រឿង ពង្វក់ស្នេហ៍លោកប្ដី
ភាគទី 24
ជុងហ្គុកត្រឡប់មកដល់ភូមិគ្រិះវិញក៏ប្រញ៉ាប់ចូលទៅខាងក្នុងប៉ុន្តែមិនឃើញប្រពន្ធក៏ឡើងទៅខាងលើបើកទ្វាបន្ទប់តឹចៗខ្លាចថាថេយ៉ុងកំពុងគេងតែក្នុងបន្ទប់គឺទទេស្អាតថេយ៉ុងមិនបាននៅក្នុងនេះទេ រាងក្រាស់ក៏ប្រញ៉ាប់ចុះទៅជាន់ខាងក្រោមយ៉ាងលឺន
« អ៊ំវ៉ាងថេយ៍នៅឯណា? »ជុងហ្គុកអ៊ំវ៉ាងក៏ចូលទៅសួរគាត់គឺមានតែគាត់ទេដែលស្និទ្ធស្នាលនិងថេយ៉ុង
« ខ្ញុំមិនដឹងទេអ្នកប្រុស »អ៊ំវ៉ាងអោនមុខចុះបន្តឹចទាំងកុហកគាត់បានដឹងតែជេហូបហាមគ្រប់គ្នាមិនអោយនិយាយរឿងនោះប្រាប់ជុងហ្គុកនោះទេ
« ហេតុអ្វីមិនដឹង?ថេយ៉ុងមកវិញតាំងពីល្ងាច »ជុងហ្គុកស្រែកគំហគដាក់តែម្ដង មិនមែនស្រែកគំហគដាក់តែអ៊ំវ៉ាងទេគឺគ្រប់គ្នាដែលនៅទីនេះប្រពន្ធរបស់គេមួយទាំងមូលបាត់ហេតុអ្វីគ្មានអ្នណាដឹង
« សុំទោសអ្នកប្រុស »
« ហ៊ើយយយ..»ជុងហ្គុកស្រែកដាក់បន្តឹចមុននិងដើទៅខាងក្រៅចូលទៅខាងក្នុងឡានបើកចេញតាមរកថេយ៉ុងនិងបញ្ជួនកូនចៅទៅតាមរកថេយ៉ុងប៉ុន្តែពេញមួយយប់ទៅហើយគឺរកមិនឃើញតតែសោះ ជុងហ្គុកត្រឡប់មកភូមិគ្រិះវិញនៅម៉ោង7ព្រឹកគេមិនបានសម្រាកពេញមួយយប់ព្រោះតែតាមរកថេយ៉ុងប៉ុន្តែអ្វីដែលកាន់តែនឿយណាយនោះគឺណាណាកំពុងតែអង្គុយចាំគេនៅបន្ទប់ទទូលភ្ញៀវរួចជាស្រេចទាំងព្រលិមឆ្ងល់ខ្លាំងណាស់ស្រីម្នាក់នេះគ្មានការងារធ្វើខ្លះទេមែនទេទើបចេះតែដើតោងគេជាប់បែបនេះស្មុកស្មាញនិងរឿងបាត់ប្រពន្ធផង
« ជុងហ្គុកបងមកពីណានិង? »គ្រាន់តែក្រឡេកឃើញជុងហ្គុកភ្លាមនាងក៏ប្រញ៉ាប់អោបដៃនាយយ៉ាងលឿន
« គឺបងមានការងារត្រូវទៅបង្ហើយបន្តឹចបន្តូច »ជុងហ្គុកបានត្រឹមតែសម្រួលអារម្មណ៍កុំអោយបញ្ចេញដាក់នាងព្រោះថាមិនទាន់ដល់ពេលនៅឡើយនោះទេ
« បងទៅ...»
« ជុងហ្គុក »នាងនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏មានសម្លេងមកបង្អាក់ហើយនោះគឺជេហូបដោយមានថេយ៉ុងនៅពីខាងក្រោយព្រមទាំងមានណាមជុនមកជាមួយដែរ
« បាត់ពេញមួយយប់ទៅណា? »ជុងហ្គុកមើលទៅប្រពន្ធរបស់ខ្លួននិងបញ្ចេញសម្លេងមុាំដាក់ធ្វើអោយណាណាញញិមយ៉ាងស្រស់ ហើយក៏សាងជាភាពហួសចឹត្តដល់ណាមជុននិងជេហូបផងដែរតែមិនបានចាប់អារម្មណ៍មើលដៃរបស់ថេយ៉ុងនោះទេ
« ហេតុអ្វីក៏ឯងនិយាយខ្លាំងៗបែបនេះដាក់ថេយ៉ុង? »ណាមជុនមើលទៅជុងហ្គុកទាំងហួសចឹត្ត
« ហ្យុងកុំចេះ »
« ថេយ៉ុងទៅបន្ទប់ចុះ ចាំពួកបងនិយាយជាមួយវា »ណាមជុនអោយថេយ៉ុងចេញទៅសឹនមើលទៅថេយ៉ុងយំទៀតហើយ ដឹងទេថាពេលបានស្ដាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងដែលជេហូបប្រាប់ហើយគេខឹងជុងហ្គុកប៉ុណ្ណា?ពេលនេះក៏ឃើញច្បាស់និងភ្នែកទៀតហើយស្រីម្នាក់នេះក៏ពីដពុលមិនធម្មតាដែរ ថេយ៉ុងក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់បើនៅទៀតគេច្បាស់ជាគ្រាំចឹត្តស្លាប់មិនខានទេ
« ចេញទៅខាងក្រៅនិយាយគ្នា »ជេហូបថាហើយក៏ដើចេញទៅបាត់ជាមួយនិងណាមជុនឯជុងហ្គុកក៏ដើតាមពីខាងក្រោយ
« ហេតុអ្វីឯងធ្វើបែបនេះដាក់ថេយ៉ុង? »ជេហូបមើលជុងហ្គុកចំៗលើកមុនឃើញនៅល្អជាមួយគ្នាតែហេតុអ្វីក៏ពេលនេះផ្លាស់ប្ដូរលឺនបែបនេះ?
« ខ្ញុំធ្វើបែបណា? »
« គឺឯងមានស្រីធ្វើបាបចឹត្តថេយ៍ ឯងមិនឃើញសភាពគេនៅពេលនេះទេ? »ជេហូប
« គេយ៉ាងម៉េចហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវខ្វល់? »
« ពីមុនឯងស្រលាញ់ថេយ៉ុងណាស់មិនមែនបែបនេះទេជុងហ្គុក »ណាមជុន
« គ្រប់យ៉ាងត្រិមជាការសម្ដែងខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់គេនោះទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើអោយគេស្រលាញ់ខ្ញុំហើយបំផ្លាញតាមក្រោយប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំនេះរឺទៅស្រលាញ់អាក្មេងពូកែអេបអបម្នាក់នោះ? »ជុងហ្គុកគ្រវាស់ភ្នែកឃើញណាណាកំពុងតែលួចមើលទើបគេនិយាយខ្លាំងៗដល់ថ្នាក់នេះធ្វើអោយនាងជឿជាក់ថាគេពិតជាស្រលាញ់នាងពិតមែន ប៉ុន្តែគេមិនបានដឹងនោះទេថាមានមនុស្សម្នាក់ទៀតបានឮផងដែរគេម្នាក់នោះគឺថេយ៉ុង ថេយ៉ិងគ្មានចេទនាមកលួចស្ដាប់នោះទេគ្រាន់តែនៅក្នុងបន្ទប់គ្មានអ្វីធ្វើទើបចុះមកសួនផ្កានៅខាងក្រោមទើបបានលឺពាក្យសម្ដីរបស់ជុងហ្គុកប៉ុន្មាននេះធ្វើអោយទន់ជង្គង់ដួលនៅលើស្មៅលើកដៃខ្ទប់មាត់កុំអោយសម្លេងយំលឺដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ
« គ្រប់យ៉ាងត្រឹមជាការសម្ដែង គេគ្រាន់តែសម្ដែងប៉ុណ្ណោះ ហិកហិ គេមិនដែលស្រលាញ់យើងទេ យើងឆ្គួតស្រលាញ់គេតែម្នាក់ឯង ...ហិកហិ គ្រប់យ៉ាងកន្លងមកសុទ្ធតែជាការបោកប្រាស់ ហិកហិ ហេតុអ្វីបងធ្វើបែបនេះដាក់អូន? »ថេយ៉ុងយំរហូតបាត់សម្លេងក្ដីសុខកន្លងមកត្រឹមជាកាបោកប្រាស់ ជុងហ្គុកមិនដែលស្រលាញ់គេនោះទេ ហេតុអ្វីក្លាយជាបែបនេះ?ចង់បំផ្លាញគេណាស់មែនទេ?ពេលនេះក៏បានសម្រេចហើយពេលនេះជីវិតគេខ្ទឹចខ្ទីអស់ហើយបេះដូងក៏ប្រេះស្រាំអស់ដែរមកពីក្ដីស្រលាញ់ក្លែងក្លាយរយ:ពេលកន្លងមកនេះប៉ុន្តែសម្រាប់គេគឺស្រលាញ់នាយពិតមែនតើនេះរឺជាក្ដីស្រលាញ់នោះ?សងមកវិញត្រិមតែជាកាឈឺចាប់ប៉ុណ្ណោះ
ជេហូបនិងណាមជុនបានត្រឡប់ទៅវិញពួកគេក៏ចង់នាំថេយ៉ុងទៅដែរតែថេយ៉ុងមិនព្រមគេនៅតែមានះចង់នៅក្បែជុងហ្គុកទាំងដឹងច្បាស់ហើយថាគេមិនត្រូវការខ្លួនតែគេសុខចឹត្តឈឺអោយតែបាននៅក្បែមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ វាមានរយ:ពេល2ថ្ងៃទៅហើយស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅគ្មានថ្ងៃណាដែលថេយ៉ុងស្គាល់ស្នាមញញិមគឺស្គាល់តែទឹកភ្នែកប៉ុណ្ណោះហើយថ្ងៃនេះក៏ជាថ្ងៃកំណើតរបស់ជុងហ្គុកផងដែរថេយ៉ុងបានធ្វើខេកជាពិសេសសម្រាប់ជុងហ្គុកដើម្បីSurpriseជុងហ្គុកនៅយប់នេះដូចគ្នា នៅពេលយប់ក៏បានឈានចូលមកដល់ថេយ៉ុងបានកាន់ខេកចូលមករកជុងហ្គុកទាំងស្នាមញញិម ហើយក្នុងទ្រូងក៏ឈឺឆៀបៗនៅពេលដែលឃើញមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់កំពុងតែរៀបផ្លុំខេកដែលមានណាណាជាអ្នកកាន់អោយទាន់ពេលណាណាមិនដឹងខ្លួនជុងហ្គុកក៏ឈ្លៀតយកដៃបក់ធ្វើអោយទានរលត់គេមិនចង់ផ្លុំទានរបស់នាងស្រាប់ទៅហើយ
« រលត់បាត់ទៅហើយ »ណាណាក៏យកខេកទៅទុកនៅលើតុហើយដើមកអោបដៃជុងហ្គុកដូចដើម
« អូនបានធ្វើវាសម្រាប់បង រីករាយថ្ងៃកំណើតលោកប្ដី »ស្ដាប់ហើយអួលដើមកមិនថាគេធ្វើអាក្រក់បែបណាថេយ៉ុងនៅតែគិតដល់គេជានិច្ចគេដឹងថាស្នាមញញិមរបស់ថេយ៉ុងបង្កប់នៅភាពឈឺចាប់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា
« យើងមិនត្រូវការ »ជុងហ្គុកក៏លើកដៃបំណងរុញខេកនោះអោយឆ្ងាយពីខ្លួនប៉ុន្តែបែជាធ្វើអោយជ្រុះពីដៃធ្វើអោយខេកត្រូវជ្រុះបែកនៅលើការ៉ូទាំងជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងគាំងដូចគ្នា គេប្រើរយៈពេលមួយថ្ងៃដើម្បីធ្វើវាប៉ុន្តែបែជាត្រូវក្លាយជាបែបនេះទៅវិញ
« ជុងហ្គុកនេះបងធ្វើដាក់អូនដល់ថ្នាក់នេះមែនទេ?បងធ្លាប់ស្រលាញ់អូនខ្លះទេ?ប្រាប់អូនមកជុងហ្គុក ហិកហិ »ដោយទប់ទឹកភ្នែកនិងការឈឺចាប់លែងបានគេក៏បញ្ចេញមកតែម្ដងគេឈឺណាស់គេទ្រាំហើយ ធ្វើជាធម្មតាទុះត្រូវជុងហ្គុកជាន់ឈ្លីផ្លូវចឹត្តខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏គេមិនដែលខ្វល់ តែពេលនេះគឺឈឺខ្លាំងណាស់
« ឆាប់ចេញទៅ »ដោយទ្រាំមើលទិកភ្នែករបស់ថេយ៉ុងបន្តទៀតបានជុងហ្គុកក៏ស្រែកគំហគដេញថេយ៉ុងចេញប៉ុន្តែថេយ៉ុងមិនបានគិតថាគេអោយចេញអោយផុតធម្មតាទេ
« បានអូននិងចេញ »ថារួចថេយ៉ុងក៏ឡើងកាំជណ្ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់បាត់
« អូនមានរបស់អោយបង ទុកជាកាដូរ »ណាណានាំជុងហ្គុកមកអង្គុយនៅលើសាឡុង
« ជាអ្វី? »
« គឺឯកសារដែលបងចង់បាននោះអី »ណាណាលើកបង្ហាញឯកសារអោយជុងហ្គុកបានឃើញធ្វើអោយនាយញញិមចុងមាត់
ងាគមកមើលថេយ៉ុងវិញម្ដងពេលនេះគេកំពុងតែសង្ងំយំនៅក្នុងបន្ទប់ពេលនោះដែរស្រាប់តែក្រឡេកប៉ះចំសាមីពណ៌ខ្លាញ់មួយក៏ដើទៅរកវាហើយបើកមើលដៃប្រែជាញ័រព្រោះវាជាលិខឹតលែងលះមានន័យថាជុងហ្គុកបានត្រៀមរួចជាស្រេចទៅហើយ មែនហើយកាលពីថ្ងៃចុះអុីតាសុីវិលដំបូងជុងហ្គុកពិតជាបានត្រៀមវាទុកមែនគិតថាមួយឆ្នាំនិងលែងលះតែក្រោយពីបានរស់នូវជាមួយគ្នាមួយរយ:ជុងហ្គុកក៏ប្ដូរគំនិតគ្រាន់តែមិនបានយកវាទៅបោះចោលប៉ុណ្ណោះ
« អូនចាញ់ហើយ អូនព្រមដោះលែងបងចុះជុងហ្គុក ហិកហិ ខ្ញុំព្រមដោះលែងបងហើយ »ថេយ៉ុងកាន់ប៊ិចមកសញ្ញេលើលិខឹតនោះទាំងទឹកភ្នែក
« អោយអាប៉ាសុំទោសដែលសម្រេចចឹត្តបែបនេះ »ថេយ៉ុងអង្អែលពោះខ្លួនថ្នមៗពោលពាក្យសុំទោសដែលអាចផ្ដល់គ្រួសារដ៏កក់ក្ដៅមួយទៅអោយកូនបាន
ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ដាក់ក្នុងវ៉ាលីគេយកតែរបស់ដែលគេមានពីមុនឯរបស់ដែលជុងហ្គុកទិញអោយគេមិនយកទៅនោះទេ ហើយក៏អូសវ៉ាលីចុះមកខាងក្រោមចំពេលដែលណាណាឈឹតប្រគល់ឯកសារអោយជុងហ្គុកទើបនាងត្រូវទុកឯកសារនោះមួយឡែកសឹន
« នេះ..»ថេយ៉ុងបានហុចលិខឹតលែងលះនោះអោយទៅជុងហ្គុកធ្វើអោយជុងហ្គុកស្លុតចឹត្ត
« ខ្ញុំព្រមដោះលែងលោកអោយមានសេរីភាពវិញហើយ អគុណសម្រាប់គ្រប់យ៉ាង អគុណដែលលោកធ្វើអោយខ្ញុំស្គាល់ក្ដីស្រលាញ់ អគុណដែលធ្វើអោយខ្ញុំស្គាល់ភាពឈឺចាប់ អគុណសម្រាប់ការបោកប្រាស់នេះ លោកធ្វើបានសម្រេចហើយ លោកបំផ្លាញខ្ញុំបានសម្រេចហើយ »ថេយ៉ុងនិយាយទាំងទឹកភ្នែកហូរស្រក់ចុះមកតត់តែគេលែងទប់ទៀតហើយស្រក់បន្តចុះស្រក់ចំពោះការបោកប្រាស់មួយនេះ ឯជុងហ្គុកមិនអាចហាមាត់និយាយអ្វីបាន
« ខ្ញុំស្អប់លោកចន ជុងហ្គុក »ថេយ៉ុងគប់ជញ្ជៀនរៀបការកណ្ដាលទ្រូងខាងឆ្វេងជុងហ្គុកហើយក៏លើកដៃវាស់ទឹកភ្នែកចេញមុននិងដើចេញទៅបាត់ ជុងហ្គុកហាមចឹត្តខ្លួនឯងមិនទាន់ទៅតាមថេយ៉ុងនោះទេពេលនេះផែនការឈឹតបញ្ចប់ហើយ ថេយ៉ុងក៏ទៅណាមិនបានឆ្ងាយដែរគេទៅតាមក្រោយក៏មិនយឺតពេលដែលមែនទេ?
ថេយ៉ុងអូសវ៉ាលីដើនៅលើផ្លូវងងិតគូរអោយខ្លាចឯទឹកភ្នែកនៅតែមិនព្រមឈប់ស្រក់
« ហិកហិ...ខ្ញុំឈឺណាស់ ហេតុអ្វីធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំស្អប់លោកចន ជុងហ្គុកមនុស្សបោកប្រាស់
ពឺត..ពឺត..ព្រួសសស...ថេយ៉ុងត្រូវដួលនៅលើផ្លូវភ្លាមៗតែក៏មិនភ្លេចលើកដៃអង្អែលពោះរបស់ខ្លួនមុននិងសន្លប់ទៅ អម្បាញ់មិញសំណាងហើយដែលឡានចាប់ហ្វ្រាំងទាន់កុំអីចប់មិនខាន
« ហេនរីឯងបើកឡានយ៉ាងម៉េចនិង?ឆាប់ចុះទៅមើលភ្លាម »គ្មានអ្នកណានោះទេគេគឺយ៉ុនហ្គីនេះឯង គេគិតថាទៅកាសុីណូព្រោះមិនដែលបានទៅមើលសោះបើបានជាមកកូរ៉េហើយគូរតែទៅមើល ប៉ុន្តែបែជារឿងបែបនេះកើតឡើង
« បាទ ចៅហ្វាយ »ហេនរីក៏ប្រញ៉ាប់ចុះទៅមើលឯយ៉ុនហ្គីមិនអស់ចឹត្តក៏ចុះទៅមើលដែរ
« ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅចៅហ្វាយ »
« សួរដូចឆ្គួត គឺនាំទៅមន្ទីពេទ្យនិងឯង »យ៉ុនហ្គីក៏លើកបីថេយ៉ុងទៅដាក់ឡានហើយហេនរីក៏បើកចេញទៅ
« ប្លែក »យ៉ុនហ្គីមើលទៅមុខរបស់អ្នកដែលសន្លប់នៅក្បែខ្លួនទាំងចម្លែកដូចមនុស្សដែលបែកគ្នារាប់ឆ្នាំទៅយ៉ាងអញ្ចឹងគេមិនដែលបែបនេះនោះទេ....
To be Continue...🤨