WHAHAHHAHAHAHAHA. HiHello. Sorry kung hindi maganad. Sorry kung maikli. Rush po ito kasi pakiramdam ko ang sama sama kong tao pag di ako nakapag-post ng UD. (=3=)7
WINNING POSTERS!! It might be unfair kasi yung isa jan 3 ang ipinasa. (>___>) loljk. Peace tayo, katokayo. XD Winning poster on le side~ ama post the others according to winning entries. :)
Actually gusto kong gawing cover photo ng story yan.. Kaso hindi lang naman si Danica at Chanyeol ang highlight ng story. =3=
AND! Naalala ko na character ni Richelle! "SEUL KI" di ko lang alam apilido. ^__^v Ulzzang sya
-Chapter 31 : Trouble (＞﹏＜) ~
3RD PERSON’S POV
Bumukas bigla ang pintuan ng kwarto at nagulat ang lahat ng makita ang isang babae at lalake. Muka silang nasa mid-30’s pero dahil halos maputi nang buhok ay mahuhulaang nasa mid-40’s na sila.
Kinabahan ang lahat dahil sa paglitaw ng dalawa. Una, dahil baka narinig ng mga ito ang pinag-uusapan nila (tungkol kay Chen). Pangalawa, dahil baka isipin nitong magnanakaw sila dahil hindi naman sila kilala nito.
Pero sa kanilang lahat, ang pinakang-kinakabahan ay si Jayleen.
Masasabi nya agad na ang mga ito ay magulang ni Luhan. Nakuha ni Luhan maamong muka ng babae, at nakuha naman nito ang tindig at buhok sa lalake.
“Hannie..”
Bulong ng babae. Nagtaka ang lahat dahil hindi nila alam kung sino ang tinatawag nito.
Sinundan nila ang tingin ng babae at nakita nilang si Luhan din ay nakatingin sa babae.
“Mama..”
Napangiti si Luhan. Tumakbo sya palapit sa babae at niyakap ito. Ilang minute silang ganon, bago napansin ni Luhan ang papa nya.
“Pa..”
Lalong lumapad ang ngiti ni Luhan at niyakap ang lalake.
“Anong bang nangyari sa’yo ha? Hindi ka umuwi! Tapos di ka man lang tumawag! Nakuu! ‘tong batang to! Namayat ka oh!”
Tarantang sabi ng Mama ni Luhan na parang maiiyak. Eto namang si Luhan ay parang naasar at paulit-ulit na sinasabing “Hindi na ako bata, Ma.”
Riiiiiiiiiiiight~ (>_____>)
Kinwento ni Luhan sa mama nya ang nangyari pagdating nya ng Korean. Na na-hold’up at nanakawan sya pagdating palang sa airport at buti nalang ay dumating sila Danica, Jayleen at Raevien.
“Hannie~ sila ba tumulong sa’yo?”
Sabi ng mama ni Luhan. Lumapad naman ang ngiti ni Luhan um-oo. Ipinakilala ni Luhan isa-isa ang mga kasama nya, at sinabi rin na may dalawa pa silang kasama (Jerish at Tao) pero nagpapahinga na sila ngayon.
Napangiti si Luhan (for the umpteenth time) nang mapatingin sya kay Jayleen. Agad nyang nilapitan ito at hinigit palapit sa mama nya.
--
JAYLEEN’S POV
Kinakabahan ako dito sa pwesto ko at di ko alam kung bakit.. kulang nalang ay magpakain ako sa lupa. Laslasan nyo na ko dali. (TT______TT)
Pinapakilala kame ni Luhan isa-isa sa mama nya at ‘to namang mga kasama ko ngiting ngiti na kala mong mga anghel. (=__________=)
Nung ako na ipapakilala ni Luhan, nginitian nya ako. Odi wala na yung kaba ko. (~^O^~) Pero pano pag di ako nagustuhan ng mama nya? A-a-aray.. </3 Uwi na ulit ako sa Korea. (T__T)
Naglakad si Luhan palapit saken habang nakangiti. Yieeee~ Kilig naman ako dito. WHAHAHAHAHAHAHA. XD
Pero teka muna wait..
T-TEKA!!! BAKET AKO HINIHIGIT NI LUHAN PALAPET SA MAMA NYAAAA!?!?! EEEEEEEEEEEHHHHH!! NAMAN EEEEEEEHHHHH!! WATERGUN ME NOOOOOOOOOOOW~ (TTT____________TTT)
“At eto si Jayleen. Ma, girlfriend ko. (^____________^)” –Luhan
Leche baket ba ko kinakabahan?!?! (>__<) Muka namang mabaet yung mama nya eh.. E BAKET AKO NANGINGINIG?! (TTT__________TTT)
Tinignan ako nung mama ni Luhan tapos nginitian nya ako.
“Nice to meet you po.”
Nag-bow ako tapos ngumiti ako. Gusto kong magpalamon sa lupa di ko alam kung baket. (TT____TT)
“May apo na kame?”
*silence*
*silence*
*silence*
“Po?”/”MA!”
Nagtawanan yung mga kasama namen. Utang na loob magpapakuryente ako ay Chen mamaya. Ano bang ginawa ko para makuha ang kahihiyang ito? (TT//////////////TT)
“So ano nga? Meron na? (^/////////^)” –Mama ni Luhan
“Wala po. (>///>)” –Luhan
“ANO?! TAGAL TAGAL MONG NAWALA TAPOS, WALA? (=___=)” –Papa ni Luhan
“PAPAAAAAAAAAAA! (TT///////TT)” –Luhan
“Hala sige jan kayo. Wag kayo lalabas. Mga bata, tar dito sa labas. ( ~ ^O^)~” –Mama ni Luhan
Naglabasan sila ng kwarto tapos tatawa tawa silang lahat. Naman eehhhh! (TT//////TT)
Nag-wish ako n asana magustuhan ako ng mama ni Luhan pero sumobra naman ata to. (TT////TT)
Napatingin ako kay Luhan na pulang pula at halatang di din makapaniwala sa ginawa ng mama nya..
(>/////////////> ) ( </////////////<)
Ako Luhan
--
CHEN’S POV
Naglabasan kameng lahat. WHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Ang pula nung dalawa sa loob e. XD
Grabe si tita pag tinamaan ng pagka-troll eh. WHAHAHAHAHAHAHHAHAHA. Jan ako nagmana. (^____________^)v
Nasa living room na kaming lahat. Sila tita dumerecho sa kwarto nila. Tapos yung magkapatid…
(>__________________________>)
(<__________________________<)
LIGTAS AKO WALA SILA. *\(^O^)/*
Pero kailangan ko paring makausap si Jerish. Kundi mapapatay ako ni Luhan. (=3=)
“Danix, baket?”
Narinig kong sabi nung.. Raevien…? Nagpakilala sila sakin kanina e.. At hindi ko pa saulo. Mahina utak ko sa ganyan e. (=3=)
“Huy, Danica..”
Napatingin ako sa kanila.. Actually lahat kame napatingin dun sa Danica. Nun lang namin napansin na nakatingin lang pala sya dun sa parang bote, tulala.
“Kailangan natin pumunta sa Japan..”
Sabi nya.. Nung una naguluhan kame.. Tapos nung tinignan nya kame (more like, sila =__=) isa-isa, nagets na nila. Ge ako naman ang hindi makaintindi dito. (=___=)
“Gets mo sinasabe nya?”
Tanong saken ng isang lalakeng mukang hamster na tumabe saken sa sofa.. Na kamuka ni.. Danica? (O.o)
“Di e.“ –Ako
“Ako den.” –Sya
Nag-pump fists kame tapos tumawa kameng dalawa.
“Xiumin.” –Sya
“Chen.” –Ako
--
3RD PERSON’S POV
Dumating na ang Mama at Papa ni Luhan sa living room, pati narin sila Jayleen at Luhan.
Aasarin na dapat sila ng matandang babae, kung hindi pa ito pinigilan ng asawa.
“Tama na. Tamo anak mo parang iiyak na.”
Sabi ni Mr. Lu kaya hindi na itinuloy ni Mrs. Lu ang balak na pang-aasar.
“Pupunta tayong Japan?”
Pagtatanong ni Luhan, narinig nya kase ang pinag-uusapan ng mga kasama habang papunta sila ni Jayleen sa living room.
“Oo. Kailangan e.” –Danica
“Sama kameeee~” –Mama ni Luhan
At kung kaya nyong imagine’in ang mama ni Luhan na naka-pout. Sige, gawin nyo.
“Ano namang gagawin nyo don, tita? (=___=)” –Chen
“Mag-aaksaya kame ng pera. (=___=)” –mama ni Luhan
Nagtawanan ang mga nasa living room dahil sa naging sagot ng babae.
“Pero seryoso. Sama kameee~”-Mama ni Luhan
“Wag na. (=3=)” –Luhan
Hindi naman sa ayaw isama ni Luhan ang parents nya. Pero alam nya kasi ang pagdadaanan nila at ayaw nyang masangkot ang magulang nya dito.
“Sama kameeeee~ HIhiwalay kame, promise. Para makapag-sarili kayong dalawa. (^____^)”
Sabi nito habang tuturo-turo kay Jayleen at Luhan kaya namula nanaman ang dalawa.
“Promise?” –Luhan
Sabi ni Luhan, para masiguradong hindi masyadong malapit ang magulang nya sa kanila kung sakali mang may mangyayari ngang masama.
“Oo na. Gagawa kame ng isa pang Luhan. Ayaw mo kase kameng kasama. (=____=)”
Sagot ng mama ni Luhan habang nakapoker face at naglakad papuntang kitchen.
Matapos ang ilang minute ay tinawag na sila ng mama ni Luhan sa dining area para kumain. Pagkatapos ay pinagpahinga na sila. Ang mag-asawa na daw ang bahalang mag-boog ng flight nila papunta sa Japan.
--
JERISH’S POV
Nagising ako ng medaling araw tapos di na ko makatulog ulet. Nakakaasar lang. (=__=) Wala namang akong kasama, tapos wala rin naman akong napanaginipan. (=3=)
“If you suddenly wake up at 1-3AM , there’s a big chance that someone is staring at you..”
Osige, jerish takutin mo sarili mo. (=____=)
Tumayo ako at lumabas ng kwarto naming ni Kuya. Mahimbing lagi tulog nyan e. Mahirap gisingin. Kahit nasusunog na bahay di parin gigising yan. (=_________=)
Nag-ikot ikot ako sa bahay hanggang sa makarating ako sa dulo ng hallway. Merong ladder na bakal tapos bukas yung butas. Alam nyo yung sa fire exit? Ganon.
Nagtaka ako kung bakit bukas. Kaya umakyat ako don at kumalma ako agad nang maramdaman ko yung malamig na hangin. Nasa rooftop ako..
Naglakad ako papunta dun sa isang bench at umupo.. Namiss ko tuloy bigla yung bahay naming sa Changsha. May rooftop din kasi don. Tapos pag di ako makatulog aakyat lang ako don. Minsan nga pag pumupunta samin si Jongdae naakyat kame don tapos mags-stargazing kame..
Napangiti ng di ko nalalaman..
Narinig kong may naakyat dun sa ladder kaya tinitigan ko lang yung butas hanggang sa bumulaga si.. Chen. Yung lalaki kanina.. Kailangan ko nga palang mag-sorry. (=3=)
E MASISISI NYO BA KONG KAMUKANG KAMUKA NYA YUNG EX KO? (=3=)
“Ah.. Nanjan ka pala..”
Sabi nya nung nakita nya ko. Tumango lang ako.
“Hindi ako makatulog e. Kumuha ako ng gatas. Gusto mo?”
Sabi nya habang inaabot sakin yung baso. Umupo sya sa tabi ko. Kinuha ko yung baso tapos uminom ako ng konti. Walang manners manners. Gatas e. (=3=)
Ibinalik ko sa kanya yung baso tapos nginitian nya ko.
“Bakit ka nga pala nandito?”
Sabi nya.. Nagdalawang isip pa ko kung sasagot ako.. But I had this nagging feeling in me that I had to talk.
“Nagising ako bigla. Tapos di na ko makatulog.”
He nodded his head and drank some milk.. An awkward silence fell upon us.. O saken lang? Kase muka namang ok lang sya.
--
CHEN’S POV
“Uhh..”
Sabay naming sabi..
“Ge, una ka na.”
Sabi ko. Nahalata kong parang nagdadalawang isip sya, pero nauna narin syang magsalita.
“Sorry nga pala.. Yung kanina..Meron ka kasing.. Kamuka e.. akala ko ikaw sya..”
Alam ko kung anong sinasabi mo, at oo, ako din yon..
“Siguro.. Shock reaction lang.. Kasi nung na-comatose ako at nagising ako.. Wala sya. Galit at lungkot yung naramdaman ko nun kaya.. ayun. Sorry talaga ha.”
Nginitian nya ako.. That smile.. Yung ngiting hindi ko nakita mula nung umalis ako.
Naghikab sya tapos medyo pipikit pikit na sya.
“Sige. Una na ko. INaantok na ulit ako e.”
Ngumiti sya ulit bago tumayo.
Hinawakan ko yung wrist nya at tinignan nya ako ng nakangiti parin. Hahayaan ko bang mawala agad yung ngiting yon? Parang ayoko muna..
Ngumiti ako at umiling-iling..
“Goodnight.”
“Night.”
--
Somewhere out duurr~
“Boss, wala na yung babae. Atakihin na naten?”
“Wag na. Maaalarma lang sila.”
“E anong gagawin natin?”
Natahimik ang lahat habang hinihintay ang desisyon ng leader..
“Unahan natin sila sa Japan.”