Sobanın yanındaki testere ve halatı alarak evden çıktım. Tek yaşıyorsanız bütün iş size kalıyordu ve bu evin bir şekilde ısınması gerekiyordu. Isınmak içinde bu pamuk ellerin biraz odun kesmesi gerekiyordu.
Kapının önünde beni bekleyen pikabıma seslendim.
''Hazır mısın kızım?''
Şoför koltuğuna oturup kontağı çalıştırdığımda Kiraz homurdanarak çalıştı.
''Hadi güzelim nazlanma'' diyerek direksiyonu okşadım. Evet pikabımın ismi Kiraz'dı. Daha önce de bahsetmiştim size en yakın arkadaşım olduğundan. Şuraya da resmini bırakıyorum.
Kiraz biraz yaşlanmıştı ama onu bir kaç üst modelleriyle değiştirmek bana teklif dahi edilemezdi. Spikerliğe başladığım sene tanıştık Kirazla. Biraz birikim yaptıktan sonra araba almanın zamanı geldiğini düşünmüştüm. Ah! Gördüğüm gibi vurulmuştum Kiraz'a. Modernlikten uzak olan benliğime iyi gelmişti Kiraz. Klasikçi ruhumu büyülemişti. Ve tekrar ediyorum bir kez bile yarı yolda bırakmadı beni. Akıllı kızım.
Kulübemin yaklaşık bir buçuk kilometre ötesine gelmiştim. Özellikle kulübenin yakınındaki ağaçlara dokunmamaya özen gösteriyordum. Etrafımda ki ormanı inceledikten sonra bir iki orta boy ağacı gözüme kestirdim. Tek başına hayatta kalmak istiyorsan fazla riske girmemen gerekiyordu. Bu yüzden üstüme devrilmesi olası, kontrol etmesi zor büyük ağaçlardan uzak duruyordum.
Devrilme yönünü belirledikten sonra kendimi güvenli bölgede tutarak testere ile üç tane ağacı kestim. Kestiğim ağaçları tekrar testere ile daha küçük odunlar haline getirdikten sonra halata bağlayıp pikabıma doğru sürükledim. Pikabımın kasasını odunlarla doldururken yüzüme gelen bir damla ile başımı yukarı kaldırdım. Başta kar yağıyor zannetsem de ardından gelen damlalar ile yağmur yağdığını fark ettiğimde gülmeye başladım.
''Hoş geldin bebeğim'' diyerek yağmura seslendim. Daha önce de bahsetmiştim değil mi? Uzun süre yalnız kaldığınızda böyle şeyler olabiliyor!
Yağmur gittikçe şiddetini arttırırken sonunda evime ulaşabilmiştim. Sönmeye yüz tutmuş sobaya biraz daha odun attım. Mutfak tezgahının önüne geçerek kahve makinamda bir bardak kahve aldım. Bu güzel havada yapılacak en iyi şey kitap okumaktı...
***
Dylan planını kurula anlatmış, vakit kaybetmeden ekipleri oluşturmaya başlamışlardı.
North, Angelica, Stephan ve İsmet; kuzey yarım kürede bulunan, kuzeyde Arktik Okyanusu, doğuda Atlantik Okyanusu, güneyde Karayip Denizi, ve batıda kuzey Büyük Okyanus'uyla çevrili olan kıta Kuzey Amerika'ya gidecek ekipti. Plana göre helikopter ile bazı merkezi bölgelere iniş yapılacak, gerekirse o bölgelerde ekip dört farklı yöne dağılacak, etrafı gözlemlerken kalanlardan sinyal olup olmadıklarına bakacaklardı.
Merkür'e yolcu mekiği gönderen STIC (Space Travels Incorporated Company) 2020 yılında iki gezegen arasında iletişim kurulabilmesi için geliştirilen, takıldığı insanlardan sinyal alarak veri toplamaya yarayan çipler geliştirmişti. Aslında geçmişte özellikle vahşi doğada ki hayvanların gözlemleri için bu çiplerin farklı versiyonlarını kullanmışlardı. Tek farkı çipin yazılımlarında bazı farklılıklar olmasıydı. Mesela yakınına çipli bir insan yaklaştığında çipten sinyal alabiliyordun. Dünya üzerinde tüm ülkeler bu çipi vatandaşlarına zorunlu kıldı.
Yüz kilometre karelik sinyal aralığı olan bu çiplerle en azından sinyal almadıkları bölgelerde sokak sokak gezmek zorunda kalmayacaklardı. Genel olarak arabalar ile gezintiye çıkıp, sinyal alındığında vericiye doğru gitmeleri yeterli olacaktı. Bu da planın biraz hızlı işlemesini sağlayacaktı. Yine de bu yolculuk aylarca sürebilirdi...
İsmet yazılım uzmanıydı ve vericilerin sinyallerini takip etmek asıl göreviydi. Eğer yüz kilometrelik bir alanda insan var ise ekibi o konuma yönlendirecek olan kişiydi. İsmet Türk kökenliydi ama ona nerelisin diye sorarsanız ülkeler dağılmadan önceki vatandaşı olduğu 'Türkiye' liyim' demek yerine 'Karadenizliyim' derdi. Bazen diğerlerinin yaptığı esprileri anlamıyorken bazen de ekibi gülmekten kırıp geçiriyordu. Zeki çocuktu İsmet. Karmaşık bir mevzuya farklı bir açıdan bakıp çözüm yolu bulabiliyordu.
İSMET
Stephan güvenlik birimindeydi. Her türlü tehlikeden korunmak için ekipte böyle birine ihtiyaç vardı. Standartların üzerinde boyu, geniş omzu ve dövmeli kollarıyla sadece dış görünüşü ile düşmanını korkutabilirdi. Çabuk öfkelenen yapıda olması ise ekibi ara ara zor duruma sokabilirdi. Angelica ile sürekli ara verip tekrar birleştikleri bir birliktelikleri vardı.
STEPHAN
Angelica doktor olduğu için gruba dahil olmuştu. Gittikleri bölgelerde nelerle karşılaşacaklarını bilmedikleri için her ekibe bir sağlıkçı eklenmişti. Stephan ile ayrı kalmamak adına aynı grupta yer almak istemişlerdi. Siyah küt saçları ve mavi gözleri ile büyüleyici bir güzelliği vardı Angelica'nın.
ANGELİCA
North ise ekibin lideriydi. Gittikleri yönü belirleme, grup içinde görev dağılımı yapma, karşılaşacakları insanları kendilerini dahil etme ve kurula rapor verme işleri ona aitti. Stephan kadar iri bir yapıya sahip olmasa da North da atik bir savaşçı olabilirdi gerektiğinde. Pratik zekası onun yıllardır kurulda olmasını sağlamıştı.
NORTH
Ekip, askeri helikoptere binerken, yıllar sonra ekvator bölgesi dışına çıkacak olmanın heyecanı içindeydi.
Stephan ve Angelica kokpite geçti. Stephan ülkeler dağılmadan önce ABD'de yıllarca askerlik yapmıştı. Pilot koltuğuna yerleşmeden önce Angelica'nın dudağına öpücük bıraktı.
''Macera başlasın'' diyerek kokpitte ki düğmelere bastıktan sonra helikopterin pervanesini çalıştırdı.
Arka tarafta karşılıklı oturan İsmet ve North' du. İsmet diz üstü bilgisayarını çantadan çıkartarak kucağına yerleştirirken, North bluetooth kulaklarını takarak telefonu ile Dylan'la görüşüyordu.
''Yedi numaralı ekip kalkışa hazır. İstikamet kuzey Alaska Brooks dağları''