DISCLAIMER: This is a work of fiction.
Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Plagiarism is a crime.✓
•••
"Ayaw ko ng maging kaibigan ka Ri!" I clenched my small fist when I heard one of my playmate said it, ayaw na niya akong maging kaibigan but she used my nickname.
I nod in form of acceptance.
Sanay na ako na walang kaibigan ma pa paaralan o kahit sa kapitbahay namin. I don't usually get it. Alam ko hindi ako tulad ng ibang bata na maraming friends because most of them most fund sa toys, dolls, and chocolates. But I'm just me, a normal child.
Sa murang edad, alam ko na. Mahirap Ang makipag kaibigan kung wala kang things na ma p-provide mo for them.
They will like you if there is something special about you, pero sa akin alam ko wala.
Ibinaba ko ang mga colors ko sa isang bench ng iwan ako saglit ni Mama. I'm 7 years old and I can't live a day without colors. Kaya kahit mga dolls ang dapat kong hawakan ay iba't-ibang kulay na mga krayola.
Mahilig ako magkulay pero I'm not fund in drawing. Nakakatawa nga kasi ang gusto kulang ay lagyang kulay ang bawat larawan makikita ko sa coloring book.
When I'm a child I would spend my money for the coloring book.
"Ang aga mo naman!" My seatmate said and rolled my eyes when I seat beside her.
"Stop saying, we're not even friends" pabalang kong sabi.
"Sanay na ako sayo, Ri!" I greeted my teeth ng binanggit niya ang palayaw ko.
She talks a lot when I'm not, I always told her.
"Wala akong maibibigay sa'yo" I meant it.
Nagtataka naman siyang nakatingin sa akin na pawng walang naiintindihan.
"Huh? Anong maibibigay? E? I have money"sabi niya pa.
I rolled my eyes at iniwan siya bago pumila sa may canteen. I thought aalis na siya kasi na offend ko pero hindi.
"Anong bibilhin mo?" Naku 'tong babaeng ito!
Hindi ko na mabilang ang mga Araw kung saan napapansin ko na ang pagiging malapit namin ni Ayara at tinuring siyang pawang kapatid ko na. Hanggang sa naging magkaklase kami kada baitang at 'yan Ang 'di ko inaasahan na meron akong matatawag na kaibigan.
Mainit ang tanghali sa may bench at pawang napapawi ang madarama mong init sa pagsabay ng masarap sa balat na hangin. Nang biglang lumapit si Ayara sa 'kin.
"Alam mo Ri, seven years natayong magkakilala. Naging malapit tayo at higit sa lahat nagpaparaya ako. We're also bestfriends, pero Hindi ko matanggap na...pati si Luke makukuha mo. I thought we have no secrets?B-bakit naglilihim ka?" She's panting pagkatapos niya sabihin sa akin.
Napaarko ako ng kilay dahil sa sinabi niya. What the heck? Ako magkakagusto sa lalaking 'yon?
I motion my palm at her.
"Teka nga, is it Luke Santiago?" I asked her briefly at tumango siya.
Sumingkit ang mga mata niya ng medyo natatamaan rin ng init. Actually, Ayara is pretty having a kpop bangs, pouted lips, wavy hair, pointed nose at kulay gatas na kutis. Nangingibabaw rin Ang pamumula niya dahil sa init at galit.
I chuckled at her when I see her like begging at me not to like her crush.
"Crush mo rin siya Erina?!" Naku parang galit na, ginamit na first name ko e.
"I'm not going to like him..." Kinuha ko ang mga libro ko at tinalikuran siya. "At wala akong plano"
I waved my hand at her before kung mapagdesisyunang pumasok na sa room. Alam ko na crush niya si Luke Santiago, she always talk a lot na pawang 'di na titikom Ang bibig sa pagkukuwento kung paano siya nahulog rito.
I'm not pressuring myself na magka gusto ng tao. Pag aaral, bahay at krayola Ang hilig ko. Some of my classmates says my standard are so high.
"Hindi ko Naman sinabing gustohin niyo rin ako, don't push yourself to someone that didn't even know you" sabi ko habang nagkukuwento Ang lahat tungkol sa pag-ibig nila.
Nagpapakatotoo lang Ako. Don't get it me wrong, hindi ko ugali na mahulog agad sa tao na hindi ko pa kakilala.
"And also we're just 17, Ang bata pa" pagpapaliwanag ko pero tila may sarili silang Mundo dahil patuloy parin sila sa pagkukuwento.
"Pero kahit na si Ayara nga may crush na habang Ikaw Erina, ay wala pa" Tina just shrugged at what her comment about me and being compared by Ay.
I arched my left brows and looked at her.
"Ay and I are so different 'wag mo kaming pinagkokompara Tina" I sweetly smiled at her and she just rolled at me. At tumatawa Ang iba kong mga kaklase dahil sa'min.
We're just usually like this at our class. Tanggap rin nila Ang mga pabalang kong pananalita.
"You're just making her embarrassed..." Ayara just only sighed.
Pinapangaralan niya Ako tungkol sa pagsagot ko kanina Kay Tina, we're just talking casually. Ewan ko ba dito kay Ayara masyadong nerbyusa.
"Sanay na naman sila sa'kin Ay, if they backstabbed me edi bahala sila" I truthfully said at her face ng patungo kami sa may gate.
"Yun na nga, I don't want you to get trouble Ri!"
But she only insist na mali talaga ako.
Naaninag ko na kung sino na naman Ang sumundo sa'kin. It's embarrassing!
"Sasabay Ako sa'yo Ay, may naiwan Kasi akong libro doon sa inyo last week" sabi ko sa kanya na pinagkunotan niya ng noo.
Tumingin siya sa labas at Nakita rin Ang lalaking kanina pa Ako parang gusto patayin.
"No please" sabi ni Ayara at ngumiwi sa'kin. Nagmamadali siyang pumunta sa naghihintay na kotse nila at sinirado Ang pintuan at tsaka pinaharurot Ang sasakyan.
"Crazy" I mumble under my breath. Huminga Ako ng malalim tsaka nagpatuloy sa paglalakad patungo sa kanya.
Baka si Dad rin Ang nagpumilit sa kanya na sunduin ang anak niya na walang kagalang-galang. Hindi niya na Ako hinitay at pumasok na sa loob ng kotse niya.
Pagkapasok ko palang, amoy babae na. I typically sit at the passenger seat.Kaya Ewan ko kung bakit itong lalaki pa Ang napili ni papa. I still don't get him. He started the engine and maneuver the car.
Halos walang ingay, Ang namamagitan sa'min. Sanay na ako. Parang nabuhay rin siya na may malaking kasalanan akong dulot. I don't love anyone except kay Mama.
Kaya pag tinatanong Ako ng iilan if we're into each other, I just always say no and never.
Wala akong magawa kaya nagbasa nalang ng libro ko. Walang pumapasok sa utak to kahit pa naman nag a-advance study naman talaga ako.
Nakita ko Ang paglampas ng daan namin sa bahay talaga na tinutuluyan ko kung saan kasama ko si mama. Week ends na kasi bukas at kay papa ako uuwi.
I suddenly felt na magkakasakit Ako pag wala si mama.
Ganito na talaga ang routine every week, naka ugalian ko na rin. Hanggang ngayon na senior high ako. I rest my head at the window pane and look at him at the mirror. Sinadya ko talagang titigan siya habang nagmamaneho.
His jaw clench at may mapupungay na mga mata. His lips suddenly apart at mapupula ito. Hulmang-hulma ang kanyang mukha na pawang sinalo lahat—
"Stop staring at me" may diin na pagkakasabi.
Sinalo lahat ng kayabangan. I rolled my eyes at him.
Iniwas ko na lang ang tingin sa kanya at pinalubo ang bibig sa kahihiyan.
He parked the car in front of our gate. I sighed and get out from his car. I didn't said thankyou and closed the door. I hurriedly walked ng pinagbuksan Ako ni manong Tupi ng gate at binati siya.
"Andito po sila?" Tanong ko at tumango siya.
Nagpasalamat Ako bago tumungo sa main door. Nagmamadali Akong pumasok dahil sa init kahit hapon na naman.
Luminga Ako sa likod upang sadyain tignan kung andun parin Ang lalaki, nandun pa nga.
"Dinner is ready!" My stepmother shout at the kitchen when all of us are in the sala, even dad.
Shein got annoyingly sigh when her playing disturb again.
"Tara na, wag na makulit" I whisper at her. She nod at me and pout like a puppy.
She's very amazon on them but in me she's so fragile, always nagpapa baby pag narito Ako. Kaya rin siguro pinapauwi Ako ni dad tuwing week ends.
Bilang pag galang kumain Ako sabay nila, Ako lagi Ang pinaka tahimik. Nagsasalita lang Ako pag tinatanong ni Shein.
Pagkatapos nun pumanhik nako sa kwarto na tutulogan ko. Gusto ko mang tumulong sa paghuhugas pero itinaboy Ako nila manang at kaya na raw nila 'yon.
I scan the room and see that its arrange very well. Even, the bed it shout for luxury, natural may aircon rin. Pero di ko in-on Ang Aircon at humiga sa kama.
Tinext ko rin si mama kung nakakain na ba siya. I yawn but still texting mama.
Mama:
Oo, Huwag maging pasaway diyan Erina.
I pout when she replied like that, parang di 'ko miss ah.
Erina:
Opo.
Hindi na Ako nagulat sa tinext ni Mama.
Mama:
Sinundo ka ba ni Destro?
I don't why she knows it, baka nasabi ng iilang kaklase ko kay mama.
Nagpaalam na agad ako na matulog na ako at h'wag siyang magpuyat masyado dahil nakakasama sa katawan niya ang matagal na pagtulog.
Araw ng linggo, tutulak ako papuntang Sto. Niño kung saan talaga Ang bahay namin ni mama. Mc leod toril, naman itong sa magaling kung ama.
I was packing when ate Linda one of the maids of the Ybañez family said na pinapatawag Ako ni dad.
I was reminiscing ng napadaan ako sa may lumang kwarto na ngayo'y ginawang kwarto ng mga katulong.
This place makes me wonder how and what had happened that month.
That month makes me hated and giving me shiver. Even though Wala akong enerhiya na pumasok sa school, ay wala akong karapatan. I needed to survive, I needed to aim it for myself and for my mother.
As a child all I can say that there is no perfect relationship all I can do is accept the fact na isa ako roon. Just like the cold air when the air slap the cold breeze makes me felt how the past slap my present. I don't hate his new family, even his wife.
"Di ka raw mag c-college?" Dad.
He seated on his swivel chair while tapping his hand on the table. I straightly look at him before lazily answer him.
"Oo" I honestly said at him. I yawned fakely na pawang kulang ako sa tulog.
Nakita ko Ang pagkunot Ng noo niya Ng Makita akong humihikab.
"Kulang ka ba sa tulog Erina?"
I nod.
"Siguro naglilihi na ako..." I sweetly said at him. Nakita ko ang galit sa mga mata niya. I apologetic bow na pawang nahihiya.
"Naglilihi?" May diin niyang pagkasabi. At nag aacting pa Ako na pawang nasusuka. I cover my palm at my mouth to make it stop.
"Opo, parang buntis po ako—" before I could finish he slam his fist on his table and stood up.
Nagkunwari rin naman akong nagulat sa asta niya.
"Jusmaryusep!"
V_V