စံအိမ်ရဲ့အပေါ်ထပ်၌ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံနဲ့ ရမ်ကျွင့် ဟာသေသပ်ခန်းနားစွာဖြင့် စန္ဒရားကိုတီးခတ်နေတာ နတ်ပြည်ပေါ်မှာရှိတဲ့ တူရိယာနတ်သားလိုပဲ... ။
သိပ်လှပတာပေါ့..! ပြီးတော့ သိပ်ပြီးတော့လဲ.... ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်....
အနက်ရောင် နက်ကတိုင် , အနက်ရောင် suit , အနက်ရောင် ဆံနွယ်တွေနဲ့ အောက်ပိုင်းနားက ဆံပင်တွေကိုတော့ အဖြူရောင်ချယ်သ ကာဆိုးထားသည် ။
ဈေးကြီးလှတဲ့ ပြောင်လက်လက် shoes ပေါ်ကို ရေကလေးတစ်စက်ကျရောက်သွားချိန်....
"တောက်ခ်...!"
အခန်းကြီးထဲ ရမ်ကျွင့် အသံကဟိန်း...လို့ !
အိမ်အကူမလေးရဲ့ ကော်ဖီဗန်းလေးကိုင်ထားတဲ့လက်တွေဟာ တဆက်ဆက်တုန်လို့ ဒူးကိုထောက်ချလိုက်သည် ။
ဗန်းကိုလဲမလွှတ်ချရဲပဲ ခါးကိုကုန်းကာ ကြမ်းပြင်မှာဝတ်တွားရင်း...
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်လေး... တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မမှားသွားပါတယ်"
"ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရပဲ ဘယ်အကြောင်းပြချက်နဲ့မှမဝင်ရတာ မသိတာလား!!!!!!!!!!!!!!"
အော်သံရဲ့အဆုံး အိမ်အကူမလေးရဲ့မျက်ရည်တွေဟာ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလို့ရယ်.. ။
သူမ ကျတဲ့မျက်ရည်ဟာ အလုပ်ထုတ်ခံရမှာကြောင့်မဟုတ်ပဲ သူမကိုအပိုင်းပိုင်းသတ်ဖြတ်ကြတော့မှာကို ကြိုသိနေလို့တဲ့လေ... ။
_
[လွန်ခဲ့သော ၉ ရက်ခန့်က]
ပုံမှန်အလုပ်ပြန်ချိန်မှာ အေးဆေးစွာဘက်စ်မှတ်တိုင်ကိုလျှောက်လာတဲ့ ရမ်ကျွင့် ။
နားဂျပ်ကလေးနဲ့သီချင်းနားထောင်လို့ သံစဉ်အလိုက် ခေါင်းကလေးကလဲတယိမ်းယိမ်း....
မထင်မှတ်ထားသည်ကတော့ ပြောင်ပြောင်နက်နက် ကားအမဲတစ်စီးဟာ ဘာမဆီညာမဆိုင်သကဲ့သို့ အေးဆေးစွာလမ်းလျှောက်နေတဲ့ ရမ်ကျွင့်အား ကားတင်ပြေးသွားခဲ့သည် ။
ကားထဲက ရမ်ကျွင့် မှာအော်ဟစ်သောင်းကျန်းသော်လည်း မေ့ဆေးနဲ့ထိတွေ့ရတဲ့အခါ အမှောင်အတိကျ၍ ထိုကားနဲ့ လိုက်ပါသွားခဲ့ရတော့တယ် ။
ထိုအချိန်မှာလူပျက်၍ ညပိုင်းဖြစ်သည် ။
ကြီးမားလှတဲ့ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးနဲ့အတူ အသားနုရောင် တိုက်အကြီးကြီးဟာ ကြီးမားတာထပ်ကိုပိုလို့ ခန်းနားဖွယ်ရာ အတိ ။
အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ၌ ပန်းခြံကြီးရှိ၍ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ရေကူးကန်တို့တည်ရှိသည် ။
အကျယ်အဝန်းကခန့်မှန်းခြေ (၃) ဧကစာလောက်ရှိမည် , သို့သည်ကား အိမ်အတွက်သာဖြစ်၍ အနောက်ဘက်နှင့်အရှေ့ဘက်က ခြံအကျယ်စာမပါသေးပေ ။
အပြင်ပန်းကကြည့်လျှင်တော့ ခန်းနား၍ဂုဏ်ကြီးတဲ့အိမ်ဟူ၍သက်မှတ်နိုင်သော်လည်း တကယ်တမ်း အတွင်းပိုင်းက ဇာတ်လမ်းမှာတော့ ရှုပ်ထွေးသည် , နက်နဲသည် , ပြဿနာများသည် ။
"မြန်မြန်လာကြလေ!!!!"
စတိုင်ပန့်အနက်က ပေါင်တံရှည်ရှည်တွေနှင့်ပဏံသင့်၍ ရှပ် အနက်ရောင်မှာလဲ ရင်ဘက်အလယ်ထိ မဟူရာကျယ်သီးများအား ဖြုတ်၍ထားသည် ။
အသက်အား ၂၀ ကျော်ဟုထင်ရသော်လည်း ထိုသူမှာ ၄၃ နှစ်အရွယ်ရှိသော သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားဖြစ်လေသည် ။
"ကျစ်! ဒါလေးလုပ်တာတောင် ေ-ာက်ဖြစ်မရှိကြဘူး!!!"
အိမ်အကူမလေးတွေဟာ ထိုသူအားမော်မကြည့်ကြရဲ , ဒူးကိုထောက်လို့ တစ်ယောက်က ဖိနပ်ကိုကိုင်ထားရသည် , တစ်ယောက်ကတော့ ကြိုးချည်ပေးရန် အသင့်ဖြစ်နေ၍ ကျန်တစ်ယောက်မှာ ဖုန်တစ်စ မရှိစေရန် ကတ္တီပါအဝတ်အားကိုင်၍ထားသည် ။
"ဟွမ်ရမ်ကျွင့် နိုးပြီလား????"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး နိုးနေပါပြီ"
ထိုသူဟာ အိမ်အကူမလေးစကားမဆုံးခင် ထ၍ထွက်သွားသည် , လားရာကတော့ ရမ်ကျွင့်ရှိနေတဲ့ အခန်းဘက်အခြမ်းကိုပေါ့ ။
တံခါးကို ခေါက်ရင်းဝင်၍သွားတော့ ရမ်ကျွင့် ဟာ ဇိမ်ခံကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ထိုင်နေသည် ။
"အဖေဖြစ်သူကိုတွေ့ရတာ အဲ့လောက်ပျော်တယ်ပေါ့!"
စကားပြန်မပြောပုံကိုကြည့်ရင်ဖြင့် ဟွမ်ရမ်ကျွင့် ဟာသူ့အား မုန်းတီးနေသေးတာ သိသာထင်ရှားသည် ။
"စကားတော့ပြန်ပြောပါအုံး သားရာ ။ ပါပါး တောင်းပန်ပြီးပြီပဲ"
"ဘာပါပါးလဲ!!!!!"
"ခင်များ လက်အောက်ကလူတွေကိုဆက်ဆံသလိုမျိုး ကျွန်တော့်ကိုငွေပုံပေးပြီး တောင်းပန်ရုံနဲ့ရမယ်ထင်နေတာလား????"
"ဟက်! ခလေးတွေအရွယ်ရောက်ရင် ပြန်ခံပြောတက်လာတယ်ဆိုတာမှန်တဲ့စကားပဲ! အခုတော့ ဖအေကိုပြန်ပြောတက်နေပြီပေါ့..?"
"ဟားဟား ဟုတ်တာပဲ.. အပြင်လောကကိုတောင်ခိုးထွက်တက်တဲ့ ပါပါးရဲ့မြေခွေးလေးပဲဟာ"
ထိုကြည့်ကောင်းလှတဲ့ယောင်္ကျားကချိုသာတဲ့အပြုံးတွေနဲ့ပြောလိုက်တယ် ။
"တော်စမ်းပါ! ကျွန်တော်နဲ့လာမပက်သတ်နဲ့! ကျွန်တော်က ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်တယ် ခင်များအကူညီမလိုဘူး"
"Huang Renjun!!!!!!"
ထိုအမျိုးသားရဲ့အသံဟာ ဩဇာရှိစွာနှင့်အတူ ကျယ်လောင်စွာဖြင့်အိမ်ကြီးအတွင်းလျှံထွက်သွားသည် , မျက်ခုံးတွေကလဲအနည်းငယ်တော့ တွန့်ချိုးလျှက်သားပေါ့ ။
ရမ်ကျွင့် ပုခုံးကလေးတစ်ချက်တွန့်လို့ကြောက်ရွံ့သွားပင်မယ့်လဲ ဆက်လက်၍မာန်တင်းထားဆဲသာ ။
"ကဲ! အခုစကားမပြောချင်သေးလဲမပြောနဲ့အုံးပေါ့ ညနေ ပါပါး ပြန်လာရင် သားဖြစ်ချင်တဲ့အရာအတွက် ပါပါး နားထောင်ပေးမယ်"
ရမ်ကျွင့် ခေါင်းကိုပုတ်ကာထွက်သွားတဲ့ အဖေဖြစ်သူကို ရမ်ကျွင့် စိတ်ကောက်ထားဆဲ,စိတ်ဆိုးထားဆဲဖြစ်တယ် ။
စဉ်းစားကြည့်ရင် ဒါတွေရဲ့ , ပြဿနာအစကတော့ ရိုးရိုးလေးနဲ့ရှင်းရှင်းလေးပါပဲ , အပြင်လောကကိုအလုပ်ထွက်လုပ်ကာ အတွေ့အကြုံများစွာလိုချင်တဲ့ ရမ်ကျွင့် နဲ့ ! သူ့အလုပ်သာမဟုတ်လျှင်စိတ်မချဘူးဆိုတဲ့ အဖေဖြစ်သူတို့ရဲ့ စကားတိုက်ပွဲဟာ နေ့စဉ်လိုလို အချေအတင်တွေသာ ။
ရမ်ကျွင့် ဆိုတာကလဲဖြစ်ချင်တာကို မဖြစ်ဖြစ်အောင်လုပ်တက်တာ ဖျောက်ဖျက်မရတဲ့အကျင့် ။
အဖေကလဲ တစ်ဦးတည်းရှိသည့်ရတနာမလို့ သားကိုသူ့မျက်စိရှေ့မှာပဲထားချင်တာကလဲတားမရသည့်အရာဖြစ်သည် ။
အရာရာတိုင်းဟာအကျိုးနဲ့အကြောင်းဆိုပင်မယ့်လို့ ထိုအရာတွေထဲ ရှောင်ရှောင်းကျန့် နဲ့ ဟွမ်ရမ်ကျွင့် နဲ့ တို့ကတော့အနည်းငယ်လွဲစောင်းနေကြတာဖြစ်သည် ။
_
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဂိမ်းဆော့မယ်လုပ်ရင်း living room ကဆိုဖာမှာထိုင်နေတာအကောင်း , ပါပါးရောက်လာမှအဆိုးဖြစ်တော့သည် ။
ပါပါးရှေ့ကဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့ဦးလေးမှာပါပါးထပ်တောင်အသက်ကြီးပေအုံးမည် ။
ဒါပေမယ့် ပါပါး ကတော့ဂရုစိုက်ပုံမပေါ် ထိုဦးလေးကိုအော်ငေါက်ရင်းသာ...
"ခင်များကိုစောင့်ပေးခဲ့တာ ၆ လနော် အဲ့တာကလဲ ခင်များကသတင်းတချို့ပေးခဲ့လို့စောင့်ပေးရုံပဲ အခုတော့လက်မခံချင်လဲမရတော့ဘူး ။ ဆက်ငြင်းနေအုံးမယ်ဆိုရင်အဲ့ဒီနေရာကိုတခါထဲချိတ်ပိတ်ရလိမ့်မယ်"
ပါပါး ကလက်ပိုက်ထား၍ခန့်ညားမှု့နဲ့အတူ ပြုံးရယ်ခြင်းမရှိတဲ့ပုံစံနဲ့မို့ ရမ်ကျွင့် ကတော့သိလိုက်ပါပြီ ဒါပါပါးစိတ်ဆိုးနေတာပဲ...
ထိုဦးလေးကခေါင်းငိုက်စိုက်၍ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးကာပြန်သွားပင်မယ့် ရမ်ကျွင့် ကတော့ ပါပါးစကားကြောင့်ဒေါသထွက်သွားရသည် ။
"သူ့အိမ်ရော သူ့ရုံးခန်းပါရှင်းပစ်လိုက်တော့!"
ရမ်ကျွင့် က ပါပါးနားသွားထိုင်ကာ
"ပါပါး!! အဲ့တာကြီးကျမလွန်ဘူးလား?"
"ဟင်?"
မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်နေသလား သူ့ကိုပဲရှောင်ပြောချင်နေသလားဆိုတာကတော့ ရှောင်းကျမ့် ပဲသိမယ့်အရာ ။
"ဟိုဦးလေးကြီးသနားပါတယ်"
သူ့အပြောကိုကြားမှ ပါပါး ကသက်ပြင်းချရင်း
"သားကဘာသိလို့လဲကွာ.."
ဟူ၍ သက်ပြင်းတခါချလာပြန်သည် ။
"ပါပါး ကတကယ်ရက်စက်တာပဲ"
မျက်စောင်းထိုးကာပြောလိုက်တော့ အဖေဖြစ်သူမှာ စိတ်သာလျော့၍
"ကျွင့်ကျွင့်..."
ရမ်ကျွင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည် , ပါပါး ကသူ့ကိုချော့ချင်ရင် အဲ့ဒီနာမ်စားကိုသုံးတက်တယ်လေ
"ပါး ပြောပြမယ် ကမ္ဘာပေါ်မှာမယုံကြည်ရဆုံးနဲ့ ကြောက်ဖို့အကောင်းဆုံးကဘာတွေလဲသိလား?"
ရမ်ကျွင့် ဖြေးဖြေးချင်းခေါင်းကိုခါလိုက်တော့ ပါး ကပြုံးပြလာသည် , တကယ်ကိုနူးနူးညံ့ညံ့ပြုံးတဲ့အပြုံး ။
"အဲ့တာ လူ လို့ခေါ်တဲ့သတ္တဝါတွေပဲ ကျွင့်ကျွင့်"
"အဲ့ဒီအဖိုးကြီး ပါး ဆီကဘယ်လောက်ချေးထားလဲသိလား?"
"ဟင့်အင်း.."
"30 million နော် ဒါကမပြောပါ့လောက်ပင်မယ့်.. သူ့စည်းပွားရေးအောင်မြင်ပြီးအမြတ်တွေရတော့ ပါး ကိုအကြွေးလာဆပ်တယ်ထင်လား?"
ရမ်ကျွင့် မျက်လုံးလေးတွေကအဝိုင်းသား ။
"မဆပ်ဘူး.. အဲ့ဒီအစား လောင်းကစားရုံမှာ အကုန်သုံးပစ်လိုက်တယ်လေ သုံးရက်အတွင်းနော်!!"
"အဲ့လောက်တောင်???"
"အင်း! အဲ့လောက်တောင်..!"
ရှောင်းကျန့် , ရမ်ကျွင့် ခေါင်းကိုသာသာပွတ်ရ
င်း ။
"ပါပါး က ကျွင့်ကျွင့် ကိုအဲ့လိုလူတွေနဲ့တွေ့မှာကိုအရမ်းကြောက်တယ် ။ "
"ကျွန်တော်...."
"ကျွင့်ကျွင့် ကတကယ်ဆိုခလေးလေးပဲလေ လောကကြီးအကြောင်းဘာမှမသိသေးဘူး"
ရမ်ကျွင့် လုပ်သမျှအချိန်ပိုင်းဆိုင်တိုင်းမှာလဲ ရှောင်းကျန့် ကသူ့လူတွေကိုချပေးပြီးသား သူ့သားမနှိပ်စက်ခံရအောင် , လူတွေသူ့သားကိုအနှိင်ကျင့်မရအောင် လုံခြုံမှု့အပြည့်ပေးထားတာ ။
ဒါတောင် Bar ကဟိုအဆိုတော်ဆိုတဲ့ကောင် သူ့ သားကိုထိုးလို့ အပြတ်ရှင်းလိုက်တာကိုတော့ ကျွင့်ကျွင့် ကိုမပြောပြနေတော့ပါဘူး အဲ့ကောင်အပြစ်ကြောင့်အဲ့ကောင်သေရတာပဲမှတ်လိုက်ပါတယ် ။
"ကျွန်တော်ကဒ်ိအတိုင်းအတွေ့ကြုံသစ်ရချင်ရုံပါ .. ။ ပါး ကိုစိတ်မထိခိုက်စေချင်တာတော့အမှန်ပဲ"
"ပါး သိပါတယ် ကျွင့်ကျွင့် ကလိမ္မာပြီးသားပဲကို ဒါဆို.. ပါးဆီပြန်နေမယ်မှတ်လား?"
သူ့အပြောကို ရမ်ကျွင့် ကဖြေရခက်နေပုံပဲ .. ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှတော့ လူ့ငနွားတွေရှိတဲ့အရပ်ကို ရမ်ကျွင့် အားပေးမပြန်နိုင်ပါ ။
"ပါး ဆီမှာကခုနလိုတွေမြင်နေကြားနေရတာ ကျွန်တော်စိတ်မချမ်းသာဘူး..."
"ကျွင့်ကျွင့်...! ပါး ကဘာတွေများသူတို့ကိုနှိပ်စက်နေလို့လဲ? ကျွင့်ကျွင့်ရှိရင် သူတို့ကိုလေသံမာမာနဲ့တောင်အော်ဖူးလား?"
ဟုတ်တော့လဲဟုတ်ပါသည် , သိတက်စ အရွက်ကတည်းကပင် ပါး ဟာစိတ်တိုဒေါသထွက်လွယ်ပင်မယ့် သူသာရှိနေလျှင် သူ့ဒေါသတွေထိန်းတာများတယ်လေ ။ တခါမှလဲသူ့အရှေ့မှာလူတွေကိုမရိုက်နှက်ဖူးပါဘူး ဒါမယ့် သူ့ကွယ်ရာကတော့ချွင်းချက်ပေါ့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့တာကလဲမကောင်းမှု့တွေပဲကို.. ။
"အင်း.. ဒီလိုလုပ်မယ်လေ ပါး အိမ်မှာလဲနေမယ် မြို့ထဲကအိမ်ကိုလဲပြန်ချင်တယ်"
"ဟိုကောင်လေးကြောင့်လား?"
ရှောင်းကျန့် အမေးမှာတော့ ရမ်ကျွင့် ဇက်ခလေးပုဝင်သွားရသည် ။
"ပါး သိပါတယ်ကွာ.. ဟိုကိုရီးယားလေးမှတ်လား??"
"ဟီး .. သူက ကျွန်တော့်ကိုသေချာလေးဂရုစိုက်ပေးတဲ့ ဖွားနဲ့အန်တီ့အပြင် တစ်ဦးတည်းသောသူစိမ်းပဲ ပါး ရဲ့"
အဲ့ဒီကောင်လေးကသားကိုဘယ်ချိန်ထိအပြည့်အဝဂရုစိုက်ပေးနိုင်မှာလဲ..? ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ပါး လောက် ကျွင့်ကျွင့် ကိုဂရုစိုက်ပေး , ချစ်ပေးနိုင်တဲ့သူဆိုတာမရှိဘူးလေ ။
"အဲ့တာဆိုလဲမိတ်ဆက်ပေးလေ ပါပါး နဲ့"
ရမ်ကျွင့် ကစဉ်းစားနေရင်း..
"မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်တယ် ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့လိမ်ထားတာ သူသာအမှန်တရားကိုသိရင်စိတ်ပျက်သွားမှာပေါ့"
ဘယ်လိုပဲ ပါး ကလူဆိုးမဟုတ်ဘူးဆိုပါစေအုံး.. စည်းပွားရေးလောကမှာ အပြိုင်အဆိုင်ရှိလာရင် , အန္တရာယ်ဆိုတာကြုံလာရင် လက်တွေမှာသွေးပေရစမြဲပဲလေ.. ။
ပြီးတော့ ပါး ကသူ့ကိုပဲချိုတာ ကျန်တဲ့သူဆို မကောင်းဆိုးဝါးကြီးလိုပဲ ဆက်ဆံနေတာဆိုတော့.. ဂျဲနို နဲ့တွေ့ပေးဖို့ကိုရင်လေးမိတာတော့အမှန်ပါပဲ ။
"သားကလဲသူ့ကိုစိတ်ထဲရှိနေတာပဲကို.. အမှန်တရားကိုအခုထဲကပြောထားတော့မကောင်းဘူးလား? တကယ်ရစ်တွယ်မိသွားမှပြောတာထပ်စာရင် အခုထဲကပြောထားတော့ သူစိတ်ပျက်သွားလဲ သားခံနိုင်ရည်ရှိအုံးမယ့်အချိန်လေ.."
ဒီလိုကျတော့လဲ ပါး စကားကမှန်သား..
ရမ်ကျွင့် ခေါင်းဖြေးဖြေးငြိမ့်ရင်း ပါး ကိုပြုံးပြလိုက်တယ် ။
ဒီတခါတော့ ပါး စကားနားထောင်ကြည့်ပါ့မယ်...!
အရမ်းအရမ်းကြာမှ NoRen update 🙏🏻
[ဟိုဘက်မှာညီအကို ဒီဘက်မှာသားအဖပါ "))) update တွေနောက်ကျနေတာတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်လို့]
Zawgyi
စံအိမ္ရဲ႕အေပၚထပ္၌ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံနဲ႕ ရမ္ကြၽင့္ ဟာေသသပ္ခန္းနားစြာျဖင့္ စႏၵရားကိုတီးခတ္ေနတာ နတ္ျပည္ေပၚမွာရွိတဲ့ တူရိယာနတ္သားလိုပဲ... ။
သိပ္လွပတာေပါ့..! ၿပီးေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့လဲ.... ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္....
အနက္ေရာင္ နက္ကတိုင္ , အနက္ေရာင္ suit , အနက္ေရာင္ ဆံႏြယ္ေတြနဲ႕ ေအာက္ပိုင္းနားက ဆံပင္ေတြကိုေတာ့ အျဖဴေရာင္ခ်ယ္သ ကာဆိုးထားသည္ ။
ေဈးႀကီးလွတဲ့ ေျပာင္လက္လက္ shoes ေပၚကို ေရကေလးတစ္စက္က်ေရာက္သြားခ်ိန္....
"ေတာက္ခ္...!"
အခန္းႀကီးထဲ ရမ္ကြၽင့္ အသံကဟိန္း...လို႔ !
အိမ္အကူမေလးရဲ႕ ေကာ္ဖီဗန္းေလးကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြဟာ တဆက္ဆက္တုန္လို႔ ဒူးကိုေထာက္ခ်လိဳက္သည္ ။
ဗန္းကိုလဲမလႊတ္ခ်ရဲပဲ ခါးကိုကုန္းကာ ၾကမ္းျပင္မွာဝတ္တြားရင္း...
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ေလး... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္မမွားသြားပါတယ္"
"ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ဘယ္အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕မွမဝင္ရတာ မသိတာလား!!!!!!!!!!!!!!"
ေအာ္သံရဲ႕အဆုံး အိမ္အကူမေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြဟာ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လိဳ႕ရယ္.. ။
သူမ က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာ အလုပ္ထုတ္ခံရမွာေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ သူမကိုအပိုင္းပိုင္းသတ္ျဖတ္ၾကေတာ့မွာကို ႀကိဳသိေနလို႔တဲ့ေလ... ။
_
[လြန္ခဲ့ေသာ ၉ ရက္ခန႔္က]
ပုံမွန္အလုပ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ေအးေဆးစြာဘက္စ္မွတ္တိုင္ကိုေလွ်ာက္လာတဲ့ ရမ္ကြၽင့္ ။
နားဂ်ပ္ကေလးနဲ႕သီခ်င္းနားေထာင္လို႔ သံစဥ္အလိုက္ ေခါင္းကေလးကလဲတယိမ္းယိမ္း....
မထင္မွတ္ထားသည္ကေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္နက္နက္ ကားအမဲတစ္စီးဟာ ဘာမဆီညာမဆိုင္သကဲ့သို႔ ေအးေဆးစြာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ရမ္ကြၽင့္အား ကားတင္ေျပးသြားခဲ့သည္ ။
ကားထဲက ရမ္ကြၽင့္ မွာေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေသာ္လည္း ေမ့ေဆးနဲ႕ထိေတြ႕ရတဲ့အခါ အေမွာင္အတိက်၍ ထိုကားနဲ႕ လိုက္ပါသြားခဲ့ရေတာ့တယ္ ။
ထိုအခ်ိန္မွာလူပ်က္၍ ညပိုင္းျဖစ္သည္ ။
ႀကီးမားလွတဲ့ ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးနဲ႕အတူ အသားႏုေရာင္ တိုက္အႀကီးႀကီးဟာ ႀကီးမားတာထပ္ကိုပိုလို႔ ခန္းနားဖြယ္ရာ အတိ ။
အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ၌ ပန္းၿခံႀကီးရွိ၍ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ ေရကူးကန္တို႔တည္ရွိသည္ ။
အက်ယ္အဝန္းကခန႔္မွန္းေျခ (၃) ဧကစာေလာက္ရွိမည္ , သို႔သည္ကား အိမ္အတြက္သာျဖစ္၍ အေနာက္ဘက္ႏွင့္အေရွ႕ဘက္က ၿခံအက်ယ္စာမပါေသးေပ ။
အျပင္ပန္းကၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ခန္းနား၍ဂုဏ္ႀကီးတဲ့အိမ္ဟူ၍သက္မွတ္နိုင္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း အတြင္းပိုင္းက ဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ရႈပ္ေထြးသည္ , နက္နဲသည္ , ျပႆနာမ်ားသည္ ။
"ျမန္ျမန္လာၾကေလ!!!!"
စတိုင္ပန႔္အနက္က ေပါင္တံရွည္ရွည္ေတြႏွင့္ပဏံသင့္၍ ရွပ္ အနက္ေရာင္မွာလဲ ရင္ဘက္အလယ္ထိ မဟူရာက်ယ္သီးမ်ားအား ျဖဳတ္၍ထားသည္ ။
အသက္အား ၂၀ ေက်ာ္ဟုထင္ရေသာ္လည္း ထိုသူမွာ ၄၃ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိေသာ သက္လတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသားျဖစ္ေလသည္ ။
"က်စ္! ဒါေလးလုပ္တာေတာင္ ေ-ာက္ျဖစ္မရွိၾကဘူး!!!"
အိမ္အကူမေလးေတြဟာ ထိုသူအားေမာ္မၾကည့္ၾကရဲ , ဒူးကိုေထာက္လို႔ တစ္ေယာက္က ဖိနပ္ကိုကိုင္ထားရသည္ , တစ္ေယာက္ကေတာ့ ႀကိဳးခ်ည္ေပးရန္ အသင့္ျဖစ္ေန၍ က်န္တစ္ေယာက္မွာ ဖုန္တစ္စ မရွိေစရန္ ကတၱီပါအဝတ္အားကိုင္၍ထားသည္ ။
"ဟြမ္ရမ္ကြၽင့္ နိုးၿပီလား????"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး နိုးေနပါၿပီ"
ထိုသူဟာ အိမ္အကူမေလးစကားမဆုံးခင္ ထ၍ထြက္သြားသည္ , လားရာကေတာ့ ရမ္ကြၽင့္ရွိေနတဲ့ အခန္းဘက္အျခမ္းကိုေပါ့ ။
တံခါးကို ေခါက္ရင္းဝင္၍သြားေတာ့ ရမ္ကြၽင့္ ဟာ ဇိမ္ခံကုတင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႕ထိုင္ေနသည္ ။
"အေဖျဖစ္သူကိုေတြ႕ရတာ အဲ့ေလာက္ေပ်ာ္တယ္ေပါ့!"
စကားျပန္မေျပာပုံကိုၾကည့္ရင္ျဖင့္ ဟြမ္ရမ္ကြၽင့္ ဟာသူ႕အား မုန္းတီးေနေသးတာ သိသာထင္ရွားသည္ ။
"စကားေတာ့ျပန္ေျပာပါအုံး သားရာ ။ ပါပါး ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီပဲ"
"ဘာပါပါးလဲ!!!!!"
"ခင္မ်ား လက္ေအာက္ကလူေတြကိုဆက္ဆံသလိုမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ့္ကိုေငြပုံေပးၿပီး ေတာင္းပန္႐ုံနဲ႕ရမယ္ထင္ေနတာလား????"
"ဟက္! ခေလးေတြအ႐ြယ္ေရာက္ရင္ ျပန္ခံေျပာတက္လာတယ္ဆိုတာမွန္တဲ့စကားပဲ! အခုေတာ့ ဖေအကိုျပန္ေျပာတက္ေနၿပီေပါ့..?"
"ဟားဟား ဟုတ္တာပဲ.. အျပင္ေလာကကိုေတာင္ခိုးထြက္တက္တဲ့ ပါပါးရဲ႕ေျမေခြးေလးပဲဟာ"
ထိုၾကည့္ေကာင္းလွတဲ့ေယာကၤ်ားကခ်ိဳသာတဲ့အၿပဳံးေတြနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္ ။
"ေတာ္စမ္းပါ! ကြၽန္ေတာ္နဲ႕လာမပက္သတ္နဲ႕! ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္နိုင္တယ္ ခင္မ်ားအကူညီမလိုဘူး"
"Huang Renjun!!!!!!"
ထိုအမ်ိဳးသားရဲ႕အသံဟာ ဩဇာရွိစြာႏွင့္အတူ က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္အိမ္ႀကီးအတြင္းလွ်ံထြက္သြားသည္ , မ်က္ခုံးေတြကလဲအနည္းငယ္ေတာ့ တြန႔္ခ်ိဳးလွ်က္သားေပါ့ ။
ရမ္ကြၽင့္ ပုခုံးကေလးတစ္ခ်က္တြန႔္လို႔ေၾကာက္႐ြံ႕သြားပင္မယ့္လဲ ဆက္လက္၍မာန္တင္းထားဆဲသာ ။
"ကဲ! အခုစကားမေျပာခ်င္ေသးလဲမေျပာနဲ႕အုံးေပါ့ ညေန ပါပါး ျပန္လာရင္ သားျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာအတြက္ ပါပါး နားေထာင္ေပးမယ္"
ရမ္ကြၽင့္ ေခါင္းကိုပုတ္ကာထြက္သြားတဲ့ အေဖျဖစ္သူကို ရမ္ကြၽင့္ စိတ္ေကာက္ထားဆဲ,စိတ္ဆိုးထားဆဲျဖစ္တယ္ ။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒါေတြရဲ႕ , ျပႆနာအစကေတာ့ ရိုးရိုးေလးနဲ႕ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ , အျပင္ေလာကကိုအလုပ္ထြက္လုပ္ကာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားစြာလိုခ်င္တဲ့ ရမ္ကြၽင့္ နဲ႕ ! သူ႕အလုပ္သာမဟုတ္လွ်င္စိတ္မခ်ဘဴးဆိုတဲ့ အေဖျဖစ္သူတို႔ရဲ႕ စကားတိုက္ပြဲဟာ ေန႕စဥ္လိုလို အေခ်အတင္ေတြသာ ။
ရမ္ကြၽင့္ ဆိုတာကလဲျဖစ္ခ်င္တာကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တက္တာ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့အက်င့္ ။
အေဖကလဲ တစ္ဦးတည္းရွိသည့္ရတနာမလို႔ သားကိုသူ႕မ်က္စိေရွ႕မွာပဲထားခ်င္တာကလဲတားမရသည့္အရာျဖစ္သည္ ။
အရာရာတိုင္းဟာအက်ိဳးနဲ႕အေၾကာင္းဆိုပင္မယ့္လို႔ ထိုအရာေတြထဲ ေရွာင္ေရွာင္းက်န႔္ နဲ႕ ဟြမ္ရမ္ကြၽင့္ နဲ႕ တို႔ကေတာ့အနည္းငယ္လြဲေစာင္းေနၾကတာျဖစ္သည္ ။
_
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဂိမ္းေဆာ့မယ္လုပ္ရင္း living room ကဆိုဖာမွာထိုင္ေနတာအေကာင္း , ပါပါးေရာက္လာမွအဆိုးျဖစ္ေတာ့သည္ ။
ပါပါးေရွ႕ကဒူးေထာက္ထိုင္ထားတဲ့ဦးေလးမွာပါပါးထပ္ေတာင္အသက္ႀကီးေပအုံးမည္ ။
ဒါေပမယ့္ ပါပါး ကေတာ့ဂ႐ုစိုက္ပုံမေပၚ ထိုဦးေလးကိုေအာ္ေငါက္ရင္းသာ...
"ခင္မ်ားကိုေစာင့္ေပးခဲ့တာ ၆ လေနာ္ အဲ့တာကလဲ ခင္မ်ားကသတင္းတခ်ိဳ႕ေပးခဲ့လို႔ေစာင့္ေပး႐ုံပဲ အခုေတာ့လက္မခံခ်င္လဲမရေတာ့ဘူး ။ ဆက္ျငင္းေနအုံးမယ္ဆိုရင္အဲ့ဒီေနရာကိုတခါထဲခ်ိတ္ပိတ္ရလိမ့္မယ္"
ပါပါး ကလက္ပိုက္ထား၍ခန႔္ညားမႈ႕နဲ႕အတူ ၿပဳံးရယ္ျခင္းမရွိတဲ့ပုံစံနဲ႕မို႔ ရမ္ကြၽင့္ ကေတာ့သိလိုက္ပါၿပီ ဒါပါပါးစိတ္ဆိုးေနတာပဲ...
ထိုဦးေလးကေခါင္းငိုက္စိုက္၍ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးကာျပန္သြားပင္မယ့္ ရမ္ကြၽင့္ ကေတာ့ ပါပါးစကားေၾကာင့္ေဒါသထြက္သြားရသည္ ။
"သူ႕အိမ္ေရာ သူ႕႐ုံးခန္းပါရွင္းပစ္လိုက္ေတာ့!"
ရမ္ကြၽင့္ က ပါပါးနားသြားထိုင္ကာ
"ပါပါး!! အဲ့တာႀကီးက်မလြန္ဘူးလား?"
"ဟင္?"
မသိခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ေနသလား သူ႕ကိုပဲေရွာင္ေျပာခ်င္ေနသလားဆိုတာကေတာ့ ေရွာင္းက်မ့္ ပဲသိမယ့္အရာ ။
"ဟိုဦးေလးႀကီးသနားပါတယ္"
သူ႕အေျပာကိုၾကားမွ ပါပါး ကသက္ျပင္းခ်ရင္း
"သားကဘာသိလို႔လဲကြာ.."
ဟူ၍ သက္ျပင္းတခါခ်လာျပန္သည္ ။
"ပါပါး ကတကယ္ရက္စက္တာပဲ"
မ်က္ေစာင္းထိုးကာေျပာလိုက္ေတာ့ အေဖျဖစ္သူမွာ စိတ္သာေလ်ာ့၍
"ကြၽင့္ကြၽင့္..."
ရမ္ကြၽင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ , ပါပါး ကသူ႕ကိုေခ်ာ့ခ်င္ရင္ အဲ့ဒီနာမ္စားကိုသုံးတက္တယ္ေလ
"ပါး ေျပာျပမယ္ ကမၻာေပၚမွာမယုံၾကည္ရဆုံးနဲ႕ ေၾကာက္ဖို႔အေကာင္းဆုံးကဘာေတြလဲသိလား?"
ရမ္ကြၽင့္ ေျဖးေျဖးခ်င္းေခါင္းကိုခါလိုက္ေတာ့ ပါး ကၿပဳံးျပလာသည္ , တကယ္ကိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ၿပဳံးတဲ့အၿပဳံး ။
"အဲ့တာ လူ လို႔ေခၚတဲ့သတၱဝါေတြပဲ ကြၽင့္ကြၽင့္"
"အဲ့ဒီအဖိုးႀကီး ပါး ဆီကဘယ္ေလာက္ေခ်းထားလဲသိလား?"
"ဟင့္အင္း.."
"30 million ေနာ္ ဒါကမေျပာပါ့ေလာက္ပင္မယ့္.. သူ႕စည္းပြားေရးေအာင္ျမင္ၿပီးအျမတ္ေတြရေတာ့ ပါး ကိုအေႂကြးလာဆပ္တယ္ထင္လား?"
ရမ္ကြၽင့္ မ်က္လုံးေလးေတြကအဝိုင္းသား ။
"မဆပ္ဘူး.. အဲ့ဒီအစား ေလာင္းကစား႐ုံမွာ အကုန္သုံးပစ္လိုက္တယ္ေလ သုံးရက္အတြင္းေနာ္!!"
"အဲ့ေလာက္ေတာင္???"
"အင္း! အဲ့ေလာက္ေတာင္..!"
ေရွာင္းက်န႔္ , ရမ္ကြၽင့္ ေခါင္းကိုသာသာပြတ္ရ
င္း ။
"ပါပါး က ကြၽင့္ကြၽင့္ ကိုအဲ့လိုလူေတြနဲ႕ေတြ႕မွာကိုအရမ္းေၾကာက္တယ္ ။ "
"ကြၽန္ေတာ္...."
"ကြၽင့္ကြၽင့္ ကတကယ္ဆိုခေလးေလးပဲေလ ေလာကႀကီးအေၾကာင္းဘာမွမသိေသးဘူး"
ရမ္ကြၽင့္ လုပ္သမွ်အခ်ိန္ပိုင္းဆိုင္တိုင္းမွာလဲ ေရွာင္းက်န႔္ ကသူ႕လူေတြကိုခ်ေပးၿပီးသား သူ႕သားမႏွိပ္စက္ခံရေအာင္ , လူေတြသူ႕သားကိုအႏွိင္က်င့္မရေအာင္ လုံၿခဳံမႈ႕အျပည့္ေပးထားတာ ။
ဒါေတာင္ Bar ကဟိုအဆိုေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ သူ႕ သားကိုထိုးလို႔ အျပတ္ရွင္းလိုက္တာကိုေတာ့ ကြၽင့္ကြၽင့္ ကိုမေျပာျပေနေတာ့ပါဘူး အဲ့ေကာင္အျပစ္ေၾကာင့္အဲ့ေကာင္ေသရတာပဲမွတ္လိုက္ပါတယ္ ။
"ကျွန်တော်ကဒ်ိအတိုင်းအတွေ့ကြုံသစ်ရချင်ရုံပါ .. ။ ပါး ကိုစိတ္မထိခိုက္ေစခ်င္တာေတာ့အမွန္ပဲ"
"ပါး သိပါတယ္ ကြၽင့္ကြၽင့္ ကလိမၼာၿပီးသားပဲကို ဒါဆို.. ပါးဆီျပန္ေနမယ္မွတ္လား?"
သူ႕အေျပာကို ရမ္ကြၽင့္ ကေျဖရခက္ေနပုံပဲ .. ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွေတာ့ လူ႕ငႏြားေတြရွိတဲ့အရပ္ကို ရမ္ကြၽင့္ အားေပးမျပန္နိုင္ပါ ။
"ပါး ဆီမွာကခုနလိုေတြျမင္ေနၾကားေနရတာ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မခ်မ္းသာဘူး..."
"ကြၽင့္ကြၽင့္...! ပါး ကဘာေတြမ်ားသူတို႔ကိုႏွိပ္စက္ေနလို႔လဲ? ကြၽင့္ကြၽင့္ရွိရင္ သူတို႔ကိုေလသံမာမာနဲ႕ေတာင္ေအာ္ဖူးလား?"
ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္ပါသည္ , သိတက္စ အ႐ြက္ကတည္းကပင္ ပါး ဟာစိတ္တိုေဒါသထြက္လြယ္ပင္မယ့္ သူသာရွိေနလွ်င္ သူ႕ေဒါသေတြထိန္းတာမ်ားတယ္ေလ ။ တခါမွလဲသူ႕အေရွ႕မွာလူေတြကိုမရိုက္ႏွက္ဖူးပါဘူး ဒါမယ့္ သူ႕ကြယ္ရာကေတာ့ခြၽင္းခ်က္ေပါ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့တာကလဲမေကာင္းမႈ႕ေတြပဲကို.. ။
"အင္း.. ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ ပါး အိမ္မွာလဲေနမယ္ ၿမိဳ႕ထဲကအိမ္ကိုလဲျပန္ခ်င္တယ္"
"ဟိုေကာင္ေလးေၾကာင့္လား?"
ေရွာင္းက်န႔္ အေမးမွာေတာ့ ရမ္ကြၽင့္ ဇက္ခေလးပုဝင္သြားရသည္ ။
"ပါး သိပါတယ္ကြာ.. ဟိုကိုရီးယားေလးမွတ္လား??"
"ဟီး .. သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေသခ်ာေလးဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့ ဖြားနဲ႕အန္တီ့အျပင္ တစ္ဦးတည္းေသာသူစိမ္းပဲ ပါး ရဲ႕"
အဲ့ဒီေကာင္ေလးကသားကိုဘယ္ခ်ိန္ထိအျပည့္အဝဂ႐ုစိုက္ေပးနိုင္မွာလဲ..? ဒီကမၻာေပၚမွာ ပါး ေလာက္ ကြၽင့္ကြၽင့္ ကိုဂ႐ုစိုက္ေပး , ခ်စ္ေပးနိုင္တဲ့သူဆိုတာမရွိဘူးေလ ။
"အဲ့တာဆိုလဲမိတ္ဆက္ေပးေလ ပါပါး နဲ႕"
ရမ္ကြၽင့္ ကစဥ္းစားေနရင္း..
"မျဖစ္နိုင္ဘူးထင္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကဆင္းရဲတယ္လို႔လိမ္ထားတာ သူသာအမွန္တရားကိုသိရင္စိတ္ပ်က္သြားမွာေပါ့"
ဘယ္လိုပဲ ပါး ကလူဆိုးမဟုတ္ဘူးဆိုပါေစအုံး.. စည္းပြားေရးေလာကမွာ အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိလာရင္ , အႏၱရာယ္ဆိုတာႀကဳံလာရင္ လက္ေတြမွာေသြးေပရစၿမဲပဲေလ.. ။
ၿပီးေတာ့ ပါး ကသူ႕ကိုပဲခ်ိဳတာ က်န္တဲ့သူဆို မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးလိုပဲ ဆက္ဆံေနတာဆိုေတာ့.. ဂ်ဲနို နဲ႕ေတြ႕ေပးဖို႔ကိုရင္ေလးမိတာေတာ့အမွန္ပါပဲ ။
"သားကလဲသူ႕ကိုစိတ္ထဲရွိေနတာပဲကို.. အမွန္တရားကိုအခုထဲကေျပာထားေတာ့မေကာင္းဘူးလား? တကယ္ရစ္တြယ္မိသြားမွေျပာတာထပ္စာရင္ အခုထဲကေျပာထားေတာ့ သူစိတ္ပ်က္သြားလဲ သားခံနိုင္ရည္ရွိအုံးမယ့္အခ်ိန္ေလ.."
ဒီလိုက်ေတာ့လဲ ပါး စကားကမွန္သား..
ရမ္ကြၽင့္ ေခါင္းေျဖးေျဖးၿငိမ့္ရင္း ပါး ကိုၿပဳံးျပလိုက္တယ္ ။
ဒီတခါေတာ့ ပါး စကားနားေထာင္ၾကည့္ပါ့မယ္...!