Tuana:seni hala efetmiş sayılmam demir.
Dedim boş boş konuşan demire.
Arda:bizde hala seni afetmiş sayılmayız Tuana.
Dedi arda ardanın yanına gitim kolunu omzuma attı.
Tuana:hadi be ardoş dört yılın lafını mı yapıyorsun?
Yağız:sanarsın dört gün.
Demir:eee boş boş yürüyecek miyiz?
Tuana:benim miranın yanına gitmem gerekiyor.
Arda:mira çağanın yanında.
Dedi gülümseyerek.
Yağız:mirayı kendi kızı gibi seviyor.
Zaten kendi kızı.
Çağana söylemem lazımdı ama cesaretim edemiyordum.
Bunca yıl kızını ondan saklamışken çıkıp karşısına mira senin kızın diyemezdim.
Özelikle kuzey ile evliyken bunu söyleyemezdim.
Ardalar aralarında birşey konuşmaya devam ederken miranın yanına gidicem diyip aralarından ayrıldım.
Miranın yanına gitmek yerine önce kuzeyin yanına gitim.
Kuzey:sonunda bir kızın olduğunu hatırlayıp gelebildin demek.
Dedi imalı ve sakin bir sesle.
Birakaç saatir arda,berat,yağız ve demirle beraberdim.
Tuana:merak etme bir kızım oldugu hep aklımda.
Kuzey:bilmem bu aralar mirayı yanında pek göremiyoruz.
Dedi birden kötü bir anne olduğumu anlatmaya çalışıyordu.
Sırıtım.
Tuana:bu aralar öz babasıyla vakit geçirmeyi daha çok seviyor.
Dedim damarına basarak.
Kuzeyle hiçbir zaman anlaşamazdık. Genelde hep tartışırdık.
Ve bu tartışmalara mirda şahit olurdu o yüzden kuzeyi pek sevdiği söylenmez.
Kuzey:mira öz babasının çağan oldugunu bilmiyor.
Dedi kararla.
Tuana:ama söyleye bilirim..hata söylemeyi düşünüyorum.
Kuzey:tuana saçmalama.
Tuana:hadi ama mira ile çağanın arasındaki benzerlik fark edilmeyecek gibi değil.
Kuzey:ne yani çağana miranın onun kızı olduğunu söyleyeceksin ve mirayı kendi elerinlemi kaybedeceksin?
Tuana:ne saçmalıyorsun.
Dedim. Ne demek iztiyordu bu.
Kuzey:benimle evlisin ve çağana kızının olduğunu söyleyeceksin. Çağan evli biriyle birlikte olurmu? Sence çağan mirayı sana bırakır mı?...mirayı almak için herşeyi yapar.
Dedi kararla.
Tuana:seninle evli olmam senimle boşanmayacağım anlam gelmez...seni bırakmam tek bir imzama bakar.
Kuzey:ben istemeden yapamazsın ama...bu işler iki kişinin onayıyla yapılıyor hatırlatırım.
Dedi ustüme yürüdü.
Kuzey:ve emin ol seni bırakırsam bile mirayı almak için herşeyi yaparım.
Tuana:hatırlatırım mira senin kizın değil.
Kuzey:hatırlatırım belgelerde biyolojik babası ben olarak gözüküyorum.
Tuana:ama.sadece gözüküyorsun.
Dedim kararla kuzeyle başanmayı düşünüyorum ama bundan önce çağana mirayı söylemeli ve belgelerde biyolojik babası kuzey değilde çağan olarak gözükmeliydi.
Ki aksi taktirde kuzeyin mirayı alması çok kolay olurdu.
Mira:anneee.
Diye yanıma geldi.
Tuana:efendim güzelim.
Diyip yanagına bir öpücük kondurdum.
Mira:anne demir abiyle azraların yanına gidebilir miyim?
Tuana:yaramazlık?
Mira:hayır uslu bir kız olucam.
Miraya baktım.
Mira:sözzzz.
Tuana:tamam.
Dedim demire güveniyordum. Ne kadar çocuk ruhlu biri olsada miraya gerçekten iyi bakıyordu.
Mira hızlıca odadan çıktı.
Kuzey:nasıl yabancı birine kızını emenet edebiliyorsun?
Tuana:yabancı mı? Yabancı dediğin kişi miranın amcası abim yerine koyduğum insan!
Dedim kuzey cevap vermedi.
Hızla odadan çıkıtım.
Hazır mira yoken biraz dolaşmak istiyordum.
Sadece yürüyecektim alkol içmek gibi bir hata yapmayacaktın.
Ara sokaklardan kesinlikle uzak duracaktım.
Asansörün cağırma tuşuna bastım bir süre bekledikten sonra geldi.
Kapı açıldı ve onu gördüm.
Yine çok yakışıklıydı.
Çağan:bana bakmaya devam edicekmisin yoksa Asansöre binmeyi duşünüyor musun?
Asansöre bindim.
Tuana:sadece çok yakışıklısın.
Dedim patavatsızca.
Ne dedoğimi sonradan fark ettim.
Tuana:şey...yani.
Diye kekelemeye başladım durumu toparlayamasınca başımı yere eyip bekledim.
Çağanın gülümsediğini fark ettim.
Çenemden tutup yüzüne bakmamı saladı.
Dudağıma küçük bir öpücükkondurdu.
Yüzüne baktım masumca.
Çağan:sende çok güzlesin.
Dedi kaşlarını çatıp yüzümü inceledi. Ardından ekledi.
Çağan:fazlasıyal güzelsin.
Nefesini nefesimde hissetim.
Çağan:neden bu kadar güzelsin?
Diye sordu hayır bu bir iltifat değildi bu bir soruydu.
Bir süre cevap vermemi bekledi cevap vermeyince iyice yaklaştı.
Öpücekti bunu anlamıyştım kafamı kaldırdım elimi boynuna doladım.
Dudakları dudaklarıma deymesine sadece birkaç saniye kalmıştı.
Birden bir ses geldi.
Gözümü açtım çağan geri çekildi.
Tuana:noldu?
Dedim teleşla.
Çağan:bilmiyorum.
Tuana:neden asansör haraket etmiyor?
Diye sordum bu sefer.
Bi an düşündü.
Çağan:sanırım asansör durdu.
Tuana:ama neden?
Çağan:ne biliyim ben!
Oflayarak yere oturdum.
Çağan:kadar yuzüme gülmeye başladı benden gitmene izin vermiyor.
Gülümsedim.
Çocuksu halerine bayılıyorum.
Yanıma oturdu.
Tuana:tahminen ne zaman çıkarız.
Çağan:bilmem.
Başımı çağanın omzuna koydum.
Kolarını bedenime doladı.
Bir süre sıradan şeyler konuştuk nerdeyse iki saat olmak üzereydi.
Sanırım kimse bizi fark etmemişti.
Birakç saat daha burdaydık.
Telefonlar çekmiyor ,barışlarımızı dumuyorlardı.
Tuana:ne zaman çıkıcaz burdan!
Dedim sinirle.
Çağan:hiçbir fikrim yok.
Diye sakince cevap verdi.
Tuana:burası çok sıcak.
Çağan:İstersen üstünü çıkarta bilirsin.
Çağana ters ters baktım.
Çağan:ceketinden bahsediyordum bu kadar fesat olmak zorunda değilsin!
Kesin fesat olan benimdir kesin.
Burası çok sıcaktı o yüzden üstümdeki ceketi çıkardım.
Çağan iki ekini başının arkasında birleştirip kafasıni elerinin üzerine koydu asansöre boylu boyunca uzandı.
Sakince yanına uzandım.
Bir süre tekrar sıradan seyler konuştuk en son sıkılıcnca çağan.
Çağan:bana bilmediğim birsey söyle.
Diye bir soru yönelti.
Biraz tereddüt etsemde.
Tuana:çağan kızın ölmedi.
Dedim en sonunda çağan anında afalayarak bana baktı.
Çağan:ne?
Diye sordu emin olmak için.
Tuana:senin kızın ölmedi o gün kızın ölmemişti.
Dedim cağan ayağa kalktı. Birsey düşünüyordu ne düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordum.
Dakilalar sonra.
Çağan:Tuana ne saçmalıyorsun.
Dedi emin olmak istiyordu.
Tuana:ölmedi çağan senin kızın ölmedi.
Dedim tekrardan.
Çağan:ama...
Dedi.devam etmedi ardından.
Çağan:ama ölmüştü...öldü demişlerdi.
Dedi öfkeyle bana bakarken.
Tuana:ölmedi sadece...yalandı.
Öfkeyle bana bakıyordu.
Çağan:nerde?
Eleriyle omzuma baskı yaptı.
Çağan:kızım nerde!?
Çağanı ilk defa bana karşı bu kadar öfkeli görünüyordu.
Çağan:cevap versene! Kızım nerde?
Cevap veremedim o kadar öfkeliydiki beni korkutmuştu.
Çağan:cevap ver!!
İrkildim.
Çağan:kızım nerde?! Tuana susma!
Sesinde tehlike vardı.
Yutkundum zar zor dudaklarımı araladım.
Tuana:mira çağan mira senin kızın.
Çağan afaladı.
Elini omzumdan çekti.
Susup bana baktı. Cevap veedi.
Nerdeyse yirmi dakikadır susuyorduk ama çağan hiç konuşmuyordu.
Tuana:çağan...
Dedim en sonunda dayanamayıp.
Çağan:neden?...neden tuana?..neden yaptın bunu?
Dedi sesi kısık ve duyguluydu.
Cevap vermedim oda tekrar sormadi zaten.
Çağana yaklaştım.
Kolarımı çağana sardım.
Tuana:özür dilerim...özür dilerim.
Dedim defalarca çağan kolarımdan tutup sertce itmişti beni kendinden.
Sırtım soğuk duvara çarptı acıyla yüzümü buruşturdum.
Çağan:neden böyle borsey yaptın!
Çağan:bana acı çektirmek için mi?...sırf seni aldattım diye kızımı mı sakaldın benden?
Beni aldattmıştı belki bir nedeni vardi ama bunu sanki normal birseymiş gibi söylemesi canımı sıkmıştı.
Çağan:dört yıl? Koskoca dört yıl?
Dedi delirmiş gibiydi.
Çağan:ya sen nasıl dört yıl boyunca kızımı benden saklarsın!
Çağan:saçmalık....Allahım deliricem.
Dedi yüzüme baktı gozerim domluştu.
Çağan:ben yılarca kızımın katili benim diye düşündüm...yılarca kendimi suçladım...yılarca iğrenç bir insan olduğumu düşündüm.
Dedi gözümden bir kaç damla yaş aktı.
Sustu elerini saçlarında daldırdı.
Bir sure tekrar konuşmadı.
Ardından iğreniyormus gibi yüzüme baktı.
Bağır,kız ama bana boyle bakma.
Çağan:iğrenç bir insansın.
Dedi nefesimi tutum.
Üzülmedim,kırılmadım bunu haketmiştim.
O haklıydı ben iğrenç biriydim.
Çağan:nasıl yaptın tuana herçekten yılarca nasıl dayandın?
Çağan:yada acaba kuzeyle önceden mi gorüşüyordun. Hazır çağanla aramız bozuk çağanı bırakıp kuzeyemi gidiyim dedin?
Nefes alamadığımı boğulduğumu hissetim.
Çağan:kuzeyde saf,salak kabul etti tabi hemen.
Tuana:hayır...hayır Çağan ne düşünüyorsun düşün bunu düşünme seni aldatmadım kuzeyle senden önce görüşmüyordum.
Çağan alayla sırıtı.
Çağan:hadi ya çağanda salak zaten inanır hemen.
Başımı sağ sola saladım.
Tuana:miranın doğmasına günler kalmıştı.
Diye anlatım inanmayacakti biliyordum ama anlatmak istedim.
Tuana:bir gün yolda yürürken sancılarım başladı kuzeyle o zaman karşılaştık.
Dedim sesim titredi.
Tuana:hastaneye gitmeme yardım etti. Doğumdan sonra yanıma geldi...ilk önce bebğin babasını sordu tabi söyleyemedim 'hamile olduğumu bile bile.beni aldatı' diyemedim uydurdum birşeyler.
Derin bir nefes aldım.
Tuana:mira beş aylıktı o zaman anlatım herşeyi. Bana yardım edeceğini söyledi o gün kuzeyle sadece mira için evlenmiştik.
Çağan:sana inanmıyorum.
Dedi direk.
Tuana:farkındayım.
Çağan:asıl aptal olan kuzey degil benmişim...bunu şuan fark ediyorum.
Dedi tekrar sustu.
Göz yaşlarımı tutmakta zorlanıyordum. Dayanmak zorundaydım şuan ağlayamazdım.
Kapı açıldı.
Çağan son kez yüzüme baktı ve birkaç adım yaklaştı.
Çağan:benden kızımı yılarca saklayacak kadar aşalık bir kadınsın.
Son kez yüzüme iğrenir gibi bir ifadeyle baktı ve arkasını dönüp giti.
Yere çöktüm hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
İğrenç bir insandım.
Adamdan kızını saklayacak kadar.
Öz kızımdan babasını saklayacak kadar aşalık.
Her ne olursa olsun ilk önce kendimi düşünecek kadar bencildim.
Ama ben yanlızdım. Ben bencil olarak hayata kalmayı öğrendim.
Ben yanlız büyüdüm beni bir annem veya babm değil ben kendi kendime büyüdüm.
Ben kendimi büyütüm.
Babamı çok küçükken kaybetim.
On iki yaşımdaydım küçüktüm daha Almancaya gitmiştim tek başıma.
Orda bir mafya çetesine karışmıştım on üç yaşında silah tutmayı öğrenmiştim.
Sözde bir anne vardı.
Ama beni dizine yatırıp saçımı okşayan bir annem olmadı.
Ben kendi kendime büyüdüm.
Ben benciliğimle hayata kaldım.