Hiç olmadığı kadar çaresizim sevgilim.
Selanik kısa zaman önce Yunanlıların eline geçti. Ve ne halk, ne askerler Türklere karşı iyi davranmıyor. Sanki onca yıl beraber yaşamamışız, komşuluk, ahbaplık etmemişiz gibi... hani hepimiz Osmanlıydık?
Yunanlılar ve diğerleri Osmanlı'ya karşı nankör davrandı. Ne yazık ki babam da o insanlardan biri sevgilim. Yoksa sana ihanet eder miyim? Irkına karşı savaşır mıyım? Zorundaydım Mehmet'im. Bağışla beni.
Şimdi sen ve arkadaşların, benim ırkım tarafından işkence görüyorsunuz. Yüreğim öyle yanıyor ki Mehmet'im.
Selanik'te kış yaman geçer. Yunan askerleri kalın paltolar ile dolaşıyor. Sense incecik bir kumaşla duruyorsun karın altında. Ağabeyin ve sen öyle dik duruyorsunuz ki bizimkilere karşı, tüylerim ürperiyor. Sen beni görmedin ama ben orada tüm gün seni izledim. Karşına çıkacak gücüm yoktu. Nasıl çıkabilirdim Mehmet? Üstümde Yunan zabiti üniforması varken, nasıl durabilirdim önünde?
Dayan sevgilim, dayan. Elbet bitecek bu ızdırap. Her gün Tanrı'ya dua ediyorum. Benim aksime, diğer askerler kilisede sevgi ve saygıyla karşılanıyor. Bizimkiler onlar içeri girdiğinde etraflarına doluşuyor. Sebepsiz yere öldürdükleri Türkleri anlatıyorlar. Kanım donuyor Mehmet'im. Korkuyorum.
Güçlü kal sevgilim. Yazılarım sana ulaşır mı inan hiç bilmiyorum, ancak eğer ulaşırsa, sana asla kızgın olmadığımı bil. Irkımla savaşsan bile.
Bu kitapta hiçbir millete nefret dayatılmamaktadır.
-Sinir olabilirsiniz ona lafım yok heheh-
Beğeneceğinizi umuyorum💗🐇