Chapter 17
Grandfather
Pagpasok namin sa company ay diretso kaming pumunta sa office ni Tito Jaze. Everyone is greeting us, malamang dahil sa kasama ko.
"Mr. Arcajedo." Mr. wigz greeted him formally.
He nodded. "We're looking for Mr. Valuenzuela."
I know he's already expecting that. Kitang kita naman sa mga mata niya, sino pabang pupuntahan ko rito?
Tito Jaze is the CFO of the company, that means he has a big position. Everybody respect him, sa totoo lang ay mas magmukha pa siyang CEO sa kompanyang ito.
I honestly can't forget how serious he was on the meeting, noong dinala niya ako sa isang importanteng meeting para malaman kung ano ang ginagawa nila. Ang seryoso nila sa trabaho.
Ngumiti siya. "Maghintay nalang po kayo, he's talking to someone important inside the office right now. I cannot let you both in, sir."
Nagtinginan kami ni kajik at sabay kaming tumango.
Umupo kami at nag-alok si Mr. Wigz ng kape para sa amin. Hindi naman masarap, ang pait nga. Pero ng panoorin ko ang katabi kong uminom nang kape ay wala manlang reaksiyon sa mukha.
Nasanay kasi ako sa coffee ni seven na sakto ang timpla kaya nandidiri ako.
He arched a brow. "You don't like it?"
Ngumiwi ako. "Ang p-pait."
Tumawa siya at sinabihan na lang akong wag nalang inumin muli. Hindi niya ata nilagyan ng asukal itong kape e.
Umabot ng ilang minuto bago kami makapasok sa loob. Bumati ako kay Tito bago umupo sa swivel chair.
"Why are you here Klein? Aren't you supposed to rest or do something else?"
Ouch.
"Can't I visit you Tito? Your questions became more hurtfull, so bad." I said and pout.
Tumawa siya. "I'm sorry, may plano talaga akong bisitahin ka bukas para malaman kung kamusta kana even Mr. Arcajedo is telling me everything about what you did on his territory."
Naguluhan kong tinignan si kajik.
"What?" Kajik just smiled.
I crossed my shoulders. "You both are unfair."
"Anyway Tito, who is that old man? Yong kausap mo kanina rito sa office." I asked, curiously
"Oh, it's Mr. Soldedad. I just need something important about him since he knew something about your grandfather." He explained and take a sip of coffee.
"Si l-lolo?" Naalala ko ang nangyari noon, Hindi niya matanggap ng lolo ko na ako ang apo niya.
"Yes, he's on US."
Sa totoo ay mukha namang walang pake sa akin ang ama ni papa. He couldn't even accept my mother for being his daughter in-law.
Hindi ko alam ang trabaho niya pero mayaman siya , bukod sa pagiging mayaman niya ay masama din ang ugali.
He abondoned my father at the age of 19 after knowing that my mother was pregnant on me. Maaga nila akong ginawa e!
Lumipat sila sa Isabella dahil gusto nilang lumayo kay lolo. Nakita ko ng isang beses si lolo noon, I was 7 years old and he didn't treat me well. Hindi niya matanggap na babae ako, ang dami niyang arte. Gusto niya lalaki ang Una niyang apo.
"Tito, can I ask about my grandfather?"
Inayos niya ang salamin. "Go on."
"Ano po ba ang reaksiyon ni lolo noong nalaman niyang naaksidente si mama at papa?" Napatingin siya sa tanong ko.
Noon pa ay gustong gusto kong itanong sa kanya ito.
Tahimik lamang si kajik, standing beside me.
"Sad, guilty and regret. He... He cried." Mukhang nag-alin langan pa siyang sagutin ako.
Umiyak siya?
"He did cried, he's blaming himself." He looked at my eyes. "If you know how he want to see you right now klein, you would fastly accept him."
Umiling ako. "Hindi niya ako tanggap. Gusto niya lalaki ang panganay niyang apo."
"Klein, Your lolo is a very bad man but you don't know what run in his mind."
Hinding hindi ko siya papatawarin kung luluhod siya sa harap ko para humingi ng kapatawaran. Si Tito lamang ang makapitan ko noon, iniisip ko pa gabi-gabi na baka nag-alala siya para sa akin.
Mahaba ang pag-uusap namin ni Tito jaze. I did everything to stop my tears when he's talking about my merciless grandfather. Paminsan-minsan namang sumabat si kajik sa usapan namin pero mas pinili niyang tumahimik.
Kajik told him that I don't want to go for check up and it made me sick! Dahil sa pagsumbong niya ay sermon ang binigay ni Tito sa akin. Wala akong magawa kundi pumayag.
Tinignan niya ang relo saka tumayo. "I supposed I have to go, I'll check the construction workers at the new building."
I stood up as kajik put his hand on my waist.
"Pwede ko ba kayong imbitahan ngayung Gabi? Dinner perhaps......" Ngumisi si Tito sa amin.
I quickly smile. "Pwedeng pwede!" Masigla kong pag-payag.
Yumakap ako kay Tito Jaze at sabay kaming tatlo lumabas sa office hanggang sa makalabas sa building.
"Kajik." Tawag niya. "Thanks for taking care of her well."
He nodded as a welcome sign. "No problem sir."
I say goodbye to Tito and see him to night, before I enter the car.
"Saan tayo pupunta?" Sabay naming isinuot ang seatbelt.
"Nothing, do you want to buy something that you needed?"
Naalala ko. I wanted to buy a pregnancy test......
"A-ah, oo. P-pero si seven nalang ang bibili. Hindi naman importante." It is important, I need it para malaman kung buntis ba talaga ako.
"Okay then....." Saad niya pero pinaniningkitan ako ng mga mata.
Bakit parang pinagdududahan niya ako sa mga titig niya? So scary.
Inilagay ko ang ulo sa balikat niya. Kinuha ko ang cellphone sa bulsa at nag-take kami ng picture habang nasa byahe, nag-away pa kami dahil hindi talaga siya ngingiti. He wear that freaking poker face! I hate it.
"Wag na ngalang." Pagtatampo ko at ibabalik na sana ng pigilan niya ako.
"Let's do it again, I'll smile na."
Pinigilan kong ngumiti. Napapansin ko parang hindi na siya maka-'no' sa akin.
We did it again. As he smiled, my smile grew bigger hanggang sa nawawala ang mga mata ko. Mas lalo siyang pumogi kapag ngingiti, sungit kasi.
"Done!"
Ibinigay ko sa kanya ang cellphone dahil nangangalay na ang kamay ko.
Biglang umulan ng malakas kaya tumingin ako sa labas. Dumidilim na. Titig na titig ako sa labas at kinagat ang daliri, gusto kong maligo. Palagi nalang ganito, everytime umuulan ay naalala ko ang ginawa namin. Bakit parang pakiramdam ko ay gusto kong bumalik sa nakaraan?
Remembering how we three dance at the rain wearing our smile is just unforgettable. I miss my parents so much!
"Gusto kong lumabas at maligo." Wala sa sarili kong sabi.
"You can't." I heard kajik's reply
I glance at him in a way he would be offended.
He's already looking at me with amusement in his eyes. Hindi ko matanggi na ang pogi niya, ang perpekto ng mukha niya. His jawline is very perfect that I would like to touch it. Sa Una palang ay kitang kita na, may lahi siyang kakaiba. The nose and the eyes are very rare to me.
A smile formed in his strawberry red lips.
Umismid ako. "Ngingiti mo diyan?"
"Nothing." He shook his head like my question is just a joke.
Napailing ako sa kilos niya. Hindi ko mabasa ang isipan niya, parang ang hirap.
I look down for a minute and when I look at him again, he's already again looking at me.
I swallowed my saliva. "May problema kaba sa'kin? Alam mo bang natatakot ako sa titig mo?"
"Do you know how beautiful you are, Valuenzuela?"