"Που είναι; τον βλέπεις κάπου;" με ρωτάει η Σία για εκατοστή φορά
"Όχι, μα καλά που είναι; δεν τον βλέπω από κάπου να έρχεται" της λέω ενώ συνεχίζω να κοιτάζω γύρω
Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο γιατί ήρθαμε να πάρουμε τον Λεωνίδα, και να τον ξανά δούμε μετά από πολύ καιρό
Αλλά δεν τον βλέπουμε πουθενά
Σοβαρά τωρα που είναι;
"Ρε είσαι σίγουρη ότι σήμερα θα έρθει;" την ρωτάω ενώ την κοιταζω εξεταστικα
"Ναι ρε σου λεω! Σήμερα μου είπε" μου λέει και ανασηκώνω τους ώμους μου
Ξαφνικά νοιώθω ένα άγγιγμα στην πλάτη μου όπως και η Σία και γυρνάμε να κοιτάξουμε τρομοκρατημενες
"Λεωνίδα;" ρωτάει έκπληκτη η Σία και σε δευτερόλεπτα πέφτει στην αγκαλιά του
Εγώ έχω μείνει κολλημένη στην θεση μου και τους κοιτάζω ξαφνιασμενη
Σπάνε την αγκαλιά και με κοιτάζει χαμογελαστος ενώ έρχεται προς το μέρος μου
Περνάει τα χέρια του γύρω μου το ίδιο και γω κάνοντας μια σφυχτη αγκαλιά
"Μου έλειψες" μουρμουριζω ενώ νοιώθω τα μάτια μου υγρά
ΥΓΡΑ;
Οχι δεν θα κλάψω τώρα
"Και μενα" λεει μόλις σπάσουμε την αγκαλιά, σκουπιζω λίγο τα μάτια μου και γελάει
"Μην κλαις, τώρα δεν θα ξανά φύγω" λεει και ξανά κάνουμε μια ομαδική αγκαλιά
Τώρα που τον ξανά βλέπω, ομόρφυνε, όχι ότι πριν δεν ήταν αλλά είναι πολύ διαφορετικός
Ψήλωσε, είναι πιο γυμνασμενος, και γενικά φαίνεται πιο, άγριος;
Τα μαύρα μαλλιά του όπως και τα μάτια του τον κάνουν, και οι έντονες γωνίες του προσώπου του
"Λεωνίδα αγόρι μου τι κάνεις;" τον ρωτάει ο μπαμπάς μου ενώ του κάνει μια αγκαλιά
"Όλα καλα κύριε Βασίλη εσείς;" τον ρωτάει χαμογελαστός "υπέροχα αγόρι μου" του λέει ενώ προχωράμε προς το αυτοκίνητο
"Φέρε τις βαλίτσες σου" του λέει ο μπαμπάς και βάζουν τις βαλίτσες του πίσω στο πορτμπαγκάζ
Μπαίνουμε μεσα και ξεκινάει για το σπίτι
"Είναι τόσα που έχεις να μάθεις ξαδερφουλη" του λέει η Σία κοιτώντας τον με ένα πονηρό χαμόγελο
"Ωχ" λεει μόνο και περνάει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μας
"Αλλά πρώτα θέλω να κοιμηθω" λεει ενω μας κοιτάζει και γνεφουμε
Μου αρέσει που πλέον θα είμαστε όπως παλιά
Μου έλειψε η παρέα μας
[...]
"Και πως τους είπατε; Στέφανο και;" ρωτάει ο Λεωνίδας ενώ πίνει μια γουλιά απο τον καφέ του
"Αχιλλέα" τον συμπληρώνει η Σία "Και είναι καλά παιδιά;" ρωταει ενώ μας κοιτάζει εξεταστικα
"Ναι είναι πάρα πολύ καλοί" του λέω και χαμογελάω
Είπαμε στον Λεωνίδα για τον Στέφανο και τον Αχιλλέα και γενικότερα ότι έχει γίνει το τελευταίο διάστημα χωρίς αυτόν
"Και η Νεφέλη έχει αγόρι" λεει η Σία γρήγορα και ενθουσιασμενη
Αμέσως ο Λεωνίδας γυρνάει και με κοιτάζει έκπληκτος "και δεν μου το είπες μωρη;" με ρωτάει και καλά θιγμενος
"Θα σου το λεγα" λέω ενώ προσπαθώ να δικαιολογηθώ
"Πως τον λένε;" ρωτάει ενώ κάθετε καλύτερα πανω στο στρώμα "Φίλιππο" λέω σιγανά
"Φίλιππο;" ρωταει μπερδεμένος "ναι και σε λιγο θα έρθει απο δω" λεει η Σία και αμέσως γούρλωνει τα μάτια του
"Τον γνωστό Φίλιππο; τον κολλητό του Ανδρέα;" ρωτάει ξαφνιασμένος
"Ναι" λέω και χαμογελάω "πόσο καιρό τα έχετε;" ρωτάει περιμένοντας απάντηση "Σχεδόν δύο μήνες"
μουρμουριζω
Δύο μήνες
"Ο Ανδρέας δεν το ξέρει;" ρωτάει και αμέσως γνεφω αρνητικά "και ούτε πρέπει να το μάθει" λέω
"Ο κύριος Βασίλης;" ξανά ρωτάει "οχι ειδικά ο μπαμπάς μην το μάθει" λέω απελπισμένη
Ο μπαμπάς μου ξέρω ότι δεν θα το πάρει και πολύ καλά
Έτσι πιστεύω δηλαδή
"Και με αυτόν τον Αχιλλέα και τον Στέφανο τι είστε;" ρωτάει αλλαζοντας θεμα
"Φίλοι, κάνουμε πολύ παρέα" λεει η Σία "μαλιστ-" πάει να πει αλλά τον διακόπτει το άνοιγμα πόρτας
Άμα δεν ξανά χτυπήσουνε πόρτα θα τους πάρει και θα τους σηκώσει
"Θα έρθετε κάτω; θα παραγγείλουμε πίτσα" λεει ο αδερφός μου ενώ μας κοιτάζει
"Πιτσα; εννοείται" λεει η Σία ενώ σηκώνεται από το κρεβάτι πηγαίνοντας προς το μέρος του
"Πάω κατω είναι και ο Φίλιππος" λεει ο Ανδρέας και φεύγει μαζί με την Σία
Η Σία δεν χάνει φαγητό
Πότε
"Πάμε" λεει ο Λεωνίδας ενω περνάει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου και κατεβαίνουμε τις σκάλες
Παμε στο σαλόνι και εκεί κάθεται ο Ανδρέας, δίπλα του ο Φίλιππος και η Σία
Μόλις αντιλαμβάνονται την παρουσία μας γυρνανε και μας κοιτάζουν
"Αντε ρε" λεει η Σία ενώ μας κάνει νόημα να κάτσουμε δίπλα της
Είμαι σίγουρη ότι ο Φίλιππος δεν έχει καταλάβει ποιος είναι ο Λεωνίδας από τον τρόπο που τον κοιτάζει
Καθόμαστε στον καναπε δίπλα στην Σία ενώ ο Ανδρέας μιλάει στο τηλέφωνο για την παραγγελία
"Γεια σου Φιλιππε" του λέει με ένα χαμόγελο ο Λεωνίδας
Τον κοιτάζει περίεργα και έπειτα μιλάει "Ποιος-" πάει να πει ο Φίλιππος αλλά σταματάει κατευθείαν
Τον θυμήθηκε
Αμέσως η έκφραση του αλλάζει και ρίχνει ένα ελαφρύ γελακι "ο Λεωνίδας" λεει και χαμογελάει
"Έχω καιρό να σε δω" του λέει, και το αγόρι δίπλα μου γελάει "δεν με κατάλαβες στην αρχή" του λεει
"Και για πόσο θα μείνεις ρε Λεωνίδα;" τον ρωτάει ο Φιλιππος ενώ κάθεται καλύτερα στον καναπέ περιμένοντας την απάντηση του
"Τωρα εδώ θα μείνω δεν θα φύγω" λεει και χαμογελάει κοιτώντας μας
"Αληθεια; μια χαρά" του λέει "ναι, με την μητέρα μου" λεει ο Λεωνίδας
Ο Φίλιππος στρέφει το βλέμμα του πάνω μου και ασυναίσθητα χαμογελάει, ανταποδίδω στο χαμόγελο του
Νοιώθω κάποιον να με σκουντάει και περνώ το βλέμμα μου πανω απο τον Φίλιππο για να δω
"Καρφωνεστε έτσι όπως κάνετε" μου ψυθιριζει στο αυτί ο Λεωνίδας και κοιτάζω τον αδερφό μου που κοιτάζει μια εμένα μια τον Φίλιππο περίεργα
Αμέσως παίρνω το βλέμμα μου απο πάνω του και παίζω νευρικά με τους αντιχειρες μου
Αρχίζω και ανησυχώ γιατί ο Ανδρέας λογικά θα υποψιάζεται κάτι
Όλο μας κοιτάζει κάπως
Δεν είναι πρώτη φορά, μας έχει πιάσει πολλές φορές
"Σε μισή ώρα περίπου εδώ θα είναι οι πίτσες" λεει ο αδερφός μου ενώ πιάνει στα χέρια του το τηλεκοντρόλ και ανοίγει την τηλεόραση
"Ρε παιδιά Σάββατο βράδυ είναι να μην βγούμε;" πετάγεται ξαφνικά η Σία ενώ μας κοιτάζει έναν έναν
Αυτή η κοπέλα είναι απίστευτη πραγματικά
"Σία μόλις παράγγειλε πίτσα" της λέω "εε εγώ δεν θέλω να δω ταινία" αρχίζει και γκρινιάζει
Γυρνάω και κοιτάζω τους υπόλοιπους "Πλάκα μου κάνετε;" ρωτάει ο αδερφός μου
Ανοίγω το κινητό μου και κοιτάζω την ώρα
*7:25*
Προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε
"Όχι σοβαρά μιλάω" του λέει η Σία ενώ τον κοιτάζει έντονα
"Εγώ μέσα ειμαι" λεει ο Λεωνίδας από δίπλα μου
"Ελατε μωρε, ήρθε ο Λεωνίδας και δεν θα βγούμε έξω;" ρωτάει προσπαθώντας να μας πείσει
"Σηκωθείτε" λεει μόνο ο αδερφός μου και σηκωνομαστε
"Πάμε να ετοιμαστούμε" λεει η Σία ενώ με πιάνει από τον καρπό και τρέχει
"Είσαι ηλιθια" της λέω μόνο μόλις κλείσουμε την πόρτα
"Αντε να βρεις τώρα ρούχα" μουρμουριζω ενώ ανοίγω την ντουλάπα μου
Φίλιππος pov:
"Εγώ παω πάνω" λεει ο Λεωνίδας ενω σηκώνεται από τον καναπέ και κατευθύνεται προς τις σκάλες
"Να ετοιμαστούμε και μεις;" ρωτάω άνετος τον Ανδρέα δίπλα μου και γυρνάω να τον κοιτάξω
Φενεται σκεπτικός, κοιτάζει απλά το πάτωμα
"Να σε ρωτήσω κατι;" με ρωτάει προσπερνωντας την προταση μου και του γνεφω
"Τρέχει κάτι με την Νεφέλη;" ρωτάει στα ξαφνικά και νοιώθω τους παλμούς της καρδιάς μου να χτυπάνε γρηγορότερα
"Εμ τι εννοείς;" τον ρωτάω ενώ κάθομαι καλύτερα στον καναπέ αμήχανα
"Τωρα τελευταία, σας βλέπω πολύ κοντά, βλέπω πως κοιτάζετε ο ένας τον άλλον και χαμογελατε ή όλο κάτι κάνετε με τα κινητά σας" λεει και ενώ με κοιτάζει στα μάτια μα δεν του λέω κάτι
"Φιλιππε αν τρέχει κάτι με την αδερφή μου θέλω να μου το πεις, δεν θα θυμωσω" συνεχίζει και μου λέει και τον κοιτάζω διστακτικά
Να του το πω;
Δεν θέλω να του λέω ψέματα, είναι ο κολλητος μου και είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας
Θα του το πω και ότι γίνει
"Βασικά ναι" αρχίζω να λέω και γυρνάει να με κοιτάξει αμέσως "ναι με την Νεφέλη...είμαστε μαζί" του λέω ενώ τον κοιτάζω στα μάτια
Με κοιτάζει έκπληκτος μα δεν μιλάει, περιμένει τι άλλο θα πω
"Ανδρέα μου αρέσει η αδερφή σου, πραγματικά, και τα έχουμε...εδώ και δύο μήνες" λέω σιγανά την τελευταία μου πρόταση γιατί ξέρω πως θα αντιδράσει
"ΠΟΣΟ;" με ρωτάει έκπληκτος "ναι, μου αρέσει πολύ γαμωτο και την ήθελα από το καλοκαίρι αλλά δεν έλεγα τίποτα, μέχρι τότε που την βάλατε τιμωρια για το σκηνικό που είχε γίνει στο κλαμπ και μετά της τα είπα ολα" του λέω και δείχνει να με καταλαβαίνει
"Εντάξει, απλά μην την πληγώσεις Φιλιππε, ξέρεις τι εχει περάσει η Νεφέλη και είναι πολύ ευαίσθητη" μου λέει τελικά και γνεφω χαμογελαστός
Δεν περίμενα να είναι αυτή η αντίδραση του, υπό άλλες συνθήκες θα με είχε σαπίσει στο ξύλο
"Μην μάθει όμως τίποτα ο μπαμπάς γιατί δεν ξέρω πως θα είναι η δική του αντίδραση" με προειδοποιεί
"Ξέρω, δεν πρέπει να μάθει κάτι ο κύριος Βασίλης" λέω ενώ τον κοιτάζω στα μάτια
"Αντε παμε να ετοιμαστούμε" λεει ενώ με χτυπάει για να σηκωθώ
Νεφέλης pov:
"Καλά είμαι;" ρωτάει η Νεφέλη τον Λεωνίδα, ο οποίος βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και μας περιμένει
"Ναι κούκλα είσαι αντε" της λεει και η Σία τον κοιτάζει άγρια "αντε εσύ, βλακα" του λέει και γελάει
"Ρε Νεφ με τον Φίλιππο τι θα κάνεις; Να ξέρεις ο Ανδρέας φενεται να υποψιάζεται κατι" μου λέει ο Λεωνίδας "ναι ρε όντως" συμφωνεί και η Σία και με κοιτάζουν και οι δύο τους περιμένοντας απάντηση
"Δεν ξερω" λεω απλά ενώ βάζω την τελευταία στρώση μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου
"Εγώ νομίζω έτοιμη είμαι" λέω και σηκώνομαι από την καρέκλα για να με δουν
"Πανέμορφη" λένε και χαμογελάω, γυρνάω και κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη
Νομίζω μου αρέσω, φοράω ένα μαύρο κολλητό φόρεμα που είναι μια παλάμη πανω απο το γόνατο μου ενώ το μπούστο είναι λίγο ανοιχτό
Ψεκαζομαι με το αγαπημένο μου άρωμα και νομίζω πως είμαι έτοιμη
"Παμε;" ρωτάει ο Λεωνίδας και γνεφουμε, πάω να ανοίξω την πόρτα και πέφτω πάνω σε κάτι
Η μάλλον σε κάποιον
Αμέσως τα χέρια του με κρατάνε γερά για να μην γίνω ένα με το πάτωμα
Σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω τον Φίλιππο, με κοιτάει είδη χαμογελαστός
Χωρίς να πει κάτι πλησιάζει το πρόσωπο του στο δικό μου και τα χείλη του αγγίζουν τα δικά μου δίνοντας μου ένα τρυφερό φιλί
Χαμογελάω μέσα στο φιλί μας και περνάω τα χέρια μου γύρω από τον λεμο του ενω έχει τα δικά του στην μεση μου
Ακούω ένα βήξιμο που δεν είναι σίγουρα της Σιας η του Λεωνίδα και απομακρυνομαι γρήγορα από τον Φίλιππο
Ο ΑΝΔΡΈΑΣ
"Α-ανδρεα εγ-" πάω να πω αλλά με διακόπτει "Μην ανησυχείς αδερφούλα τα ξέρω όλα" λεει χαλαρός και γυρνάω να κοιτάξω έκπληκτη τον Φίλιππο
Του το είπε;
Και δηλαδή ο Ανδρέας είναι εντάξει με όλο αυτό;
"Που το έμαθες;" τον ρωτάω με περιέργεια "ο Φιλιππος μου το είπε Νεφέλη, νταξει προτιμώ τον Φίλιππο που τον γνωρίζω πάρα κανέναν που δεν ξέρω" λεει ενώ μας προσπερνάει και μπαίνει στο μπάνιο
"Σου το είχα πει μωρη ηλιθια ειδες;" μου λέει η Σία ενώ με σπρώχνει ελαφρά
"Και δηλαδή είμαστε εντάξει; μόνο ο μπαμπάς μου δεν το γνωρίζει;" γυρνάω και ρωτάω τον Φίλιππο και γνέφει
Με ξανά πλησιάζει και περνάει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου ενώ κατεβαίνουμε κάτω
Κάθομαι στον καναπέ και βάζω τις κόκκινες γόβες μου
"Πάμε;" με ρωτάει ο Φίλιππος και κλείνει το κινητό του κοιτώντας με
"Ναι" λέω ενώ σηκώνομαι, μου δίνει ένα φιλί και κατεβαίνουν και οι υπόλοιποι κάτω
"Πείρα τηλέφωνο τον μπαμπά ξέρει οτι θα βγούμε" λεει ο Ανδρέας ενώ με κοιτάζει και γνεφω
Βγαίνουμε έξω, κλειδώνουμε την πόρτα και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο
Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω ότι έχω νέο μήνυμα απο τον Στεφανο
Στεφανος:
Νεφ θα έρθετε με την Σία να αράξουμε;
Νεφέλη:
Συγνώμη ρε Στέφανε αλλά δεν μπορώ, έχει έρθει ένας παλιός μου φίλος και θα βγούμε έξω να φάμε
Κλείνω το κινητό μου και γερνω το κεφάλι στον ώμο του Φιλιππου δίπλα μου και κλείνω τα μάτια μου
Με το χέρι του περασμένο γύρω μου να κάνει μονοπάτια με χαλαρώνει
Νοιώθω ένα βάρος να έχει φύγει από πάνω μου, νοιώθω κάπως πιο άνετα
Τώρα γνωρίζει ο αδερφός μου ότι είμαι με τον κολλητό του και το καλό είναι ότι δεν έχει κάποιο πρόβλημα
Αυτό με χαροποιεί πολύ
Ο Ανδρέας με τον Φίλιππο ήταν από μικρά μαζί, όταν ήμουν μικρή τους θυμάμαι που ήταν συνέχεια μαζί παντού
Όπως και τώρα
Από το δημοτικό έως και τώρα
Για αυτό ο Φίλιππος βρίσκεται τόσο κοντά μας και είναι σαν οικογένεια μας
Γνωρίζει πάρα πολλά για όλους μας και ειδικά για το παρελθόν μου
Όταν δεχομουν μπουλινκγ στο σχολείο, για την μητέρα μου
Βρισκόταν πάντα εκεί για εμένα, με βοηθούσε πάντα
Σαν αδερφή του με είχε
Θυμάμαι η μαμα που ήταν τόσο κοντά με τον Φίλιππο, τον είχε σαν παιδί της
Και όταν έφυγε μας επηρέασε όλους μας
Ακόμα και τον Φίλιππο μπορώ να πω
Αλλά με προβληματίζει ο μπαμπάς μου, πως θα το πάρει το γεγονός ότι είμαστε μαζί
Αν δεν το δεχτεί;
Τι θα γινει;
Όταν ο μπαμπάς μου θέλει κάτι πάντα το δικό του γίνεται
"Φτάσαμε" με βγάζει από τις σκέψεις μου η φωνή του αδερφού μου μόλις παρκάρει το αυτοκίνητο
Ανοίγουμε τις πόρτες και βγαίνουμε έξω
Το τσουχτερό αεράκι χτυπάει το πρόσωπο μου και ασυναίσθητα κλείνω τα μάτια μου απολαυμβανοντας το
"Πάμε μεσα, κάνει κρυο" μου λέει ο Φίλιππος και περνάει τα χερια του γύρω από τους ώμους μου
Μπαίνουμε μεσα στο εστιατόριο και πηγαίνουμε προς ένα τραπέζι για να κάτσουμε
Είναι ένα ωραίο χειμερινό εστιατόριο, μέσα έχει μια ωραία ζέστη που θέλεις να κάτσεις για πάντα εδώ και να μην ξανά φύγεις
Πάμε και καθόμαστε σε ένα τραπέζι και περιμένουμε να έρθουν να μας εξυπηρετήσουν
"Τι θα πάρεις;" με ρωτάει ο Φίλιππος από δίπλα μου ενώ κοιτάζει τον κατάλογο με τα φαγητά
"Μμ δεν ξερω" μουρμουριζω ενώ κοιτάζω τα φαγητά που περιέχουν
Νομίζω θέλω να τα φάω όλα
"Εσυ τι θα παρεις;" τον ρωτάω και γυρνάω να τον κοιτάξω
"Εσενα" ψυθιριζει στο αυτί μου και τον χτυπάω διακριτικά για να σταματήσει
"Φιλιππε" τον προειδοποιώ και με κοιτάζει με ένα πονηρό χαμόγελο
Με το χέρι του που βρίσκεται κάτω από το τραπέζι το βάζει πάνω στο γυμνό μου μπούτι και το ζουλαει ελαφρά
"Γεια σας" λεει ένας σερβιτόρος και βγάζει έξω το σημειωματάριο του
Το χέρι του δεν το παίρνει από το πόδι μου όμως!
"Γεια σας, λοιπόν θέλουμε δυο μερίδες πατάτες, σαλάτα, το κόκκινο κρασι που έχει εδω " άρχισε να λεει ο Ανδρέας στον σερβιτόρο αλλά δεν τον άκουγα και πολύ
Η οθόνη του κινητού μου φωτίστηκε βγάζοντας μου ειδοποίηση ότι μου ήρθε μήνυμα
Το πιάνω στα χέρια μου και το ανοίγω, μου λέει ότι ο Στέφανος εστηλε νέο μήνυμα
Στέφανος:
Δεν μου είχες πει κάτι
Νεφέλη:
Δεν ετοιχε, τέλος πάντων αύριο άμα θέλεις μπορούμε να αράξουμε
Στέφανος:
Αύριο έχει πορεια δεν γίνεται
Νεφέλη:
Θα δούμε τότε
Κλείνω το κινητό μου και το αφήνω δίπλα μου στο τραπέζι
"Με ποιον μιλούσες;" με ρωτάει ο Φιλιππος ενώ με κοιτάζει περίεργα
Καθαρίζω τον λεμο μου και του απαντάω ήρεμη "με μια φίλη μου"
Δεν φάνηκε να πείστηκε αλλά δεν το συνέχισε
Δεν θέλω πάλι να μαλωσουμε όπως την προηγούμενη φορά
"Οριστε" λεει ο σερβιτόρος ενώ μας αφήνει τα φαγητά μας και φεύγει
Ακούγεται ένα κινητό να χτυπάει, του Ανδρέα
Ξεφυσαει και το βγάζει από την τσέπη του, γελάω στην εικόνα ότι ούτε τον αφήνουν να φάει
"Ελα ρε μπαμπα" λεει ενώ έχει μπουκωθει με το φαγητό του
"Τι; αφού ήσουν στην δουλειά" αρχίζει και λέει και γυρνάμε να τον κοιτάξουμε
"Ρε μπαμπά τωρα" αρχίζει και γκρινιάζει "δεν φταίω γω, να ερχόσουν" του λέει
"Αντε γεια" λεει και το κλείνει, τον κοιτάζω ερωτηματικά και λέει "Ο μπαμπάς έλεγε γιατί δεν τον πήραμε μαζί μας στο εστιατόριο χωρις αυτον"
"Έπρεπε να τον παίρναμε και αυτον" λεει ο Φίλιππος δίπλα μου και μπουκωνεται και αυτός με τις πατάτες του
"Πρόσεξε μην πνιγείς αγόρι μου" του λέω κοιτώντας τον και γελάει
"Δεν πνίγομαι εγω αγάπη μου" μου λέει ενώ με κοιτάζει με ύφος
"Ότι πεις" λέω απλά και του κλέβω μια πατάτα
Γυρνάει και με κοιτάζει λες και του έκλεψα ολόκληρη περιουσία "την πατάτα μου πίσω" απαιτεί
Γνεφω αρνητικά και χαμογελάω ενώ τρώω την πατάτα μπροστά του
"Καλα Νεφελακι" λεει απλά και συνεχίζει να τρώει
[...]
"Θα κοιμηθείς μαζί μου;" ρωτάω νυσταγμενη τον Φίλιππο και τον κοιτάζω
"Ναι κατσε να βγάλω τα παπούτσια μου" λεει και τα αφήνει στην άκρη
"Ο Ανδρέας;" ρωτάει "πήγε να κοιμηθεί" μουρμουριζω καθώς στηρίζομαι πάνω του
"Ο κύριος Βασίλης;" ξανά ρωτάει για επιβεβαίωση "κοιμάται" του λέω
"Ωραία παμε τοτε" λεει και ανεβαίνουμε τις σκάλες
"Πάω λίγο στο δωμάτιο του Ανδρέα να βάλω καμία βερμούδα του" λεει ενώ μπαίνει στο δωμάτιο του
Μπαίνω στο δικό μου και αμέσως πέφτω στο κρεβάτι μου κουρασμένη
Μπαίνει μέσα ο Φίλιππος φορώντας μια βερμούδα του Ανδρέα και μια μπλούζα
Κλειδώνει την πόρτα για να μην μπει κανένας και μας δει και γυρνάει και με κοιτάζει
"Φιλιππε μπορείς να μου φέρεις τις πιτζάμες μου;" τον ρωτάω ενώ έχω κλειστά τα μάτια μου
"Ελα" λεει και μου τις δίνει "αλλά γυρνα για να αλλάξω" του λέω και ξεφυσαει
"Ελα μωρε Νεφελακι, αφού σε έχω δει με τα εσώρουχα" λεει και γυρνάω να τον κοιτάξω αμεσως
Που με είδε;
"Που με είδες ρε ανώμαλε;" τον ρωτάω αμέσως και γελάει "νταξει όχι ακριβώς εσώρουχα, με μαγιό" λεει και κάνω ένα face palm
"Δεν είναι το ίδιο!" του λέω "το ίδιο είναι η μον-" αρχίζει και λέει άλλα τον διακόπτω
"Φιλιππε γύρνα!" Του λέω απλά και ξεφυσαει παραδομένος, γυρνάει πλάτη και βγάζω γρήγορα τα ρούχα μου φορώντας τις πιτζάμες μου
Κοίτα να δεις θα αρχίζει να λεει την διαφορά με τα εσώρουχα και τα μαγιό
"Μην κοιτάς!" Του λέω και ξανά γυρίζει μπροστά του "ελα ρε Νεφέλη τώρα" αρχίζει να γκρινιάζει
"Νταξει έτοιμη" λέω και γυρνάει να με κοιτάξει, έπειτα αρχίζει και γελάει
Γιατί γελάει τι εχω;
"Τι γελάς ρε βλακα;" τον ρωτάω ενώ τον χτυπάω ελαφρά στο στερνό του "οι μονοκεροι μπιτζαμες σου πάνε απίστευτα" ψυθιριζει πάνω στα χείλη μου
Τα χείλη του βρίσκουν τα δικά μου δίνοντας μου ένα γλυκο φιλί, κλείνω τα μάτια μου περνώντας τα χέρια μου γύρω από τον λεμο του ενω αυτός τα έχει στην μεση μου και ανταποκρινομαι στο φιλί του
Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και ανοίγω ελαφρά το στόμα μου δίνοντας του πρόσβαση να βάλει την γλώσσα του
Η γλώσσα του μόλις βρει την δικιά μου αρχίζουν το δικό τους μοναδικό παιχνίδι
Σπαμε το φιλί για να πάρουμε ανάσα και κοιταζομαστε
"Νυστάζω" λέω σιγανά και πηγαίνω προς το κρεβάτι μου
"Ελα υπναρου" λεει ενώ με σκεπάζει με την κουβέρτα, και χώνετε και αυτός κάτω από τα σκεπατασματα μαζί μου
Περνάει τα χέρια του γύρω από την μέση μου φέρνοντας με κοντά του και ξαπλώνω το κεφάλι μου στο στερνό του
Οι χτυποι της καρδιάς του είναι ρυθμικοι και ήρεμοι υπνοτιζοντας με
"Καληνύχτα Νεφελακι" ψυθιριζει ενώ μου αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο και χαμογελάω ασυναίσθητα
"Καληνύχτα Φιλιπακκο" λέω ενώ φιλαω το στερνό του και κλείνω τα μάτια μου κουρασμένη πέφτοντας σε έναν γαλήνιο ύπνο
Γειά σαςς
Τι κάνετε; όλα καλα;
Κεφαλαιο 24
Ελπίζω να το απολαύσετε, αν έχω κάποιο ορθογραφικό λάθος συνχωρεστε με θα το διορθώσω
Επίσης αν θέλετε να δείτε το cast του Λεωνίδα παντε στο κεφάλαιο που είναι το cast
Πατήστε αστεράκι και κάντε σχόλιο ❣️