Πώς γίνεται να παραλύω?Πρέπει να τον σώσω,ποτέ θα βγούμε έχει χάσει πολύ αίμα.
"Πέτρο"
Δεν είναι δω,τον πήρε, κοιμήθηκα και τον πήρε.Δεν έπρεπε να κοιμηθώ,ο Ιβορ θα τον σκότωσει.Πρεπει να φωνάξω,αλλά δεν μπορώ.Η πόρτα είναι ανοιχτή
"Πέτρο!"
Είναι νεκρός
"Είσαι ασφαλής,Έλα μαζί μου"
Δεν ήταν ο Ιβορ,ήταν...
"Γεράσιμε"
"Έλα,ο Ιβορ θα μας πάει κάπου ασφαλή"
Τρέχω προς τον Πέτρο, όμως εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια μου
"Πέτρο! Πέτρο!"
--
"Ελισάβετ!"
Η Ελισάβετ άνοιξε τα μάτια και κοίταξε τον Πέτρο,που την κοιτούσε φοβισμένος.
"Τι έβλεπες?"
Η Ελισάβετ πήρε μια ανάσα και σηκώθηκε από την αγκαλιά του.Ειχε ίδρωσει και το στόμα της ένιωθε στεγνό
"Δε θέλω να το πω"
"Κάτι βλάσφημο πάλι? Φωνάζες το όνομα μου"
"Φοβάμαι να το πω"
"Μη βγει αληθινο?"
Γέλασε ο Πέτρος όμως μόλις είδε τη σοβαρή έκφραση της Ελισάβετ σταμάτησε
"Μην αστειεύεσαι,τρέμω μη βγει αληθινό.Εφτασες μια ανάσα να φύγεις για πάντα από τη ζωή,δε θα αντέξω να σε χάσω"
"Δε θα με χάσεις ποτέ"
Ο Πέτρος χάιδεψε το χέρι της και σηκώθηκε από το κρεβάτι
"Πρέπει να γυρίσω Πάτρα αλλά θα ξανάρθω"
"Πέτρο,μη ξανάρθεις"
"Γιατί?"
"Μείνε όσο χρειαστεί,μη σκέφτεσαι μόνο εμένα"
"Το λες σα να ναι δυνατό"
Ο Πέτρος πήρε το τηλέφωνο του και έφυγε.Η Ελισάβετ ξαναπεσε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια της.Η εξομολόγηση του Γεράσιμου την είχε αναστατώσει,όλη η συμπεριφορά του,αυτό που τόσα χρόνια έκρυψε κάτω από το χαμόγελο του.Η Ελισάβετ σηκώθηκε και άνοιξε το παράθυρο της.Ο Λουκάς είχε έρθει να τον πάρει.Ο Πέτρος αφού χαιρέτησε τον Λευτέρη γύρισε και κοίταξε προς το παράθυρο.Ηταν εκεί όπως το περίμενε.
"Στο καλό-"
Για μια στιγμή όλα σταμάτησαν,σαν ξαφνικά ο κόσμος να αδειάσε και ήταν οι δυο τους.Ο Λευτέρης και ο Λουκάς κοίταξαν προς τα πάνω και είδαν την Ελισάβετ όπου κοίταζε σαν μαγεμένη χαμόγελοντας.
"Πέτρο,πρέπει να πηγαίνουμε"
Είπε ο Λουκάς και ο Πέτρος γύρισε προς το μέρος του
"Πρέπει"
Τα δύο αγόρια μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν για Πάτρα.Αφου απομακρύνθηκε τλ αυτοκίνητο η Ελισάβετ έφυγε και πήγε στο μπάνιο να ρίξει λίγο κρύο νερό στο πρόσωπο της.
"Κορίτσι μου, θέλεις τίποτα?"
"Όχι, πατέρα"
Ό Λευτέρης έφυγε και η Ελισάβετ ξεκίνησε να κάνει δουλειές μέχρι να γυρίσει.Το σπίτι φαινόταν άδειο και μεγάλο.Αφου τελείωσε τον πάνω όροφο κατέβηκε και ξεκινήσει τον κάτω.
**Ντριν**
Η Ελισάβετ σήκωσε το κινητό της
"Παρακαλώ"
"Ελισάβετ η Άλεξια είμαι.Ο Πέτρος ξεκινήσε?"
"Ναι"
"Ελισάβετ,σε παρακαλώ μπορείς να έρθεις κι εσύ?Σε χρειάζομαι"
"Τι έγινε?Ο Πέτρος μου είπε για κάτι επείγον"
"Αρκετά.Γι αυτό σε παρακαλώ ελα"
"Θα έρθω"
Η Ελισάβετ το κλείσε και πήρε αμέσως τον πατέρα της.Ο Λευτέρης μετά από λίγο γύρισε και οι δυο τους ξεκίνησαν για Πάτρα.
Ελισάβετ:Πέτρο, έρχομαι Πάτρα
Πέτρος:Οκ
"Κάτι σοβαρό πρέπει να έγινε"
"Ηρέμησε κορίτσι μου,θα μάθεις σε λίγες ώρες"
Η Ελισάβετ ήταν ανήσυχη να μάθει τι ήταν το τοσο επείγον.Μετα από ώρες έφτασαν στην Πάτρα και η Ελισάβετ πήγε τρέχοντας στο σπίτι.Η Αλεξία άνοιξε την πόρτα και έπεσε στην αγκαλιά της
"Αλεξία μου,τι έγινε?"
"Πάμε πάνω"
Η Αλεξία και η Ελισάβετ ανέβηκαν βιαστικά και κλείστηκαν στο δωμάτιο της.
"Τι έγινε?"
"Συνάντησα το Βίκο"
"Το Βίκο?"
"Τον εχθρό του πατέρα μου,τα είχε με τη μάνα μου και η μαμά μου είχε άφησε ένα γράμμα.."
"Αλεξία,κατσε, ηρέμησε"
Η Αλεξία σταμάτησε και ξεκινήσε από την αρχη πιο ήρεμα
"Αφού του έδωσα το γράμμα, συναντηθήκαμε δύο φορές και σιγά σιγά έβλεπα έναν νέο άνθρωπο.Χωρισα με τον Παναγιώτη και μετά από αυτό δεν είχα δικαιολογία,τα είχαν μάθει όλα "
"Δηλαδή τα έχεις με τον Βίκο?Πως γίνεται?"
"Τα έχω?Ε όχι,είναι κάτι πιο βαθύ,βαθύ σαν την πλήρη που άφησε στην ψυχή μου"
Ο τόνος της φωνής της άλλαξε σε σοβαρό
"Ο Βίκος ήταν κάτι σημαντικό για τη μητέρα μου,όμως εξαιτίας του άλλαξε η ζωή μας"
"Το δουλειά έχει ο Βικος?"
"Αυτό θέλω να μάθω.Θελω να μάθω για τη μητέρα μου,για το πώς άλλαξε η ζωή μας και χάθηκε η δική της για πάντα "
Η Αλεξία έπεσε στην αγκαλιά της Ελισάβετ και τα δύο κορίτσια εμειναν μαζί μέχρι που ο ήλιος έπεσε.
"Θα μείνεις εδώ έτσι?"
"Ναι, Αλεξία μου "
"Πάμε να το πω στον μπαμπά,θα μείνεις μαζί μου "
Τα δύο κορίτσια κατέβηκαν στο σαλόνι όπου ήταν ήδη ο Πέτρος με τον Θέμη
"Έφερες τα μεγάλα μέσα?"
Είπε ο Θέμης
"Η Ελισάβετ θα μείνει εδώ "
"Ας μείνει"
Σήκωσε ο Θέμης τα χέρια σε απόγνωση
"Αν είναι.."
"Θα μείνεις μαζί μου"
Είπε η Αλεξία και την καθησυχάσει
"Ελισάβετ εσύ τι λες για όλα αυτά?Πες μας"
Φώναξε ο Θέμης
"Πατέρα"
Φώναξε ο Πέτρος
"Α ναι ξέχασα"
"Κύριε Θέμη,η Αλεξία ξέρει τι κάνει"
"Ξέρει τι κάνει?Σου είπε τι εστί Βίκος?"
"Ναι"
"Και της λες μπράβο? Μήπως να γράψω τις επιχειρήσεις σε εσάς τις δύο που έχετε μυαλό?Αϊ.."
Ο Θέμης κρατήθηκε και ανέβηκε στο δωμάτιο του
"Τι είναι αυτά που του λες?"
"Πέτρο,εγώ την εμπιστεύομαι την Αλεξία"
"Καλά θα το συζητήσουμε αργότερα.Λοιπον αύριο το πρωί μετά το πρωινό,έχω να σε πάω κάπου"
"Που?"
"Έκπληξη"
Ο Πέτρος χαμόγελασε
"Ελισάβετ,πάμε πάνω"
"Στη στέλνω σε δύο"
"Καλά"
Η Αλεξία ανέβηκε πάνω και η Ελισάβετ τον κοίταξε με απορία
"Τι άλλο?"
"Καληνύχτα"
Είπε ο Πέτρος και φίλησε το μέτωπο της
"Καληνύχτα"
Η Ελισάβετ ανέβηκε γρήγορα πάνω και κλείστηκε στο δωμάτιο της Αλεξίας