"Ik haat hem." Zeg ik tegen mezelf in de spiegel, hopend dat ik het ooit echt ga menen. Na alles wat hij Fleur aangedaan heeft, na alles wat er gebeurd is, moet ik hem toch wel haten? Hij heeft Fleur pijn gedaan en hij wilt het zelf niet eens oplossen. Wat een loser ben je dan.
Hoe graag ik het ook zou willen,
Ik kan hem gewoon niet haten,
op een of andere manier. Matthy is namelijk wel mijn beste vriend. Mijn maatje, misschien zelfs mijn partner in crime. Het is moeilijk te beschrijven, wat we als vriendschap hebben. Als bankzitters überhaupt. Fleur had hier überhaupt nooit tussen moeten komen. Maar wat moest ik dan? Fleur kon nergens heen en ik kon haar ook echt niet in de steek laten. Dat doe je gewoon niet als je familie bent. Meestal zou je dat ook niet doen als je een relatie hebt, maar niets is minder waar. Matthy gooit gewoon de deur voor haar dicht. Hoe kan hij? Ik snap dat het niet makkelijk is voor Matthy, dat zijn vriendin weg is, in Amerika. Maar hij had haar wel beter kunnen behandelen toch? De bel gaat. Of course, precies nu. Ik loop naar de deur, Koen staat er.
"Hee Rob. Kom je?"
Ik kijk hem verbaasd aan.
"Waarheen?"
Koen kijkt me vragend aan.
"Naar Matthy? Heb je de groepsapp niet gelezen ofzo?"
Ik schud mijn hoofd.
"Niet echt nee."
Koen zucht.
"Jezus Rob, Matthy appte gister al dat hij in het ziekenhuis ligt?"
Ik frons.
"Wat is er met hem dan?"
Zeg ik net iets te chagrijnig terwijl ik hem binnenlaat.
"De dokters weten het zelf ook niet helemaal, hij was zomaar out ofzo. Maar hoezo lees je die groepsapp niet dan? Er stonden ook dingen over onze vakantie in."
Ik haal mijn schouders op.
"Geen zin."
- Doolhof -
De Larabankwriting
Het tweede deel van de triologie: ~ 𝗚𝗲𝗯𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 𝗕𝗲𝗹𝗼𝗳𝘁𝗲𝘀 ~ Neem mijn advies nou maar aan, je mo... Mais