Love makes blind.

Lina

Met trilende benen loop ik richting het huis van mijn Vader, Ik bel met trilende handen aan.
De deur gaat open ik wil niet kijken bang dat ik iets zal zien.
"Wie ben jij?" Hoor ik een jongens stem ik kijk op en zie een mooie jongen staan die sprekend op Redouan & Selim lijkt ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan.
"Is er iets?" Vraagt de jongen het zal toch niet mijn broertje zijn? Of is dit het verkeerde nummer "Wie is daar Younes?" Dat is de stem die ik 4 jaar lang niet heb gehoord de stem die trots tegen zijn vrienden zei Dit is mijn dochter.
"Ik weet niet pa kom kijken dan" Pa? Nee dit kan niet waar zijn ik hou me vast aan de muur bang dat ik daar kan neer vallen ik val op mijn knieen en begin hard te huilen de jongen bukt zich naar me toe "Gaat het?" Ik kijk hem in zijn ogen aan die ogen herken ik Dat zijn papa's ogen hij lijkt zoveel op mijn vader ik hou me aan hem vast en sta weer op.
"Lina?" Hoor ik achter me met moeite draai ik me om en zie daar mijn vader staan die man die altijd trots op me was die me zijn Prinsesje noemde.
"Ken je haar?" Hoor ik Younes zeggen mijn vader komt op me af en houd me strak vast "mijn lieve dochter ik heb je zo gemist" ik krijg niks door me keel geen enkel woord geen enkel letter.
Mijn vader knufffeld me strak ik hou mijn armen recht lang mijn lichaam, hoe kan hij mij zijn dochter noemen? Hij heeft me ingeruild.
"Younes dit is je zus" Younes kijkt me trots aan hij komt mij kant op lopen en heeft me een knuffel "hoe kunnen jullie zo normaal reageren?" Vraag ik met een trillend stem.
"Nadir wie is dat?" Hoor ik een vrouwe stem ik kijk haar strak aan.
"Dit is Lina mijn dochter" die vrouw komt mijn richting op lopen en geeft me een knuffel ik walg van haar walg van het huis en walg van mijn vader.