Arcadia's Point of View
Chapter 29
" arcadia, kumain ka muna.. " nagising ang diwa ko ng tawagin ako ni imre. may dala itong maraming tinapay at mainit na tsaa.
" sabi ni ate, ay magpahinga ka muna. nakita ka nya kanina ay tulala kaya maaga ka nyang pinag-pahinga." aniya siguro tinutukoy nya ang nangyari sakin kanina, yung may tumawag sakin. hindi kopa nagawang sabihin ito kay imre.
Hindi naman nagtagal si imre sa silid ko at umalis narin, napayakap nalang ako sa sarili. hindi ko parin makalimutan ang boses nayon...
Ha! gusto kong malaman kung sino ang boses nayon ngunit paano ako makakabalik at matatapos. ang pangalawang pag sasanay ko ay sadyang mahirap para sakin.
Pero kailangan kong kayanin'
” arcadia, bakit ba hindi ko parin magawang bigyan ng pilat ang bato!? " bahagya akong napapikit sa sigaw ni kamil.
" kanina kapa ganyan, may problema kaba arcadia gusto mo bang magpa—" agad syang pinatigil ni kamil.
" hindi sya magpapahinga, bilang parusa kailangan nyang bigyan ng pilat ang bato. at hindi ka aalis jan hangga't hindi mo iyon nagagawa. " bigla nalamang syang' naglaho kaya napayuko ako.
" sabihin mo nga sakin arcadia may problema ba.? " umiling lang ako sa tanong ni imre at bumalik sa ginagawa.
Imre's Point of View
Agad kong pinuntahan ang lugar kung saan pumunta si ate, naglagay muna ako ng matibay na harang habang wala kami dito, proteksyon narin iyon para kay arcadia.
" ate, ano bang sinabi mo kanina kay arcadia,. hanggang ngayon ay hindi parin sya tumitigil sa pagsasanay. " salubong ko sakanya,. nandito kami sa gintong lawa kung saan dito kami nakilala ng unang punong dyos'...
" parusa nya iyon imre, huwag' mo syang' hayaang tumigil hangga't hindi nya nabibigyan ng pilat ang bato.. " matigas nitong sabi kaya nakaramdam ako ng inis sakanya.
" ate, mahina pa ang katawan ni arcadia kahit na nakatanggap na sya ng katawan ng isang immortal. pwede parin syang manganib. " aniya ko ngunit nanatili parin itong walang imik.
" kailangan nyang matutunan ang mahirap, masaktan,at buma—” mabilis ko syang pinigilan dahil sa sinabi nya.
" hindi mo alam kung paano sya nahirapan, simula ng pumasok sya dito sa palasyo puro paghihirap na ang naranasan nya.. kaya huwag' mong sabihin iyan... " matapang kong saad sakanya, lumingon na ito sa dereksyon ko ng may galit sa mata.
" kung ganon'ay kailangan nya pang maghirap hindi nya alam kung gaano kala—”
" hindi nya alam iyon, wala syang muwang non ate, huwag' mo syang sisihin.. " giit ko sakanya alam ko ang dahilan kung bakit sya nagkakaganyan.
Dahil hanggang ngayon ay hindi parin nya matanggap ang sinapit ng unang punong dyos'. ngunit hindi nya kailangan isumbat sa isang bata...
Hindi kona muling kinausao si ate at agad na akong bumalik sa lupain ng mga halimaw, tama mga halimaw ang nakatira dito dati ngunit ngayon ay umalis na sila at naging kampon na ng kadiliman nayon.
Paglapag sa paa ko ng mga lupa kasabay non ang sandaling pag-yanig, kaya agad akong tumakbo kung saan nagsasanay si arcadia, at halos manindig ang aking mga balahibo sa nasaksihan.
Kalahati ng lupain, ay nawasak. hindi kona mahagilap ang batong na syang' pinag sasanayan ni arcadia,.
Nilingon ko naman sya' at walang emosyon na mababakas sa mukha nya hanggang sa tuluyan nalang syang natumba at nawalan ng malay.
Lumabas naba.? ang kapangyarihan nya,? ngunit maaga pa. hindi man ganon kalaking impormasyon ang nakikita ko sa hinaharap ay napaka-aga pa upang lumabas ang kapangyarihan nya.
May pagbabago ba sa hinaharap nya.?
Arcadia's Point of View
Hala,! napabalikwas ako ng bangon dahil ng maalala ko ang nangyari kagabi, nahimatay na naman ba ako at hindi ko natapos ang pagsasanay?
Nako, talagang magagalit na si kamil.
Nagmamadali akong tumayo sa higaan at inayos ang suot kong damit, kinuha ko agad ang espadang ginagamit ko sa pagsasanay.
" kamil pa—” natigilan ako ng makita ang lugar, bakit ganito. may sumugod bang kalaban kagabi.?
" anong nangyari dito? " tanong ko sakanila dahilan upang maagaw ko ang atensyon nilang dalawa.
" ikaw ang may gawa ng bagay nayan. " tila umeko sa isipan ko ang sinabing' iyon ni kamil. kaya nilingon ko si imre na syang' tahimik lang.
Ibig sabihin ay ako ang may gawa nito? ako ang sumira ng l-lugar nato... pero wala akong maalala na ginawa ko iyon kagabi, ang tanging' naalala ko lang ay nalagyan ko ng pilat ang bato.
" pero, bakit ko ginawa ang bagay nayan, wala akong maalala kamil. " tuliro kong ani, nilingon naman ako nito.
" lumabas na ang kapangyarihan mo,. subukan mong maglabas ng enerhiya.. " ginawa ko ang sinabi ni kamil, at halos mamangha ako ng maglabas ako ng enerhiya.
ang lakas...
Masaya akong tumingin kay kamil, " kung ganon' ay Pwede na akong bumalik sa palasyo.? pati sa lupain namin—”
" hindi, may isa kapang pagsubok na kailangang tapusin. " natigilan ako dahil don.
May isa pa.
Lumunok muna ako ng laway bago muling magsalita, " kung ganon' anong huling pagsubok iyon.? "
" Patayin mo lahat ng nilalang na ito, ng ikaw lang mag-isa. " bahagya akong napa-atras ng may biglang sumulpot na harang hindi kalayuan samin.
Mga angkan ng kadiliman. bakit napakarami nila?
" Kailangan mong patayin ang lahat ng mga nilalang na ito, wala kang ititira kahit isa. " hindi ko alam pero, tila nangamba ako sa sinabi ni kamil.
" kung ganon, ay sisimulan kona... " inihanda kona agad ang espada ngunit napatigil ako ng lumipad silang dalawa.
" saan kayo pupunta,? " sigaw ko dahil nasa itaas na sila. nakita ko naman ang pag-aalala sa mukha ni imre.
" simula ngayon, wala ng tutulong sayo. mag isa mong' tatapusin ang mga halimaw nayan, at kapag nagawa mo, muli ka ng babalik sa palasyo. " bahagya akong napa-iling dahil sa sinabi ni kamil,.
Iiwan nila ako dito? napakarami ng mga halimaw at ako lang ang lilipol sakanila na mag isa?
" kung gusto mo silang mawala, tapusin mo sila at wag kang magtitira ng kahit isa.. gamitin mo ang natutunan mo. " aniya at bigla nalamang sila nawalang dalawa.
Agad akong kinabahan ng magkaron ng basag ang harang, tila nanunyo ang lalamunan ko dahil sa kabang nararamdaman.
Wala akong alam sa pag-gamit ng sandata, tinuruan naman ako sa palasyo ngunit hindi rin iyon nagtagal.
Bigla nalamang pumasok sa isip ko ang sinabi ni kamil " kung gusto mo silang mawala, tapusin mo sila huwag' kang magtitira ng kahit isa.."
Simula ngayon, ikaw na arcadia ang mag isa. hindi dapat ako makaramdam ng inis ka'y kamil dahil gusto nya akong matuto. eto ang kailangan kong matutunan mag isa. maging matatag at huwag' sumuko dahil kapag sumuko ako,.
Buhay ko'ng syang magiging kapalit.
Third Person's Point of View
" sa tingin moba magandang paraan iyon.? " bahagya akong napangiti dahil sa tanong nya. bigla nalamang lumabas ang lalaking ito sakanyang lungga at ito agad ang itatanong sakin.
" hindi bat' sang ayon karin sa nais ko?. matagal ng plano ito hindi ba.? " balik na ani ko sakanya marahas itong bumuntong hininga at napahilot pa sa ulo.
" hindi ko maintindihan ang nais mo kamil, ngunit huwag' ka sanang mag sisi sa huli, may tamang oras ang lahat ng bagay. hindi mo alam ang magiging kabayaran ng ginawa mo.. binago mo ang tadahana nya—. "
" hindi ko iyon binago, pinaaga ko lang. hindi ko kinalaban ang tadhana, at oras. kahit na pagbaliktarin natin ang mundo.. mangyayari parin iyon sakanya. " walang emosyon kong ani.
" kung yan ang sagot mo,. hintayin nalang natin syang'bumalik at hindi sana sya naging kaisa ng kadiliman. " tila wala na itong nagawa dahil sa sagot nya.
Babalik sya, at kung naging isa man sya sa kadiliman dahil sa ginawa ko, Ako mismo ang papatay sakanya.