ვეგასმა ნელა დახუჭა თვალები, როცა გაიგო, რომ მისი ტელეფონმა რამდენჯერმე დარეკა.
პიტთან ერთად მკერდში ნელა მიაღწია ტელეფონს. ეკრანს დახედა თვალები მოჭუტა. ეკრანზე გამოჩნდა მისი მცველის სახელი.
"დილა მშვიდობისა ხუნ ვეგას, ჩვენ ვიცით სად გაფრინდა ხუნ ჯიო გუშინ. ის ახლა იაპონიაშია ხუნ ჯეტთან და ხუნ ჯაისთან ერთად" - თქვა მისმა დაცვამ.
"შიტ! კარგი, ახლა დააკვირდი მას, მოგვიანებით დაგირეკავ, რომ შეიკრიბოთ ყველა" - თქვა ვეგასმა ყბის დაჭერით.
როგორ შეუძლო ჯიოს ქვეყნის გარეთ გასვლა ოფიციალური პირის დაჭერის გარეშე, ახლა ცოტა გაუჭირდება მისი დევნა ქვეყნის ფარგლებს გარეთ იმის გაგებით, რომ მას არ ჰქონდა პირადი ტრანსპორტი.
"ვეგასი? რისი ბრალია?" პიტმა თავი დახარა და ისევ ვეგასს ეხუტებოდა.
"მე გავიგე, რომ ჯიო გუშინ იაპონიაში გაფრინდა, ჩვენ უნდა გავყვეთ, მაგრამ ეს გაგვიჭირდება" ვეგასმა დააფიქსირა თავისი პოზიცია და ზურგით თავსაფრით ეყრდნობოდა თავსაბურავს.
"რატომ? იმიტომ, რომ ხუნ ჯეტი და ჯაი იქ არიან მის დასახმარებლად?" პიტიც ზურგით თავსაფარს მიეყრდნო.
”არა, ეს არ არის პრობლემა, მე არ მაინტერესებს, თუ მან მთელი თავისი კლანი მოიყვანა ომში... მაგრამ საქმე ისაა, რომ ჩვენ გაგვიჭირდება ცეცხლსასროლი იარაღის მოტანა, რომელსაც ვიყენებთ”, - თქვა ვეგასმა.
პიტი მხოლოდ იმედგაცრუებული იკრავს წარბებს, ორივე ფიქრობს, როგორ გაიარონ აეროპორტში იარაღით.
"მე ვეცდები გზა გავხსნა" ვეგასმა წარმოთქვა სიტყვა და შემდეგ პიტს ხელი მოხვია.
პიტმა თავი დაუქნია და ვეგასს შეხედა.
"ვეგასი, შემიძლია ვთხოვო დახმარება?" იკითხა პიტმა და პირდაპირ ვეგასის თვალებს შეხედა.
"ჰმ" ვეგასმა სწრაფად დაუქნია თავი.
"სანამ იაპონიაში გავემგზავრებოდით, ოჯახი ისე დავტოვეთ, რომ მათ არ იცოდნენ... ხომ შეიძლება მაინც მოვინახულოთ ვენისი გამგზავრებამდე?" პიტმა ჰკითხა ვეგასს, რომელსაც ხელი უჭირავს.
ვეგასი ორჯერ ახამხამდა და თავი დაუქნია.
"რა თქმა უნდა" ვეგასმა გაიღიმა და პიტს მხოლოდ ჩახუტება შეუძლია.
"Წავედით?" პიტმა მოიწვია ვეგასი.
"Ეხლა?" ვეგასი შუბლშეკრული იკითხა.
პიტმა თავი დაუქნია და თვალისმომჭრელად იქცევა ისე, რომ ვეგასს მხოლოდ დამარცხებისას შეუძლია გაიღიმოს.
+++
ჯიო მკლავზე ბინტით ნელა დადის და მამამისის, ჯეტ ტიპაკორნის კაბინეტში შედის.
"დაკაკუნება არ იცი?!" იყვირა ჯეტმა, რომელიც ოფისის სავარძელში ზის და ღვინოს წრუპავს.
-ბოდიში მამა თავი დაუქნია ჯიომ.
"აქ იმიტომ ხარ, რომ ისევ აურიე, არა?" თქვა ჯეტმა ბრაზით ხმაში.
"პა, დამეხმარე..." ჯიო დაჩოქილი ტირილს იწყებს.
"დამეხმარე? თუ შენს საქმეს სწორად გავაკეთებდი, ეს არ მოხდებოდა! ჩვენ ვისაუბრეთ იმაზე, რომ თქვენ უნდა მოგეკლათ ვეგასი და არა ვენისი!" ჯეტმა ბრაზით დაიყვირა.
ჯიოს შეუძლია მხოლოდ თავი დახაროს.
"მითხარი, რატომ უნდა ყოფილიყო ეს ვენისი? არ გაბედო თქვა, რომ შეცდი? იმიტომ, რომ მათ დიდი ხანია იცნობ!" ისევ დაიყვირა ჯეტმა.
"იმიტომ, რომ მე მძულს ვენისი! მე მძულს ის, რადგან მან ყველაზე მეტად ატკინა ჯაის!" ჯიომ დაუყვირა ჯეტს.
ოთახში გასროლის ხმამაღალი ხმა ისმის.
"პა!" ახალწვეული მაშინვე გაიქცა ჯიოსკენ, რომელმაც წონასწორობა დაკარგა, ბოლოს იატაკზე დაწვა.
"ჯაი! დაბრუნდი შენს ოთახში!" ჯეტმა უბრძანა თავის უმცროსს.
"მე არ მიგატოვებ შენ ისევ ჯიოს ატკინო" ჯაი გაშტერებული უყურებდა მამას და ეხმარებოდა უფროს ძმას წამოდგომაში.
-ჯაი... უბრალოდ წადი, აქ არ ჩაერთო, - თქვა ჯიომ თავისი ხუჭუჭა ხმით.
-არა მარტო არ დაგტოვებ...წავიდეთ-ჯაიმ ჯიოს წამოსწია.
"აი შენ ისევ თანხმობას აძლევ შენს ნაბიჭვარ ძმას" ჯეტმა უსაყვედურა ჯეის.
"ის ნაძირალა პა არ არის, გავიგე... შენ უბრძანე მას ვენისის მოკვლა!" ჯეიმ გაბრაზებულმა დაიყვირა, რადგან იცოდა, რამდენად მანიპულატორი და სასტიკი იყო მისი მამა.
ამის შემდეგ ჯეიმ ჯიოს წამოსწია და ჯიოს არ ჰქონდა არჩევანი, რომ ადგეს და გაჰყოლოდა ჯეის, რომ დაშორებოდა მათ მამას.
+++
მე და ვეგასი მივედით საავადმყოფოში, სადაც ვენისია. მას შემდეგ, რაც მას ვთხოვე, ეწვია ვენისს, სანამ ქვეყანას დავტოვებთ, ვეგასი სწრაფად დათანხმდა ჩემს თხოვნას.
ორივე შენობაში შევდივართ და ლიფტით ავედით მეექვსე სართულზე სადაც ვენისის ოთახია.
"მოიცადე პიტ, რა მოხდება, თუ ისინი შიგნით არიან?" სანამ კარის სახელურს ვაბრუნებ, ვეგასმა ხელი მომკიდა.
მე მას ვუყურებ, მას აქვს აზრი. თუ მთავარი ოჯახში ვინმე აქ არის, დარწმუნებული ვარ, საიდანაც მოვედი, დამკითხავს.
ჯერ ვერ ვეუბნები და ვერ მივცემ ვეგასთან ერთად დანახვის საშუალებას, სიტუაცია ორმაგად არეულია.
წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ ავუხსნა მათ ჩემი ურთიერთობა ვეგასთან, ზუსტ წინადადებას ვერ ვპოულობ, რომ ავუხსნა.
"უბრალოდ აქ დამელოდე, ჯერ შიგნით შევალ..." | თქვა მოციმციმე ღიმილით. "შეგიძლიათ თქვათ, თუ ისინი შიგნით არიან, დანამდვილებით, ისინი კვლავ ხმამაღალი იქნებიან, განსაკუთრებით ხუნ ნო" - ვუთხარი ოდნავ ჩაციებულმა.
აუ ხუნ ნო, მხოლოდ შენი სახელის ხსენებით მენატრება შენი სიგიჟე... მაინტერესებს როგორ ხარ ახლა?
"დიახ, მაგრამ თუ ისინი ყველა აქ არიან... მე ალბათ მხოლოდ მანქანაში დაგელოდები" - თქვა ვეგასმა.
თავი დავუქნიე და მან უბრალოდ შუბლზე მაკოცა. ამის შემდეგ კარის სახელურს ვატრიალებ და ნელა ოთახში შევდივარ. აქაური ნაცნობი სახის დანახვისას შუბლი შევკარი.
— ხუნ პრიმი? მე მას დავუძახე.
"პიტი?" ხუნ პრიმი სწრაფად წამოდგა იქიდან, სადაც ვენისის გვერდით მდგარ სკამიდან.
"Აქ რას აკეთებ?" ორივე ერთხმად ვეკითხებით, ორივენი წარბებშეკრული.
- მე ვენისის საქმრო ვარ, ხუნ პრიმ, - ვუთხარი მცოდნედ.
"შენ... შენ მისი საქმრო ხარ? ვისზე ქორწინდება ვენისი?" ხუნ პრიმი კვნესით.
"ვაღიარებ''.
"პრიმი?" გავიგე კარის გაღება და დახურვის ხმა ვეგასის.
"ვეგას?" ხუნ პრიმმა ასევე დაურეკა ვეგასს, როცა ფართოდ იღიმებოდა.
"იცნობთ ერთმანეთს?" ვკითხე და შეცვალე მზერა ხუნ პრიმიდან ვეგასამდე.
„ჰო, პრიმი პიის დაა... ჩვენ ვმეგობრობდით გარეთ, როცა ჯერ კიდევ კოლეჯში ვიყავით“, - თქვა ვეგასმა.
ხუნ პრიმმა მხოლოდ თავი დაუქნია და კვლავ ფართოდ იღიმება. ამის შემდეგ ის ვეგასისკენ გარბის, მე მხოლოდ მაშინ შემიძლია ცოტათი ვიწევი, როცა ვეგასს მაგრად ეხუტება.
ვკვნესი მზერას ვაშორებ.
"მენატრები ფი!" ხუნ პრიმმა თქვა, რომ ისევ ეხუტებოდა ვეგასს.
ნაძირალა ვეგასი ძლიერად ეხუტება.
"რატომ ხარ აქ? სტუმრობ ვენისს?" ორივე უკან დაიხიეს და ერთმანეთს თვალებში შეხედეს.
"ჰმ გავიგე რა დაემართა, წუხელ ვესტუმრე და გამოიცანით რა!" ხუნ პრიმის ღიმილი ვეგასისკენ.
"Რა?" ვეგასმა თვალები დახუჭა და ელოდა ხუნ პრიმის თქმას.
- ვენისის თითი მოძრავდა, ექიმს დავურეკე და მითხრეს, რომ ვენისის სხეულის რაღაც ნაწილმა გაურკვეველი მიზეზის გამო შოკი იგრძნო... - სიხარულით თქვა ხუნ პრიმმა და შემომხედა.
"მართლა?!" მე უნდობლად გავუღიმე, რადგან ვიცოდი, რომ ვენისის სხეულს აქვს განვითარება.
ვენეციის უგონო სხეულისკენ წავედი და სახეზე ვეფერები.
-ვენის... ხომ იღვიძებ? დაბრუნდები, დრო დაუთმე კარგი? გელოდებით-ვუთხარი ისევ გაღიმებულმა და სახეზე ვეფერებოდი.
ვენისის სახე არ არის ისეთი ფერმკრთალი, როგორც ადრე, ტუჩები ნელ-ნელა უბრუნდება ჩვეულებრივ წითელ ტუჩებს, თვალების ქვეშ კი არც ისე მუქი და ნელ-ნელა უბრუნდება ჩვეულ ფერს.
"პა-მ იცოდა ეს? ოჯახის დანარჩენი წევრები?" მზერა ისევ ვეგასზე გადავიტანე, რომელიც ახლახან ლაპარაკობდა.
"ჰმ, ექიმი მოვიდა... ექთნებმა დაურეკეს ოჯახს და ხუნ კანმა შენს უმცროს ძმასთან ერთად, მაკაო აქ მოვიდა" - თქვა ხუნ პრიმმა და თავი დაუქნია.
"რას იტყვით ხუნ პრიმის მთავარი ოჯახიდან? ისინი უკვე ეწვივნენ ვენისს?" ვკითხე ხუნ პრიმს.
"აუ, მე ნამდვილად არ ვიცნობ მთავარი ოჯახის ყველა წევრს... მაგრამ მე არ მინახავს კინ, კიმი და არც შენი გიჟი ბიძაშვილი ტანხუნი", - თქვა ხუნ პრიმმა და ვეგასზე მიუთითა.
უბრალოდ გავუღიმე და თავი დავუქნიე.
"ოი ვეგასი შეიძლება ცოტა ხნით დაგელაპარაკო?" ხუნ პრიმმა ვეგასს სთხოვა და ვეგასმა ისე შემომხედა, თითქოს ნებართვას მთხოვდა.
თვალი გავახილე და ისევ მძინარე ვენისს გადავხედე.
"ვეგას ნა, ნა, ნა!" გავიგე ხუნ პრიმმა როგორ დაარტყა ფეხზე საყვარელი ხმა.
"კარგი" ვეგასმა თქვა "პიტ მე ახლავე დავბრუნდები" ვეგასმა დამიძახა, მაგრამ მე თვალი არ მომიშორებია, ისევ მძინარე ვენისს ვუყურებდი და თმას ვისწორებდი.
გავიგე, რომ ორივე მიდიოდნენ ფანჯრისკენ, საწოლიდან ცოტა მოშორებით, ამიტომ გარკვევით ვერ ვხვდები, რომ აქ საუბრობენ.
ვენისის თმებს რომ ვეთამაშები, თვალით შემთხვევით მივყვები ვეგასის და ხუნ პრიმის მიმართულებას.
დავინახე, როგორ მორცხვად გაიღიმა ხუნ პრიმმა ხელის ქნევისას, ეს ხუნ პრიმი სრულიად განსხვავდება იმ ხუნ პრიმისგან, რომელიც კინაჯილიოს სასახლეში შემხვდა. ის ახლა უფრო ფხიზელი და მშვიდი ჩანს, არა როგორც ბოლოს ვნახე, ის ჰგავს ფსიქიატრიულ მთვრალს.
ის კარგად გამოიყურება ცხენის კუდის თმით, ჩვეულებრივი ლავანდის ტოპით და შავი მორგებული შარვლით.
ვეგასისკენ შევბრუნდი და დავინახე, რომ ის პატარა ღიმილით იღიმოდა, როცა გარეთ იყურებოდა და კვლავ ადევნებდა თვალს მათ საუბარს.
მზერა ვენისისკენ გავაბრუნე და მის სახეს მივაშტერდი.
"ვენის, შეგიძლია გაიღვიძო და დამეხმარო? ორივემ ვიცით, რომ ყველაზე ჭკვიანი ხარ დანარჩენებს შორის და ვიცი, რომ გამიგებ და დამეხმარები ამაში..." ამოვისუნთქე უგონო სხეულთან საუბრისას.
"უნდა დაგელაპარაკო, რაღაც მაქვს სათქმელი, ბევრის ახსნა. მინდა ბოდიში მოგიხადო... შეგიძლია დაბრუნდე არა ჩემთვის, არამედ ყველა იმ ხალხისთვის, ვინც შენზეა დამოკიდებული, მაკაოსთვის და ვეგასისთვის. ...“ დავამატე ჯერ კიდევ მოფერებით ვენისის ხელს.
+++
ვეგასმა შემთხვევით გადაიტანა მზერა პიტისკენ, რომელიც ჩუმად ესაუბრება თავის უგონო ძმას.
"რატომ ხარ პიტთან? თუ ის ვენისის საქმროა, რატომ არ არის მუდმივად აქ?" ჰკითხა პრიმმა ვეგასს და ასევე უყურებდა პიტის მიმართულებას.
"მე და პიტმა ერთად უნდა ვიმუშაოთ ჯიოს დასასრულებლად", - თქვა ვეგასმა დანაშაულის ნიშნის გარეშე, რომ აპირებს ვინმეს მოკვლას.
"დარწმუნებული ხარ, რომ ჯიო იყო ის ვინც ამას აკეთებდა?" დაბნეულმა იკითხა პრიმმა.
"ჯიო ყოველთვის იყო მიზეზი იმისა, რომ ჩვენს ცხოვრებას ყოველთვის უჭირს", - მტკიცედ თქვა ვეგასმა.
"და მიზეზი, რის გამოც ჩემმა დამ ასევე დაასრულა სიცოცხლე, მე ახლაც მახსოვს, როგორ მანიპულირებდა პ'პისთან, რომ წასულიყო მასთან, თორემ ის მოკლავს ვენისს... ამიტომაც პ'პიმ არჩია ასე მარტივად დაესრულებინა სიცოცხლე" - თქვა პრიმმა. თავი დახარა და ტუჩები მოკუმა, რათა არ დაცემულიყო.
"პრიმ... ბოდიში, მე და ვენისი ყოველთვის ვწუხვართ, რომ თქვენი დიდი დის ცხოვრება არეულობაში მოვიყვანეთ" ვეგასმა ბოდიში მოუხადა და პრიმს თავზე ეფერება.
"არა უშავს, ვეგას... მე გადავედი და დარწმუნებული ვარ, რომ პ'პი ბედნიერია იქ," პრიმმა ღიმილით ანიშნა ცაზე.
ვეგასმა თავი დაუქნია და ასევე გაიღიმა.
"მაშ რა გეგმა გაქვთ ახლა?" თემის შეცვლა სცადა პრიმმა.
„ჩვენ გავიგეთ, რომ ჯიო იაპონიაში გაფრინდა, ის სავარაუდოდ მამის საცვლებში იმალება ახლა. მას შემდეგ, რაც მისი ერთადერთი ბიზნესი ჩავაგდეთ" ვეგასმა ამაყად გაიღიმა. "რა გააკეთე?" შოკში ჩავარდნილი პირი აიფარა პრიმმა.
მაგრამ სინამდვილეში გაოცებული იღიმება.
ვეგასმა უბრალოდ მხრები აიჩეჩა და პიტზე მიუთითა.
"ეს არის ჩემი შთაგონება და ძლიერი წყარო", - თქვა ვეგასმა პიტთან დაკავშირებით.
პრიმს შეუძლია მხოლოდ დაღმავალი ღიმილი და საეჭვო მზერა გაუსწორა.
"რამდენი ხანია რაც ერთად მუშაობთ?" ჰკითხა პრიმმა.
"ახლა ერთი კვირაა" თქვა ვეგასმა, მზერა არ მიატოვა პიტზე.
"და არ ავითარებს გრძნობებს? ვეგასი, მე გიცნობ... შენ არ ხარ ისეთი ტიპი, ვინც შენს ცხოვრებაში ვინმეს ასე მარტივად უშვებს, თუ შენ არ გინდა," წარბები ასწია პრიმმა.
"Რას გულისხმობთ?" ვეგასის შუბლი.
"მოდი ძმაო! მე გიცნობ, რაც შენს ტყუპს უნდა, შენც გინდა... ერთადერთი პრობლემა ისაა, რომ ყოველთვის მას ტოვებ, ყოველთვის ძმის გრძნობებს შენზე წინ აყენებ" პრიმმა მხოლოდ ოდნავ გაიღიმა.
ვეგასმა მზერა პრიმისკენ გადაიტანა და ყელში ჩაისუნთქა, ვეგასმა იცოდა, რომ პრიმის ნათქვამი ყველაფერი სიმართლე იყო.
მაგრამ შემიძლია გავუძლო პიტის ვენისთან წასვლას? ან შემიძლია მაინც მყავდეს ის, მხოლოდ ის იმ ყველაფრისთვის, რაც ვენისს მივეცი. თქვა ვეგასმა გონებაში.
„ამაზე ნუ ვილაპარაკებთ პრიმ... ჯიოს დევნაზე უნდა გავამახვილოთ ყურადღება“ ვეგასმა შეცვალა თემა.
-მაგრამ როგორ? მომიყევი შენი გეგმა, ვნახოთ, შემიძლია თუ არა დაგეხმაროთ, - თქვა პრიმმა და ხელები გადააჯვარედინა.
ვეგასმა პრიმისთვის ყველაფრის ახსნა დაიწყო.
+++
"ოი პიტ!" გავიგე ხუნ პრიმმა დამიძახა, ამიტომ მზერა მისკენ გადავიტანე.
— ხუნ პრიმი? მის პირისპირ ავდექი.
"არ მოუსმინე ჩემს ამბავს იმ დროს, როცა ჩემს დაბადების დღეზე იყავი?" იკითხა ხუნ პრიმმა გაბუტულით.
-ცოტა ხუნ... ბევრ ამბავს მეუბნები, რომ სხვებს ვერ გავყევი... - უხერხულად ვიღიმი და ზურგს უკან ვიხეხავ.
- ოჰ, ჭამით ხარ დაკავებული, - თქვა ხუნ პრიმმა და თვალები გადაატრიალა.
-ბოდიში ხუნ, ნუ ხარ მოწყენილი ჰეჰ, მხოლოდ ის ვიცი, რომ მოგწონს ვარდისფერი და ლურჯი, შენი დაბადების დღე 30 ივლისია და გიყვარს ქეიფი-ვთქვი წარბების მაღლა და ქვევით.
"ოჰ, შენ მხოლოდ ჩემ შესახებ იცოდი, მაგრამ დაგავიწყდა, რომ გითხარი, რომ ჩვენ ვფლობთ სატრანსპორტო მომსახურებას, მათ შორის საჰაერო ტრანსპორტირებას", - თქვა ხუნ პრიმმა და მე უბრალოდ შოკირებული თვალები გავაფართოვე.
"ეს მითხარი?" ვეკითხები გაფართოებული თვალებით.
"ჰმ" ხუნ პრიმმა თავხედურად დაუქნია თავი.
მზერა ვეგასზე გადავიტანე, რომელიც უბრალოდ იღიმება და ტკბება იმ სცენით, სადაც სულელივით გამოვიყურები.
"პრიმი დაგვეხმარება ცეცხლსასროლი იარაღით იაპონიაში წასვლაში" - თქვა ვეგასმა და სიცილისგან თავი შეიკავა.
"მართლა?!" მე უნდობლად ვუთხარი "მადლობა ხუნ!" ხუნ პრიმისკენ ნაბიჯი გადავდგი და ჩავეხუტე.
"ეჰემ!" ვეგასმა შემთხვევით დაარტყა, მაგრამ მე მას ვაიგნორებ და უბრალოდ სიხარულით ჩავეხუტე ხუნ პრიმს და მანაც ეს გააკეთა.
ჩვენ ბედნიერად ვეხუტებით ერთმანეთს და ვხტებით ისე, როგორც ბავშვი, რომელმაც ტკბილეული მოიგო.
ვეგასს შეუძლია მხოლოდ თავის გაქნევა იმ ხედიდან, რომელსაც უყურებს.