့တဲ့သူ့အပြစ်။ကလေးလေးနဲ့ကလပ်မှာမတွေ့ခင်ထဲကသူ့ကလေးလေးဘယ်လောက်တောင်ပင်ပန်းခဲ့မလဲ။သူသာကလေးတို့သားအဖနဲ့စောစောလေးဆုံခဲ့ရမှာ။အခုတော့...
"အီးးးဟီးးးဟင့်ကိုကိုကလေးဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ကလေးပေါ့လျော့လို့ဖေဖေဒီလိုဖြစ်ရတာ။ဟင့်ကလေးသာအစောထဲကကြိုသိခဲ့ရင်ဖေဖေဒီလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ဟင့်အခုတော့ကလေးကြောင့်...."
"မဟုတ်ဘူးမငိုနဲ့တော့နော်ကလေးကြောင့်မဟုတ်ဘူး။ဘယ်ပြောလို့ရမလဲလေးလေးကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပြီးအားရှိမဲ့အစားစာတွေကျွေးရင်ပြန်ကောင်းနိုင်မှာပဲဟာ။ကိုစက်ကကိုကို့ကိုပြောသွားတယ်လေးလေးကအားရှိရင်ပြန်ကောင်းနိုင်တယ်တဲ့။"
အမှန်တော့ဇေယျလိမ်လိုက်တာပါ။လေးလေးကတစ်လတောင်မခံဘူးလို့ကိုစက်ပြောသွားထဲကသူ့ကလေးလေးသာသိရင်ဘယ်လောက်တောင်ဝမ်းနည်းပြီးခံစားနေလိုက်မလဲ။
"ဟင် ဟင့်တကယ်လားဟင်ကိုကိုဖေဖေကအားရှိရင်တကယ်ပြန်ကောင်းနိုင်လာ။"
"တကယ်ပေါ့မငိုနဲ့တော့နော်လေးလေးရှေ့လဲမငိုနဲ့လေးလေးကိုစိတ်ပျော်ရွှင်အောင်ထားပြီးအားရှိမဲ့အစားအစာတွေကျွေးကြမယ်နော်။"
"ဟင့်ဟုတ်ကဲ့ကိုကိုကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ်ကလေးတို့သားဖကိုအစစအရာရာကူညီပေးလို့ကိုကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်ဟင့်။နောက်ပြီးကိုကို့ကိုကျေးဇူးလဲပြန်ဆပ်ပါ့မယ်ဟင့်။"
ဇေယျကလေးရဲ့ကျောလေးကိုအသာလေးပုတ်ပေးပြီး။
"မလိုပါဘူးကွာကလေးသာကို့ကိုရဲ့အနားမှာတစ်သက်လုံးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့နေဖို့ပဲလိုတာ။"
"ဟင့်ဟုတ်"
"ဒါဆိုကိုကိုလေးလေးတွက်အစားအစာသွားဝယ်လိုက်အုံးမယ်ဒီမှာပဲစောင့်နေနော်။"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
*****************
*သွေးသစ်ကမ္ဘာ+သူရပိုင်*
"ကျွီ"
"အင်းးးဟင်းးးပူ ပူတယ်"
"ဟေ့ခင်ဗျား"
"ဘုတ်""အာ့"
ကမ္ဘာမထိန်းချုပ်ထားနိုင်တော့ပါ။သူ့လူလုပ်လို့သူ့ကိုယ်မှာလဲအင်္ကျီကြယ်သီးတွေလဲပြုတ်ကုန်ပြီ။ကမ္ဘာလဲဆေးမိခဲ့ပင်မဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်တယ်။ဒါပင်မဲ့ဒီလူကိုမြင်ရင်စိတ်လွှတ်ချင်နေမိတယ်။
"သူရခင်ဗျားမျက်လုံးကိုဖွင့်ပြီးကျုပ်ကိုသေချာကြည့်အာ့ကျုပ်ဘယ်သူလဲသိလာ။"
"ကမ္ဘာသိတယ်လို့အင်းးးဟင်းးကမ္ဘာပူတယ်ဟင့်"
"ခနပဲတံခါးပိတ်လိုက်အုံးမယ်။"
"ဂျောက်"
"ဟင်သူရခင်ဗျား"
ကမ္ဘာတံခါးပိတ်ပြီးအလှည့်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်အံ့သြမှင်သက်သွားတယ်။
သူရပူတဲ့ဒဏ်မခံစားနိုင်တာနဲ့ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တာအောက်ခံဘောင်းဘီလေးနဲ့အပေါ်ကပိတ်စတွေနဲ့ရင်ဘတ်တဝိုက်ကြပ်ထုပ်နေအောင်စီးထားတာရယ်ပဲရှိတော့တယ်။
"အင်းးဟင်းးဟင့်လာချွတ်ပေးလေ"
သူရအပေါ်ကပိတ်စတွေပတ်ထားတာအရင်ကသူ့အမေပတ်ပေးပြီးချွတ်ပေးပင်မဲ့အခုတော့မမှီတမှီလေးချွတ်နေတာမရတော့ကမ္ဘာကိုချွတ်ခိုင်းနေတာ။ကမ္ဘာကပြူးပြီးကြည့်နေတော့သူရစိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူး။နကိုယ်ထဲကမွန်းကြပ်ပြီးဒီပိတ်စတွေကြောင့်အသက်ရှုရခက်ခဲရတဲ့ကြားထဲ။
ကမ္ဘာသူရအော်မှအသိဝင်ပြီးအမြန်အနားသွားပြီးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ဘယ်လောက်တောင်အသက်ရှုရခက်နေလိုက်မလဲ။ဘာလို့ဒါကြီးဝတ်ထားနေရတာလဲ။ကမ္ဘာချွတ်ချလိုက်တော့အနောက်ကဆိုတော့မမြင်ရ။
"အင်းးဟင့်ကမ္ဘာလိုချင်တယ်"
သူရကမ္ဘာဘက်လှည့်ပြီးပြောလိုက်တော့။
သူရအသိစိတ်မရှိတော့ပါ။
ကမ္ဘာမြင်လိုက်ရတာကဒါဆိုသူရကဒီပုံစံနဲ့နေလာခဲ့တာပေါ့လေ။သူရရဲ့နို့နှစ်လုံးကမိန်းကလေးတွေလိုတအားမဖောင်းပင်မဲ့ဆူထွက်နေတာတော့ယောင်္ကျားလေးတွေလိုတော့မဟုတ်။ကမ္ဘာတံတွေးတွေခနခနမြိုချနေရတယ်ဒီလူနဲ့တွေ့မှပဲ။
"ခင်ဗျားကျားခံတွင်းထဲရောက်နေပြီနော်"ကြမ်းရမ်းပြစ်လိုက်ရင်လဲဒီလူစုတ်ပြတ်သတ်သွားတော့မယ်။"
"အာ့ ဟာ့ အားးရှီးး"
သူရကမ္ဘာရဲ့အငယ်ကောင်ကိုကိုင်ပြီးအထက်အောက်လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့တယ်။
"သူရအာ့မရတော့ဘူးကျွန်တော်ခင်ဗျားထဲဝင်ချင်နေပြီ"
"အင်းးဟင်းးငါလည်းလိုချင်တယ်"
ကမ္ဘာသူရနို့လေးကိုတစ်ဖက်ကလက်နဲ့ကလိပေးပြီးတစ်ဖက်ကစို့နေလိုက်တယ်။
"အင့်ဟင့်"
"ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်"
"အာ့ဖြည်းဖြည်းစို့ပါနာတယ်"
ကမ္ဘာနို့စို့ပေးနေရင်းသူရဘောင်းဘီချွတ်ပြီးသူ့ဘောင်းဘီပါချွတ်လိုက်တော့တယ်။ကမ္ဘာတွက်မထူးဆန်းတော့ပါသူရကအင်္ဂါနှစ်ခုပါမှန်းအစထဲကသိတာမို့။
"ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်"
ကမ္ဘာလက်တစ်ဖက်ကသူရရဲ့နို့လေးကိုချေပေးလိုက်တယ်။လက်တစ်ဖက်ကသူရရဲ့ပိပိလေးကိုပွတ်ပေးပြီးသာယာအောင်လှုပ်ရှားပေးနေလိုက်တယ်။
"အာ့ဟာ့"
"အာ့တအားမချေနဲ့ဟင့်"
သူရနာကျင်နေပင်မဲ့ဆေးရှိန်ကြောင့်သူဒီထက်မကလိုချင်နေပြီ။မျက်လုံးလေးတွေမှေးစင်းနေပြီးကမ္ဘာရဲ့အပြုစုအောက်သာယာနေပြီးသူ့ပိပိလေးလဲအရည်တွေရွှဲနေပြီ။
ကမ္ဘာသူရရဲ့ပိပိလေးအရည်တွေရွှဲနေမှန်းသိပြီး။
"အွန်းးပြွတ်စ်အားးးးအာ့ အွန့် အွန်းး"
ကမ္ဘာသူရသာယာမူခံစားနေချိန်သူ့ညီလေးကိုသူရပိပိထဲတစ်ဆုံးထိုးထည့်လိုက်တော့နာသွားတဲ့သူ့လူကိုအနမ်းလေးနဲ့ပြန်ချော့ပေးလိုက်တယ်။
"အာ့ အားးရှီးးအချစ်အာ့မောင်ကိုညီးပေး"
"ဟင့်အာ့မောင်အဲ့နားလေးမြန်မြန်"
သူရအစကနာကျင်နေပင်မဲ့ဆေးရှိန်နဲ့အတူသာယာမူကိုခံစားလိုက်ရတော့ပိုတောင်းနေမိသည်။အသိစိတ်မရှိလို့သာကမ္ဘာသုံးနှုန်းသလိုမောင်လို့သူရခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ကမ္ဘာအချက်ပေါင်းများစွာသူရခံစားလို့ကောင်းတဲ့နေရာလေးကိုပိုဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။သူရပိပိထဲသွေးစလေးတွေတွေ့လိုက်ပင်မဲ့။
"အာ့မောင်မြန်မြန်ငါပြီးချင်နေပြီဟာ့"
"မောင်လဲပြီးတော့မယ်တူတူပြီးရအောင်။"
"အာ့ဟာ့အားရှီး"
ကမ္ဘာအချက်ပေါင်းများစွာဆောင့်ပေးလိုက်ပြီးသူရပိပိထဲထုတ်လွှတ်လိုက်တော့တယ်။သူရရဲ့ညီးလေးရဲ့ပြီးမြှောက်ခြင်းအရည်တွေလဲကမ္ဘာဗိုက်ပေါ်စင်သွားပြီးသူရပိပိလေးထဲကအရည်တွေလဲရွှဲလို့။
"အာ့အရမ်းမကိုက်နဲ့နာတယ်"
သူရအမောဖြေနေချိန်ကမ္ဘာသူရရဲ့ရင်ဘတ်လေးကိုအမှတ်အသားတွေပေးနေလိုက်တယ်။
"ပြွတ်အချစ်နို့လေးတွေကတင်းနေတာပဲစို့လို့လဲကောင်းကိုင်လို့လဲကောင်းနေတာပဲ"
"အချစ်မှောက်လိုက်"
သူရကမ္ဘာပြောသလိုမှောက်လိုက်တယ်။
"အာ့"
"အားးရှီးးဟာ့"
"မောင်အာ့အဲ့နားလေး"
"ဒီနားလေးလာအားးရှီးးကောင်းလိုက်တာအချစ်ရယ်အချစ်ရဲ့ပိပိလေးရောအချစ်ရဲ့တွင်းလေးရောလုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ"
"အာ့ဟာ့အချစ်ညီးပေးမောင်ကိုညီးပေး"
"အာ့မောင်မြန်မြန်အဲ့နားလေးငါပြီးတော့မယ်"
ကမ္ဘာသူရပြီးတော့မယ်ဆိုတော့အချက်ပေါင်းများစွာဆောင့်သွင်းပြီးအတူတူပြီးစေလိုက်တော့တယ်။
"အာ့ဟာ့ရှီးပြီးပြီ"
ကမ္ဘာသူရရဲ့တွင်းလေးထဲပြီးဆုံးခင်းအရည်တွေထုတ်လွှတ်လိုက်တော့တယ်။သူရလဲမောပန်းသွားပြီးအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ကမ္ဘာသူရရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးသူရရဲ့နဖူးလေးကိုအနမ်းလေးပေးပြီသူရရဲ့ကုတ်ပိုးလေးကိုအနမ်းပေးလိုက်ပြီဖက်အိပ်လိုက်တော့သည်။
***************
*ဇေယျ+သုခ*
ဖေဖေရယ်သားတောင်းပန်ပါတယ်။သားကြောင့်ဖေဖေကအခုလိုဖြစ်ရတာပါ။သားသာအစောကြီးကြိုသိခဲ့ရင်ဖေဖေကိုကုပေးလို့ရတယ်။သားသာစောစောလေးအလုပ်ရခဲ့ရင်ဖေဖေအတွက်ဆေးကုပေးလို့ရတယ်။အခုတော့ဟင့်သား သားကြောင့်ဖေဖေအီးးဟင့်။
သုခကုတင်ပေါ်အိပ်နေတဲ့အဖေကိုစကားတွေပြောနေမိသည်။အနောက်မှာဇေယျလာတာတောင်မသိပါ။
ဇေယျကလေးသူ့အဖေကိုတောင်းပန်စကားတွေပြောပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်နေထဲကသူဝင်လာတာဖြစ်သည်။အသာလေးအနောက်ကနေကြည့်နေပြီးသူလဲမျက်ရည်တွေဝဲနေမိသည်။သူသာကလေးတို့သားအဖနဲ့စောစောလေးတွေ့ခဲ့ရင်အခုလိုဖြစ်မှာမဟုတ်။
"ကလေး"
"ဟင်ကိုကို"
သုခကိုကို့ကိုတွေ့တော့ပါးပေါ်ကမျက်ရည်တွေသုတ်လိုက်တော့။
"ကလေးတအားမပွတ်နဲ့လေမျက်လုံးတွေနာနေမှာပေါ့"
"ဟုတ်ကိုကို"
"လာကလေး လေးလေးမနိုးခင်ထမင်းအရင်စားထားလိုက်နော်"
"ဟင့်အင်းမစာသေးဘူးကိုကိုမစားချင်ဘူး"
"မစားလို့မရဘူးလေးကလေးအားရှိမှလေးလေးကိုပြုစုပေးလို့ရမှာပေါ့အားမရှိရင်ဘယ်လိုလုပ်ပြုစုပေးမလဲလာစားလိုက်နော်ကိုကိုလဲဗိုက်ဆာနေပြီတယောက်ထဲမစားချင်ဘူးကလေးပါလာစားနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
"အင်းး"
"ဟင်ဖေဖေ"
သုခနဲ့ဇေယျထမင်းစားနေတုံးကုတင်ပေါ်က ကလေးရဲ့ဖေဖေအသံကြားလိုက်လို့ထမင်းဆက်မစားကြတော့ပဲကလေးရဲ့ဖေဖေနားသွားလိုက်ကြတော့တယ်။
"လေးလေး"
"ဖေဖေသက်သာလားဟင်ဘယ်နေရာအဆင်မပြေဖြစ်နေသေးလဲ"
"သား"
သုခအဖေပါးစပ်နား နားလေးကပ်လိုက်ပြီးအဖေပြောမဲ့စကားနားစွင့်နေလိုက်တယ်။
"ဖေဖေဘာပြောချင်လို့လဲဟင်"
"သားမောင်ဇေယျကိုခေါ်ပေး"
"ကိုကိုဖေဖေကကိုကို့ကိုပြောချင်လို့တဲ့"
ဇေယျလေးလေးနားသွားထိုင်ပြီးလေးလေးပြောမဲ့စာကားနားစွင့်နေလိုက်တယ်။
"လေးလေးဘာပြောချင်လို့လဲ။"
"မောင်ဇေယျလေးလေးသားကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါလေးလေးမင်းဆီအပ်ပါတယ်ပြီးတော့လေးလေးတို့သားဖကိုစောင့်ရှောက်ထားပေးလို့လဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်။"
"စိတ်ချပါလေးလေးကျွန်တော်သုခကိုမသေမချင်းစောင့်ရှောက်သွားမှာပါ"
"အဟွတ် အဟွတ်လေးလေးကျေနပ်ပါတယ်သားကိုလဲစိတ်ချပါပြီအဟွတ် ဟွတ်"
"လေးလေး"
"ဖေဖေ"
"ကိုကိုဖေဖေကိုခေါ်ပေးပါအုံး"
"လေးလေး လေးလေး"
"အီးဟီးးကိုကိုဖေဖေကိုခေါ်ပေးပါအုံး"
"ဟလိုကိုစက်လေးလေးခေါ်လို့မရတော့ဘူးလာကြည့်ပေးပါအုံး"
"ဖေဖေဟင့်အီးးဟီးးဖေဖေရယ်သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့"
"ကျွီ"
"ကိုစက်လေးလေးခေါ်လို့မရတော့ဘူး"
"ဆရာဖေဖေကိုခေါ်ပေးပါအုံး"
"ခနအကိုစစ်ကြည့်အုံးမယ်"
"ဟင့်အီးးဟီးးကိုကိုအင့်"
"ဇေယျကလေးကိုပွေ့ဖက်ပေးထားလိုက်တယ်။ကိုစက်သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီးခေါင်းခါထဲကသူသိလိုက်ပါပြီကလေး"
"ကလေး "
"ဆရာဖေဖေ"
"စိတ်မကောင်းပါဘူးငါ့ညီဦးလေးအနားယူသွားပါပြီ"
"မဟုတ်ဘူးအီးးဟင့်မဟုတ်ဘူးမလာဆရာဟင့်ကိုကိုမဟုတ်ဘူးမလာဆရာပြောတော့ဖေဖေကတစ်လဆိုအခုတော့တရက်တောင်မရောက်သေးဘူးဟင့်"
"ကျွီ"
"ကလေးရယ်လေးလေးအနားယူပါစေတော့"
"မဟုတ်ဘူးကိုကိုဖေဖေကကလေးနဲ့တူတူနေအုံးမှာလို့ပြောတယ်အရင်ကကလေးမှာဖေဖေပဲရှိတော့တာဖေဖေမရှိလို့မဖြစ်ဘူးဟင့်"
"ကလေးကိုကို့ကိုကြည့်အခုကလေးဘေးမှာကိုကိုရှိတယ်လေ"
"ဟင့်အီးးဟီးး"
ဇေယျအဲ့ဒီညမှာပဲကလေးဖေဖေရဲ့စျာပနအတွက်စီစဥ်လိုက်ရတော့တယ်။ကလေးကိုသူ့နားမှာပဲထားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ဆွေမျိုးတွေပြစ်ထားတဲ့ကလေးကသူ့ဖေဖေပြီးရင်သူ့ကိုအားကိုးဆုံးနဲ့ခင်တွယ်ဆုံးပဲ။
(အမှောင်ခန်းမရေးတတ်လို့အဆင်မပြေဖြစ်သွားရင်ခွေးလွှတ်ကြပါ)
#May
*ေဇယ်+သုခ*
"ဆရာအေဖအေျခေနေလး..."
"စိတ္မေကာင္းပါဘူးငါ့ညီရာလူနာကတစ္လပဲခံေတာ့တယ္။ဒီတစ္လအတြင္းကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားေပးပါ။လူနာကိုအားရွိမဲ့အစားအစာေတြေကြၽးေပးေနာ္ညီ။"
"ဟင့္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ဟင့္"
"ေဇယ်သဳခေလးကိုႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္အုံး"
"ဟုတ္ကဲ့အကို"
"ဒါဆိုအကို႔ကိုခြင့္ျပဳအုံးလူနာေတြၾကည့္ရအုံးမွာမို႔။ၿပီးေတာ့ေဇယ်အေၾကာင္းရွိရင္ကိုယ့္ကိုဖုန္းစက္ေနာ္။"
"ဟုတ္အကို"
"အီးးးဟီးးးဟင့္"
"ကေလး"
"ဟင့္ကိုကိုေဖေဖ ေဖေဖကေလကေလးသာဒီထက္မကအလုပ္လုပ္နိုင္ခဲ့ရင္..."
"အင့္"
ေဇယ်ကေလးကိုဖက္ထားေပးလိုက္တယ္သူ႕ကေလးေလးအေဖဒီေလာက္ထိျဖစ္မယ္လို႔မထင္ထားခဲ့တဲ့သူ႕အျပစ္။ကေလးေလးနဲ႕ကလပ္မွာမေတြ႕ခင္ထဲကသူ႕ကေလးေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းခဲ့မလဲ။သူသာကေလးတို႔သားအဖနဲ႕ေစာေစာေလးဆုံခဲ့ရမွာ။အခုေတာ့...
"အီးးးဟီးးးဟင့္ကိုကိုကေလးဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ကေလးေပါ့ေလ်ာ့လို႔ေဖေဖဒီလိုျဖစ္ရတာ။ဟင့္ကေလးသာအေစာထဲကႀကိဳသိခဲ့ရင္ေဖေဖဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ဟင့္အခုေတာ့ကေလးေၾကာင့္...."
"မဟုတ္ဘူးမငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္ကေလးေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ဘယ္ေျပာလို႔ရမလဲေလးေလးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားၿပီးအားရွိမဲ့အစားစာေတြေကြၽးရင္ျပန္ေကာင္းနိုင္မွာပဲဟာ။ကိုစက္ကကိုကို႔ကိုေျပာသြားတယ္ေလးေလးကအားရွိရင္ျပန္ေကာင္းနိုင္တယ္တဲ့။"
အမွန္ေတာ့ေဇယ်လိမ္လိုက္တာပါ။ေလးေလးကတစ္လေတာင္မခံဘူးလို႔ကိုစက္ေျပာသြားထဲကသူ႕ကေလးေလးသာသိရင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဝမ္းနည္းၿပီးခံစားေနလိုက္မလဲ။
"ဟင္ ဟင့္တကယ္လားဟင္ကိုကိုေဖေဖကအားရွိရင္တကယ္ျပန္ေကာင္းနိုင္လာ။"
"တကယ္ေပါ့မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္ေလးေလးေရွ႕လဲမငိုနဲ႕ေလးေလးကိုစိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားၿပီးအားရွိမဲ့အစားအစာေတြေကြၽးၾကမယ္ေနာ္။"
"ဟင့္ဟုတ္ကဲ့ကိုကိုေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္ကေလးတို႔သားဖကိုအစစအရာရာကူညီေပးလို႔ကိုကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ဟင့္။ေနာက္ၿပီးကိုကို႔ကိုေက်းဇူးလဲျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ဟင့္။"
ေဇယ်ကေလးရဲ႕ေက်ာေလးကိုအသာေလးပုတ္ေပးၿပီး။
"မလိုပါဘူးကြာကေလးသာကို႔ကိုရဲ႕အနားမွာတစ္သက္လုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕ေနဖို႔ပဲလိုတာ။"
"ဟင့္ဟုတ္"
"ဒါဆိုကိုကိုေလးေလးတြက္အစားအစာသြားဝယ္လိုက္အုံးမယ္ဒီမွာပဲေစာင့္ေနေနာ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုကို"
*****************
*ေသြးသစ္ကမၻာ+သူရပိုင္*
"ကြၽီ"
"အင္းးးဟင္းးးပူ ပူတယ္"
"ေဟ့ခင္ဗ်ား"
"ဘုတ္""အာ့"
ကမၻာမထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ေတာ့ပါ။သူ႕လူလုပ္လို႔သူ႕ကိုယ္မွာလဲအကၤ်ီၾကယ္သီးေတြလဲျပဳတ္ကုန္ၿပီ။ကမၻာလဲေဆးမိခဲ့ပင္မဲ့ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တယ္။ဒါပင္မဲ့ဒီလူကိုျမင္ရင္စိတ္လႊတ္ခ်င္ေနမိတယ္။
"သူရခင္ဗ်ားမ်က္လုံးကိုဖြင့္ၿပီးက်ဳပ္ကိုေသခ်ာၾကည့္အာ့က်ဳပ္ဘယ္သူလဲသိလာ။"
"ကမၻာသိတယ္လို႔အင္းးးဟင္းးကမၻာပူတယ္ဟင့္"
"ခနပဲတံခါးပိတ္လိုက္အုံးမယ္။"
"ေဂ်ာက္"
"ဟင္သူရခင္ဗ်ား"
ကမၻာတံခါးပိတ္ၿပီးအလွည့္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္အံ့ၾသမွင္သက္သြားတယ္။
သူရပူတဲ့ဒဏ္မခံစားနိုင္တာနဲ႕ကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္တာေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးနဲ႕အေပၚကပိတ္စေတြနဲ႕ရင္ဘတ္တဝိုက္ၾကပ္ထုပ္ေနေအာင္စီးထားတာရယ္ပဲရွိေတာ့တယ္။
"အင္းးဟင္းးဟင့္လာခြၽတ္ေပးေလ"
သူရအေပၚကပိတ္စေတြပတ္ထားတာအရင္ကသူ႕အေမပတ္ေပးၿပီးခြၽတ္ေပးပင္မဲ့အခုေတာ့မမွီတမွီေလးခြၽတ္ေနတာမရေတာ့ကမၻာကိုခြၽတ္ခိုင္းေနတာ။ကမၻာကျပဴးၿပီးၾကည့္ေနေတာ့သူရစိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။နကိုယ္ထဲကမြန္းၾကပ္ၿပီးဒီပိတ္စေတြေၾကာင့္အသက္ရႈရခက္ခဲရတဲ့ၾကားထဲ။
ကမၻာသူရေအာ္မွအသိဝင္ၿပီးအျမန္အနားသြားၿပီးခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္အသက္ရႈရခက္ေနလိုက္မလဲ။ဘာလို႔ဒါႀကီးဝတ္ထားေနရတာလဲ။ကမၻာခြၽတ္ခ်လိဳက္ေတာ့အေနာက္ကဆိုေတာ့မျမင္ရ။
"အင္းးဟင့္ကမၻာလိုခ်င္တယ္"
သူရကမၻာဘက္လွည့္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့။
သူရအသိစိတ္မရွိေတာ့ပါ။
ကမၻာျမင္လိုက္ရတာကဒါဆိုသူရကဒီပုံစံနဲ႕ေနလာခဲ့တာေပါ့ေလ။သူရရဲ႕နို႔ႏွစ္လုံးကမိန္းကေလးေတြလိုတအားမေဖာင္းပင္မဲ့ဆူထြက္ေနတာေတာ့ေယာကၤ်ားေလးေတြလိုေတာ့မဟုတ္။ကမၻာတံေတြးေတြခနခနၿမိဳခ်ေနရတယ္ဒီလူနဲ႕ေတြ႕မွပဲ။
"ခင္ဗ်ားက်ားခံတြင္းထဲေရာက္ေနၿပီေနာ္"ၾကမ္းရမ္းျပစ္လိုက္ရင္လဲဒီလူစုတ္ျပတ္သတ္သြားေတာ့မယ္။"
"အာ့ ဟာ့ အားးရွီးး"
သူရကမၻာရဲ႕အငယ္ေကာင္ကိုကိုင္ၿပီးအထက္ေအာက္လႈပ္ရွားေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
"သူရအာ့မရေတာ့ဘူးကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားထဲဝင္ခ်င္ေနၿပီ"
"အင္းးဟင္းးငါလည္းလိုခ်င္တယ္"
ကမၻာသူရနို႔ေလးကိုတစ္ဖက္ကလက္နဲ႕ကလိေပးၿပီးတစ္ဖက္ကစို႔ေနလိုက္တယ္။
"အင့္ဟင့္"
"ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္"
"အာ့ျဖည္းျဖည္းစို႔ပါနာတယ္"
ကမၻာနို႔စို႔ေပးေနရင္းသူရေဘာင္းဘီခြၽတ္ၿပီးသူ႕ေဘာင္းဘီပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ကမၻာတြက္မထူးဆန္းေတာ့ပါသူရကအဂၤါႏွစ္ခုပါမွန္းအစထဲကသိတာမို႔။
"ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္"
ကမၻာလက္တစ္ဖက္ကသူရရဲ႕နို႔ေလးကိုေခ်ေပးလိုက္တယ္။လက္တစ္ဖက္ကသူရရဲ႕ပိပိေလးကိုပြတ္ေပးၿပီးသာယာေအာင္လႈပ္ရွားေပးေနလိုက္တယ္။
"အာ့ဟာ့"
"အာ့တအားမေခ်နဲ႕ဟင့္"
သူရနာက်င္ေနပင္မဲ့ေဆးရွိန္ေၾကာင့္သူဒီထက္မကလိုခ်င္ေနၿပီ။မ်က္လုံးေလးေတြေမွးစင္းေနၿပီးကမၻာရဲ႕အျပဳစုေအာက္သာယာေနၿပီးသူ႕ပိပိေလးလဲအရည္ေတြ႐ႊဲေနၿပီ။
ကမၻာသူရရဲ႕ပိပိေလးအရည္ေတြ႐ႊဲေနမွန္းသိၿပီး။
"အြန္းးႁပြတ္စ္အားးးးအာ့ အြန့္ အြန္းး"
ကမၻာသူရသာယာမူခံစားေနခ်ိန္သူ႕ညီေလးကိုသူရပိပိထဲတစ္ဆုံးထိုးထည့္လိုက္ေတာ့နာသြားတဲ့သူ႕လူကိုအနမ္းေလးနဲ႕ျပန္ေခ်ာ့ေပးလိုက္တယ္။
"အာ့ အားးရွီးးအခ်စ္အာ့ေမာင္ကိုညီးေပး"
"ဟင့္အာ့ေမာင္အဲ့နားေလးျမန္ျမန္"
သူရအစကနာက်င္ေနပင္မဲ့ေဆးရွိန္နဲ႕အတူသာယာမူကိုခံစားလိုက္ရေတာ့ပိုေတာင္းေနမိသည္။အသိစိတ္မရွိလို႔သာကမၻာသုံးႏႈန္းသလိုေမာင္လို႔သူရေခၚေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကမၻာအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာသူရခံစားလို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာေလးကိုပိုေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။သူရပိပိထဲေသြးစေလးေတြေတြ႕လိုက္ပင္မဲ့။
"အာ့ေမာင္ျမန္ျမန္ငါၿပီးခ်င္ေနၿပီဟာ့"
"ေမာင္လဲၿပီးေတာ့မယ္တူတူၿပီးရေအာင္။"
"အာ့ဟာ့အားရွီး"
ကမၻာအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေဆာင့္ေပးလိုက္ၿပီးသူရပိပိထဲထုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့တယ္။သူရရဲ႕ညီးေလးရဲ႕ၿပီးျမႇောက္ျခင္းအရည္ေတြလဲကမၻာဗိုက္ေပၚစင္သြားၿပီးသူရပိပိေလးထဲကအရည္ေတြလဲ႐ႊဲလို႔။
"အာ့အရမ္းမကိုက္နဲ႕နာတယ္"
သူရအေမာေျဖေနခ်ိန္ကမၻာသူရရဲ႕ရင္ဘတ္ေလးကိုအမွတ္အသားေတြေပးေနလိုက္တယ္။
"ႁပြတ္အခ်စ္နို႔ေလးေတြကတင္းေနတာပဲစို႔လို႔လဲေကာင္းကိုင္လို႔လဲေကာင္းေနတာပဲ"
"အခ်စ္ေမွာက္လိုက္"
သူရကမၻာေျပာသလိုေမွာက္လိုက္တယ္။
"အာ့"
"အားးရွီးးဟာ့"
"ေမာင္အာ့အဲ့နားေလး"
"ဒီနားေလးလာအားးရွီးးေကာင္းလိုက္တာအခ်စ္ရယ္အခ်စ္ရဲ႕ပိပိေလးေရာအခ်စ္ရဲ႕တြင္းေလးေရာလုပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ"
"အာ့ဟာ့အခ်စ္ညီးေပးေမာင္ကိုညီးေပး"
"အာ့ေမာင္ျမန္ျမန္အဲ့နားေလးငါၿပီးေတာ့မယ္"
ကမၻာသူရၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေဆာင့္သြင္းၿပီးအတူတူၿပီးေစလိုက္ေတာ့တယ္။
"အာ့ဟာ့ရွီးၿပီးၿပီ"
ကမၻာသူရရဲ႕တြင္းေလးထဲၿပီးဆုံးခင္းအရည္ေတြထုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့တယ္။သူရလဲေမာပန္းသြားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ကမၻာသူရရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီးသူရရဲ႕နဖူးေလးကိုအနမ္းေလးေပးၿပီသူရရဲ႕ကုတ္ပိုးေလးကိုအနမ္းေပးလိုက္ၿပီဖက္အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
***************
*ေဇယ်+သုခ*
ေဖေဖရယ္သားေတာင္းပန္ပါတယ္။သားေၾကာင့္ေဖေဖကအခုလိုျဖစ္ရတာပါ။သားသာအေစာႀကီးႀကိဳသိခဲ့ရင္ေဖေဖကိုကုေပးလို႔ရတယ္။သားသာေစာေစာေလးအလုပ္ရခဲ့ရင္ေဖေဖအတြက္ေဆးကုေပးလို႔ရတယ္။အခုေတာ့ဟင့္သား သားေၾကာင့္ေဖေဖအီးးဟင့္။
သုခကုတင္ေပၚအိပ္ေနတဲ့အေဖကိုစကားေတြေျပာေနမိသည္။အေနာက္မွာေဇယ်လာတာေတာင္မသိပါ။
ေဇယ်ကေလးသူ႕အေဖကိုေတာင္းပန္စကားေတြေျပာၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနထဲကသူဝင္လာတာျဖစ္သည္။အသာေလးအေနာက္ကေနၾကည့္ေနၿပီးသူလဲမ်က္ရည္ေတြဝဲေနမိသည္။သူသာကေလးတို႔သားအဖနဲ႕ေစာေစာေလးေတြ႕ခဲ့ရင္အခုလိုျဖစ္မွာမဟုတ္။
"ကေလး"
"ဟင္ကိုကို"
သုခကိုကို႔ကိုေတြ႕ေတာ့ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ေတာ့။
"ကေလးတအားမပြတ္နဲ႕ေလမ်က္လုံးေတြနာေနမွာေပါ့"
"ဟုတ္ကိုကို"
"လာကေလး ေလးေလးမနိုးခင္ထမင္းအရင္စားထားလိုက္ေနာ္"
"ဟင့္အင္းမစာေသးဘူးကိုကိုမစားခ်င္ဘူး"
"မစားလို႔မရဘူးေလးကေလးအားရွိမွေလးေလးကိုျပဳစုေပးလို႔ရမွာေပါ့အားမရွိရင္ဘယ္လိုလုပ္ျပဳစုေပးမလဲလာစားလိုက္ေနာ္ကိုကိုလဲဗိုက္ဆာေနၿပီတေယာက္ထဲမစားခ်င္ဘူးကေလးပါလာစားေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုကို"
"အင္းး"
"ဟင္ေဖေဖ"
သုခနဲ႕ေဇယ်ထမင္းစားေနတုံးကုတင္ေပၚက ကေလးရဲ႕ေဖေဖအသံၾကားလိုက္လို႔ထမင္းဆက္မစားၾကေတာ့ပဲကေလးရဲ႕ေဖေဖနားသြားလိုက္ၾကေတာ့တယ္။
"ေလးေလး"
"ေဖေဖသက္သာလားဟင္ဘယ္ေနရာအဆင္မေျပျဖစ္ေနေသးလဲ"
"သား"
သုခအေဖပါးစပ္နား နားေလးကပ္လိုက္ၿပီးအေဖေျပာမဲ့စကားနားစြင့္ေနလိုက္တယ္။
"ေဖေဖဘာေျပာခ်င္လို႔လဲဟင္"
"သားေမာင္ေဇယ်ကိဳေခၚေပး"
"ကိုကိုေဖေဖကကိုကို႔ကိုေျပာခ်င္လို႔တဲ့"
ေဇယ်ေလးေလးနားသြားထိုင္ၿပီးေလးေလးေျပာမဲ့စာကားနားစြင့္ေနလိုက္တယ္။
"ေလးေလးဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ။"
"ေမာင္ေဇယ်ေလးေလးသားကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါေလးေလးမင္းဆီအပ္ပါတယ္ၿပီးေတာ့ေလးေလးတို႔သားဖကိုေစာင့္ေရွာက္ထားေပးလို႔လဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။"
"စိတ္ခ်ပါေလးေလးကြၽန္ေတာ္သုခကိုမေသမခ်င္းေစာင့္ေရွာက္သြားမွာပါ"
"အဟြတ္ အဟြတ္ေလးေလးေက်နပ္ပါတယ္သားကိုလဲစိတ္ခ်ပါၿပီအဟြတ္ ဟြတ္"
"ေလးေလး"
"ေဖေဖ"
"ကိုကိုေဖေဖကိုေခၚေပးပါအုံး"
"ေလးေလး ေလးေလး"
"အီးဟီးးကိုကိုေဖေဖကိုေခၚေပးပါအုံး"
"ဟလိုကိုစက္ေလးေလးေခၚလို႔မရေတာ့ဘူးလာၾကည့္ေပးပါအုံး"
"ေဖေဖဟင့္အီးးဟီးးေဖေဖရယ္သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕"
"ကြၽီ"
"ကိုစက္ေလးေလးေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး"
"ဆရာေဖေဖကိုေခၚေပးပါအုံး"
"ခနအကိုစစ္ၾကည့္အုံးမယ္"
"ဟင့္အီးးဟီးးကိုကိုအင့္"
"ေဇယ်ကေလးကိုေပြ႕ဖက္ေပးထားလိုက္တယ္။ကိုစက္သူ႕ဘက္လွည့္ၾကည့္ၿပီးေခါင္းခါထဲကသူသိလိုက္ပါၿပီကေလး"
"ကေလး "
"ဆရာေဖေဖ"
"စိတ္မေကာင္းပါဘူးငါ့ညီဦးေလးအနားယူသြားပါၿပီ"
"မဟုတ္ဘူးအီးးဟင့္မဟုတ္ဘူးမလာဆရာဟင့္ကိုကိုမဟုတ္ဘူးမလာဆရာေျပာေတာ့ေဖေဖကတစ္လဆိုအခုေတာ့တရက္ေတာင္မေရာက္ေသးဘူးဟင့္"
"ကြၽီ"
"ကေလးရယ္ေလးေလးအနားယူပါေစေတာ့"
"မဟုတ္ဘူးကိုကိုေဖေဖကကေလးနဲ႕တူတူေနအုံးမွာလို႔ေျပာတယ္အရင္ကကေလးမွာေဖေဖပဲရွိေတာ့တာေဖေဖမရွိလို႔မျဖစ္ဘူးဟင့္"
"ကေလးကိုကို႔ကိုၾကည့္အခုကေလးေဘးမွာကိုကိုရွိတယ္ေလ"
"ဟင့္အီးးဟီးး"
ေဇယ်အဲ့ဒီညမွာပဲကေလးေဖေဖရဲ႕စ်ာပနအတြက္စီစဥ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ကေလးကိုသူ႕နားမွာပဲထားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ေဆြမ်ိဳးေတြျပစ္ထားတဲ့ကေလးကသူ႕ေဖေဖၿပီးရင္သူ႕ကိုအားကိုးဆုံးနဲ႕ခင္တြယ္ဆုံးပဲ။
(အေမွာင္ခန္းမေရးတတ္လို႔အဆင္မေျပျဖစ္သြားရင္ေခြးလႊတ္ၾကပါ)
#May