"VERON?" she muttered the name with venom. "Paano nalaman ni Veron ang numerong iyan at ako ay hindi?"
"I must have given Veron this number inadvertently. I don't know, for heaven's sake! Telepono lang ay issue na sa iyo."
He took a calming breath. "Yes, Veron..."
"It's off office hour, Nick. So hindi nasasagot ni Sheila ang private line mo. Walang sumasagot sa bahay mo at sa penthouse. You've changed cp number again at hindi iyon alam ni Don Franco. Tinawagan niya ako."
"May emergency ba sa Alta Tierra?" he asked, a little bit worried. Sa sulok ng mga mata niya ay nakita niya ang ginagawang pagpaparoo't parito ni Bettina. Lumakad ito patungo sa tray at muling nagsalin ng alak at muli ring inisang-lagok iyon.
"Walang sinabi si Don Franco, just to return his call."
"All right, I will call my father," aniya. Pinutol ang pag-uusap nila ni Veron at hinanap ang incoming call kanina sa cell phone niya at tinawagan ang numerong nakarehistro doon.
Kaninong telepono ang gamit ng papa niya? Kailan pa gumamit ng cell phone ang mga magulang niya habang nasa Alta Tierra? This call must be very important. Tumahip ang dibdib niya. Baka may nangyaring hindi maganda kay Franco.
"Papa? Yes..." Nakahinga siya nang maluwag nang marinig ang tinig ng ama.
"Nick, nais kong magtungo ka ngayon din dito—"
"Why? May nangyari ba sa Tita Bea?" Ang naglahong kaba ay muling nanahan sa dibdibniya. Beatriz was like a second mother to him. At mahal niya ang stepmother. Tulad din ng pagmamahal niya sa sariling ina, kay Monica, noong ito'y nabubuhay pa.
Si Bettina ay napahinto sa ginagawa at tinitigan siya.
"Beatriz is fine. Never have been fine. Pumunta ka rito, Nick. Mahalagang bagay. Gamitin mo ang chopper."
"Papa, three days on leave ang standby pilot. Bukas pa ang balik."
"Don't be an ass, son. I know you can fly that piece of steel!"
Napabuntong-hininga siya. Another of the old man's caprices? "All right, Papa. Nariyan ako first hour in the morning."
"No, Nick. Hindi ko kailangang maghintay ng bukas. Be here in an hour or so. Inaasahan kong bago mag-alas-nueve ay narito ka na."
There was something in his father's voice he couldn't place. Well, maliban sa commanding tone. At ang paggamit ng ama ng cell phone. This was a first. Kunsabagay ay may-edad na si Franco Navarro. May apo na sa tuhod kung tutuusin.
"I'll be there." He pressed the disonnect button at nilingon si Bettina. "Si Papa," he informed her unnecessarily. "Kailangan kong umalis at magtungo sa Alta Tierra ngayon din."
"May nangyari ba?" she asked, her voice sharp.
Nagkibit siya ng mga balikat. Tinungo niya ang pinto. "Wala akong ideya. But I don't think there's an emergency." He paused, then looked at her. Nahuli niya ang pananalim ng mga mata nito. "Bettina..." He cleared his throat. "I am serious about what I said earlier."
"Get out, Nick!" she almost screamed. At napahugot ng hininga si Nick sa nakita niyang poot sa mga mata nito. "Pag-isipan mong mabuti ang sinasabi mo. Hindi ako papayag!"
"Hindi punto rito kung papayag ka o hindi. I am giving you the dignity of knowing that I am ending the affair."
"Hindi mo alam ang sinasabi mo, Nick. Sino ang nag-udyok sa iyong gawin ito?"
"Sarili kong desisyon, Bettina. Na dapat ay noon ko pa ginawa." Tuluyan na siyang lumabas ng apartment nito. How he wished he had ended the relationship years ago.
With a heavy sigh. Inalis niya sa isip niya si Bettina at itinuon iyon sa ama. Nick was puzzled. Si Alvaro ay tinawagan siya kanina habang nasa sasakyan siya. Ayon sa katulong sa mansion sa Quezon City ay nais ni Franco na umuwi rin ito sa Alta Tierra.
But Alvaro wouldn't leave his granddaughter unless there was an emergency. At hindi iniisip ni Alvaro na emergency ang pagtawag ni Franco dahil tiyak na sasabihin iyon ng kasambahay. He smiled at the thought of his older brother. Naloloko ang kapatid niya sa anak ni Nayumi at ni Ivan. Since Kristine's death, parang ngayon pa lang uli naka-recover si Alvaro. It took a grandchild for his brother to be happy again.
Bigla niyang naisip ang sarili. Darating ba ang panahon kung saan malilimutan niya si Alaina sa paglitaw ng isang apo mula kay Drew at Leandro? Napailing siya. A grandchild is a grandchild. Mamahalin niya ang darating na apo kung sakali. But he didn't think a dozen grandchildren would take Alaina's place in her heart.
Naroon pa rin ang sakit sa dibdib niya. Hindi na sintindi ng dati subalit naroroon pa rin. Kung kailan iyon mawawala tuwing sumasagi sa isip niya si Alaina ay hindi niya alam.
INILAPAG ni Nick ang chopper sa helipad sa tuktok mismo ng mansion. Ipinasya niyang sa itaas ibaba ang chopper kaysa sa helipad sa gilid ng mansiyon. Mas komportableng lumapag sa deck dahil may mga ilaw roon. Inaasahan niyang naroroon ang ama, impatiently waiting for him, kung ang pagbabasehan ay ang urgency sa tinig nito.
Subalit hanggang sa makababa siya sa groundfloor ay walang sumalubong na ama. Sa halip ay sinabi ng katulong na nasa family room ang mga magulang at ang dalawang mga bisita; na katatapos lang maghapunan ng mga ito.
Napakunot-noo siya. May bisita sila sa mansion sa ganitong oras ng gabi? Iyon ba ang dahilan kung bakit binali ng ama ang batas nitong huwag gagamit ng cell phone habang nasa Alta Tierra? Anong napakahalagang bagay ang dahilan ng ama para papuntahin silang dalawa ni Alvaro sa Alta Tierra?
Puzzled, binilisan niya ang lakad patungo sa family room. Nakabukas iyon at natatanaw niya ang mga magulang na magkatabi sa sofa habang kausap ang isang wari'y pamilyar na bulto. May isa pang nakatayo sa likod ng sofa at nakikinig.
Lumalim ang kunot ng noo niya nang makilala ang dalawang bisita. Sina Caleb at ang classmate nitong si Zach. Pinaglipat-lipat niya ang tingin sa apat.
"May problema ba?" he asked, nilapitan si Beatriz at dinampian ng halik sa pisngi kasabay ng lihim na pasasalamat na hindi naman pala ito ang dahilan ng apurahang pagpapatawag ni Franco sa kanya.
"Maupo ka, Nick." Itinuro ni Franco ang upuan sa mismong kanan ni Zach. "Remember Zach?"
"Of course I remember him. And Caleb." Ibinalikniya ang tingin sa ama. Nakikita at nararamdaman niya ang tensiyon mula rito. "Nagpasabi si Alvaro na bukas na ng tanghali siya paparito, nang matiyak na wala namang emergency. You know how crazy he is with his grandchild. Hindi nag-isip si Alvaro na emergency ang pagpapatawag dahil sasabihin iyon ng katulong sa bahay sa Quezon City."
Iwinasiwas ni Franco ang kamay. "Oh, I don't need Alvaro. It was a mistake. Tawagan mo mamaya at sabihin mong hindi na kailangang pumarito siya.
"So, there's no emergency. Ang agam-agam sa dibdib niya'y tuluyang naglaho.
"Hindi ko ito naiintindihan, Papa. Ano ang napakahalagang bagay at kailangan kong pumarito ngayong gabi? I have a breakfast meeting tomorrow with one of the executives of the Chamber of Commerce." He darted his eyes on the boys. "Bakit naririto ang dalawang batang iyan? May problema ba sa inyo, Caleb?"
Nang ituon niya ang paningin kay Zach ay nakatingin ito sa kanya sa naguguluhang anyo at pagkatapos ay ibinalik sa mga magulang niya ang paningin. Caleb had the same expression on his face.
Nick sighed. "How's your father, Zach?"
Zach blinked. Sa wari ay ikinabigla ang tanong.
"He... he died that very day, sir."
Nahawi ang iritasyon sa mukha ni Nick and felt sorry for the boy. "I am sorry," aniya sa mababang tinig. "Narito kayo ni Caleb sa ganitong oras ng gabi. May problema sa inyo? Did you run away?"
Magkasabay na umiling ang dalawang binatilyo. "Hindi po, sir Nick," tanggi ni Caleb.
"Oh, no, sir!" It was Zach, shaking his head, halos kasabay ng pagtanggi ni Caleb. "Paano ninyo nasabi iyan?"
"Inimbita ko sila rito, Nick," paglilinaw ni Franco. "Anyway, I haven't talked to Zach yet. Gusto kong ikaw ang magtanong at umalam—"
"Umalam ng ano?" he snapped and frowned irritably at his father. Hindi siya makapaniwalang kailangan niyang magtungo roon dahil lang sa problema ng dalawang binatilyo. He was dead tired. He had an early meeting tomorrow. He didn't have to fly that damn chopper.
Kung ano man ang problema, it was nothing his father couldn't deal with. At sana ay napag-usapan na nila ni Bettina ang dapat pag-usapan. Natapos na niya ang lahat. Bagaman alam na ni Bettina ngayon ang nais niya, mas mabuti pa ring naipaliwanag niya ang nararapat ipaliwanag.
On the contrary, tinitigan niya ang batang kinagiliwan ng papa niya. Baka naman nana-namantala ang bata sa kabutihang-loob ng kanyang ama. He hated the thought. Tila hindi naman ang uri ni Zach ang gayon. He'd met the boy a month ago. He was polite. Mahusay ang breeding.
Ibinalik niyang muli ang mga mata sa ama. "Ano ang dapat kong alamin, Papa?"
"That Zach might be your son."
ZACH gasped aloud. Na tila ba may nagbagsak ng bomba sa harap niya. Kahit si Caleb ay may sinasabi sa likuran ng sofa sa pagkagulat.
Napatuwid ng upo ang binatilyo. Shock was an understatement. Kanina pa sila nag-uusap bago dumating si Nick pero hindi nagpahiwatig ang mag-asawa na may ganoong kaisipan ang mga ito. He had been interviewed subtly. Bagaman napuna na niya kanina pa ang kakaibang kilos at tinginan ng mag-asawa ay hindi man lang siya naghinala ng ano man.
Lumipas ang oras sa pamamagitan ng panonood ng news sa television at pagkatapos ay sa hapunan. Gayunman ay wala sa pinanood ang isip niya kundi sa asawa ni Nick Navarro na nasa larawang nakasabit sa dingding; at kung bakit kahawig iyon ng mommy niya.
Hindi lang basta kahawig. The woman looked exactly like his mother she could be Emmy. Zach had every intention of going home the nextday. Hindi siya makapaghintay na matapos ang bakasyon niya. Nais niyang sabihin sa ina ang nakita. Her mother didn't have any memory of her past.
And Nick Navarro's wife, according to Don Franco and Doña Beatriz had died in a plane crash. It didn't make sense. The uncanny likeness of Nick Navarro's dead wife to her mother.
Was her mother a twin? May relasyon ba ang asawa ni Nick Navarro sa mommy niya? Naisip pa mandin niya na agad bumalik sa Alta Tierra at isama si Emmy.
It was laughable. To even think about it was preposterous. Isa iyong suntok sa buwan, ang i-associate ang mommy niya sa napakayamang pamilyang ito. Baka nga akusahan pa silang mag-ina ng kung ano-ano.
Pero hindi madaling ipagpag sa isip at damdamin ang tila kambal na pagkakamukha ng asawa ni Nick Navarro at ng mommy niya.
Gayunman, maliban sa kakaibang kilos ng mag-asawang Don Franco at Doña Beatriz, wala siyang ideya kung bakit pinapunta ng mga ito si Mr. Navarro sa oras na iyon. Ni hindi niya naisip na ito ang tinatawagan ni Don Franco kanina. At lalong labis niyang ikinabigla ang wari'y bombang binitiwan nito.
"What?" pasinghal na sabi ni Nick. Naniningkit ang mga mata sa ama. "What's wrong with you, Papa? Iyan ba ang ibig mong sabihin noong tanungin mo ako kung nakarating na ako sa Isidro? You were so taken with the boy that you thought I fathered him with some woman years ago? Paano mong naisip ang kalokohang iyan gayong kamamatay lang ng ama ng bata?"
Mula sa coffee table ay kalmanteng kinuha ni Don Franco ang cell phone ni Zach at dinala iyon kay Nick.
"Tingnan mo ang wallpaper ng cell phone ng bata. That's her mother, hijo."
Hindi niya gustong makita kung sino ang ina ng binatilyo. He had never met any woman in Isidro. Ni hindi nga niya maalala kung kailan siya naroroon o kung nakarating man siya sa bayang iyon. Lalo nang itinatanggi ng isip niyang nagkaroon siya ng one-night stand sa kanino mang babae roon.
Hindi siya makikipagtalik kailanman sa mga babaeng hindi niya kilala nang matagal.
Tinabig niya ang kamay ng ama. "Papa—"
"Tingnan mo at saka ka magsalita!"
Nick started at his father's voice. Iyon ang tinig ni Franco Navarro kapag nais nitong masunod ang gusto at makinig ang mga nasa paligid nito. The goddamn old man hadn't changed! And he was too old to be hearing that tone now.
Naglabas siya ng marahas na hininga. Puno ng iritasyon ang mukha niya nang sapilitang abutin ang cell phone. Tinitigan niya ang wallpaper sa LCD without really focusing his eyes on the wallpaper.
He was about to give it back to his father when he stared at it again. His hand clutching the cell phone as if afraid to drop it and the image would disappear. Katunayan ay nawala na ang ilaw at mabilis niyang pinindot ang isang key upang magliwanag muli.
"Alaina!" The name came out as a whisper. Suddenly, his face ashen.
It was Alaina. The familiar, unforgotten dazzling smile was Alaina's. Only the image on the LCD was a few years older.
The thump on his chest was deafening him. Sapilitan niyang inalis ang paningin mula sa cell phone at tinitigan niya ang binatilyong puno ng kalituhan ang mga mata sa pagkakatitig sa kanya.
"Zach, ano ang ibig sabihin nito? Bakit may larawan ka ng aking asawa? Saan mo kinuha ang larawang nakalagay rito?" banayad niyang tanong pagkatapos alisin ang kung ano mang bagay na nakabara sa lalamunan niya.
He tried very much to rein his conflicting emotions. One of them was fury. Paano nagawa ni Zach na ilagay sa wallpaper ang larawan ng kanyang asawa? Saan nito kinuha iyon? Noon bang unang magtungo rito sa Alta Tierra ang binatilyo?
Agad niyang pinasubalian iyon. Hindi nakuhang makarating sa Alta Tierra mansion si Zach. Isa pa'y walang ganitong larawan si Alaina na naka-headband. For crying out loud, hindi gumamit ng headband ang asawa niya!
But it could be doctored with the modern technology and all. He looked at the young boy intently. Zach seemed decent enough para sa ganitong panloloko. O mayroong professional na manlilinlang sa likod ng batang ito?
"I-I took that picture myself, sir," nalilitong sabi ni Zach. Nilinga nito ang wedding picture sa dingding. "Namangha ako nang makita ko ang wedding photo ninyo ng inyong asawa. She looks like my mother when she was younger."
Pain sliced through his heart. Like the first time he'd learned of Alaina's plane crash, it was unbearable. He thought he would never feel this intense pain again.
"I don't remember Alaina having a twin sister!" Hindi niya makuhang itago ang pag-alpas ng galit. Ano ang karapatan ng batang ito na lokohin sila... siya sa pamamagitan ng larawan ni Alaina?
"She was an only daughter. Malibang ang mga magulang niyang nag-iwan sa kanya ay may ibang anak na hindi namin nalaman at kamukha ng asawa ko..." Thinking about it his anger subsided a little. That could be one in a million possibility. Still, a possibility.
"Ano ang pangalan ng mommy mo?" he asked harshly. "Kanino siyang anak?" Nick asked. Nakatitig sa kanya ang binatilyo, something like anger flashed his eyes. Sandali ring nawala at nahalinhan ng kalituhan.
"My mother's name is Emmy Javier... Just Emmy." But of course, ang pangalang iyon ay pangalan ng babaeng siyang pinakasalan ng papa niya, ayon na rin sa kuwento ng abuela at ina. "Hindi ko... namin alam kung kanino siyang anak... we don't know if she has a family. She has no memory of her past..." The words slipped his tongue.
Zach heard a collective gasp from behind him. Lahat ng mga mata ay natuon sa binatilyo.