Ik sla een arm om hem heen en eindelijk toont hij wat emoties. Hij begint te huilen. "Ik snap het niet, de straf voor verkrachting is letterlijk 2 jaar, hoezo is ze na 3 maanden al vrij?" Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet Matt, maar ik beloof je, we laten dit niet nog een keer gebeuren. Sinds wanneer weet je dit?" Matthy kijkt naar zijn telefoon. "Sinds net, echt net. Geloof me." Hij is echt van streek. "Hé ik geloof je wel, doe maar rustig." Matthy duwt me van hem af. "Kan je me even alleen laten." Ik knik en sta op. "Ja is goed, is het niet handig om even naar de slaapkamer te gaan voordat je jezelf pijn doet Matt?" Ja ik ken hem al langer dan vandaag. Ik vertrouw hem niet met die spiegel die hier hangt. Matthy knikt en staat moeilijk op. "Je hebt gelijk." Op de slaapkamer staat niets wat echt kapot kan gaan. Ja er is een raam.. ach ja.. overal zijn ramen. Ik snap het ook niet, hoezo laten ze haar nou weer vrij? Het slaat toch nergens op? Te weinig bewijs, haar vingerafdrukken zijn toch echt op zijn kleding te vinden. Er is ook gewoon bewijs dat ze ingebroken heeft? Ik staar uit het raam van de woonkamer. Ik ben ergens nog steeds boos op Matthy, maar ik praat er morgen wel weer over met hem. Als hij dan een betere mood heeft, want ik wil dit niet weer 'vergeten' zoals we altijd doen. Ik ben er oprecht boos over. Matthy kan niet zomaar dingen achterhouden. Maar het is ook wel moeilijk om er boos over te zijn, aangezien Matt mijn steun nu ook nodig heeft.
-------------
Dilemma's!
Moet Fleur boos blijven op Matthy om alles wat er gebeurd is of moet ze het laten gaan, aangezien Matthy haar steun nodig heeft?