Two days, dalawang araw na ang nakalipas nang magulantang ang mundo ko sa mga nalaman ko.
Hindi ko na pinalipas ang isang araw pa para manatili sa lugar na iyon. I just told Jakob to finish the job and take care of everything. Umalis ako roon nang walang maayos na paalam. It may seem inappropriate, unprofessional, and unpleasant, also disrespect to all those people I need to meet, pero hindi ko na talaga kaya pag manatili roon kahit isang oras pa.
I just packed everything that day and went straight home. Dumiretso ako sa bahay at hindi sa palasyo. At masasabi kong lahat sila ay nagulat sa pag-uwi ko, lalo na sa pananatili ko rito sa bahay. None of them talked. Dalawang araw na rin ako rito.
Wala ako ni-isa na pinapapasok sa kwarto ko. I ordered Aziz to take care of everything in the palace for the mean timem, kaya nandon siya sa palasyo. Walang nagtangkang magtanong o kumwestiyon sa nangyari o sa anong dahilan kung bakit ako nandito.
Thank God, my father is also away from home. Because if he's here, I am for sure, he'll bombard me with lots of questions. Glenna and Glenda are taking turns on giving my meals, reminding me to take a bath and everything. Siguro pinagsabihan ni Aziz na huwag magtanong, kaya hindi rin nila ako inaabala.
I locked myself here inside my room. I don't want anyone to bother me. But here I am, bothered with lots of thoughts.
Dalawang araw na rin ako iyak nang iyak. I feel betrayed. Akala ko kilala ko na si Pickett. But I also forgot thatt he is a royalty, they tend to keep secrets even with their loved ones.
I understand that part, I really do. But...with Moon, as his other persona. I can't.
From the start, kilala na niya ako. The moment 'Moon' entered that window, I already let my guard down. He made me a fool.
Siguro pinagtatawanan na ako ng mga taong nakakaalam na si Pickett, the crown prince, at si Moon, the knight, ay iisang tao lang pala. Nagmukha akong tanga sa lahat ng tao, including his own army. Speaking of it, my father is his former teacher when it comes to physical training. Ibig bang sabihin alam ng tatay ko na may Moon?
Hindi ko na rin alam.
Napapikit na lamang ako at sinandal ang ulo sa bintana. Nakaupo ako sa may space na malapit sa bintana. Tanaw ko ang mga manggagawa namin na ginugupit ang mga dahon sa malawak na hardin. Iyong iba ay nagdidilig ng mga bulaklak.
Kids are running in the empty, windy, and broad field. They are innocently playing, smiling all wide, walang iniisip na problema, kundi ang paglalaro, gigising sa umaga at makikipaglaro na sa mga kaibigan.
Sometimes, I wish I could be a kid forever, para hindi ko maranasan ang lahat ng mga nararanasan ko ngayong malaki na ako. Na baka kapag bata ka, puro laro lamang ang iisipin mo at matutulog kang walang dala-dalang problema. But I nearly forgot that I also had a rough and terrible childhood, because of my own father.
An innocent kid worries if her father hates her, if the next day will he give her bit of his affection and attention, that maybe a teddy bear will solve everything. But all I could remember is his pair of cold eyes, disgusts, and none of those affection from her father of the little me happened.
I seek validation from men, I seek for the care of a father. I am finding a father figure that would give me a fathehr should give to his child, thinking, I may not find it from my father but from other men. That's when I met Izaak, whom I thought my escape from all the misery I had but it did not happen. Turns out, it's way worse than my father.
And now, Pickett...the last person I could think of when it comes to hurting me. Because he gave me his words, he promised to me. Why is it always the men I've loved?
Bakit kung sino pa iyong mga mahal mo, sila pa ang magpaparanas sa'yo ng pinaka malalang sakit na mararanasan mo sa buhay mo?
Minsan iniisip ko, deserve ko ba ito? Dahil ba masama ang ugali ko noon? O dahil malas lang ako?
I shouldn't blame myself pero hindi ko rin maiwasan na magtanong sa sarili ko at sisihin, na baka talagang may mali lang sa akin, na baka iyong mga ginawa nila sa akin ay karma ko. Kasi kung oo, nagwagi silang lahat.
Wasak na wasak ako, pinaulit-ulit na wasakin. Talo na ako. Sila na ang nagwagi.
Plus, what hurts me the most, Pickett let that blonde girl kissed him, so passionate, that I can't help to think na baka ginagamit niya lamang ako. Na baka ako talaga ang villain.
He did not only lied to me, betrayed me, but also, hurts me in the worst way possibble. Two strike agad.
Ayoko na sanang alalahanin pa dahil iyong senaryo na iyon ang nagpapasikip ng dibdib ko. Because I can't help but to overthink. Sabi niya bago siya tumungo sa Crestone, si Diana ang pinunta niya para iligtas, pero mukha namang wala sa pahamak ang dalaga.
So he went there to cheat on me? All those 'I love you's', are they all lie? Sa lahat ng pagkakataon na pinaramdam niya sa akin na mahal niya ako, lahat ba iyon ay pawang kasinungalingan?
I even gave him my body which is a stupid and grave mistake I did. Ang tanga ko nga pala sobra.
While we were making love-- or should I call that make love? While were doing it, ako ba ang nasa isip niya? Ako ba ang pantasya niya? Did they already--
Napapikit ako nang mariin nang may tumulo na namang panibagong luha galing sa aking mata. I bit my shivering lower lip and hugged my both knees. Ang liwa-liwanag sa labas pero iyong pakiramdam ko sa kwarto ko, ang dilim-dilim.
Bakit ba pinaparamdam pa sa akin na mahal niya ako, kung may gusto naman siyang iba?
Gusto kong marinig ang paliwanag niya pero hindi pa handa ang puso't isip ko sa lahat ng mga dahilan niya. Pero ano pa bang sense kung marinig ko ang paliwanag niya?
He already damage everything. He ruined me.
Isang agresibong katok ang nagpabalik sa akin sa reyalidad. Pinahid ko ang basang-basa kong luha at inayos ang itsura ko. Tumikhim muna ako bago sinabihan ang kumakatok na buksan ang pinto.
It's Glenda.
She has this scared and bothered expression on her face. Her hands are trembling and she seems distressed.
"Why?" mahinahon kong tanong rito at umupo nang maayos.
"My lady..." her voice is trembling and nervousness so as feeling scared is evident on her tone. The way she unevenly breathe scares me.
Kaagad na bumilis ang tibok ng puso ko. Base pa lamang sa expression niya sa mukha. Alam kong may dala na siyang masamang balita.
"What happened?" I am staying calm as much as possible. Our butler suddenly came and he's catching his breath.
Tumayo ako at lalapitan na sana sila nang... "Lady Aziz is being accused of stealing in the palace, my lady!"
The way my heart sanks on my stomach.
Not my Aziz... not again, please...
***
"Sire, please calm down. You've been pacing back and forth since two days ago," sabi ng assistant ni Pickett habang pinapanood ang binata na palakad-lakad sa opisina nito.
"I need to go home," nagmamadali niyang ani at akmang liligpitin na ang kaniyang mga gamit nang pigilan siya nito.
"We both know you can't, your highness. We can't risk what we already established ever since we arrived here. We can't let those people who did a work for us to go down to waste. I'm sorry, your highness. But you can't."
Nanghihinang napaupo ito sa kaniyang kabisera at napasabunot ng buhok.
Dalawang araw, dalawang araw nang magulo ang isipan niya. He fucked up. He knows.
Sasabihin naman niya talaga kay Lacy ang lahat, naghahanap lamang siya ng tyempo at ng pagkakataon na magpaliwanag nang maayos. Dahil matagal na siyang inuusig ng konsensiya niya. Sasabihin niya kapag tapos na ang mga kailangan niyang gawin.
He needs to prioritize his work and tasks as the crown prince over love. Dahil maraming nakasalalay sa kaniyang buhay. Mabigat ang responsibilidad na hawak niya. Tanging ang dalaga lamang ang nakakapagpagaan ng mga problema niya at nakakapag-isip siya nang matino tuwing kasama niya ito.
Labag man sa loob, pero kailangan niyang unahin ang responsibilidad niya bilang tagapagmana ng trono. Maraming nagtatangka sa buhay niya para lamang makuha ang trono, na dapat hindi niya hayaang mangyari.
Kaya kahit kating-kati na siyang umalis at magpaliwanag nang maayos sa dalaga, hindi niya magawa. Wala siyang choice.
Isa siyang makapangyarihan na prinsipe, kaya niyang gawin lahat at makuha ang gusto, pero ngayon lang siya nawalan ng pag-asa at pagpipilian dahil may mga bagay pa siyang mas kailangan ang presensya niya.
"I'm sure, Lady Marquez and you will have the time to talk. But to my dismay, Sir. This time is not the right time. You already wasted a lot of time, whenever you're visiting the lady before and the last time," his assistant explained.
"The king is not saying anything but he knows, Sir. He's also not happy that you two are secretly meeting each other when you were forbidden to do so. I highly suggest that you focus on your responsibilities first because if the king got angry, he might rule out the lady's chance to the throne. And I don't want you to regret that, your highness."
His assistant left him after he said those words.
Alam niya iyon, pero mas nanaig ang kagustuhan niyang makita ang dalaga. Wala siyang pakielam kung kailangan niyang lumuhod nang paulit-ulit sa harap ng dalaga para lamang mapatawad siya. Kahit anong gusto nito, gagawin niya, basta huwag lang mawala ang pinapangarap niyang babae.
Mahal na mahal niya ang dalaga. Hindi niya alam kung bakit ganito ang epekto nito sa kaniya, hindi sa ayaw niya, gusto niya pa. Lahat ng pagmamahal na mayroon siya, kaya at willing niyang ibigay. Iisang babae lang ang minahal niya at mamahalin niya, wala na siyang balak pang kumilala ng iba.
Lacy is the woman who's more than enough for him, sobra-sobra pa, that sometimes he questions himself if he truly deserves the lady. He doesn't even have ounce of intention to give her to anybody.
Hindi rin siya masaya sa nangyari. Lalo na kay Diana. Kung wala lamang siyang respeto sa mga babae, nasaktan na niya ang dalaga dahil sa ginawa nitong paghalik sa kaniya.
Hindi niya iyon gusto at ginusto. Never in his life, he crave for someone's lip. He only want and need one lip. That's more than enough.
Palibhasa, may hawak ang dalaga laban sa kaniya. Na siyang kinakagalit niya. Diana Roses' father made a deal that if ever he return his daughter, he'll side with him and Lacy, with that, all those competition going on will be forfeit and Lacy and him will automatically can marry each other, without the consents of those in the parliament.
Because their family had done something for the royal family way back and the former king that time gave them a pardon to tell what they wanted. One time only.
Pero itong si Diana ang ayaw umuwi. Hindi niya mapilit dahil may hawak din na impormasyon ang dalaga laban sa mga tulisan, may kilala sa taas, na ayaw nitong sabihin. Kaya naman para silang manliligaw na pilit pinapakanta ang dalaga, pero tikom ang bibig nito. At patuloy siyang bina-blackmail. Kaya ngayon, silang lahat ang kumikilos dahil ayaw magsalitta ng dalaga at malapit na nilang matunton ang dulo at nangyari pa ang ganito.
Hindi niya madaan sa dahas dahil maiipit siya sa sitwasyon, alam niyang kapag binalik niya ang dalaga at nagsumbong sa ama na binantaan niya ito. Hindi niya makukuha ang gusto niya sa pamilya nila. Na siyang kinaiinis niya.
Iisang bagay lang ang nais niya at ang ninais niya sa buhay niya. Ngayon lamang siya nagkaroon ng purpose at direksyon sa buhay, pero maging iyon ay nahihirapan siyang kunin o mangyari man lang.
Kaya nang halikan siya ng dalaga, na isang beses lamang nangyari, dahil kahit anong gawin ng dalaga upang akitin siya o pano, siya na ang patuloy na umiiwas. Dahill ayaw niyang magkaroon ng pagkakasala, nakatingin man si Lacy o hindi.
Hindi niya gugustuhin o maaatim na mawalan ng tiwala ang dalaga sa kaniya. Kaya naman noong araw na iyon, nagkaroon siya ng hesitation sa pagtulak dito at pagpigil, na baka sa isang halik bumigay si Diana at magsalita, alam niyang mali dahil naghahanap siya ng mabilis na paraan upang makasama si Lacy at makauwi nang matiwasay, ngunit nang dahil sa isang halik, nawasak ang lahat.
Hindi lamang siya nagsinungaling sa babaeng mahal niya, pinagtaksilan niya rin ito.
Two knocks from the outside that put an end to his train of hundred thoughts.
"Your highness, Diana Roses was found and is in the basement already," one of his knights said. That girl runaway prior to that day, maybe scared, he doesn't care; and he ordered his men to look for her and they took two days to do that.
Too long.
Huminga siya nang malalim at lumingon kung saan nakasandal ang kaniyang espada na ginagamit tuwing nakikipaglaban siya, especially sa mga halimaw na nagsisilitawan. Nilapitan niya ito at kinuha.
"I'll be outside in a minute," he replied.
'Lintek lang ang walang ganti,' he thought.
Whether she'll talk or not, she likes or not, this time it'll be on my own ways, own terms and conditions. I am the Crown Prince Pickett Smith Faeroe, no one should be above me. Not my father, the king. Instead, the one and only Lacy Marquez, the future Queen of Faeroe.