"NARITO ka na pala, Zach. May bisita tayo, Emmy?"
"Magandang umaga sa inyo. Ako po si Nick—"
"He's my dad, Lola. Ang totoong daddy ko!"
Ang pagkamangha ay agad lumatay sa mukha ng matandang babae. "Nagbalik na ang memorya mo, Emmy?"
"H-hindi pa, Mama..."
"Kung ganoon ay paano ninyo nalamang siya ang daddy ni Zach?" Pilit nitong pinagtatakpan ang takot sa pagsisikap na maging kalmante. Inilapag nito sa sahig ang dalawang supot ng groserya na pinamili sa bayan.
"Ako ang magpapaliwanag sa inyo, Lola," Zach said eagerly. Sinimulang ikuwento ni Zach sa abuela ang unang pagtatagpo nito at ng mga Navarro hanggang sa kahapong makita nito ang wedding picture ng mga magulang sa family room sa mansion sa Alta Tierra.
Nanatiling tahimik ang matandang babae lalo na nang ipakita ni Zach ang album at ikompara iyon sa mga larawang nasa ibabaw ng television. Leoncia sighed in resignation. Napuno ng lungkot ang mukha. Nilapitan ito ni Zach at niyakap.
"Lola, hindi kita iiwan. Alam mo iyan."
May sumilip na mga luha sa mga mata ng matanda pero ibinalik iyong pilit. Nang magtanong si Nick kung paano napunta sa baryo ng Isidro si Alaina/Emmy ay muling narinig ni Emmy ang kuwento sa ikatlong pagkakataon.
"Nais kong iuwi ang aking mag-ina, Mrs. Javier," deklara ni Nick sa tinig na hindi nangangailangan ng pasubali o pagtutol mula sa kanino man. May palagay si Emmy na haranganman ito ng isang batalyong sundalo ay hindi ito maaawat.
Zach was only too excited. Subalit si Emmy ay naroon pa rin ang takot sa kabila ng lahat. This place had been her home for the last fifteen years. Kinatatakutan niyang harapin ang ano mang bagay sa labas ng bahay at lugar na kinasanayan niya.
"Si... si Emmy ang magpapasya niyan, Mr. Navarro." Gumagaralgal ang tinig nito.
"Dad, isama natin si Lola Leoncia."
"Apo—"
"Lola, kailangan mong sumama. Hindi ako papayag na maiiwan ka rito."
"Wala akong tutol na sumama kayo, Mrs. Javier. Kayo ang nakikilala ng asawa ko at anak sa nakalipas na labinlimang taon. Hindi ko nais na biglain silang alisin sa buhay ninyo. O kayo sa kanila."
"Talaga bang nakatitiyak kayong si Emmy ay inyong asawa, Mr. Navarro? Ang sabi ninyo ay namatay sa plane crash ang inyong asawa."
"That's what we thought. Dahilan upang hindi namin maisip na ipahanap siya," he said grimly. Napuno ng galit ang dibdib niya. "May gumamit sa pasaporte ni Alaina at bumiyahe bilang siya. Hanggang ngayon ay walang DNA sa mga pasaherong nangamatay sa plane crash na tumugma sa asawa ko.
"At nariyan ang mga larawan bilang ebidensiya, Mrs. Javier. Ang photography bilang hobby ni Alaina. We still have the pictures she took in her studio in my house. We can easily compare the style. And I would always know my wife even forty years from now. Even with that ugly scar on her forehead and arm.
"Nagdadalang-tao marahil ang aking asawa nang panahong iyon na hindi niya nalaman. And I know she had a caesarean scar from our first child. Zach is a spitting image of my father when Franco was Zach's age. And her Tiya Andrea would recognize her, too.
"Just as our mayor doma would. Si Nana Tonia ang halos nagpalaki sa aking asawa. And if those weren't enough, I can request a DNA. Kung ikapapanatag ng dibdib ninyo."
Huminga nang malalim si Leoncia. "Hangga't hindi nagbabalik ang memorya ni Emmy ay mananatiling misteryo ang nangyari sa kanya. Kung paanong natagpuan siya hindi malayo sa accident site sa ibaba ng bangin..." Tumingin ito kay Nick. "At ipinaaalala ko sa inyo, Mr. Navarro, na dalawang doktor ang nagsabing maaaring hindi na magbalik ang memorya ni Emmy."
Nick was speechless for a while. Niyuko si Emmy. Puno ng pag-ibig at pananabik ang mga matang itinunghay ni Nick sa kanya. Hinawakan nito ang mukha niya at itinaas dito.
"Then we will start making new memory, sweetheart," he said softly, a catch in his throat.
Emmy/Alaina bit her lower lip. She wanted to believe that this man was her husband. Naroon ang damdaming pamilyar ito sa kanya. Hindi niya maramdamang ibang tao ang yumakap sa kanya kanina. Hindi siya nakadarama ng takot dito. Sa halip ay nag-iiba ang bilis ng pintig ng puso niya kapag hawak siya nito.
"Ngayong nabanggit ninyong maaaring may gumamit ng pasaporte ng inyong asawa patungong Rome, Mr. Navarro, nais ko ring sabihin sa inyo ang kakaibang takot na tuwina'y nararamdaman ng asawa ninyo. Ang kagustuhan ni Emmy na huwag lumabas ng Isidro at manatiling nasa bahay lamang—"
"Ano ang ibig ninyong sabihin?" he asked sharply.
"Her fear to go to other places was unexplainable. Kahit si Emmy ay 'di kayang ipaliwanag. May kinatatakutan siya. At ang kinatatakutan niyang iyon ay may kinalaman marahil sa taong nagpanggap bilang siya at sumakay sa eroplanong iyon patungong Roma. Hindi iyon mahirap hulaan."
Hindi muling nakapagsalita si Nick. May katwiran ang matandang babae. Hindi mapapa-subalian ang lohiko sa sinabi nito.
"It could have been theft—"
"Or a kidnap for ransom gone sour," agap ni Leoncia. "Sinabi ni Zach sa amin ang tungkol sa inyong pamilya, Mr. Navarro. You are a very wealthy man. It isn't far-fetch to think that your wife must have been kidnapped. Kung paano siyang natagpuan sa bangin, only Emmy can tell. At ngayong nalaman ko ang kuwento mo, ngayon ako nakatitiyak nang lubusan na hindi kabilang sa mga pasahero ng bus si Emmy."
SA KABILA ng pagtutol ni Leoncia at ng pag-aalangan ni Emmy ay iniuwi ni Nick ang asawa at anak sa Sto. Cristo sa mismong oras na iyon. Two days later, ipinasundo ni Nick si Leoncia na inasikaso muna ang isang malayong kamag-anak upang tumao sa bahay nito.
Emmy was overwhelmed. Sinikap niyang sanayin ang sarili sa pagbabago ng pangalan niya. Maraming taon ding 'Emmy' ang tawag sa kanya ng mga nakakakilala sa kanya sa Isidro. Now she was 'Alaina' or 'Laney' as Nick fondly called her.
Ang mayordoma ay naghisterya sa galak nang makita siya. Halos madurog ang mga buto niya sa yakap nito.
Nang makatagpo ni Alaina ang panganay na anak, hindi napigilan ang bugso ng damdamin sa magkabilang panig. Hindi kinailangan ang pagbabalik ng memorya upang pagdudahanganak niya si Drew. And Drew was crying and laughing while hugging her younger brother.
"I can't explain my feelings when I saw you at the boat. I wanted to take you in my arms..." Drew said tearfully.
"Me, too," Zach said with a catch in his throat. "Next to Mom, you're the prettiest woman I've ever seen."
Drew ruffled her brother's hair and smiled through her tears. "I don't mind playing second-best to Mom." Masuyo nitong nilinga si Alaina, nagpipigil na muling maiyak. Pagkatapos ay inilipat ang tingin sa ama na tila hindi na gustong ialis ang mga mata sa asawa.
Muli nitong binalingan si Zach. "I want you to stay with me, dear brother, for a long, long time!" deklarasyon ni Drew sa kapatid na halos ayaw na nitong bitiwan. Habang si Zach ay hindi malaman kung paano kokontrolin ang damdamin. "When I'm through loving and spoiling you, I will kick your sexy butt back to Daddy and Mommy."
Everybody laughed.
Sa mga kamag-anak ay natuon nang husto ang pansin ni Zach kay Xander lalo na nang malaman nitong kailan din lang nakabalik sa tunay na pamilya ito. Tulad ni Xander noong una, Zach was overwhelmed with so many relatives. The Navarros are close-knit family.
Zach was so thrilled that one of her uncles had been an international racer; na ang pinsang si Xander ay nagkakarera pa rin paminsan-minsan; that he had an ex-supermodel cousin-in-law. Her mother even had Vogue copies where Shannon was on the cover.
Most of all, Zach was very thrilled that two of his cousins's husbands were ex-Navy SEALs—Ivan and Brad, who both indulged Zach and told tales from some of their assignment.
Ang balita ng pagkakabalik ni Alaina ay pinanatili munang para lamang sa pamilya Navarro at sa mga kamag-anak by affinity. Dahil na rin sa pagpipilit ni Alaina na huwag humantad at umalis ng Sto. Cristo. Muli ang dahilan ay ang di-maipaliwanag na takot.
Kahit si Bernard Fortalejo at ang pamilya nito ay dumating sa Sto. Cristo upang i-welcome si Alaina. And again, Zach had met his cousin-in-laws comrade—Trace Lavigne.
Along with Andrea, na hindi matuyo ang mga luha pagkakita sa pamangkin kahit hindi niya ito maalala, the Navarros trekked to Sto. Cristo to see her. Ang iba'y piniling umuwi sa Pilipinas upang makita siya. Kahit ang mga kamag-anak ni Nick sa panig ni Monica Montano ay umuwi sa Pilipinas para lamang makita at makumusta si Alaina.
Sa kauna-unahang pagkakataon mula nang iuwisiya ni Nick sa villa ay noon lamang napanatag nang husto ang loob ni Alaina na siya nga ang asawa ni Nick Navarro. Ni isa sa miyembro ng pamilya Navarro na dumalaw sa kanya ay walang nagdudang ibang tao siya.
Kung ano-anong haka-haka ang nabuo sa posibleng nangyari sa kanya. At lahat ay sa iisang konklusyon nagkakaisa. Sinang-ayunan ng mga ito ang hinala ni Leoncia na maaaring attempted kidnapping ang nangyari sa kanya na natakasan ni Alaina sa kung ano mang paraan.
Sa nakalipas na halos tatlong linggo, hindi umaalis si Nick sa tabi niya, malibang kausap niya ang pamilya o ang anak tulad na lamang ng sandaling iyon. Nakayakap at nakahilig sa balikat niya si Drew sa isang pandalawahang settee. Zach went horseback riding with his father and brother-in-law, Jace.
At tama ang hinala ni Alaina. Two days ago, ipinahihiwatig na ni Zach ang pagnanais na maging piloto lalo at nalaman nitong isang piloto rin si Jace. That Jace had piloted the Navarro's Learjet. At na ang mga tiyuhin ay marunong magpalipad ng chopper. Kahit ang tiyahin nitong si Jenny noong kabataan nito ay marunong din.
"Hindi ko nais na putulin ang honeymoon mo, Drew," aniya rito, hinaplos-haplos ang buhok ng anak. Dalawang linggo na niyang kasama ang anak subalit hindi matapos-tapos ang pananabik nila sa isa't isa. There were even nights whereDrew decided to sleep beside her.
Parehong nagbigay sina Nick at Jace.
Sa kandungan niya ay album kung saan si Drew lahat ang naroroon mula pagkasanggol. Ilang beses na niyang binalik-balikan ang album ng anak at nilang dalawa ni Nick subalit kahit kudlit ng alaala ay hindi man lang gumitaw sa isip niya. And every time she saw Drew's picture when she was a child, hindi maiwasan ni Alaina ang mapaiyak.
"I've lost you for many years, Mom," ani Drew na sinikap pigilin ang paghikbi. "Jace understands."
Alaina smiled poignantly. "Nakikita ko ang pagmamahal ni Jace sa iyo, Drew. Ni hindi niya magawang iwan ka ng tingin kahit kausap kita."
"Tulad ni Daddy sa iyo?" Drew teased.
A small smiled curved Alaina's lips. Totoo ang sinabi nito. Sa kabila ng mga taong nakapaligid kay Alaina, always Nick's eyes would find her. Siya man ay ganoon din. Natutuklasan na lang niyang pagtingala niya ay nakatitig ito sa kanya sa ibabaw ng ulo ng mga kamag-anak.
"Sana'y makaalala ako. I want to remember you and Nick and everybody else," she said frustratingly.
"You will remember, Mommy. In time. Sapat nang hindi ka nangingilag kay Daddy at sa akin. I know your heart remembers."
"My heart remembers..." pag-uulit niya. "That's really very romantic, Nikki."
Drew gasped. Napatuwid ng upo. "Tinawag mo akong 'Nikki!'"
"Does that mean anything?"
"A memory from my childhood, Mommy. Ikaw lang ang tumatawag sa akin niyan..."
"Then I must really be your mother..." she teased.
"You are. Hindi ako nagduda nang una kitang makita. And I am so glad you're back in our lives... in Daddy's life. With my little brother as a big bonus!"
NASA balkonahe si Alaina at nakatanaw sa berdeng lupain na halos hindi na niya maaninag. Nagsisimula nang magkanlong ang araw sa likod ng mga bundok at kumakalat na ang dilim. Sa loob ay naririnig niya ang banayad na lagaslas ng tubig sa banyo. Naroon si Nick at naliligo. Siya ay nauna nang nag-shower pagkahapunan.
Hindi niya mapigilan ang nararamdamang pananabik. Ito ang unang pagkakataong nagka-sarilinan sila at wala ang alinman sa mga kamag-anak na nagsiuwi na sa Maynila. Ang iba sa mga iyon ay babalik na rin sa America ilang araw mula ngayon. Ang ilan ay nasa Alta Tierra at sinasamantala ang pagkakataon upang mag-horseback riding at maglunoy sa dagat.
Si Zach, kasama ni Leoncia ay nasa Alta Tierra din. Bumalik sa Montefalco sina Jace at Drew noong isang araw pa, and already she was missing her daughter. But Drew promised to be back; that Jace had to settle yet some important matters with Tristan. At sa pagkakaalam niya ay may ipinangako si Drew sa bunsong kapatid. Something like a polo game. She failed to catch that.
Life had been good. Nick's nephew had finally returned to his parents, Zandro and Jenny, after being kidnapped when Xander was a little boy of four. And that was even more horrifying.
Drew's husband Jace had found his long lost twin Tristan; at natagpuan niya ang pamilya niya sa kabila nang kawalan pa rin niya ng memorya.
Nitong nakalipas na mga araw, bagaman hindi nawawalan ng tao ang villa mula nang dumating siya ay pribado nila ang gabi. They shared a room. Na ayon kay Nick ay ang silid nilang dalawa tuwing nasa Sto. Cristo sila. Iyon ang master bedroom.
But never did Nick make her feel uncomfortable. May mga pagkakataong nababasa niya sa mga mata nito ang damdamin. Gayunman ay hindi gumagawa ng hakbang si Nick upang isakatuparan ang damdaming iyon. Kontento na itong mayakap at mahagkan siya.
Takot siya sa dilim. Bagay na ipinagtataka ni Nick. Ayon dito, bago siya nawala o inakalang kasamang nasawi sa plane crash ay hindi siya nakakatulog nang may ilaw gaano man kalamlam iyon.
"I wish I knew what happened to you, sweetheart," Nick had told her in a voice that filled with anguish. And anger. Galit para sa mga taong may kagagawan ng pagkawala niya.
Sa unang gabi niya sa Sto. Cristo ay ang unang gabi rin na nakatulog siya nang mahimbing sa loob ng maraming taon. At first, she attributed it to fatigue. Subalit ang sumunod na mga gabi, sa kabila ng maaga siyang nagpapahinga ay ganoon din ang tulog niya. Ni hindi siya nagigising mula sa masamang panaginip.
At may mga sandali sa madaling-araw kung saan namumulatan niya si Nick na nakatitig sa kanya. Noong una'y napapasinghap siya at muling iiral ang takot subalit naroon ito lagi upang pawiin iyon at babalik siya sa pagtulog sa mga bisig nito.
She didn't remember anything about Nick. Lahat ng bagay sa kanya para dito ay nakabase lamang sa damdamin. Kung mayroon mang bagay na nakatitiyak siya ay ang damdaming ligtas siya sa mga bisig nito.
In Nick's arms, it felt home. Damdaming kahit si Philip ay hindi naipagkaloob sa kanya.
"W-why?" tanong niya nang minsang nagising siya at namulatan itong nakatitig sa kanya.
"Why what?" His face was too closed for comfort. Nararamdaman niya ang init ng hininga nito sa mukha niya. It sent shivers down her spine.
Natanto ni Alaina, mula nang una niyang makita si Nick sa Isidro, that he always had that effect on her. Such a delicious feeling. Nakakapanibago subalit damdaming hindi niya gustong itakwil.
"Hindi ito ang unang pagkakataong nagigising akong nakatitig ka sa akin," aniya.
"I won't tire watching you sleep, sweetheart,"
Nick had said. "My cup runneth over with love."
Her frown was intent. "I know that line from somewhere..." Ang mga mata niya'y dumako sa nakabukas na bintana. Namamanaag na ang liwanag sa likod ng mga bundok.
"Of course," sagot nito, itinaas ang ulo niya at iniunan sa braso nito at hinapit siya. She had sighed her content and shyly burrowed her face on his warm and naked chest. "It's one of our favorite songs..."
"Really?"
"Really. Gusto mong kantahin ko para sa iyo? You might remember. Naalala mo lang ang kanta," umaasam nitong sabi.
She had giggled like a teenager. "Okay."