Emergency room ေရ႔ွ၌ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာလူသံုးဦးေၾကာင့္ ေဘးပတ္ပတ္လည္သည္ တိတ္ဆိတ္လ်က္။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စကားေျပာျခင္းလည္းမရိွၾကသလို သံုးၪီးလံုး၏ စိတ္အာရံုသည္
လြင့္ေျမာေနပံုရၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အၾကၫ့္မ်ားသည္လည္း emergency room ထံသို႔ေရာက္ရိွသြား၏။
ၾကၫ့္လိုက္ရံုႏွင့္ သံုးေယာက္လံုးသည္ ပူပင္ေသာကေရာက္ေနသည္မွာသိသာ၏။
Bert က လက္ႏွစ္ဖက္ကိုရင္ဘတ္သို႔ကပ္လ်က္ Christianပီပီ Jesus အားဆုေတာင္းတိုင္တည္ေနသလို
Owen သည္လည္း မ်က္စိမိွတ္ထားလ်က္ ပါးစပ္မွ တစ္ဖြဖြႏွင့္ ဘာေတြရြတ္ေနမွန္း
မသိ။
အဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔လိုေသနတ္ကိုင္သၫ့္ ေယာက္်ားေတြကလည္း တကယ္လိုအပ္လာလ်ွင္ ယံုၾကည္ရာကိုးကြယ္ရာကို သတိရၾကသည္ပဲေလ။
Bertနဲ႔ Owen ေဘး၌ ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚလက္တင္၍ ေခါင္းကိုေအာက္သို႔ငံု႔စိုက္ထားကာ ၿငိမ္သက္ေနသူက Felix။
မၾကာလိုက္။
ပြင့္ဟလာသၫ့္ တံခါးေၾကာင့္ သံုးေယာက္လံုးၿပိဳင္တူထမိသြားၿပီး ထြက္လာသၫ့္ ဆရာဝန္ထံသို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာၾကၫ့္မိ၏။
"Doctor, Ian အေျခအေန"
"မစိုးရိမ္ရေတာ့ပါဘူး။အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ICUထဲမွာပဲထားရလိမ့္မယ္"
ထိုအခါမွသာ ရင္ထဲမွအပူလံုးႀကီးက်သြားသလို သံုးေယာက္သား သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေလာက္လိုက္ခဲ့ေပးပါ။လူနာအေျခအေနအေသးစိတ္ကိုေျပာရေအာင္လို႔"
"ကြၽန္ေတာ္လိုက္ခဲ့မယ္"
ခ်က္ခ်င္းထေျပာလာသၫ့္ Bertေၾကာင့္ Drကေခါင္းညိတ္ျပလာကာ ေရ႔ွမွဦးေဆာင္ထြက္သြားေတာ့ Bertကလည္း ေနာက္မွလိုက္သြား၏။
ေနာက္ဆံုးက်န္ခဲ့သူက Owenနဲ႔ Felix
"ငါက်န္ေနခဲ့လိုက္မယ္။မင္းျပန္လိုက္ေတာ့ေလ။ၿပီးရင္ အေၾကာင္းစံုသတင္းပို႔လိုက္"
"ေနခဲ့ပါ့မယ္"
"ဟမ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာေနခဲ့ပါ့မယ္"
Owen အေရ႔ွမွ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြား၏။
စေနာက္ေနတာလားဆိုသၫ့္သေဘာျဖင့္ ေသခ်ာၾကၫ့္မိေသာ္လည္း တည္တံ့ေနသၫ့္မ်က္ႏွာက စေနာက္ျခင္းနဲ႔တျခားစီ။
"ျဖစ္ပါ့မလား"
မေမးလို႔မျဖစ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က
တၫ့္တာမဟုတ္ေပ။
ေတာ္ၾကာ ေဆးရံုေစာင့္ရင္း လူနာႏွင့္လူနာေစာင့္ ရန္ျဖစ္ေနၾကမွ ။
"ဟုတ္ကဲ့"
"အဲ့တာဆိုလည္း ေနခဲ့လိုက္ေပါ့။ငါျပန္လိုက္မယ္"
မတတ္သာ၍ ခြင့္ျပဳလိုက္ရသၫ့္ပံုစံျဖင့္ Owenေျပာလိုက္၏။
ေခါင္းညိတ္ျပလာသၫ့္ Felixက ခ်က္ခ်င္းပင္ ထိုင္ခံု၌သြားထိုင္ကာ ေက်ာက္ရုပ္သဖြယ္မလႈပ္မယွက္။
ထို႔ေၾကာင့္ Owenလည္း ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လွၫ့္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
///////////////////////////////////
သူရန္ျဖစ္တိုင္းအျပစ္ေပးတတ္သၫ့္ လူသားသည္အခု ကုတင္ထက္၌ လဲေလ်ာင္းေန၏။
အၿမဲဆူပူတတ္သၫ့္လူသားသည္ အရင္လို သူ႔ကိုဆူပူဖို႔လည္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့သလို
အၾကၫ့္စူးစူးတို႔လည္း မေပးစြမ္းႏိုင္ေတာ့။
ျဖဴဖတ္ဖတ္ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔က ေစ့ေစ့ပိတ္ထားကာ ေမ့ေမ်ာေနသၫ့္ အသိစိတ္တို႔ကေဆးထိုးအပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးစိုက္ထားမႈကိုေတာ့ သိဟန္တူ၏။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လႈပ္ခတ္သြားသၫ့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔က နာက်င္ေနေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပေနသည္မွာသိသာ၏။
ခြဲခန္းထဲက ထြက္လာလာခ်င္း ျမင္လိုက္ရသၫ့္ ေသြးမရိွသၫ့္ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ ကာယကံရွင္အစား သူကပိုခံစားလိုက္ရ
သလို
အခုလိုပံုစံမ်ိဳးျမင္မိျပန္ေတာ့လည္း
သူ႔ရင္ထဲတင္းက်ပ္မႈေတြက ေပ်ာက္မသြားခဲ့။
သန္မာတဲ့စိတ္ဓာတ္၊အားျပင္းလွတဲ့အမိန္႔နဲ႔ ခပ္ရွရွမာနေတြကိုပဲ ျမင္ေနခဲ့ရလို႔လားမသိ
သူ႔မ်က္စိထဲ Ianလိုလူက အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ဘယ္လိုမွ မလိုက္ဖက္။
"ေတာ္သင့္ၿပီေလ ခင္ဗ်ားရယ္"
ေျပာရင္း Felixရဲ့ လက္မ်ားက ေသြးေရာင္မဲ့ေနသၫ့္ လက္မ်ားထက္သို႔ေရာက္သြားသည္။
ထိကပ္သြားခဲ့သၫ့္လက္ႏွစ္ဖက္က
အသားအေရာင္တစ္မ်ိဳးစီေတာ့ကြဲထြက္ေနတာအမွန္။
"ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔"
Ianအၿမဲေျပာေနၾကစကားတစ္ခြန္း။
Felix၏ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တန္မဲ့ ႏွင္းကဲ့သို႔ ျဖဴေနသၫ့္အသားေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ သန္သန္မာမာ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေစ Ian,Bertနဲ႔ Owen တို႔သံုးဦးအျမင္မွာေတာ့ သူက အၿမဲ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သာ။
ဒါေပမယ့္ အခု ျဖဴေဖ်ာ့ေနသူက Ianကိုယ္တိုင္ပင္။
"ပင္ပန္းတယ္မလား"
မၾကားႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေျပာမိ၏။
"ခင္ဗ်ားလည္း သူ႔ကိုေငးၾကၫ့္ေနရတာ ပင္ပန္းေနသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပန္မခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူကိုေငးၾကၫ့္ေနရတာ ပင္ပန္းေနၿပီ"
သူခ်စ္ရတဲ့သူ႔ရဲ့အသည္းအသက္က အခုလိုမ်ိဳး အျခားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရခဲ့တာျမင္ေတာ့ သူရင္ေတြနာရပါ၏။
ဘာအတြက္ေၾကာင့္ပဲဒဏ္ရာရရ သူသာလ်ွင္အစားဝင္ခံလိုက္ခ်င္ပါသည္။
ဒါဆိုလ်ွင္ သူ႔အသည္းအသက္က မနာက်င္ရေတာ့ဘူးေပါ့။
သို႔ေပမယ့္ ခ်စ္ရသူကေတာ့
ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေစေလာက္တဲ့အထိကို
ထိုလူအားခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ထင္ပါရဲ့။
////////////////////////////////////
ေဒါက္!!ေဒါက္!!
အျပင္မွတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္တစ္ခုထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္မွာေတာ့
အနည္းငယ္တည္တင္းေနသၫ့္ frederick၏ မ်က္ႏွာက ေျပေလ်ာ့သြားရသည္။
Frederick သူ၏လက္ထဲ၌ အျပာေရာင္ ဒိုင္ယာရီပံုစံစာအုပ္ေသးတစ္အုပ္ကိုကိုင္ထားကာ အခန္းထဲသို႔Silasဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့
ထိုစာအုပ္ငယ္အားအသာအယာပိတ္ခ်လိုက္၏။
"Ian အေျခအေနေကာင္းတယ္လို႔ Bertတို႔ဖုန္းဆက္လာပါတယ္"
"အင္း"
"သြားၾကၫ့္မလား"
".........."
ျပန္ေျဖမလာသၫ့္ပံုစံကတစ္ခုခုကိုစဉ္းစားေနဟန္။
ခဏၾကာမွ သက္ျပင္းတစ္ခုခ်လိုက္ကာ
"အင္း အားမွပဲ"
အလုပ္စားပြဲမွမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး
ေလာင္းကုတ္အရွည္အားဝတ္ဆင္ကာ
ျပန္ေျဖေနသူက တကယ့္ကိုေအးစက္စက္။
ပံုမွန္အခ်ိန္ဆို ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္အေပၚ စိုးရိမ္မႈမ်ားနဲ႔ ေသခ်ာဂရုစိုက္ဖို႔မွာၾကားတတ္ေသာ္လည္း ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္။
ၿပီးေနာက္လက္ထဲမွ အျပာေရာင္စာအုပ္ငယ္ကို အံဆြဲထဲသို႔အသာအယာထည့္လိုက္ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္၏။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ Lord"
"Spain"
9.1.2023(20hr56min)
(Hi မေတြ့ျဖစ္တာၾကာၿပီေနာ္။မွတ္မွတ္ရရ new year ညၿပီးတည္းကမတင္ျဖစ္ေတာ့တာရယ္။ေနးစာေမးပြဲေတြဆက္တိုက္ျဖစ္ေနလို႔မတင္ေပးျဖစ္တာပါ။ခု ႏွစ္ရက္ျခား၊သံုးရက္ျခားတစ္ခါေလာက္ျပန္တင္ေပးပါေတာ့မယ္ေနာ္)
///////////////////////////
////////////////////////////////////////////////////////////////