Gözlerini sımsıkı yummuş kulagına gelen davul zurna sesine itiraz eder gibi kafasını iki yana salladıgında gözleri açılmış boş gözlerle tavanı süzüyordu. Uzun kıvrımlı kirpiklerinin arasında Sim siyah gözleri kömürün karasını gecenin karasını yalancı çıkarır gibi Işıl ışıl parlıyordu.
Tamamen kendisine gelmiş beyninin içinde yankılanan davul zurna sesine odanın içinde gözlerini gezdirip hiç bir şey bulamayınca büyük odanın balkona açılan kapısına koştu .
Balkonun kapısını açmış serin rüzgar yüzünü okşarken kadın avlunun ortasında halay çeken insanlara anlamsız gözlerle bakarken kocasını görünce yüzünde kocaman gülümseme olmuştu.
Elleriyle yüzünü kapattı yanakları kıpkırmızı olmuştu Azad onu göstererek halay cekiyor ,dilin de de Zeynep'i nin türküsü...
Azad davulu davulcudan almış ustalıkla tokmagı davula vuruyor şarkı söylüyordu.
Karşı köyden davul sesi geliyor...
Baba valla Zeynep gelin oluyor...
Ben Zeynepsiz dünya malı neylerim...
Zeynebimi başkasına vermeyin ...
Anasına ha layıklar gönderin...
Zeynebi almadan geri gelmeyin...
Ben Zeynep siz dünya malı neyleyim...
Azadın türküsü bittiğinde kan ter içinde kalmıştı. Hem oynuyor hem çalıyor hemde türkü söylüyordu.
Zeyno ellerini yüzünden indirdi. Türkü bittiğinde .
"Azad napıyorsun?"Etrafa baktı utançla herkes odasının camına çıkmış.Avluyu izliyordu ev halkı yine al al oldu yanakları.
Azad da herkese baktı ama umrunda değildi. Onun içi içine sığmıyordu.
"Herkes duysun Zeyno" Herkes şaşırmıştı neyi duyacaktı herkes . Zeyno yine elleriyle yüzünü kapattı o kadar utanmıştı ki.
Azad merdivenleri iki iki koşarak karısının yanına geldi . Derin nefes alıp birden kucağına aldı Zeynoyu . Önce kendi etrafında döndürüp sonra da kucağın da ki kadınla merdivenlerden koşarken avluya herkes bağırıyordu. Deliydi bu Azad düşürecekti karısını şimdi. Zeynonun. Bütün yalvarmalarına rağmen dinlememiş avlunun ortasında sırtındaki kadınla dönüyordu.
Zeynonun miğdesi bulanmış başı dönüyordu.
Berivan hanım gelininin renginden anlamış akılsız oğlunun önünde durup omzundaki Zeyno yu almıştı omuzundan.
"Kure kere öldürdün kızı hele haline bak kızın."
Zor nefes alıyordu Zeyno simsiyah saçları aydan aydınlık yüzüne düşmüş gece karası gözleri korku dolu titriyordu.
İçinden milyon kere küfür etti Azad kendine bir ayarı yoktu bu adamın.
İri parmaklarının avuçunun içine aldı.Baş parmağıyla kadife gibi yumuşak yanağını okşadı.Yüzüne düşen saçlarından yüzünü kurtardığında. En değerli elmas gibi parlıyordu Zeynonun gözleri. Yusuf'un düştüğü dipsiz kuyuya düşer gibi düştü.İçi taşıyordu karısına bakarken. Bir insan bir insanı nasıl bunca severdi?
"Zeyno hamile .Benim Zeyno'm ana oldu."
Birden mutfaktan kadınlar çıkmış zılgıtlar çekerken Konak titriyor herkes birbirine sarılıyordu.
Baran ağa göbeğini sıvazlarken bir yandan da bir eli post bıyıklarında boriton sesiyle kahkaha atıyordu. Torun geliyordu konağa aşiretin soyu Zeyno'nun karnındaydı . Nihayet beklediği müjdeyi almıştı.
Azat karısının alnından öpüp merdivenlerde yan yana duran anne babasına koşup ellerini öpüp başına koydu.
"Hayırlı uğurlu olsun evlat.Babası gibi yiğit aşiretimize yakışır Aslan parçası olsun."
Babasının boynuna sarıldı Azad sevinçten sadece "amin " demişti.
Annesinin ellerini öptüğünde Berivan hanım sevinçten ağlıyordu.
Bütün hayır dualarını etmişti evladına.
Baran ağa omzuna dokunup kendine döndürdü Azad' ı.
"Artık ağa olmanın zamanı geldi.Azad ağa Aşiretin genç yeni nesile taze kana ihtiyaçı var.Bizim emeklilik yaşımız geldi. Bu gün aşiret toplantısında ilan edecem bundan böyle Ateşoglu aşiretinin ağası sensin."
Azad beklemiyordu bunu daha önce hiç konuşmamışlardı. Olduğu yerde kalmış babasının elini almış öpmüş yerinde titriyor ne diyeceğini bilmiyordu.
Ama töre buydu çocuğu olan ağa olurdu.
Yola çıkıyoruz Amed 'de Eroglu aşiretinin düğünü var ağalar aşiretler orda toplanacak bende senin ağa olduğunu ilan edecem.
Zılgıtlar çalmaya başlamış.Azad dönüp karısına baktı yüreği titremişti hamileydi. İki canla nasıl giderdi o yolu.
Babası anası varken onu arabaya alamazdı ayıptı bu.Karısını kime emanet edecekti.
Herkes hazırlanmaya odalarına cıkınca Azad evin emektarı yaşlı kahyanın yanına geldi.
Şeho baba Zeyno'nun bindiği aracı sana emanet ediyorum. Şeho baba emanetime gözün gibi bak.
Adam kafasını sallamıştı ama Amed yolu tehlikeli virajlı uçurumlarla doluydu. Şeho iyi biliyordu yolları ama yine de içi içini yiyordu.
Ev halkı ellerinde valizlerle aşagıya inip arabalara koyarken Zeyno o haliyle Azad a elbiselerini hazırlamış. En güzel takımlarını koymuştu kocasının en güzel günüydü. Ağa olduğunu ilan edecekti.
Kapı da duran korumanın boynundan tutmuş sert kendine cekmiş öfkeli nefesi adamın yüzüne değiyordu.
Koş gelin ağanın elinden al valizi!
Adam ellerini önünde tutmuş. Koşarak kafasını eğmiş Zeyno'nun elinden valizi almıştı. Bir posta zılgıtta Zeyno yiyecekti ama annesi babası vardı sonraya sakladı Azad ama kaşları gözleri Zeynoya anlatmıştı sinirini.
Tebessüm etti kocasına nasıl korkuyordu. Ama iyiydi Zeyno hiç bebeğinin canına bir şey olsun istermiydi? Canını verirdi sevdiği adamın canı emaneti yükünü aşkla taşıyordu Zeyno.
Herkes arabalara binmiş Zeyno da konağın merdivenlerinden süzülüyordu. Kuğu gibi üzerinde beyaz uzun elbise belinde altın kemeri kolların da altınları elbisenin eteklerini tutup iniyordu.
Bir ses duymuş merdivenlerin altına dogru bakmıştı ama kimse yoktu. Bir adım daha atmış aynı sesi duymuştu kendi ismi yankı bulmuş kulagında öyle derinden öyle ince geliyordu ki. Merdivenlerden birden hızla inmiş kapısı aralık kalan kiler gözüne çarptı kapattığına emindi. İki adım atmış tam elini kapının üzerine attığında Azad birden kapıyı açmış önünde belirmişti. Baştan aşşagıya süzdü kocasını. Herkes onu bekliyordu o burda ne yapıyordu.
Azad karısının iki bileğinden turmuş kendine cekmiş gözlerini gözlerine hapsetmişti. Burnuna dolan kokusuna adamın gözleri dolmuştu. Çok seviyordu.
Zeyno kendine gelmiş kocasını biraz itmişti.
"Azad herkes seni bekliyor ne yapıyorsun burda"
Karısının sıcak nefesi adamın yüzüne değiyordu. Adam mest olmuş yüzünü avuçlarının içine almıştı.
"Yollukta mı almayalım Zeyno?"
Arsızdı kocası etrafına baktı burda mı istiyordu Azad. Delirmişti kesin.
Ellerinden kurtulmak için hamle yaptığında Zeyno Azad duvara dayamış duvarla arasında kalmıştı.
Nefesi kesilmişti kadının hem korkudan hem heyecandan .Anlına düşen saçlarını eliyle itmiş Zeyno'nun çenesinden tutup kafasını kaldırmıştı.
"Sadece bir öpücük Zeyno " Zeyno hayretle baktı yüzüne bir öpücük istiyordu. Yüzünde tebessüm oldu. Gözlerinin içine baktığında kocasının dudakları zaten ait olduğu yere kendinden gidiyordu. Azadın kalın dudaklarının üzerine küçük bir buse kondurmuş geriye çekildiğinde. Azad belinden tutmuş kendine çelmişti. Bu kadar yetmezdi.
Dudaklarını dudaklarının arasına almış Azad mest olmuştu sanki ilk öpüyordu ama can bulmuştu sanki Zeyno'nun ona karşılık vermesini bekledi ama Zeyno sadece korkuyordu biri gelecek ve arsız kocası yüzünden rezil olacaklardı.
Azad dudaklarını karısından ayırmış alnına küçük bir buse kondurmuştu.
"Dotmam" (amcakızı) kadının yüreği taşıyordu. Bu adam Dotmam dedikçe.
"Dotmama vinnin le le...
Dotmamm şirine wayy...)
İnce parmaklarını adamın dudaklarının üzerine koymuş susturmuştu.
" Sen hiç amca kızına aşık oldun mu?"
Zeyno utançla kafasını sallamıştı.O da onun amcasının oğluydu.
Boriton sesiyle kahkaha attı Azad. Hoşuna gitmişti karısının utanan yüzünü avuçlarının içine aldı.
Dotmam Şeho yu tembih ettim bak yolda yorulursan için bulanırsa söyle Şeho bana haber verecek.
Şaşırmalı mıydı? Hayır! Çünkü onun kocası Azad'dı.
"Bir şey olmaz merak etme onca insan var. "
Merak etmeden duramıyordu ama. Birden ikisi yerinde zıplamış arabaların kornası bütün Midyat şemalarını delmişti. Az daha gitmeseler şimdi geleceklerdi.
Zeyno kocasının yanağına utançla öpücük kondurmuş koşarak kapısı açık arabaya binmişti.
Hala yanakları kırmızı kafası yerde yanakları kırmızı ona gülenlerden haberi bile yoktu. Kafasını kaldırdığında
"Ağam ifadesini iyi almış belli diyen berfine utanarak baktı Zeyno.
Daha çok kafasını yere kadar gmişti ama herkes hala gülüyordu.
"Uğraşmayın gelinimle iki canlıdır."
Berivan hanım Zeyno'nun ellerini ellerinin içine almış destek çıkmıştı ona.
Azad karısının arkasından büyük siyah arabasına binmeden arkadaki büyük siyah arabanın içinde ki siyah arabanın yanına gelmiş Şeho Azadı görünce arabanın camını indirmişti . Önce arabanın arkasına baktı camdan karısının kafası yerde yanakları kırmızı.
"Dotmam şirindi..." içinden tebessüm etti karısına. Kendine geldiğinde.
"Şeho beni takip et sakın hızlanayım deme "
Peki ağam...
Azad siyah gözlüğünü takmış kardeşlerinin babasının olduğu arabanın şöför koltuğuna oturmuş önde yanında oturan babası küfürler ederek azarlıyordu. Geç kalmışlardı ama Azad'ın umrunda değildi onun tek derdi karısıydı.
Yavaşça arabayı hareket ettirmiş onu takip etmesi için Şehoya işaret etmişti. Dört büyük araç Azad'ın kullandığı arabanın arkasında yavaş yavaş Diyarbakır yoluna sürüyordu.
Gözü hep dikiz aynalarında telefon da bir an aklından çıkmıyordu.
Oğlum biz bu hızla degil Diyarbakır Midyat sınırından çıkamayız. Saatlerdir daha midyattan cıkamadık.
Elinin arasında direksiyonu sıkıyordu Azad hızlı kullanamazdı karısı hamileydi.
Babasının dediğini duymamazlıktan gelmişti Azad konuyu değiştirmek adına elini radyo ya atmış tamda o şarkı yankılanmıştı arabanın içinde .
Kahkaha atmış bir eli direksiyon da bir eliyle ceketinin cebinde ki mendilini çıkarmış tek kişilik halayında şarkıya deli gibi eşlik ediyordu.
Dotmama vinnin le le...
Dotmam şirine wayy...
Bazı şarkılar öylesine değildi bu adam resmen yaşıyordu şarkıyı.
Direksiyonu bırakmış ellerini birbirine vururken dotmam şirine dediğin de otuz iki diş sırıtıyordu.
Arka aynaya baktığında arkadaki kardeşleri el ele tutuşmuş onlarda halay çekip şarkı söylüyorlardı.
Oğlunun bunca sevgisine aşkına şaşıyordu adam çocukluğundan sevmişti Zeynoyu Azad defalarca elinden tutmuş getirmişti çocukken babasının karşısına çıkmış ben zeynoyla evlenecem demişti.
Memnun kalmıştı adam Zeyno kendi kanı kendi canı yeğeniydi. Söz vermişti Azad da askerden geldiği gün gidip isteyecekti. Zeyno ya o zamana kadar gelen bütün talipleri durdurmuş sözünde durmuştu.
Askerden geldiğin de Azad ellerinde kocaman çiçekle gelmiş babasının karşısına geçmiş.
" Ben askerliğimi bitirdim sende sözünü tut demişti. Daha hasret gidermeden oğlunu almış kardeşinin kapısına dayanmıştı Baran ağa . Kardeşi hiç abisinin sözünü çiğnememiş vermişti Zeynoyu Azada.
Bütün Mardin'i ayağa kaldırmış günlerce sokaklarda davul zurna çaldırmış yemek çadırları kurdurmuştu meydanlara kurbanlar kesmiş yetim doyurmuştu Azad.
Soylu kızdı Zeyno...
Diyarbakır ki böyle hazırlık böyle düğün böyle kalabalık görmemişti...
Zazaların padişahı Gewer ağa evleniyordu. Genç kızların gözdesi genç ağa babasının münasip gördüğü aşiretin kızıyla babasının amcasının kızı Porsor ile evleniyordu. Gönül razıydı çünkü tam da ailesine soyuna yakışır gelindi Porsor.
Konaktan taşmış hazırlıklar Amedin sokaklarına taşmış Silvan ağalarının düğününe hazırlanıyordu.
Genç kız konağın merdivenlerinde kara kara oturmuş elinde yanından hiç ayırmadığı iskambil kağıtlarını karıştırıyordu.
"Rozarin kendine birini seç bu gün gelen ağalardan beylerden birini."
Ablasına hayretle dönmüştü. Koca mı arıyordu ki ?
İstese zaten isteyeni coktu ama o daha yeni on sekiz olmuştu.
Ama o soylu asil zade bekliyordu. İlk gördüğünde kalbini titretmeliydi.
Uzun uzun uzun basılan kornalar ve zılgıtlardan anlamıştı ki yine büyük aşiretler geliyor düğüne ayağa kalkmış merdivenlerden gelenleri karşılamak için bahçeye avluya indi.
Büyük siyah araçlar peş peşe dizilmiş Azad hemen arabadan inmiş arkadaki arabadan inen karısına bakmıştı. Göz göze gelmek için uzun zaman beklemiş nihayet Zeyno kocasını fark etmiş göz göze geldiklerinde Azad'la göz göze geldiler karısına dudaklarını aralamış kısık sesiyle "iyi misin " demişti.
Zeyno tebessüm etmiş iyi olduğunu kafasını sallayarak belirttiğinde Azad derin nefes almıştı.
Babasına dogru ilerlemiş Baran ağa beş oğluyla birlikte göğsünü kabartarak avludan içeriye adım attığında dügün sahipleri ip gibi dizilmiş misafirleri karşılıyorlardı. Kadim dostlar boriton sesle kahkaha atmış ayak üstü hal hatır etmişlerdi.
Azad tam yanına döndüğünde Kan kardeşi Ali belirmişti . Kahkaha atmış kadim dostunu kendine cekmiş sarılıyorlardı.
" Hayırlı olsun kardeşim" baba oluyormuşsun?
Azad kahkaha atmaya devam etti başını sakladığında Ali de onay almış kardeşine kahkaha atıyordu.
" Peki ben bu haberi meydan dan daki davulcudan mı öğrenecektim?"
Dudağını ısırdı Azad çok heyecanlanmıştı unutmuştu zaten Zeyno akşam haberi vermiş hamile olduğunu Azadı tanıdığı için odanın kapısını kilitlemişti ama Azad camdan kaçmış sabaha kadar meydan da buz gibi havada halay cekmiş sonunda davul zurnayı almış sabahın köründe konağa gelmişti.
Yanlarına kardeşleri de gelmiş Azadı utandırmışlardı .
Rozarin bir adım atmış öteki adımı hava da kalmıştı.
Adamın kahkahasına yutkunamamış gözleri irice açılmıştı. Dumura uğramıştı genç kız
Ne kadar güzel gülüyordu soylu asil...
Adamın arkadaşı ve kardeşiyleriyle ettiği sohbeti duymuyor ama adamın kahkahası ve sevinçle parlayan gözlerine hayran kalmıştı.
Eteklerini tutmuş koşarak odasına çıkıp odasının kapısını kapatıp sırtını odasının kapısına dayayayıp ellerini kalbinin üzerine koydu. Gözlerini kapattı derin nefes aldı .
Kimdi ki bu adam?
Banyo ya koşup elini yüzünü yıkadı kendine geldiğin de . Odasından çıktı.
Tam da karşı da ayakta duruyordu bütün aşiretler toplanmış herkes sadece onu dinliyordu.
Şarşırmıştı böyle de heybetliydi demek?
Azad ellerini arkasına koymuş bütün aşiretlerin üzerinde gözünü gezdirmiş.
Zazalar da Kürtlerin kardeşidir .!!!
Zazalar da kürttür...
Daha sözü bitmeden
" Yanlız Zazalar ben kürdüm demiyor! Bilin istedim!!!"
Adam olduğu yerde elleri belinde arkasına dönmüş tek kaşı havada küçük kızı alayla süzmüştü.
Bu ne cesaret bu ne cürretti...
"Kürtçenin lehcesidir Zazaca küçük hanım!"
Alaylı bakışları küçük kızın üzerinde gezinmiş.
" Gelde bunu Siverek, Bingöl, Bismil zazalarına anlat!"
Dalga geçiyordu...
" Keşke biraz bilginiz olsa ve sizinle tartışsak ama malesef eğer ejdadınızı bilseydiniz Zazaların daha büyük ve daha eski bir toplum olduğunu bilirdiniz."
Bu kızın dilini koparmak farz olmuştu onları dinleyen aşiretin Şeyhi Musa elinde asasıyla durdu kızın üzerine yürüyen Azadı.
" Mezapotamyanın her karış toprağı kardeştir. Önce kendi içinizde sulhu sağlayın!"
Kürt de biziz! Zaza da biziz!
Şeyh Musa'ya hiddetle bağırdı Azad .
" Bırak Şeyh Musa ! Kürtlük kutsal bir kimliktir! Herkes layık olamaz bırak inkar etsinler! Kendi değerini bilmeyen insanlarla işimiz yok bizim !
Diyar hanım kalabalığın içinden almış Rozarin kolundan tutmuş odasına götürmüştü.
Bu kız yüzünden aşiretler birbirine girecekti.
Azad yerinde duramıyordu sinirden ama bin türlü özür dilemişlerdi. Babası olmasa şimdi alır giderdi karısını .Ne cirkef kadınlar vardı.
Toplantı sona ermiş herkes dağılmıştı Azad karısının olduğu odaya girdiğinde saçlarını tarayan karısını görünce elinden tarağı aldı. Arkasına oturup hem öptü hem kokladı hem taradı şükür etti karısına onun karısı çok sakin kendi halin de bir kadındı.
Kollarının arasına alıp uzandı yatağa üzerine kadar örttü yorganı Allahtan yarın düğün vardı gidiyorlardı.
Sabah olmuş konakta büyük sofralar hazırlanıyor herkes bir tarafa koşuyordu. Azad uyanmış karısını görmeyince merak etmiş etrafa kimseye çaktırmadan karısını arıyordu.
Mutfakta olduğunu tahmin etmiş merdivenlerden inerken birden kocaman tepsi içi dolu börek önünde belirmişti. Sağa sola hamle yapmış en son kafasını eğip tepsinin altına baktığında o dünkü kız gözlerini dikmiş ona bakıyordu .
Bu kız bu adamın imtihanıydı kesin elini alnına vurup derin nefes aldı Azad.
Tepsiye baktı içindeki böreği görünce alayla güldü içindeki şeytani fikrine .
"Nedir bu?"
Dili tutulmuştu kızın uzun zaman sessizce bekledi yerinde bir şey diyemedi adam sabırsız yerinde canlanınca.
" Börek bizim buraların en meşhur böreği kimse bilmez Zazaların böreği ."
Azad bir parça börekten almış memnun yüzüyle kıza
" Güzelmiş !!! Adı ne bu böreğin?"
Adam beğendi diye sevinçten uçacaktı nerdeyse.Birden
"Kürt böreği " demişti.
Adam sessiz attığı kahkahasını bırakmış koca Konak inliyordu. Kız bozgun yemiş yerinden kımıldamazken yanından alayla giden adam;
" Madem Zazaların böreğidir adı niye kürttür? Böbrek bile anlamış kime ait olduğunu."
Yerimde ayaklarını çiğniyor böbreği yere atmamak için kendini zor tutuyordu.
Herkes kahvaltıya oturmuş Berivan hanım gelini Zeynoyu yanına almıştı. Azad tembih etmişti ne yiyor ne yemiyor bakacaktı.
"Gözün aydın Berivan hanım ağam Azad ağa baba oluyormuş? Zeyno gelin hamileymiş."
Elindeki bütün çay bardakları yere düzmüştü Rozarinin.
Gölüne aldığı adam evliydi...
Rozarın ellerini ısırmış arkasına bakmadan koşarak konaktan çıkmıştı. İlk defa kalbini biri titretmiş adam evliydi.
Uçurumun kenarında durmuş kollarını iki yana açmıştı . Şuan canına kıymamak için hiç bir sebeb yoktu.
Yüreği parçalanmış ruhu ölüyordu. Gönlünü verdiği adam baba oluyordu. Göz yaşlarını sildi ellerinin tersiyle . Elini cebine attığında kağıtları eline gelmiş tam hepsini uçurumdan atacakken vaz geçmiş atamamıştı onların suçuydu " A" çıkmıştı.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Ama yapacak hiç bir şeyi yoktu burda canına kıysa arakasından kötü söz takarlardı. Babası buna dayanamazdı.
Gözlerini sildi geldiği yoldan evin yolunu tuttu. Hiç konaktaki kalabalığı görmek bile istemiyordu.Konağın arka kapısına yöneldi iki adım atmış yerinde durmuştu. Gözleri imkansız sevdasını gözlerinin önüne seriyordu.
Azad karısını kollarının arasına almış geceden kara saçlarını okşuyor. Öpüyor bir eli kadının karnındaydı.
Dudaklarını dişlerinin arasında ezmişti.
" Allahım bana Azad Ateş oğlunu nasip et! Beni de sevsin beni de böyle sevsin!"
Ağlayarak konağa koşmuştu seven yüreğine ağırdı bu acı.
Odasında yatağın üzerinde oturup ağladı çaresiz sevdasına birden kapı açılmış ve Gewer abisi içeri girmişti.
Abim!
Rojbin gözlerindeki incileri saklamış abisine tebessüm ederek baktı.
Düğüne gelmeyecek misin abinin düğününe?
Hiç gitmek istemiyordu ama mecburdu kimse bir şey anlamasın diye gitmesi gerekiyordu.
Kafasını salladı konuşmaya bile mecali yoktu.
Gewer kapıyı kapatmış çıkmış. Rozarin hazırlanıyordu.
Odasından dışarı çıktığında Zeyno halayın başını cekiyor. Azad elleri cebinde ayakta onu izliyordu. Kadının her adım halayı adamın yüreğini hoplatmıştı. Hamileydi... Merdivenlerden inmiş karısına dogru gidiyordu oda oynayacaktı onunla.
Gözleri yaşla dolmuş Rozarin öylece izliyordu onları.
Zılgıtlar çekiliyor Amed de davul sesi yankılanıyordu.
Tam kocası yanına gelmiş elindeki kırmızı mendili Azad'a uzattığı sırada eli hava da kalmış gözleri Azadın gözünde nefesi kesilmişti kalbine saplanan kursun Azadın beyaz gömleğine yüzüne sıçramış adamın üzeri yüzü kan olmuş ama sok geçirmiş beyni uyuşmuş Zeyno ya ne olduğunu bile anlayamamıştı. Sadece yere düşen karısıyla beraber yere düşmüş Zeynonun simsiyah saçları dizlerine uzanmış karısı kucağında son kez gözlerine bakıyordu.
Dügün durmuş kalabalık etraflarına toplanmıştı. Azad sevdiğinin yüzünü ellerinin içine aldığında Zeyno gözlerini sonsuza kadar kapatmıştı....
" hayırr ... hayırr.. hayır.."
Zeynooo Zeyno zeynoooo hiç ses gelmiyordu ilk defa cevap vermiyordu sevdiğine Zeyno.
Kalbinin üzerine koydu Azad elini Zeyno'nun .Kana bulanmış paramparça olmuş kalbinin üzerine
Gözbebekleri titriyordu...
Dotmammm...
Dotmam...!!!
Hiç ses yoktu!
Keyifle okumalar
Merhabalar lütfen bol bol yorum yapın her satıra bol bol bölümlerin erken gelmesi sizin için elimizde
Hepinizi çok seviyorum 💙💙💙
İZİ KALIR...
Tülay Güler
İnstagram hesabım @tul-ay-glr takip edebilir bölüm kesitlerini duyuruları ordan takip edebilirsiniz
Bir sonraki bölümde üzere 👋
Azad Zeyno 💙💙💙