"Μου φαίνεται σαν όνειρο"
"Δεν είναι"
"Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο"
Το βλέμμα της ήταν γεμάτο αγάπη,μια θάλασσα απέραντη, καταγάλανη και ήταν δικιά του.Δεν έβλεπε φόβο όπως την πρώτη φορά, έβλεπε φως, αγάπη
"Τι σκέφτεσαι?"
"Τα μάτια σου είναι σαν δυο θάλασσες,με προσκαλούν,αυτό το βλέμμα σου το περίμενα"
Η Ελισάβετ χαμόγελασε,τα λακάκια της εμφανή στόλιζαν το χαμόγελο της
"Μετά,πως συνεχίζουμε από εδώ?"
"Θέλω να σε δούμε όλοι,να δεις τον κόσμο μου με τα δικά σου μάτια"
"Δε φοβάσαι τις αντιδράσεις?"
"Δεν φοβήθηκα το θάνατο τον ίδιο"
"Φαντάζομαι ότι πολλές θα με τρώνε με τα μάτια τους"
"Τότε να κοιτάς τα δικά μου "
"Στο μαγαζί του πατέρα σου που θέλει να μας πάει ο Λουκάς?"
"Ναι,και θα είσαι εκεί να με βλέπεις μόνο δικό σου"
"Δικό μου"
"Περίμενε "
Ο Πέτρος γύρισε και εμφάνισε ένα καβαλέτο πίσω από την κουρτίνα
"Πέτρο"
"Δεν ξέρω από που θα αρχίσεις όμως έχεις χάρισμα,θα μπορούσες να γίνεις σπουδαία καλλιτέχνης"
"Ελπίζω"
"Ελισάβετ,αυτό το σπίτι μπορεί να γίνει και δικό σου"
"Δηλαδή?"
"Στο σπίτι μου μυρίσει μπαρούτι,στο σπίτι σου δεν θα είμαστε μόνοι.Θελω να δε έχω για μένα χωρίς μπράβος, πατεράδες, Γεράσιμους.Να σε χαρώ και να με χαρείς,σα ζευγάρι..αν θες"
Τα μάτια κοίταζαν μέσα στην ψυχή της,πως μπορούσε να αντισταθεί
"Ζευγάρι"
"Ναι"
"Ελπίζω να έχεις αρκετή υπομονή"
"Δεν το χω απόδειξει?"
"Και με το παραπάνω, όμως συνήθως στα ζευγάρια...εγώ .."
"Ελισάβετ,όλα θα γίνουν σε ότι ρυθμο θες,το κάθε ζευγάρι έχει δικό του ρυθμο και μην ακούσεις κανέναν.Μονο όταν είσαι έτοιμη εσύ,όταν.. μέχρι τότε θα με κρατούν τα χείλη σου"
Η Ελισάβετ χαμήλωσε το βλέμμα της και γέλασε
"Σ' αγαπάω"
"Ακούγεται σαν μουσική"
"Ο πατέρας θα χαρεί "
"Ο δικός μου να δεις"
"Μήπως να πάμε σπίτι?"
"Θες ένα κρασί,να το γιορτάσουμε?"
"Λίγο "
"Πάμε στο τραπέζι "
Ο Πέτρος άνοιξε το μπουκάλι και έβαλε λίγο στα δύο ποτήρια που ήταν ήδη στο τραπέζι
"Το είχες σχεδιάσει?"
"Αν έλεγες όχι,θα το έπινα μόνος μου"
"Ήξερες ότι δε θα μπορούσα "
Η Ελισάβετ πήρε το ποτήρι της
"Στην αγάπη μας"
Η Ελισάβετ ήπιε ελάχιστο ενώ ο Πέτρος το ήπιε σχεδόν αμέσως
"Πάμε,θα νομίζουν ότι το σκάσαμε "
"Το ξακανουμε οπότε θες"
Το ζευγάρι πλέον,έσβησε τα φώτα και έφυγαν για την οικία Καστρινού,όπου η ατμόσφαιρα δεν ήταν τόσο μαγική
"Αυτό που σου λέω!"
Ο Πέτρος ξεκλείδωσε και τα δύο παιδιά μπήκαν χέρι χέρι, διακόπτοντας άλλον ένα καβγά ανάμεσα σε Θέμη και Αλεξία
"Ορίστε,ήρθαν και τα παιδιά"
Είπε ο Λουκάς
"Που ήσασταν εσείς?Δε βάλατε μυαλό"
"Το έγινε πατέρα?Πάνω σου θα βγάλεις τα νεύρα σου?"
"Τελευταία φορά που φύγατε βράδυ θυμάσαι τι έγινε,πριν λίγες μέρες ήταν"
"Σήμερα αποφασίσαμε να το σκάσουμε"
Είπε ο Πέτρος μη μπορώντας να συγκρατήσει τη χαρά του
"Μπα?"
"Τι έγινε ξα?"
"Με την Ελισάβετ αποφασίσαμε να γίνουμε ζευγάρι"
"Δοξασι! Θαύμα!"
Έκανε ο Θέμης καθώς χορεύει με τα χέρια ψηλά
"Άντε ρε..Να,καταφέρες την Ξα "
"Μπράβο "
Η Αλεξία έτρεξε και τους αγκάλιασε
"Ευχαριστούμε "
"Ετοιμαστείτε,όλοι στο μαγαζί.Ελισαβετ,δεν πιστεύω να αρνηθείς"
"Πρέπει να σταματήσετε να με λέτε Ελισάβετ,δεν μπορώ να χρησιμοποιω το όνομα αυτό πια,δεν είναι πρέπον "
"Τότε πως?"
"Πριν γίνω δοκιμή το όνομα μου ήταν..Άννα"
"Άννα"
Είπε ο Θέμης
"Είναι δύσκολο και για μένα όμως έτσι πρέπει "
"Λοιπόν, όλοι ετοιμαστείτε,δεν ακούω τίποτα,παίρνω τηλέφωνο τη Νατάσα"
"Δε μπορείς να αρνηθείς"
"Το πόδι σου,δεν πρέπει να το ξεκουράσεις?"
"Δε θα πάμε με τα πόδια "
"Άντε κάνω όλοι, Λουκά, Αλεξία, μόνο μη φέρεις το Βίκο "
Όλοι ανέβηκαν στα δωμάτια τους,εκτός από την Αλεξία που πήγε στης Ελισάβετ
"Ελ..Άννα μου,δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι"
Η Άννα χαμογέλασε
"Δε μπορούσα,ο αδελφός σου με κέρδισε"
"Αχ, τέλεια τώρα δηλαδή θα μείνεις εδώ?"
"Είπαμε με τον Πέτρο να πάμε στο σπίτι της μητέρας σας,αν το εγκρίνει ο πατέρας σου"
"Θα το εγκρίνει,μη φοβάσαι.Τωρα πρέπει να δούμε τι θα βάλεις "
"Δεν ξέρω ούτε το φορέσω,ούτε πως να φερθώ "
"Δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα,θα κάτσουμε στο τραπέζι του μπαμπά και θα παρακολουθήσουμε το πρόγραμμα,όλα καλά θα πάνε "
Η Αλεξία άνοιξε ενθουσιασμένη την ντουλάπα και προσπάθησε να βρει κάποιο που να ταιριάζει
"Μπλε με στρας και κλειστό.Ντυσου και θα σε βάψω"
"Πόσα χρόνια έχω να βαφτώ, τελευταία φορά ήμουν παιδί,βαφομοθν με τα καλλυντικά της μητέρας μου"
"Τώρα είσαι γυναίκα,μια γυναίκα όμορφη και δυναμική,όλα καλά θα πάνε"
Η Άννα ντύθηκε και η Αλεξία τη βοήθησε με το make up,όσο χρειαζόταν
"Έτοιμη"
"Εσύ,δεν θα ετοιμαστείς?"
"Πάω"
Η Αλεξία έφυγε και η Άννα έμεινε μόνη της.Ποσο γρήγορα έγιναν όλα,μέσα σε λίγες ώρες.Ηταν χαρούμενη,η ζωή της είχε πάρει μια ευχάριστη τροπή.
**Ντριν**
"Πατέρα?"
"Τι κάνεις κοριτσάκι μου?Πως τα περνάς?"
"Πολύ καλά"
"Χαρούμενη σε ακούω"
"Πατέρα,το ξέρω ότι ήλπιζες να μείνω μαζί σου όμως,εγώ και ο Πέτρος"
"Δόξα συ! Παιδί μου,Αννούλα μου δε φαντάζεσε χαρά που μου δίνεις,το ξερά,το ξερά"
Η Άννα γέλασε με την αντίδραση του πατέρα της,ήξερε ότι από την πρώτη στιγμή ήθελε τον Πέτρο πλάι της,σαν να έβλεπε κάτι που εκείνη τους δεν μπορούσε να δει ακόμα
"Πρέπει να κλείσω, καληνύχτα"
"Καληνύχτα,να μου τον φιλήσεις"
*Τουκ*
Ο Πέτρος χτύπησε την πόρτα και άνοιξε δειλά
"Είμαι έτοιμη"
Ο Πέτρος στάθηκε θαμπωμένος από την εικόνα μπροστά του
"Όλοι θα κοιτάνε εσένα"
"Πέτρο,λες να μας ..να μας δούμε πάλι σε κανένα σημείο σάιτ?"
"Μη φοβάσαι,ακόμα και αν γίνει,μόνο καλό θα κάνει.Θα πάψουν να μας κυνηγάνε,δε θα έχουν ενδιαφέρον για απαγορευμένο έρωτα"
"Οικογένεια πάμε!"
Ο Θέμης φώναξε.
"Αν ήταν η μάνα μου θα χαιρόταν,θα μου έλεγε ότι τελικά άξιζε κάθε τι που έκανα,γιατί είσαι εδώ και είμαι τόσο ευτυχισμένος"
"Πέτρο μου,είναι"
"Πάμε"
Τα δυο ερωτευμένα παιδιά κατέβηκαν και μπήκαν στο αυτοκίνητο του Θέμη
"Θα ανοίξω όλες τις σαμπάνιες"
"Με το μαλακό πατέρα"
"Τι μαλακό ρε ξα,θα γίνει χαμός"
Ο Θέμης δεν κρατιόταν από τη χαρά του,το αυτοκίνητο έγινε αεροπλάνο στα χέρια του και σε λίγη ώρα ήταν στο μαγαζί
"Μη φοβάσαι,είμαι εγώ εδώ.Εσυ διασκέδασε με την ψυχή σου,για αυτό ήρθαμε, εντάξει?"
"Εντάξει"
Ο Πέτρος πήρε το χέρι της Ελισάβετ και μπήκαν στο μαγαζί.Η Άννα κρατούσε σφιχτά το χέρι του Πέτρου ώσπου έφτασαν στο τραπέζι
"Έλα τα παιδιά,Έλα τα μάτια μου,γιορτάζουμε απόψε"
Η Νατάσα έκανε το κεφι της στη σκηνή
"Τι θα πάρετε?"
"Σαμπάνια"
Είπε ο Θέμης
"Η σαμπάνια σας, κύριε Θέμη "
Ο Λουκάς άνοιξε τη σαμπάνια και γέμισε τα ποτήρια
"Έλα για μας,στην υγεία της αγάπης "
"Στη χαρά σας"
Η Άννα ήπιε λίγο και κράτησε το ποτήρι στα χέρια της
"Αν ήταν η Αγγελική θα έλεγε σας παρασύρω, όμως η χαρά πρέπει να γιορτάζεται"
Είπε ο Θέμης φανερά συγκινημένος
"Έλα Νατάσα"
Φώναξε
"Γεια σου Θέμη"
Η Άννα άκουγε τη Νατάσα όμως δεν μπορούσε να αγνοήσει τις ματιές πάνω της, έβλεπε πολλές να την κοιτούν και να γυρίζουν απότομα
"Με κοιτάνε "
"Χαμόγελα"
Γέλασε ο Πέτρος και της κράτησε το χέρι, δίνοντας της κουράγιο.Η Ελισάβετ ήπιε μια ακόμα γουλια από την σαμπάνια και το άφησε στο τραπέζι
"Δε χρειάζεται να πιεις αν δε θες"
"Μην ανησυχείς "
Σ'ευχαριστώ για την αγάπη σου για το όνειρο που ζω,για το χαμένο μου που βρήκα εαυτό..
"Σ'ευχαριστώ "
Ψιθύρισε ο Πέτρος και την έφερε στην αγκαλιά του.Οσο περνούσε η ώρα η Άννα ένιωθε όλο και πιο άνετα, προσπαθοντας να άφησε την ντροπή της πίσω και να χαρεί.Με τα μάτια μπροστά, μόνο μπροστά