Yorumlarınızı bekliyorum.
°°°
Ağlıyordu. Ağlatmışlardı, ağlatmıştım.
Ağlamamalıydı.
Gidip intikam almalıydı, yakıp yok etmeliydi her yeri. Ama ağlamamalıydı.
"Yıllar sonra ilk defa üstümdeki o çaresizlik kalkmış gibi hissediyorum Lenora." dedi Lucas.
Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum.
"Kızmadın mı?" diye sordum.
Benden geri çekildi ve başını iki yana salladı.
"Belki şu an bağırıp çağırmam gerek, belki her yeri yakıp yok etmem gerek, ama Lenora ben bunların aksine kendimi huzurlu hissediyorum."
Huzur.
Kardeşi onun için huzurdu.
"Ne yapmayı düşünüyorsun?" diye sordum.
"Bana her şeyi baştan sona anlat." dedi.
Önceden kaba taslak anlattığım yerleri bu sefer her ayrıntısıyla, tüm şüpheleriyle birlikte Lucas'a anlattım.
"Yani Amos bu Rüyaları yalanlamadı öyle mi?" diye sordu.
Kafamı 'hayır' dercesine iki yana salladım.
"Mutlu mu olmam lazım?" diye sordu Lucas.
"Sana fazlasıyla ümit verdim biliyorum ama, Valencia oraya alışmış da olabilir Lucas. Gelmek istemeyebilir, belki karşımızda Cadılarla birlikte savaşacak. Bilemeyiz."
"Haklısın." dedi Lucas.
Çok durgundu. Normalde olduğundan kat kat daha fazla.
"Ne yapmayı düşünüyorsun?" diye sordum.
"Anneme anlatırsam hiç beklemez hemen gider Cadılar Sarayına, babama anlatmam lazım. O plan yapar ve dikkatli hareket eder." dedi Lucas.
Her zaman ki gibi olgun yaklaşıyordu durumlara.
Halamın yaşadığını öğrensem bir saniye bile beklemem hemen giderdim.
"İstersen tüm Cadıları bir anda öldürebilirim, ne dersin?"
"Yok Lenora sen bir dur." dedi gülerek Lucas.
Bu durumda bile gülebiliyordu ya.
"Adrian biliyor demiştin değil mi?" dedi Lucas.
"Biliyor."
"S- sevdim belanı Adrian." diye mırıldandı Lucas.
"Çocuğa bir şey yapma söylememesi gayet normal." dedim.
"Bu kadar önemli bir konuyu senin bile söylememen hata." dedi Lucas.
Şoktan çıkmış ve yavaş yavaş sinirleniyordu.
"Ne yapsaydık Lucas, dünyadayken gelip Valencia yaşıyor olabilir Cadılar Kraliçesine saldırmamız lazım mı deseydik?"
"Onu kast etmedim." dedi Lucas.
"Sen şimdi sakince yataktan kalkıyorsun, Kral Leroy ile konuşmaya gidiyorsun." dedim onu hafif iterek.
"Bir kovulmadığım kalmıştı zaten." dedi Lucas.
"Aa çok ayıp ama ben daha hızlı sonuç alman için şey yaptım." dedim saçmalayarak.
"Tabii kesin öyledir." dedi Lucas.
"Gelmemi ister misin?" diye sordum.
"Sen yat dinlen, bana bırak gerisini." dedi Lucas ve yanağımdan öperek odadan çıktı gitti.
İçinde yaşadığı duyguları sana vursaydı yanmadık yerin kalmazdı sanırım.
Ne.
Gerçekten sana gösterdiği duyguları gerçek mi sandın? Sinirli. Hem sana hem diğerlerine, gizlediğiniz şeyin umarım farkındasınızdır.
Amos tamam ama ne bileyim.
Gizlemek zorundaydık.
Zaten hemen öğrendi ki, bir gün bile olmadı.
Güvenini kırdın. Hem de fazlasıyla, sırf seni sevdiği için bir şey demedi.
Ne yapmam lazım Amos?
Yat dinlen dediğini yap bari, şu an seni görmek istediğini hiç sanmıyorum.
Yanında birisi var mı?
Uyu hadi.
Amos, yanına birisi var mı?
Lucas'ın dediğini yapsana sen Lenora.
Kim var yanında?
Bak, sakin kalamayacağını biliyorum. O yüzden yat ve dinlen.
Emir verme bana Amos! Kim var yanında doğru düzgün cevap ver.
Karina var Lenora tamam mı?
Bu kız hiç yerinde durmayacaktı değil mi?
Hiç akıllanmayacaktı.
Ve inan bana Lucas seni değil de Karina'yı görmeyi tercih ediyor. Kendisi çağırdı yanına.
Lucas, emin miyiz bunun Lucas olduğuna?
O yapmaz ki.
Sinirlenince senin zaaflarınla oynayacak birisiyle birlikte oldun. Üzgünüm.
Ne güzel hayat ama.
Sevgilim onu seven kızla birlikte.
Karina ile önceden bir geçmişleri vardı ve Karina onu sakinleştirmesini iyi biliyor. Sakinleşmek için onunla birlikte.
Başlarım onun sakinleşmesine.
Ben de sakinleşmek için milletin yanına mı gideyim şimdi.
Bu nasıl bir zihniyet ya.
Salaksın sende Lenora 3 günde biriyle sevgili oldun.
Kızların yanına gidecektim, gitmem lazımdı.
Neredeler?
Karşı oda da. Bronte'nin odasında toplandı hepsi.
Hızla odadan çıktım ve karşı odanın kapısını çaldım.
Sakin ol Lenora.
Sakin olma Lenora. Haklısın.
Elfrad'ı yok etmek istemiyorum, üzgünüm.
Kapı Sierra tarafından açılınca içeriye girdim hemen.
"iyi misin?" diye sordu Bronte hemen.
"Lucas her şeyi öğrendi uyurken sayıklamışım, babasının yanına gidecek plan yapacaklar ve şu an bunlar umrumda değil." dedim ve derin bir nefes alıp devam ettim. "Beyefendi sakinleşmek için Karina'nın yanına gitmiş. Onunla birlikteler. Ne halt yapacaklarsa artık."
"Oha." dedi Tina.
"Sen niye buraya geldin kızım gitsene onların yanına, yolsana saçını başını Karina'nın." dedi Bronte.
"Benim çağırmayıp başka bir kızın yanına giden biriyle neden daha fazla uğraşayım."
Lucas ve Lenora başlamadan bitmişti.
Karina ile cehenneme kadar yolları vardı.
Onlara cehennemi ben çok güzel yaşatacaktım o ayrı bir konuydu.
"Haklısın, gitme. Karina ona bir şey yaparsan kendini daha önemli hissedecektir." dedi Sierra.
"Sorun ne biliyor musun sordum, 'bende geleyim mi?' diye sordum. 'Yat dinlen' dedi bana. Gidip niye Karina'yı çağırıyor şimdi."
"Şerefsiz." dedi Bronte.
"Karina ile önceden bir birliktelikleri var, her ne kadar sonuna kadar senin tarafında olsam da Karina Lucas'ı nasıl sakinleştiriyor en iyi bilenlerdenim." dedi Tina.
"Kendi kardeşimden utanıyorum ya." dedi Sierra.
Şimdi ne yapmam lazımdı.
Oturup öylece bekleyecek miydim?
"Kalk Lenora böyle bekleyemeyiz." dedi Bronte.
"Ne yapacağız?" diye sordu Sierra.
"Daha yola çıkmamıştır onlar yatakta özlem gideriyordur." dedi Bronte.
Ne.
O kadar ileriye gider miydi?
"Sakinleştirmekten kastımız ne sanıyordun?" dedi ve bana baktı Tina.
Ve Amos bunu bana demedi.
"Kalkın hadi." dedi Sierra.
Karnımdaki o ağrı.
Alamadığım o nefes.
Sakin ol Lenora git ve doğduklarına pişman et.
Ben nasıl birisiyle sevgili olmuştum.
Kızlarla birlikte odadan çıktık ve koridorun sonunda ki odaya gittik.
Tamam Lenora sakin ol.
Bronte tam kapıyı tıklatacaktı ki onu durdurdum.
Kapıya bir ateş küresi fırlattım ve saniyeler içinde yandı.
İçeriye girdiğim zaman ki görüntü daha beterdi.
Karina'nın üstünde olan bir Lucas, altında bize şaşkınlıkla bakan Karina.
Lucas'ın üstünde Tanrıçaya şükür örtü vardı da bir yerlerini görmüyordum.
"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz!?" diye bağırdı Karina.
Yüzsüzlüğün kaçıncı seviyesiydi.
Lucas şaşkınlığını üzerinden atar atmaz büyü ile ikisinin üstüne de kıyafet giydirdi.
"Lenora." dedi yataktan kalkarak Lucas.
Bense arkamı dönüp gitmekle yetinmiştim.
Bunun bir intikamı tabi ki olacaktı.
Tabi ki acı çekeceklerdi.
Ama şu an değildi. Şu an olmazdı.
Önce kendime gelmem lazımdı.
Arkamdan koşarak Lucas geldi ve kolumu tuttu.
Tabi her zaman ki gibi tutmasıyla çekmesi bir oldu.
"Yanıyorsun, yine." dedi.
Nasıl karşımda bu kadar rahat konuşuyordu.
"Git tamam mı? Git." dedim.
"Lenor-" diyordu ki lafını böldüm.
"Git dedim değil mi Lucas? Kulağın mı sağır oldu Lucas? Git Karina'ya sakinleşmene bak. Bu saatten sonra bir şeyleri istesen de değiştiremezsin. Ve inan bana kardeşinin suratını görmek bir yana yanından bile geçemeyeceksin." dedim ve hızlı bir şekilde yanından uzaklaştım.
O insanların zaaflarıyla oynamayı seviyormuş ya hani, bende onunkiyle oynardım o zaman.
"Kardeşimle tehdit edemezsin beni!" diye bağırdı arkamdan.
"Ettim bile!" dedim bende ona dönmeden.
Kardeşi iyi mi? Değil mi? Kontrol ederdim. İyi olması içinde elimden geleni yapardım. Ama Lucas, bir daha göremeyecekti onu.
Acıdan kıvranacaktı belki, yalvaracaktı. Ama göremeyecekti.
Kayıp Varis'i aldatacak bir salağı da ilk defa görüyorum.
Adı üstünde salak.
Gelip beni orman gibi bir yere götürebilir misin?
Tamam.
Bir süre sonra Amos geldi ve sırtına hızlı bir şekilde bindim. Gerisi karanlık ve orman.
İlk defa nefes alıyormuş gibi çektim havayı içime.
Karina ile sevgili olabilirdi, gizli gizli görüşebilirdi. Belki tamam derdim. Ayrılırdım biterdi, ama yaptıkları şey yüzünden öldürmemek için neredeyse zor duruyordum.
Amos'un sırtından indim ve çimlerin üstüne oturdum.
Biraz ileride şelale vardı, her neyse.
Şelaleyi düşünecek durumda değildim.
Ağlamak istemiyordum, üzülmüyordum da. Sadece bir boşluk vardı, ve sorduğum bir soru.
Neden?
Gerek var mıydı böyle bir şey yapmasına.
Birinin ölümüne katlanabilirdim, her şey olabilirdi. Ama aldatmak, aldatılmak benim kırmızı çizgim gibiydi.
Kırmızı çizgim olduğu kadar Lucas'ı da çok umursamıyordum.
En azından ona ciddi derecede bağlanmadan gerçek yüzünü göstermişti.
"Umursamıyorum diyip Lucas'ı düşündüğünün farkında mısın?" dedi Amos.
"Ne yapmamı bekliyorsun?" diye sordum.
"Benim bildiğim Lenora gider ve ikisinin de yakılmadık yerini bırakmazdı." dedi Amos.
Haklıydı.
"Ya senin bildiğin Lenora bunu yapmak istemiyorsa?" diye sordum.
"O zaman o benim bildiğim Lenora değildir." dedi.
Başım ağrıyordu.
Karnımdaki o gereksiz ağrı bir gidip bir geliyordu.
Lucas öldüğünde onu dirilttiğim güne lanet olsun. Onun için mal gibi ağladığım güne lanet olsun.
"Birlikte geçirdiğiniz her güne lanet olsun." dedi Amos.
"Onu sevdiğim her saniyeye lanet olsun." dedim.
"Onun seni seviyormuş gibi yaptığı her saniyeye lanet olsun." dedi Amos.
"Gerçekte nasıl biriydi?" diye sordum.
"İlk karşılaştığınız da ne kadar sert birisiydi hatırlıyor musun? Hatırlıyorsundur muhtemelen. Sertti, yalancıydı, kurnazdı. Seninle de sevdiği için değil Kayıp Varis olduğun için sevgili oldu. Kendi kafasında Karina ile olan durumu bilmeyeceğini sanıyordu. Seni kendine aşık ederse bu duruma tepki vermeyeceğini sanıyordu, tabi sen onu yanılttın."
"Neden söylemedin böyle birisi olduğunu?" diye sordum.
"Kendin öğren istedim, kendin öğren ve kimseye güvenme istedim. Çünkü çok çabuk birilerine güveniyorsun." dedi Amos.
"Her gün hayatıma birisi girmiyor ki, halk tarafından hep dışlandım ben. İlk defa sevildim sandım, o da yalanmış." dedim.
"Sevildin, Lucas dışında herkes seni çok sevdi. Özellikle de Elvis, en sevdiğim Varis arkadaşım diye dolanıyor ortada." dedi ve güldü Amos.
"Bir gün bu Varislik işlerini tamamen bırakmak istersem ne yapmam lazım?" diye sordum.
"Zamanı gelince, gerçekten bırakmak istersen Tanrıçalar sana yeni bir hayat sunar. Elfrad'dan uzakta olan bir hayat." dedi Amos.
Bu iyiydi işte.
Gitmek istersem gidebilecektim.
Özgürlük gibi bir şeydi bu.
"Anlat bakayım senin var mı sevgilin falan?" dedim Amos'a gülerek.
"Sen kendine gelmişsin çok belli." dedi Amos.
"Yok mu bir yenge ya." diye takıldım bu seferde.
"Yok yenge falan, taliplerimi bekleyen genç bir aslanım ben." dedi.
"Sende Lucas'a benzeyip aldatma da." dedim.
"Aldatma işleri bana ters." dedi.
İşte adam gibi adam ya.
Ensesi olsa bir tane yapıştıracaktım da malum aslandı.
"Olursa yenge falan bilgim olsun."
"Emredersiniz Tanrıçam." dedi o da.
Tanrıçalık batsın.
Bir de o vardı.
Güneş Tanrıçası'nın Varisi.
Kayıp Varis.
Oturduğum yerden kalkacağım sırada Amos konuştu.
"Lenora dur, otur yerine." dedi.
Bir yandan da etrafa bakıyordu.
Yine ne oluyordu.
"Rüya Bekçileri geliyor." dedi ileriye bakarak.
Ha cidden mi?
Olur olur gelsinler de bir öldüreyim.
İleriden değişik yaratıklar gelmeye başladı. Hepsi birbirinden farklı ve korkutucu gözüküyordu.
Biz akan suyun bir tarafındayken onlar diğer taraftaydı.
Sinirimi birinden çıkartmam lazımdı gelmeleri iyi olmuştu.
"Sinirini çıkartman için değil bir anlaşma yapmak için geldik." dedi aralarından birisi.
Yine klasik zihin okumaları.
"Sizinle anlaşma yapacak birisi değilim." dedim ve hiç beklemeden hepsini büyük bir ateş küresi gönderdim.
Bana yaşattıklarını misliyle hepsi yaşayacaktı, aynı Lucas'ın da yaşayacak olduğu gibi.
°°°
Merhaba.
Bölüm nasıldı?
Oy vermeyi unutmayın lütfen.
Seviliyorsunuz.